menu

Temples - Volcano (2017)

mijn stem
3,48 (67)
67 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Fat Possum

  1. Certainty (4:24)
  2. All Join In (4:08)
  3. (I Want to Be Your) Mirror (4:46)
  4. Oh the Saviour (3:45)
  5. Born Into the Sunset (4:46)
  6. How Would You Like to Go? (3:35)
  7. Open Air (4:46)
  8. In My Pocket (3:03)
  9. Celebration (4:19)
  10. Mystery of Pop (3:24)
  11. Roman Godlike Man (3:50)
  12. Strange or Be Forgotten (4:08)
totale tijdsduur: 48:54
zoeken in:
avatar van OscarWilde
4,0
Openingstrack Certainty katapulteert de luisteraar naar een cartoonwereld of naar het parallelle universum waarin Mario paddenstoelen en wortels eet om te groeien en te vliegen. Het toont meteen dat de synthesizer een prominentere plek inneemt op het tweede album van Temples. Hoewel het cheesy toetsenspel werkt als beginstatement, neemt de kwaliteit toe naargelang het album vordert. In All Join In worden alle elementen van de sixties sound gerespecteerd, inclusief de outro die klinkt alsof het rechtstreeks van Pink Floyds The Piper at the Gates of Dawn is gehaald.

Een groot deel van de nummers blijft uit diezelfde vijver vissen. In Born into the Sunset worden de Beach Boys-koortjes naar boven gehaald. In my Pocket zwemt zodanig in reverb en echos dat je er als band waarschijnlijk dreigt in te verdrinken. Het zijn nummers die werken in de context van het album en probleemloos de sfeer van de betere psychedelische pop oproepen. Maar Volcano wordt pas echt interessant wanneer Temples op zoek gaat naar muzikale diepgang.

Hoogtepunt op dit album is waarschijnlijk barokke parel (I wanne be your) Mirror, gebouwd rond de spanning tussen de up tempo strofen en de mooie, melancholische refreinen. Mystery of Pop balanceert net als opener Certainty op het randje van het foute, met een deuntje dat je verwacht op het Eurovisiesongfestival, maar uiteindelijk toch nog de goeie kant uitvalt. En hoewel de kans bestaat dat Roman God-Like Man bekroond wordt tot meest potsierlijke titel van 2017 is het wel een dijk van een nummer. Ray Davies zal ongetwijfeld de ode weten te appreciëren.

Toegegeven, nergens wordt het echt origineel. Het is duidelijk waar ze de mosterd halen. De galmende gitaren, de klanktapijten en de zangpartijen getuigen allemaal van een enorme liefde voor bands als Love, de vroege Pink Floyd of The Zombies. Volcano slaagt er wel in om iets meer eigenheid te steken in de blauwdruk die op debuutalbum Sun Structures werd uitgetekend. Temples weet zich wel te nestelen in het kransje interessante neo-psychedelische groepen. MGMT mag dan wel de tegendraadsheid hebben, Tame Impala de funk en Mini Mansions de nachtelijke schaduwzijde, dan brengt Temples datgene mee wat we allemaal nodig hebben in het leven, de gezellige, warme zomerzon.

Temples – Volcano | De Profundis - jverhelst.wordpress.com

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Temples - Volcano - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De Britse band Temples was drie jaar geleden, mede dankzij flinke inspanningen van de Britse muziekpers, een stevige hype.

Daar loop ik meestal met een grote boog omheen, maar op alle superlatieven die voor het debuut van de band uit het Engelse Kettering uit de kast werden getrokken, viel echt maar heel weinig of zelfs helemaal niets af te dingen.

Sun Structures omschreef ik, mede geïnspireerd door een aantal vergelijkingen in de Britse muziekpers als 'The Beatles die met Syd Barrett en Ravi Shankar de studio in zijn gedoken om de psychedelische muziek van de komende decennia op te nemen'.

Temples kende op Sun Structures haar klassiekers maar keek ook vooruit. Mede dankzij het succes van het debuut van de band, kon Temples de tijd nemen voor haar tweede plaat, maar nu deze er dan eindelijk is, blijft het verrassend stil.

Ik weet wel waar dat aan ligt, want ik vond Volcano bij eerste beluistering eerlijk gezegd flink tegenvallen. Waar het debuut van de band betoverde met heerlijk zweverige klanken, die voor een belangrijk deel uit de jaren 60 leken weggelopen, klinkt Volcano op het eerste gehoor vooral hedendaags.

Voor haar tweede plaat heeft Temples een flinke greep gedaan uit de kast met synthesizers, waardoor Volcano veel elektronischer klinkt dan zijn voorganger. De nieuwe plaat van Temples klinkt niet alleen anders door de inzet van elektronica, maar laat zich ook beïnvloeden door andere genres. 60s psychedelica lijkt, zeker op het eerste gehoor, als belangrijkste inspiratiebron vervangen door een behoorlijk bonte mix van vooral synthpop en neo-psychedelica.

Temples stond op haar vorige plaat met minstens één been in de jaren 60, maar schuurt nu nadrukkelijk tegen bands als The Flaming Lips en Mercury Rev aan. Door de overdaad aan synths en de hoge vocalen doet het bij eerste beluistering wat kitscherig aan, maar wat veel erger is, is dat de songs op Volcano bij mij in eerste instantie totaal niet bleven hangen.

De tweede plaat van Temples ging aan mij voorbij zonder dat ik er veel bij voelde, ook al klonk het af en toe best lekker. Dit alles speelde een aantal weken geleden, toen het volop herfst was en de lente nog ver weg leek.

Volcano klonk de afgelopen dagen echter totaal anders. Bij alle zonnestralen van de laatste dagen kwamen de elektronische klanken op Volcano tot leven en bleek er opeens heel veel moois te schuilen in de nieuwe songs van Temples.

Opeens hoorde ik wel weer volop invloeden uit de psychedelica uit de jaren 60 en hoorde ik naast de bovengenoemde invloeden uit de synthpop en neo-psychedelica bovendien flink wat invloeden uit de progrock.

Volcano blijft een flink andere plaat dan zijn zo bejubelde voorganger, maar het is wel degelijk een plaat vol moois, die de zonnestralen nog wat aan kracht laat winnen en de laatste wolkjes wegblaast.

Zo indrukwekkend als Sun Structures vind ik het nog steeds niet, maar heb ik de laatste tijd psychedelische muziek die de zon zo heerlijk laat schijnen als Volcano? Nee. Erwin Zijleman

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Soms leer ik een plaat kennen, dan draai ik hem gedurende een paar weken een (flink) aantal keren, en wanneer ik hem dan na verloop van tijd wel genoeg heb gehoord (en er dus een mening over heb gevormd) gaat ie de kast in. Vaak merk ik echter pas ècht hoe mooi ik hem vind wanneer ik hem weken later weer eens pak en dan de melodieën en de arrangementen en de sfeer weer herken, òf wanneer ik een volgende plaat van zo'n band leer kennen en daarbij pas besef hoe mooi ik die vorige plaat eigenlijk vond / vind, of (zoals in het geval van de Temples) met allebei de gevallen tegelijkertijd.
        Volcano volgt min of meer hetzelfde recept als Sun structures. De sound is iets voller, met misschien iets meer toetsen, maar de nummers zitten weer vol akkoordenwisselingen en uitgebreid meanderende en bochtige melodieën, met drums die heel "beperkt" klinken, weinig solo's, een uiterst lichte zangstem, veel mellotrons, vage teksten en een overheersende sixties-vibe, alsof Syd Barrett, John Lennon en Marc Bolan eens met de gitaren rond de tafel zijn gaan zitten. Het voegt allemaal niet zo heel veel toe aan die eerste plaat, en het gemiddelde niveau van de composities leek me in het begin ook iets lager dan op het debuut, alsof de "texture" van de sound en de totaalindruk belangrijker zijn dan de individuele nummers, maar na een aantal keren draaien beginnen de nummers toch steeds meer te leven en een eigen identiteit te krijgen, dus uiteindelijk zal ik ook déze plaat wel weer heel vaak gaan draaien. Zo krijg ik door mijn affiniteit met de sixties-onschuld die de Temples uitstralen opnieuw een winter lang het zonnetje in huis, dankzij deze tweede plaat die ik net zo leuk vind als (en af en toe stiekem zelfs leuker dan) Sun structures.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:44 uur

geplaatst: vandaag om 14:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.