menu

Anne Clark - Changing Places (1983)

mijn stem
3,72 (85)
85 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic / Pop
Label: Red Flame

  1. Contact (1:57)
  2. Sleeper in Metropolis (4:04)
  3. Poem for a Nuclear Romance (2:45)
  4. Wallies (4:08)
  5. Lovers Audition (2:13)
  6. Poets Turmoil No. 364 (2:49)
  7. Echoes Remain Forever (3:31)
  8. All Night Party (4:12)
  9. Pandora's Box (2:37)
  10. Feel (3:55)
  11. The Last Emotion (3:11)
totale tijdsduur: 35:22
zoeken in:
avatar van timhardt
4,5
Wat raar, geen berichten alweer....

Enfin, grote madam natuurlijk, heb er steeds een zwak voor gehad, heb ze eens live aan het werk gezien in Gent, in de Vooruit en dat was een hele ervaring: bezwerend concert: op deze cd staan een handvol van haar beste nummers: contact, sleeper in metropolis, wallies, the last emotion: onverslijtbaar. 4,5*

avatar van Castle
4,0
Deze dame verdient meer respect

avatar van jellorum
Mooi album van deze fee, 'n beetje jammer van nummers 5,6 en 7 maar wat daarvoor en daarna komt is meer dan oké....
Sleeper in Metropolis, Wallies en All Night Party zijn de favorietjes hier...

avatar van dazzler
4,0
CHANGING PLACES 1983

Hou je wel van de teksten van Ian Curtis?
Dan moet je zeker Anne Clark een kans geven.
Weinig teksten wisten de maatschappelijke vervreemding
zo sterk in metaforen te gieten als deze Britse dichteres.

Changing Places is opgedeeld in twee muzikale plaatkanten.

Op zijde één (1-6) treedt synthesizer componist
David Harrow aan (een muzikaal neefje van Vince Clark).

Dat zorgt vooral in de uptempo nummers voor knetterwerk.
Sleeper in Metropolis wordt de eerste Anne Clark klassieker.
In het techno en electro tijdperk veelvuldig gesampled en geremixt.
De grootstad als een zielloze machine: de mens als

Outside the cancerous city spreads
Like an illness
It's symptoms
In cars that cruise to inevitable destinations
Tailed by the silent spotlights
Of society created paranoia


http://nl.youtube.com/watch?v=TVVc8yO7b_s

Ook Wallies dient zich aan als een hitsingle.
Dat werd het niet, al is het wel lekker dansen op dit nummer.
Over het oppervlakkige geklets van dronken jongens op een feestje.
Daartussen declameert Anne een feministisch pamflet.

Against the power of their misguidance
We must learn to fight
To be just what we want to be
Morning, noon and night
Night is for the hunters
And the hunted are you and me
Hunted for just having
Some from of identity


Op zijde twee schreef en vertolkte Vinnie Reilly
(ook bekend van Durutti Column) de muziek.

Het sterkste nummer van deze plaatkant is wellicht All Night Party,
waarin Reilly echo's aan Joy Divisions The Eternal oproept.
Clark staat op de dansvloer met een glas in haar hand.
A Forest van The Cure is dichtbij.

In my hand I hold empty desires
In my hand an emptying glass
Standing in the corner
At the all night party


Of de beklemmende stilte van Pandora's Box, een nummer
als een grafzerk van een veel te vroeg gestorven liefdesideaal.

Love is a dangerous game to play with
A battle where only one side wins
A toy that is so easily broken
Rules that are only make believe
The loser a doll you once held so close
Now left unguarded in a forgotten room
The winner a cheat whose mind's on other things
Unrelentant from the beginning
Knowing what the result would be


Hier en daar geurt de doem van de bom nog na.
Daardoor klinkt het album ook tekstueel soms wat gedateerd.
Maar laat ik het maar een onweerstaanbaar tijdsdocument noemen.
En Anne Clark is waarlijk de poëtische zielsverwante van Ian Curtis.

avatar van deric raven
4,0
Ze hebben beide zeker iets treurigs in hun stem.
Anne Clark heeft alleen een mooiere stem, maar bij Ian Curtis voel je hem meer bloeden.
Niet verkeerd opvatten maar bij Anne Clark zijn het voor mijn gevoel puberprobleempjes maar proef ik wel nog hoop. Ian Curtis is depressief en zoekt naar een uitweg; die hij uiteindelijk (helaas) ook vind.

avatar van Castle
4,0
Ik vind het vergelijken van Curtis en Anne Clark net als appels en peren.
Beide lekker, maar andere smaak.

avatar van dazzler
4,0
Ik vergeleek slechts de thematiek in hun tekstwerk.
Beiden zijn raspoëten en als je bij Joined Up Writing
verderleest, dan merk je nog beter hoe Ian en Anne thematisch
aan elkaar te linken zijn ... al is Ian meer een ooggetuige
en observator ... Anne is strijdvaardiger, vitalistischer.

Ian de appel. Anne de peer.
Beiden schreven ze existentiële poëzie met pit.

avatar van Fairy Feller
3,5
Indrukwekkend album, poetische gesproken teksten die aankomen, in een electro-wave achtige sfeer.
Heb m op vinyl.

Lukk0
Hoe belangrijk is de tekst eigenlijk in een stuk muziek? Kan een tekst slechte muziek goed maken, of goede muziek alleen beter? En kan een tekst een goed stuk muziek volledig verpesten. Dit laatste denk ik sowieso niet, want een Velvet Underground bijvoorbeeld heeft helemaal geen goede teksten nodig, luister maar eens naar Sister Ray. Met het eerste ben ik het ook niet eens, een slecht stuk muziek is niet ineens geweldig met dank aan een goede tekst. Het tweede punt is in mijn ogen echter wel waar en dat is precies wat op dit album gebeurd. Anne Clark heeft het gepresteerd om goede muziek te maken, die door de fenomenale teksten naar een hoger niveau getild wordt.

Het eerste nummer is hier het beste voorbeeld van. Een deprimerende synth opent het nummer volgens de typische stijl van de new wave, een beetje lijkend op The Cure, waarna een gedicht bijna voorgelezen wordt, met de volgende tekstfragmenten:

Pauses are broken by statements not tenderness

Heartsworn misguidance
Disguised in abundance
Of thoughts of the moment
Not facts of the day
.

Het is gewoon ronduit poëtisch en waar dat ook nog ondersteund wordt door goede muziek levert dat een fenomenaal resultaat op. Helaas is het album niet consequent zo goed. Het tweede nummer, Sleeper in Metropolis, is bijvoorbeeld veel te vrolijk en actief voor de deprimerende teksten van Anne Clark. Dit zijn echter maar smetjes op het hoge niveau van deze combinatie tussen de new wave en folk.

Een nummer dat is graag nog even wil noemen is Poets Turmoil No. 364, dit nummer heeft alles dat dit album goed maakt, een hypnotiserend stuk op de synthesizer, een goede beat en een geweldige tekst. Voor mij is dit nummer de absolute uitschieter op dit album en ronduit een klassieker in de new wave.

Al met al ben ik dus erg positief over dit album en vind ik vooral de focus op de teksten erg goed. Ik wil Dazzler dus graag nog even bedanken voor zijn tip over dit album en ik ga dit album waarderen met een dikke 4,5*

avatar van barrett
4,5
Deze dame is zeker de vrouwelijke tegenganger van Ian Curtis. Donkere teksten met een beat eronder... Voor de mensen die deze dame nog niet hebben ontdekt. Lees dan snel eens volgende tekst die boekdelen spreekt.

A Poem for a Nuclear Romance

What will it matter then
When the sky's not blue but blazing red
The fact that I simply love you

When all our dreams lay deformed and dead
We'll be two radioactive dancers
Spinning in different directions
And my love for you will be reduced to power

The screams will perform louder and louder
Your marble flesh will soon be raw and burning
And kissing will reduce my lips to a poem

Hideous creatures will return from the underground
And the fact that I love you
Will die

You don't have to sleep to see mightmares
Just hold me close
Then closer still
And you'll feel the probabilities pulling us apart.

Wat maakt deze dame zo apart dan of is zij gewoon een cloon van Ian Curtis. Wel neen ze is geen cloon ze is, zoals iemand hierboven al zei, gewoon een zielsverwand van Ian Curtis.

Ze schetst hele situaties de hele tijdsgeest van de jaren 80 met een simpel gedicht. Daarenboven ben ik nog nooit zo gepakt geweest door zo'n kale muziek... Simpele beats en soundscapes kleuren deze plaat, maar bovenal is het de teksten van Anne Clark die deze plaat zo verschrikkelijk brillant maken. Ze spreekt jij luistert en je word gewoon terplekke neergebliksemd.

Probeer deze plaat, ze is gewoon brillant want geef toe net 40 stemmen voor deze plaat is gewoon schandalig....

Alle mensen die ooit van Joy Division hebben gehoord en die band kunnen smaken, sit down and listen to Anne Clark! Je zult het met mij eens zijn dat deze dame gewoon meer verdientdan een povere 40 stemmen voor deze top plaat.

avatar van Castle
4,0
Helemaal eens met Barrett.
Nummers als Wallies en Sleeper in Metropolis (overigens erg vaak gesampled in hedendaagse dance muziek) klnken voor mij nog steeds fis, tekstueel zijn ze gewoon top.

avatar van reptile71
Ik ben niet zo'n grote fan van Anne Clark, kan haar wat te veel vinden doorzeuren. Dit album vind ik wel torenhoog uitsteken boven 'Hopeless Cases', dat hier net iets beter wordt gewaardeerd dan deze plaat (maar wel veel minder stemmen heeft). Op kant B van de plaat, vanaf Echoes, kun je genieten van het bijzondere gitaarspel van Vini Reilly, wat een mooie dromerige (mineur)sfeer oproept. Dat geeft wat mij betreft een grote meerwaarde aan dit album.

avatar van joko16
4,0
Anne Clarke is fantastisch!

avatar van Alicia
4,0
Het staat al jaren in de kast. Een keer gedraaid en toen weer jaren achter elkaar laten staan. Toch best wel zonde van dit album... en nu dus weer draaien maar en nog een keer.
Een klasse apart, die Anne Clark... wat althans deze plaat betreft... inderdaad ja.

Sinds dit jaar woonachtig bij haar vriendin te Sint-Niklaas,België.

avatar van deric raven
4,0
Mijn oudste dochter schrijft alweer een paar jaar in haar dagboek.
Heel onschuldig allemaal, en als ouder zijnde mag ik er nog regelmatig in kijken, of leest ze iets voor.
Dan na de lagere schooltijd komt de tijd tot volwassenwording.
Worstelen met de minder ideale wereld om je heen.
Voortaan wordt het slotje gebruikt, en is het open boek steeds vaker gesloten.
De puberteit blijft een van de lastigste periode in iemands leven.
Anne Clark ontdekt haar seksualiteit, die anders is dan gemiddeld.
Ook het besef dat je als jonge vrouw zijnde niet het ideale schoonheidsbeeld hebt.
Onzeker over het uiterlijk, de aanleg om wat dikker te worden.
Hoe knap is het dan om juist je gedichten openbaar te maken.
Waarschijnlijk heeft ze hierdoor veel jongere vrouwen door een moeizame periode heen geholpen.
Maar ook ik hoor juist door de wanhoop veel troost terug.
Strijdbaar, niet de vuist in de lucht, maar juist de pen.
She Sells Sanctuary.
Maar dan vooral het geloof in jezelf.
Hopelijk gaan mijn dochters later in de puberteit ook naar Anne Clark luisteren.
Het is hun eigen duisternis die ze moeten overbruggen; ieder op hun eigen manier.
Even geen Facebook of andere Social Media, maar de intensiteit en gevoeligheid van de muziek.

avatar van Alicia
4,0
Mooi geschreven deric raven. Ik ervaar het soms nog... je denkt misschien wel dat naarmate je ouder wordt je ook zekerder wordt, maar het blijft soms schipperen. Je wordt weliswaar milder, je reageert niet meer zo snel want je telt eerst tot 10 en uiteindelijk zie je dat alles zeer betrekkelijk is en echt een einde heeft.... maar ook dan is het natuurlijk een fijne plaat. Bovendien is muziek (niet alle) sowieso beter voor je ontwikkeling dan feestboek, al zal iedere generatie het op een eigen manier doen!

avatar van Castle
4,0
Prachtige verwoordingen van Alicia en deric raven. Na het lezen van jullie reakties staat na Changing Places nu het 3de Anne Clark op de draaitafel.
Soms vergeet je hoe mooi het eigenlijk is...

avatar van deric raven
4,0
Anne Clark heeft eigenlijk alleen maar mooie herfstplaten gemaakt, ik draai ze vooral in deze periode.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:03 uur

geplaatst: vandaag om 09:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.