David Arnold - Casino Royale (2006)

Na de overdadige electronica in de ooit zo 'old fashioned' orkestraties van de 007-reeks, gaat Arnold met Casino Royale juist weer 'back to basic'. Een lastige klus, want hoe een Bond-score neer te zetten zonder dat thema?

Hij loste het goed op met het You Know My Name thema (instrumentaal wel goed te pruimen, zeker met het vertrouwde koperwerk) als vervangende melodie, die opmerkelijk dicht naast de Bond-thematiek blijkt te liggen. Ondertussen bouwt hij dat thema zeer sterk, subtiel op in tracks als Dinner Jackets, totdat het tegen het einde voor optimaal effect zorgt. Een jazz / band-renditie die wat mij betreft heel wat meer kracht meekreeg dan toen het nog te pas en te onpas gebruikt werd.

Qua 'spektakel' en effectbejag misschien veel minder in het oog springend, maar David Arnold geeft een frisse benadering aan de franchise met een score die in compositie complexer in elkaar steekt dan zoiets als Die Another Day (en met zijn grotere orkest ook nog eens veel duurder is, dus dat budget is echt wel besteed ).

Besteedt wel, benut niet. Hoewel de vorige soundtracks nummers bevatten die muzikaal erg interessant zijn maar zeker ook goed bij het originele bondthema passen gaat Arnold met Casino Royale de mist in vind ik. Wat je me niet hoort zeggen is dat Arnold perse op een old fashioned manier alles moet brengen. Dat is zeker niet de bedoeling. Maar je kan dezelfde stijl wel toepassen in een hedendaagsere context. Dat mist deze soundtrack. En dat het aantal nummers vermeerdert en de duur ervan verkort gaat er zeker en vast geen verbetering in brengen.
Misschien kan je best wat ouder werk ernaast leggen. Dan zal je snel genoeg begrijpen wat ik bedoel. Dit is degene die buiten het rijtje valt.
Niet alleen qua soundtrack ook qua film. Is dat nu slecht of niet? Degene die graag van amerikaanse actiefilms houden zullen hier graag naar kijken en luisteren.
Geef mij maar de oudere, interessantere films die de boeken van Ian Fleming veel beter vertolken.

Vraag me dan toch af of je wel echt alle andere Bondfilms en hun soundtracks kent.
Deze valt alles behalve buiten het rijtje.
Qua sfeer is ie echt wel te vergelijken met John Barry, ook qua steeds weer terugkerend hoofdthema. Wanneer je nu Die another day had gezegd kon ik me daar meer bij voorstellen (even voor het gemak Never say never again niet meegeteld, want als er 1 soundtrack is die buiten het rijtje valt.....!)

En deze film vertolkt juist de sfeer van Fleming erg goed en sinds jaren werd er weer een echt boek van hem als richtlijn gebruikt voor het scenario.
Welke films bedoel je dan?
Dr. No, From Russia with love, Goldfinger (Thunderball al stukken minder) en O.H.MS.S. zijn feitelijk de enige films die echt het boek redelijk trouw zijn. For your eyes only smeede dan nog twee korte verhalen tot 1 hoofdplot en dan heb je het toch ver gehad.

Oja: het was niet Moore, maar Connery die Bon appetite zegt in You only live twice.

Ik heb alle Bondfilms al minstens vijf keer gezien en heb de meeste soundtracks ervan.
Never say never again is een goede film maar de soundtrack is me niet meer bijgebleven.
Het gaat hem niet over het scenario dat gevolgd wordt of niet. Het gaat om de kleine details en charmes die in de oude Bondfilms aanwezig zijn die hier gewoon helemaal zoek zijn en dat gebeurt eveneens in de soundtrack vind ik..
Thunderball is meesterlijk. Qua film als qua soundtrack.
En je hebt gelijk het was Connery.

Kan nu ook wel gaan pochen hoe vaak ik de films heb gezien en dat ik alle soundtracks minstens in twee versies heb, maar dat heeft verder weinig zin. Qua soundtrack zijn we het dan denk ik gewoon niet met elkaar eens. Ben wel benieuwd wat je qua muziek dan bedoelt met details en charme die zou ontbreken.
Ik had dit zelf veel meer met D.A.D. Toegeven: die heeft ook wel zijn momenten, maar over het algemeen vind ik dat toch de minste van Arnolds Bondsoundtracks.
Je kunt hooghuid C.R. wat bombastischer noemen, maar ik vind hem echt zeer mooi. Niet alles, de actiemuziek bij de scene met de tankauto vind ik vrij doorsnee (net als de scene zelf), maar voor al de meer rustige muziek, vooral waar gebruik wordt gemaakt van het maintheme You know my name, vind ik heel veel klasse hebben.
Ieder zijn smaak natuurlijk en sowieso leuk om te lezen dat je Bondfan bent.

Misschien heb je wel gelijk en laat ik me gewoon teveel leiden door verwantschappen met de film (ik vind hem echt erg slecht, sorry). Soms is het wat bombastisch en er wat overgaand. Ik had dit ook al wel met Die Another day hoor maar toch minder dan hier. Maar 1,0 is misschien toch een iets té lage score.
De oude films + soundtracks liggen me gewoon het best.

Vond zelf ook de Barry Scores ook perfect maar ik vind dat je ook andere mensen een kans moet geven. Bond is nou eenmaal iets wat lang blijft doorgaan bij Star Wars of Harry Potter komt er een eind aan (wat bekend is) maar ik hoop dat Bond nog een tijdje door blijft gaan! In ieder geval vind ik het ook fijn als dezelfde componist er ook weer bij is zoals met Williams bij de Star Wars Saga en John Barry bij James Bond, maar het lijkt me ook logisch dat Barry géén zin heeft om alle bonds te voorzien van muziek. Ik vind dat Arnold uitstekend werk levert en soms wel de neigingen maakt naar de oude style van Barry. Maar overigens buiten het onderwerp zou ik het nog wel eens willen zien dat Barry terug keert voor nog één Bond film te voorzien van zijn muziek maar misschien is dat juist weer niet gebruikelijk bij zulke nieuwe films (misschien valt het wel uit de toon)...

Barry blijft de meester en dat is een punt wat zeker is maar Arnold kan het ook goed en wat ik nog meer over Casino Royale (Score) wilde zeggen dat heeft Thunderball inmiddels al vermeld. Ik ben overigens zelf ook een beetje een bondfan maar ik heb ze niet allemaal in huis hoor (dvd's en soundtracks) maar het vreemde aan deze Score vond ik toch wel dat er géén track was van die grote Prologue (dat je al die namen zag van de producers etc...). Overigens was dat een beetje een minpuntje naar mijn mening, ik ben altijd meer van de aftitelingen.

Gezien zijn pensioen sinds 2001 schat ik de kans dat Barry terugkeert zeer klein...

Barry had al afscheid genomen van Bond in 1987, denk niet dat hij na 20 jaar (terwijl het toen al vrij spuugzat was) zich zal bedenken

Overigens vond ik zelf CR bijzonder muzikaal en een mooi thema hebben door de gehele heen film heen. Zowel mooie rustige nummers als opzwepende actie nummers. Iets wat ik bar weinig terug kon vinden in DAD.

Vergeet niet dat men tegenwoordig andere soundtracks maakt, voorheen gebruikte men lange muzikale nummers die de sfeer aangeven...tegenwoordig is het voor een film als deze erg belangrijk dat de muziek exact de film volgt om de kijker mee te slepen in het verhaal. Tof tijdens de film maar minder mooi op cd.

TND was muzikaal erg mooi maar betreffende "pit" nogal wat mild, TWINE had dit beter maar muzikaal was het minder, DAD had geen van beiden....en bij CR vind ik eindelijk dat hij een redelijke balans heeft gevonden.

DAD vond ik juist wel weer goed en TWINE weer iets minder maar ook die was goed... CR vind ik niet de slechtse van de serie Bond Soundtracks maar het is zeker ook niet de beste van Arnold.



Nee, ik denk het ook niet inderdaad maar mocht hij zich bedenken...

Overigens is het best wel vreemd zag ik laatst staan...Barry heeft géén Score meer gemaakt de laatste 3 jaar. Terwijl andere componisten zoals John Williams op hun leeftijd gewoon wel nog doorgaan... (JW = 75).

Voor zover ik weet is 2001 zo'n 6 jaar geleden. En gezien de gemiddelde pensioensleeftijd van 65 jaar, vind ik het niet meer dan logisch en helemaal niet vreemd dat Barry op 68-jarige leeftijd ermee stopt.

Daar heb je gelijk in, maar heel veel componisten gaan gewoon door na hun pensioen hoor...denk maar aan Ennio Morricone en aan John Williams.

Inderdaad. De kans dat ie al een nieuwe score gaat componeren is miniem, laat staan een nieuwe Bond.

Vond jij hem ook de beste neo? Of vind je Arnold juist beter?

Een beetje vreemde woordkeuze, waardoor ik telkens het idee heb dat je jezelf tegenspreekt... Hoe dan ook, met een titelsong van Chris Cornell en nog altijd geregeld een back-up met electronica in de actietracks, lijkt mij dat deze moderne achtergrond wel degelijk aanwezig is. Dit in combinatie met, voor het eerst, een stijlvolle klank, die refereert aan Barry. De rommelige overdaad aan electronica (die volgens mij juist volledig tegen de oorspronkelijke klank in gaat) is gelukkig verdwenen.



Dit is onzin, Casino Royale bevat de langste tracks van David Arnolds Bond-scores. De totale lengte van het album is echter veel langer en bevat bovendien geen song, waardoor het logisch is dat er ook meer ruimte was voor kortere tracks. Daar komt bij dat ik geniale scores ken met heel wat kortere tracks die in grotere getalen op de CD staan, dus een dergelijke factor is wat mij betreft totaal niet relevant.



Ik ben goed bekend met de films en muziek. De enige scores die buiten het rijtje vallen zijn Tomorrow Never Dies, Die Another Day en, in mindere mate, The World Is Not Enough. Casino Royale is, love it or hate it, tonaal een terugkeer naar de eerdere stijl.



Ik vind juist dat Die Another Day en die hele richting die 007 toen op ging, de liefhebbers van 'hedendaagse actiefilms' behaagde, terwijl Casino Royale, met als 'grote scene' vooral een pokertoernooi, meer de kant op ging van vintage Fleming en zoals James Bond eigenlijk bedoeld was.

Deze opmerking:



...snap ik dan ook niet helemaal. Zoals Bond in al zijn films werd neergezet, was totaal niet zoals Ian Fleming hem bedoeld had. De novelle CR is juist veel harder nog en toendertijd aardig controversieel. Dit is juist de allereerste film die de boeken van Fleming nauw volgt, dit in tegenstelling tot alle voorgaande films (hoewel er nog altijd concessies gedaan zijn om aan te sluiten op de toon van de (softe) filmfranchise).

Maar dat laatste lijkt mij meer iets voor op moviemeter.

Daar heb je inderdaad gelijk in, vooral van de End Credits heb ik genoten, in de bioscoop bleef ik dan ook nog lekker zitten bij dat swingende bond-theme.

DAD, die valt inderdaad buiten het rijtje maar vond ik een zeer aangename en verassende Score, maar ik vond TND niet buiten het rijtje vallen hoor...maar ieder heeft zo zijn mening.

Ik blijf erbij dat Barry de meester blijft maar ik snap ook wel dat hij er een beetje gek van werd om telkens weer nieuwe bondfilms te voorzien van zijn muziek. Maar hij heeft het naar mijn mening toch lang vol gehouden. Arnold was zeker ook een goeie keus voor het maken/componeren van de nieuwe bondfilms. Hij doet het naar mijn mening uitstekend en gelukkig dat hij ook Bond 22 gaat voorzien van zijn filmmuziek...ik ben benieuwd!

Ik zit nu naar de dubbel cd versie met de complete score te luisteren. Deze opgestuurd gekregen van de gene die ook op de Grote Verzamelbeurs staat. Klinkt fantastisch! Incl. de bioscoopversie van de titlesong (Eindelijk, zucht!).

De afkomst is natuurlijk weer dubieus te noemen (net als de complete score's van TND en DAD) en waarschijnlijk gewoon van de dvd gehaald, maar een must voor een Bondfanaat als ik!

Als bonus staat er nog de soundtrack van de '67 versie op en nog een track met muziek van de TV film uit de jaren '50. In totaal 2x40 tracks!

Hoe lang duurt hij dan wel niet?

Nog een keer opgezet:

cd1 duurt 81 min 57

cd2 duurt 81 min 54

Ik wist niet eens dat er meer dan 80 min op een cd kon.
Krijg dus wel waar voor mijn geld.
De daadwerkelijke speeltijd van de Bondfilm is zo'n 100 min (kan een sec of wat schelen).

Dat klinkt zeker niet verkeerd!!!
Bij elkaar gewoon ongeveer 2,5 uur muziek. Dat is net zo veel als op de Complete Recordings van LOTR, en dat vond ik al veel.

Correctie, ik zei: ongeveer 100 min CR (2006), maar de eerste track is de trailer muziek en die duurt ca 2 min, dus 98 min muziek van de film. Ik vraag me af of dit alle muziek vd film is, hij duurt tenslotte bijna 2 1/2 uur, lijkt me te weinig.

leuk cd. weer eens een goede zoals de andere james bond cds. paar toffe nummer bij. de james bond theme is ook altijd suppergoe.

4.5*

De eerste Bond-soundtrack waar het openingsnummer uit de film niet op staat?

De Tomorrow Never Dies expanded uitgaven van Chapter III bevat ook niet het openingsnummer.

Soms komen er Expanded Editions...dan kan hij daar op staan.

Die kans is heel klein.

Of toch wel

Ja, maar dat is dan ook geen officiële uitgaven. Dat was die van TND van Chapter III wel.

Het is maar wat je geen officiële uitgave noemt. Ik bedoel de expanded van CR gaat wel legaal voor geld over de toonbank bij Itunes. En eigenlijk vind ik "officiele uitgaven" beperken tot alleen fysieke distributie en (niet ook digitaal) niet meer als iets van deze tijd klinken.

Wel jammer dat het er fysiek niet is, waarschijnlijk niet aantrekkelijk genoeg om het voor die kosten op de markt te brengen.

Ik snap niet helemaal wat je probeert te zeggen. Natuurlijk behoren die extra tracks van Itunes ook onder officieel uitgegeven muziek. Bovenstaand voorbeeld betreft echter een bootleg (of dan wel promo). Er zijn twee extra tracks (de song en Trailer music) die niet samen met de complete score officieel te krijgen zijn via Itunes.

Ah ok, dat had ik over het hoofd gezien. In een vlugge blik zag ik dat de indeling en nummers (veelal) hetzelfde waren. Dacht dat er van de itunes versie er misschien een zeer beperkte promo oplage gedrukt was en dat men daar dan de foto van had gebruikt. Als in: zelfde album als itunes, plaatje van de promo ervan. Maar nu kan ik het niet anders dan met je eens zijn

Casino Royale is een erg goede Bond soundtrack. Sterker nog dit is David Arnold beste Bond soundtrack tot nu toe.

In Die Another Day was Arnold een beetje de weg kwijt. Arnold schoot door met het gebruik van elektronica. Gelukkig blijft de elektronica bij Casino Royale grotendeels afwezig . Met Casino Royale hebben weer een echte Bond soundtrack.

Bijzondere aan deze soundtrack is dat het Bond thema grotendeels afwezig is. Soms word er wel naar gehint bijvoorbeeld in het nummer Trip Aces, maar echt voluit word het pas gespeeld in het nummer The Name's Bond... James Bond. De reden dat we het Bond thema pas aan het eind van de film en het album voluit horen is dat Bond in deze film nog een beetje Bond moet worden. En aan het eind van de film heeft Bond een karakter ontwikkeling door gemaakt is hij wat meer de Bond zoals we hem kenden. En dan kan dus het Bond thema voluit worden gehoord. ( Vreemd genoeg lijken de Bond makers in Quantum of Solace die karakterverandering van Bond al weer vergeten te zijn, maar dit even terzijde ).

Maar ondanks dat we het bondthema nauwelijks horen ademt deze soundtrack erg veel Bondsfeer uit . Waar deze soundtrack in uitblinkt is de romantiek. David Arnold heeft erg romantische muziek gecomponeerd compleet in de stijl van John Barry. We hebben voor de meeste romantische muziek het erg mooie Vesper theme. Dit is echt een prachtig thema gespeeld op de piano. Dit thema is voor het eerst te horen in de track Dinner Jackets en komt hierna regelt terug in de score in verschillende versies. Het komt bijvoorbeeld heel erg triest terug in de track Death of Vesper. We krijgen in deze track een erg droevige versie te horen van het thema. Ook een hele goede track waar dit thema in terug komt is City of Lovers. Een erg romantische track helemaal in de stijl van Barry. Tevens is dit wat mij betreft de beste track van dit album.

Ook helemaal in de stijl van Barry is dat de titelsong instrumentaal terug komt in de score. ( helaas staat de zang versie van You Know My Name niet op de score ). Zowel in de actie stukken als in de meer rustige stukken komt de titelsong om de hoek kijken. Naast het Vesper thema heeft David Arnold nog een romantisch thema gecomponeerd namelijk het Solange thema. Een heel mooi strijkers thema ook helemaal in de stijl van Barry dat terug komt in de tracks Solange, en Trip Aces.

Dan de actie muziek. Het beste actie nummer horen we meteen in de eerste track African Rundow. Briljante actie muziek voor een briljante actie scene. Een nummer met lekker veel percussie en die typische Barry/ Bond blazers. Geen enkel ander actie nummer in de score haalt het niveau van African Rundow.

Na African Rundow is het Miami International de actie track die meeste indruk maakt. In de eerste helft van het nummer word de spanning opgebouwd en in de tweede helft knalt het orkest eruit en krijgen we een geweldig tweede helft te horen. Het nummer sluit fantastisch af met toch nog wat elektro in de vorm van een elektrische gitaar.

Plaats drie voor het beste actie nummer gaat naar Stairwell Fight. Dit nummer heeft een fantastische opbouw en je krijgt stukken te horen uit de het nummer African Rundow. De rest van de actie nummers op deze score zijn wel aardig, maar ook niet meer dan dat. Vooral de laatste twee actie tracks The Switch en Fall of a House in Venice waren niet echt bijzonder. Niet dat ze slecht zijn maar ze halen bij lange na niet het niveau van de eerder beschreven actie tracks. Het is eigenlijk wel opvallend dat hoe verder je raakt in de score, hoe minder de actie nummers worden.

De poker scene,s worden begeleid door hele rustige en toch spannende nummers. Maar toch zijn deze nummers wel wat saai om te luisteren. Ik sla de tracks Bond Wins It All en Bond Loses It All en The Tell ook regelmatig over als ik deze score beluister.

Het album sluit fantastisch af met de track The Name's Bond... James Bond waar het Bond thema fantastisch voluit gespeeld word. Een erg mooie afsluiting van dit album.

Al met al heeft David Arnold voor Casino Royale een erg goede Bond soundtrack gemaakt. Die erg doet denken aan het vroegere werk van de grootmeester in het componeren van Bond soundtracks, John Barry.

4 sterren