Alela Diane - The Pirate's Gospel (2006)

Deze twee bonustracks zijn afkomstig van de eigen beheer uitgave van het album uit 2004, die in totaal 15 tracks telt. Ik was aangenaam verrast toen ze op mijn pas gekochte exemplaar (Franse Fargo Records uitgave) bleken te staan.

De hoes die hierboven staat is trouwens die van de VS release (bij Holocene Music), de Britse (Names Records) en Franse (Fargo Records) hebben een andere hoes, omdat de maatschappij bang was dat de plaat door de DIY uitstraling van de hoes niet zou aanslaan. De alternatieve hoes.

Zojuist via BOL.com besteld en daar staan die extra tracks op en met een alternatieve hoes...

Trouwens wel raar, want op de versie van BOL.com, staan de laatste 2 nummers niet op de achterkant vermeld. Het zijn trouwens wel twee nummers die er echt op moeten staan (vooral Heavy wals).

Stel ik mezelf eigenlijk wel genoeg open voor ware schoonheid? Of ben ik er vandaag juist extra gevoelig voor? Nadat eerder het kwartje viel bij Josh Ritter valt nu de keiharde euro bij deze prachtige piratenplaat van Alela Diane, die toch echt al tijden op m'n peecee ronddobbert.

The Rifle, Can You Blame the Sky, Pieces of String, Oh! My Mama, één voor één pareltjes. Eindelijk weet The Pirate's Gospel mijn hart te enteren. Ja, een mooi moment.

4*.

Volgens mij klopt het wel dat de extra nummers niet achterop staan maar wel op de cd. Is bij mij in ieder geval ook zo. Een leuke verrassing dus.

Ik zag haar op tv bij Vrije Geluiden. Ik werd betoverd door haar voorkomen en stem en bestelde de CD snel bij mijn favoriete platenzaakje in Eindhoven. Deze ietwat donkere psychedelische folkplaat heeft ze opgenomen in de studio van haar vader. Precies wat ik zo mooi vind, buiten het in eigen beheer mooie, eenvoudige sfeermuziek uitbrengen, is de dynamiek in haar stem en het laten uizingen van het geluid, alsof ze krullen verbind aan de noten die ze zingt. Verder valt me op het minimale gebruik van overige instrumenten en achtergrondzang. Heel subtiel allemaal. Tijdloos en puur vult haar indringende stem, streng als ze kan zijn, de ruimte. Numer na nummer vind ik het heerlijk om te luisteren. Als het dan na 37 minuten stil wordt is het ook echt heel erg jammer dat het album niet wat langer wilde duren. Het wachten is op het vervolg.

Vind ik deze toch zomaar in zo'n grote dvd/cd/games zaak voor de geweldige prijs van £3.75! Mijn dag kan niet meer stuk .

Wel een goed plaatje, maar weet mij nog niet zo goed te raken als Joanna Newsom of Devendra Banhart, artiesten die toch wel in hetzelfde schuitje als haar vallen. Al vindt ik The Pirate's Gospel wel een zeer leuk en aanstekelijk nummertje.

Zeer intiem plaatje ook. Gewoon een acoustisch gitaartje, haar stem, die ze af en toe in lagen op elkaar laat vloeien en af en toe achtergrondzangers. Zoals de diepe mannenstemmen in The Pirate's Gospel, en af en toe ook een kinderkoortje. Ook zitten er soms stukjes in die gefloten zijn. Zeer tof allemaal, maar het weet me nog niet zo sterk te raken als The Milk-Eyed Mender van Joanna Newsom. Mischien moet dit plaatje nog groeien? Het loopt in ieder geval over van potentie om zeer geliefd te worden bij mij!

Ik ben pas komen kijken in de folk wereld en heb al aardig wat mooie dingen ontdekt. Dat heb ik mede te danken aan MuMe en haar gebruikers. Dat is ook hier het geval. Wist zelf totaal niet van het bestaan van dit album, maar via de Top10 van L_T_B - die niet op Nick Drake heeft gestemd, vertel ! - ben ik hier terecht gekomen.

Heb er nu een paar luisterbeurten op zitten en ben erg onder de indruk; eenvoudig, mooi - die twee dingen gaan zo vaak samen dat het eng wordt - en erg sfeervol. Alela Diane met haar gitaar en haar warme stem zorgen voor een idd zeer intiem plaatje. Daar houd ik wel van.

De teksten zijn mij om eerlijk te zijn een beetje ontgaan, maar dat komt later wel. Voor nu nog even nagenieten van de muziek, wat mij wel weet te raken itt Joanna Newsom.

En natuurlijk een bedankje aan het adres van L_T_B .

Ben nog wakker en dat is de verdienste van dit album. Heb de teksten erbij gepakt en heb het maar weer opgezet. En die zitten uitstekend in elkaar, die herhalingen steeds vind ik ook geweldig. Met name Rifle vind ik erg mooi geschreven, samen met Oh! My Mama, Tired Feet en Pirate's Gospel het beste nummer. Prachtige muziek dit - dat ik ooit was gevallen voor 187, put my dick in ya mouth .

Mmm vind die vergelijking niet helemaal op zijn plaats. De stem van Joanna is er eentje van love or hate, daar waar die van Alela heel naturel klinkt. De muziek vind ik ook niet echt in hetzelfde schuitje vallen.
Devendra kan ik er ook niet echt in plaatsen. Maar goed heb er niet veel van beluisterd, maar wat ik er zo van gehoord/gezien heb, houd ik het liever bij Alela.

Onwaarschijnlijk hoge waardering voor een wat saai album. Mooie liedjes en zo, maar halverwege heb je toch echt geen idee meer welke track precies voorbij kabbelt. 3*

"Folk / Rock"


Dit heeft weinig met rock te maken, lijkt me. Of ligt dat aan mij?

Zeker geen rock nee

Maar dit album heeft mij aangenaam verrast.
Mooie, eenvoudige liedjes die blijven hangen.
Ik kan er tot nu toe nog geen saaiheid in ontdekken (maar goed, het album duurt ook maar een half uur en dat is precies genoeg).

Voorlopige favorieten zijn het titelnummer, Clickity Clack en Oh my Mama

luister ook eens naar stephanie dosen...erg sfeervol

Vond ik ook. Hoogtepunt is de titelsong, daarna slaat de verveling een beetje toe. Draai 'm af en toe vanwege haar lekkere warme stemgeluid..

The Pirate's Gospel en The Rifle zijn echt geweldig.
Het album is alleen iets te eentonig en verrast na een tijdje niet meer. Daar moet wel bij worden gezegd dat ik de zelfuitgrebrachte versie heb, oftewel met 15 nummers. Ik ga maar eens de volgorde van de nummers aanpassen zoals hier staat, misschien dat het dan nog beter bevalt.

Degelijke plaat, al hoor ik niet wat haar nu onderscheid van andere singer-songwriters. Tekstueel, vocaal en muzikaal hoor ik niets waardoor zij zich kan onderscheiden van de subtop.

Verder een mooie, intieme plaat. Wel duidelijk dat het nog een debuutalbum is. Zo heeft Diane bijvoorbeeld zelf nog niet helemaal in de gaten dat het eerder afleidt dan wat toevoegt als je om de twee zinnen eindigt met een verhoogde uithaal.

Precies wat mij na verloop van tijd ook is gaan irriteren, dat kopstemmetje steeds.
Verlaagd naar 3,5*

Fijn cd'tje voor de zondagmiddag!

Bij het woord zondagmiddag krijg ik toch alweer jeuk, maar toch is het positief passend..

Ik vind deze plaat echt een pareltje. Het heeft uitzonderlijke kwaliteit die mij dit doet vergelijken met de allergrootsten (waar ze niet onder voor moet doen hier). Alles klopt, niet alleen haar stem, de teksten maar ook de instrumenten en de productie/opname. Alela heeft hier een enorme oprechtheid en uitdrukkingskracht die je helemaal mee kan sleuren. Niets minder dan 5* waard.

Maar er moet toch iets van mijn hart. Wat is dat met haar laatste album? Daar is precies een hele andere dame aan woord! Niet alleen is de muziek erg verschillend (wat me niet per se stoort), maar haar stemt klinkt ook helemaal anders! Die mooie klagende en licht mysterieuze stem van dit album heeft plaats geruimd voor een... ja hoe moet ik het omschruiven... een irritant acrobatisch stemmetje dat zich niet weet te beheersen. Het vreemde is dat ze ook anders klinkt in de bescheidenere nummers. Jullie ook al opgevallen? Het steeds op het randje van vals!

Ik vind dit echt een schitterende plaat.
Ik vind haar stemgebruik hier ook wel prima, minder geforceerd dan op To Be Still.
Nummers als 'The Rifle' en 'Tired Feet' smelt ik bij, erg mooi.
'Can You Blame the Sky?' mag ik ook niet vergeten!

Ik loop alleen steeds tegen 'Clickity Clack' aan, wat een irritant nummer tussen al deze parels..

Mooie plaat, aparte stem en goed gebracht, met composities die weten op te vallen. De speelduur past er wel bij. Lekker compact en uitnodigend om nog maar eens een keer op te zetten. Voor Diane te hopen dat dit niet een eenmalige uitspatting is gebleken, aangezien de opvolger al weer een stuk vlakker zou schijnen te klinken.

Fantastisch album met een heerlijk klein gehouden geluid. Bijna alle nummers hebben momenten die me diep raken. Sterke teksten, en een heel goed getimede voordracht - maar vooral: wat een prachtige, ontwapenende stem.

Met dank aan de CD-theek in Eindhoven, waar deze plaat op stond en ik hem na een halve minuut gehoord te hebben meteen kocht.

Eeuwig zonde dat Alela dit sobere geluid ingeruild heeft voor een poppier geluid met allerlei gejodel. Ook haar latere songs willen te "mooi" zijn en missen de brutale frisheid van dit album. Ik hoop dat ze ooit nog eens durft te giechelen op een album - dan weten we weer dat het goed zit.

Ik lees vandaag voor het eerst dat Mariee Sioux voor een groot deel van de tracks meezingt: Vocals on 1, 2, 5, 7, 8.

Stiekem vind ik Mariee iets mooiere muziek maken.

En hij is nu heruitgebracht op dubbel vinyl met onuitgegeven nummers Me happy, stond lang op mijn to want ...

Ze komen ook uit hetzelfde dorpje van een paar duizend inwoners, waar ook nog Joanna Newsom vandaan komt.

Verschijningsdatum 9 november, met zeven nieuwe nummers.

..wel 40 euro voor de dubbel LP. Vraag me af of de wereld op een reissue van the Pirates Gospel zit te wachten, daar Alela Diane echt bij de 00s hoort en in de 10s wel 'aardig' mee loopt.. maar niet zo up en comming was zoals bij het verschijnen van deze plaat werd voorspelt.

Akkoord, er zal altijd een selectief groepje zijn dat.. maar dat geld bijvoorbeeld ook voor Grouper, en of er wereldwijd 1000 exemplaren van een nieuwe druk van Dragging A Dead Deer Up the Hill worden verkocht? Lastig.

Nadat ik kortgeleden Mariee Sioux heb ontdekt in de Super Tip-Topper, heeft niels94 me nu gedwongen om eindelijk de heilige drie-eenheid van freakfolkmeisjes uit de jaren ‘00 af te maken (Newsom is natuurlijk nummer drie). The Pirate’s Gospel heeft veel overeenkomsten met Faces Under the Rocks, waaronder natuurlijk het feit dat Sioux zelf meezingt. Het ontbreekt alleen op één vitaal punt bij dit album, waardoor de beoordeling toch wat lager uitvalt.

Net zoals Faces Under the Rocks kabbelt dit album nogal voorbij: Diane maakt gebruikt van simpele gitaarakkoorden en haar nummers kennen geen radicale twists. Op zich is dit natuurlijk helemaal niet nodig, maar het zorgt er wel voor dat ik meer naar een emotionele lading of een duidelijk sfeerbeeld ga verlangen. Hier schiet Diane echt tekort, jammer genoeg: waar Sioux de simpelheid van haar nummers compenseert met weidse gitaarpatronen en een prachtig mysterieus sfeertje, zoekt Diane nergens echt de verdieping op. Neem The Pirate’s Gospel, volgens velen het prijsstuk van het album. Zijn pakkende zanglijn maakt dit nummer zeker aangenaam, maar ik krijg weinig hoogte van de emoties die Diane wil overbrengen met het nummer. Dit komt deels door de wat gimmicky tekst, maar vooral door haar vrij statige manier van zingen. Deze verhindert me om ook op nummers waarvan ik zou moeten weten dat ze treurig klinken, zoals Foreign Tongue en Oh My Mama, mee te voelen met wat ze zingt. Wat er dan overblijft is dus eigenlijk vrij vlakke en simpele achtergrondmuziek.

Voordat ik te kritisch lijk: op sommige nummers laat Diane wel degelijk een interessante kant van zichzelf zien. Opener Tired Feet is harmonieus zo heerlijk dat ieder verlangen naar meer complexiteit meteen vervalt en Something’s Gone Awry en Pigeon Song zijn door hun eigenwijze akkoorden plots meteen heel aantrekkelijk. Verder is de muziek van Diane nooit ergerlijk en zijn haar teksten intelligent. Een grotere focus op melodie en sfeerschepping had dit album echter wel veel goeds gedaan.