Wat een wonderbaarlijke heerlijke plaat is dit zeg... Crying over Pros for No Reason (mooie titel alleen al) staat bomvol instrumentale hiphop, flirtend met IDM, vol met glitches, maar vooral met heel veel gevoel. Verwacht geen distortion of chaos...
De plaat begint met Ashtray, een leuke track om mee te beginnen, beetje edIT-light zeg maar, voor wat er nog gaat komen. De track daarna heet Ants en dat is meteen een bloedstollend mooie track. Snappy strakke geluiden, heerlijk om naar te luisteren. De gitaar in de track vliegt van de ene glitch in de andere, maar nooit zonder dat mooie gevoel te verliezen.
edIT neemt je daarna mee naar de track genaamd Laundry, lekker melancholisch nummertje. Daarna krijgen we denk ik mijn favoriet van de plaat (al verschilt dat nog wel eens bij mij, maar ach
), Situps Pullups! Heerlijk dromerig met ontzettend strakke glitch-hiphop-beats. Piepjes, knarsjes, maar toch wordt het nooit echt rauw, distorted of vies. Op een gegeven moment komt er een korte break, waarop de melodie een beetje wegdroomt met wat rare instrumentjes op de background... en kort daarna komt die lekkere beat er weer in, superlekker!
Dex vind ik persoonlijk een iets minder nummertje, dat "aaah"-geluidje staat me niet zo aan. Het is wel aardig, maar er staan zeker veel betere tracks op dit album. Twenty Minutes daarna maakt alles weer goed, wauw wat een lekker nummer weer!! (Zou dit dan mijn favoriet zijn? hehe) De plaat sluit af met Mop Head en zoals de naam het al zegt, het is een lekkere dweiler, een beetje een stroperige track, die dweilend uit je speakers komt, maar wel weer lekker dreamy en in de stijl van de rest van het album.
Crying over Pros for No Reason is een zeer aangename verrassing op Planet Mu. Ontzettend dromerig, snappy sounds, veel glitches, ontzettend veel gevoel en dat in een blender op de stand "instrumentale hiphop". 5*****