menu

Rainbow - Long Live Rock 'n' Roll (1978)

mijn stem
3,97 (228)
228 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Polydor

  1. Long Live Rock 'N' Roll (4:20)
  2. Lady of the Lake (3:37)
  3. L.A. Connection (4:58)
  4. Gates of Babylon (6:47)
  5. Kill the King (4:27)
  6. The Shed (Subtle) (4:45)
  7. Sensitive to Light (3:02)
  8. Rainbow Eyes (7:31)
  9. Lady of the Lake [Rough Mix] * (3:50)
  10. Sensitive to Light [Rough Mix] * (3:03)
  11. L.A. Connection [Rough Mix] * (5:33)
  12. Kill the King [Rough Mix] * (4:27)
  13. The Shed [Subtle) (Rough Mix] * (3:36)
  14. Long Live Rock 'N' Roll [Rough Mix] * (4:19)
  15. Rainbow Eyes [Rough Mix] * (6:55)
  16. Long Live Rock N Roll (L.A. Rehearsal / 1977) * (6:56)
  17. Kill the King (L.A. Rehearsal / 1977) * (4:42)
  18. Long Live Rock N Roll [Live on the Don Kirschner Show / 1978] * (3:31)
  19. L.A. Connection [Live on the Don Kirschner Show / 1978] * (5:10)
  20. Gates of Babylon [Live on the Don Kirschner Show / 1978] * (6:35)
  21. L.A. Connection [Live on the Don Kirschner Show / 1978 [Outtake Version]] * (5:11)
  22. Gates of Babylon [Live on the Don Kirschner Show / 1978 [Outtake Version]] * (6:43)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 39:27 (1:49:58)
zoeken in:
avatar van gigage
4,0
Vandaag eens de rough mixes onderwerpen aan een luisterbeurt. Het album " opent" dan met Lady of the lake met een minieme keyintro. Sensitive to light heeft een verschil in een Blackmore riedel maar verschilt niet in speelduur. And so on.
Afijn, het is een " zoek de 10 verschillen" opdracht, best grappig als je het album goed kent.

Long live Rock n Roll was volgens mij vanaf 77 een vast onderdeel van de set die ook met Bonnet en Joe Lyn Turner werd gedaan.

Je hoort dat de stijl t.o.v. Rising wat aan het veranderen is.

Long live is een basisnummer, de solo vind ik wel innovatief, het nummer is basic Rock n Roll

Lady of the Lake is een juweeltje met prachtige zang en prachtig slepend gitaarwerk, mooie melodie

LA conection is weer een beetje standaard zoals Blackmore er meer heeft gemaakt

The gates of Babylan is een absolute mijlpaal, een prachtig intro van David Stone, innovatieve songstructuur aangevuld met keyboard partijen en strijkers en een passage met solo die voor mij als een van de beste in de wereld geldt, prachtig drumwerk en eindigend met een viool, meesterlijk

Kill the King meesterlijk, fantatisch intro, up tempo, Powell die tegen het ritme een upbeat geeft in het midden, briljante solo en natuurlijk Ronnie.

The Shed kan ik persoonlijk erg genieten, vet intro, lekkere rif, Dio die het tot een mooie melodie smeedt, stukje improsatie die toch weer melodieus eindigt

Sensitive to light doet me vrij weinig

Rainbow eyes, sfeervol , mooi gezonden met kamer orkastje

Eigenlijk maar een nummer waar we David Stone onderscheidend in horen

avatar van De buurman
4,0
Eens over Gates Of Babylon. Wat een nummer is dat toch. Een hoogtepunt in het genre. Die solo, en die akkoordenprogressie eronder... Magnifiek.

avatar van Ketwiezel
Sterke plaat... op de laatste 2 nummers na dan...
Kill the King is trouwens mijn favoriete nummer van Rainbow.
Na dit album vond ik het bergaf gaan.

AOR_Lover
Wat Ritchie laat horen op vooral Gates of Babylon is echt vakwerk. Hier heeft hij Yngwie uitgevonden. Het is voor mij één van de beste rock anthem's aller tijden.

5,0
RISING heeft bij mij nog net en streepje voor. Maar dit is inderdaad een gaaf album.

avatar van Edwynn
3,0
Mwa, Gates Of Babylon en Kill The King behoren tot de buitencategorie maar voor de rest draai ik maar matig warm. Long Live Rock And Roll en L.A. Connection vind ik zelfs strontvervelend. Die waren vast al bedoeld voor die ellende die Blackmore met Graham Bonnet ging maken. Eén Dio maakt nog geen drakenzomer.

avatar van B.Robertson
4,0
L.A. Connection deden ze, of beter gezegd deed Blackmore later met Turner dunnetjes over in de vorm van Tite Squeeze op Straight Between the Eyes. Ik kan Rainbow in alle bezettingen t/m Stranger in Us All waarderen. Down to Earth behoort samen met eerder genoemd album tot de minsten maar imo. niet echt ellendig of rampzalig, al gingen de teksten rap achteruit op Down to Earth. Edit: One Man's Meat van Deep Purples The Battle Rages On klinkt ook als een (stront)vervelende herhaling van L.A. Connection.

5,0
blijft een wereld album met een top bezetting!

4,0
Deze voor een prikje gekocht. Had deze vroeger op LP. Tja Blijft beresterk.

avatar van RonaldjK
4,5
Nadat ik in 1980 via Black Sabbaths Heaven and Hell was gevallen voor de stem van meneer Dio, ging ik zijn eerdere werk uitzoeken. In '81 of '82 kocht ik Long Live Rock 'n' Roll op vinyl met klaphoes. In Dio's chronologie de plaat vóór HaH .
Middenin een foto van fans met spandoek waarop de albumtitel staat vermeld. Later las ik dat dit in werkelijkheid bij een concert van Rush was, een kleine manipulatie dus. Hier is dat helemaal prima.

De vierde en laatste Rainbow met Dio in de gelederen, de band in dezelfde bezetting als op On Stage. Bij verschijnen stond in de Hitkrant (!) een artikel over de plaat, zo wist ik nog, met een lovend verhaal. Vooraf kende ik twee nummers: de titelsong had op Hilversum 3 geklonken en vond ik voor een meezinger goed te doen. Dit dankzij de heerlijke coupletten; het denderende Kill the King was me bekend van de liveplaat; ook in deze studioversie heerlijk, nu met enkele dubbele zangpartijen.

Nieuwe hoogtepunten waren er ook! In Lady of the Lake verwijst naar het verhaal van het zwaard Excalibur uit de sagen rond koning Arthur, de vrouw die het mythische zwaard presenteert. Een lied met prachtige melodieën. De gitaarsolo bestaat uit lange noten, die enigszins oosters aandoen.
De openingsregels van L.A. Connection keerden later terug als er iets grondig was mislukt: "Carry home my broken bones and lay me down to rest. Forty days of cries and moans, I guess I’ve failed to pass the test". Prachtige dichtregels bij een prachtige compositie, helaas enkele malen toepasbaar op mijn leven. In het laatste deel zit honkytonk pianospel, wat ik toen niet mooi vond maar nu wél; doet aan Dio’s jaren bij Elf denken.
Gates of Babylon met z'n toetsenintro van David Stone en oosterse gitaarlijnen is majestueus, over de verlokkingen van het kwaad en het uiteindelijke fatale einde.

Op de B-kant springen twee liefdesliedjes eruit. Hé, was dat niet wat Blackmore vanaf de volgende plaat ambieerde? Sensitive to Light bezingt een prachtige maar ongrijpbare schone jonkvrouw. In het drumsloze Rainbow Eyes zingt Dio niet voluit maar juist ingetogen en liegt zichzelf voor: "She's been gone since yesterday, oh I didn't care. Never cared for yesterdays, were they ever there?" Ja, ze gaan over de liefde maar de teksten hebben een diepgang die normale liefdesliedjes missen. Te moeilijk voor de hitlijsten, de richting die Blackmore vervolgens nadrukkelijk zocht.

Het is uiteraard een stevige plaat, maar wat me hier opeens sterk opvalt is dat de man in het zwart het gebruik van massieve powerchords veelal mijdt, om melodieus om de melodielijnen heen te spelen. Cozy Powell drumt weer herkenbaar de sterren van de hemel en in combinatie met het betrouwbare spel van Bob Daisley staat een basis waarop Blackmore de ruimte krijgt voor zijn melodieuze invulling.

Later verscheen een Deluxe Edition, inmiddels deels op streaming te vinden, waarvan vooral een kort maar fenomenaal mooi intro van Lady of the Lake opvalt; waarom heeft dit de definitieve elpee niet gehaald?

avatar van hnzm
4,0
4 sterren. Uitschieters naar boven - net als bij de meestere andere stemmers - 1. Gates of Babylon en 2. Kill the King. Uitschieter naar beneden is Rainbow Eyes, voor mij een voortkabbelend zeiknummer. Gelukkig zit die op het eind, dus gemakkelijk te skippen.

avatar van vielip
4,0
Wat betreft Rainbow eyes kan ik niet anders dan je gelijk geven. Vind het ook helemaal niks. Het had nog kunnen werken als het bij een minuut of 3 was gebleven. Nu duurt het veel en veel te lang.

avatar van RuudC
5,0
"voortkabbelend zeiknummer"


Ik vind het werkelijk een ontroerend mooie ballad. Nog even lekker wegdromen na deze fenomenale plaat.

avatar van vielip
4,0
En zo zie je maar weer hoe persoonlijk muziek is en beleefd wordt. Prachtig!

avatar van Dirkrocker
4,0
Ik vind persoonlijk deze tikkeltje minder als het debuut album en rising. Maar neem niet weg dat er nog zat op staat om van te genieten.Met de afsluiter rainbow eyes heb ik ook niet zoveel. Uitschieters zijn voor mijn titelnummer,lady of the lake,L.A. Connection en kill the king. Prima album, maar kom net en tikkeltje minder binnen bij me als zijn voorgangers

Gast
geplaatst: vandaag om 05:58 uur

geplaatst: vandaag om 05:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.