menu

Andrew Bird - Armchair Apocrypha (2007)

mijn stem
3,74 (173)
173 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: Fat Possum

  1. Fiery Crash (4:11)
  2. Imitosis (4:00)
  3. Plasticities (3:32)
  4. Heretics (5:05)
  5. Armchairs (4:27)
  6. Darkmatter (7:01)
  7. Simple X (3:40)
  8. The Supine (0:59)
  9. Cataracts (3:11)
  10. Scythian Empire (4:31)
  11. Spare-ohs (4:07)
  12. Yawny at the Apocalypse (3:39)
totale tijdsduur: 48:23
zoeken in:
avatar van timhardt
4,5
Soms moet je terugkomen op wat je eerder beweerde: alleen idioten doen dit niet. Ik mag dan 'n beetje prettig gestoord zijn, maar idioot ben ik in geen geval: dit plaatje mag eigenlijk naar production of eggs gaan staan hoor, net een trapje eronder misschien, maar 't is een zeer goeie plaat, die (voor mij dan toch) erg moet rijpen. Maar de vruchten zijn overheerlijk!

artemio
Eerste indruk: Hele fijne (fluit)muziek zonder dat het te suf wordt . Vooral 'scythian empire' stemt mij erg vrolijk want:
1. vrolijk fluitdeuntje (wat vervolgens de hele dag in je kop blijft
hangen).
2. mooie samenzang (dat geldt ook voor het daarna
volgende 'spare-ohs'. Doet me denken aan Low.)
Met alle viool- en fluitgeluiden een prettige nieuwe sound ontdekt dankzij musicmeter.

avatar van pejo
3,0
Byzonder sfeervol en erg sterke nummers. Zeker net zo goed als Patrick Watson.

avatar van otherfool
3,5
Soms valt het kwartje gewoon iets later... Andrew Bird is me al vaak getipt maar pas vandaag heb ik deze plaat eens echt de kans gegeven... tja, gewoon prachtige liedjes (favorieten voorlopig Fiery Crash, Plasticities en Scythian Empire). Zijn vorige plaat zwerft hier ook nog wel ergens rond dus ik gebruik deze donkere dagen voor een fijne introductieweek in zijn werk...

avatar van Lepel
3,0
pejo schreef:
Byzonder sfeervol en erg sterke nummers. Zeker net zo goed als Patrick Watson.

Pardon? Patrick Watson zie ik als een mislukte mix tussen coldplay, jeff buckley, radiohead en wat Ties meer zei. In de Vandale zie je achter leentjebuur: personificatie van Canadees Patrick Watson. Andrew Bird overstijgt het niveau van Watson met gulle schreden. Fluitend.
Goed, excuses aanvaard; dit is immers ook niet Birds sterkste plaat.

avatar van HaanHoen
4,0
Het heeft even geduurd voordat ik wist wat ik aan moest met dit album. Toen ik hem in het begin luisterde pakte het me allemaal niet zo. Uiteindelijk is het kwartje wel gevallen, maar nog steeds is er niet de overtuiging zoals bij veel van zijn andere albums. Er staan geweldige stukken op, maar ook heel erg wisselvallige (misschien zelfs saaie) nummers. Uiteindelijk valt de balans wel ruim positief uit.

Fiery Crash is dan zo'n een nummer wat wel aardig is. Een beetje een voorzichtige opener. Ik had liever een mooi instrumentaal stuk gezien, zoals bij the Mysterious Production of Eggs. Maar ik zie in dat ik dat album niet altijd als referentiekader erbij moet halen. Deze plaat heeft andere kwaliteiten. Imitosis vind ik dan wel weer erg goed. Dit nummer stond al in een andere uitvoering op Weather Systems, maar daar vond ik hem eigelijk een beetje zeurderig overkomen. Hier vormt het een geweldige track. Warm viool getokkel zet de toon, met daaronder een voorzichtig slag gitaartje. Dit nummer is ook als single verschenen en dat verbaast me niks, gezien het feit dat het nummer erg toegankelijk is en een vrij standaard opbouw kent, maar daar is opzich niks op aan te merken. Ik vind het in ieder geval een van de hoogtepunten van het album.

Heretics brengt dan een hoop sfeer. Het doet zelfs een beetje oosters aan met de strijkers. Geniale track. De uitvoering die hiervan te vinden is op de EP Soldien On is ook zeker de moeite waard.
Het wordt dan weer wat minder met Dark Matter. Geen slecht nummer, maar het overtuigd ook nergens. Plasticities zet dan weer een wat warmere toon. Mooi ingetogen nummer.
Dan kom ik met Armchairs altijd een beetje op een moment dat ik liever wil verder skippen. Dat zegt dan eigelijk al genoeg. De intro is wel mooi, maar daarna wordt een andere lijn ingezet, en moet geeft het nummer alle kwaliteit uit handen. Zonde.

Simple X is een beetje vreemde eend in de bijt, maar wel erg leuk. Hier kan ik wel wat mee. Geen hoogstandje waar uitbundig wordt uitgepakt, maar dat poogt het nummer ook helemaal niet. Wel de eerste track waar de percussie wat meer naar de voorgrond wordt gehaald. Een welkome afwisseling dus.
Het instrumentale The Supine kan mij ook goed bekoren. Nou heb ik altijd al een vrij hoge dunk van meneer Bird's instrumentale capaciteiten. Een gitaar of viool virtuoos is het niet, maar hij weet wel op een bijzondere manier alle instrumenten zelf tegelijk te bespelen en te combineren (er dient opgemerkt te worden dat het om een loop-artist gaat). Hier resulteert dat in een mooi en warm intermezzo dat perfect over gaat in het volgende nummer: Cataracts, dat zich wat treuriger voordoet. Desondanks een degelijke track.

Een van de andere toppers is dan Scythian Empire. Een piano intro gevolgd door vocalen, maar waar onderliggend subtiele viool klanken zijn te horen die een ontzettend belangrijke rol spelen. Vervolgens worden de fluit kunsten van Andrew naar de voorgrond gehaald: een heerlijk aanstekende melodie als gevolg.

Was hij dan maar gestopt met het album. Spare-Ohs is namelijk een nummer dat een hoop potentie heeft bij het openen, maar dan omslaat met een ronduit slecht en zeurderig refrein. Ongelooflijk hoe een mooie intro zo teniet kan worden gedaan. Hier had veel meer in gezeten.
Gelukkig wordt er dan nog het een en ander recht gezet met het instrumentale slot nummer Yawny at the Apocalypse. Dat verteld me dan weer hoe mooi de muziek kan zijn.

En dan zit der luisterbeurt er al weer op. Over het geheel is het zeker een sterke en sfeervolle plaat. Alleen jammer dat er vlak voor het einde dan zo'n minder nummer moet worden tussen gepropt, waardoor ik me toch altijd weer een beetje loop te ergeren en een beetje vroegtijdig wakker wordt uit de muzikale beleving. Het eind nummer probeert een hele hoop goed te maken, en slaagt daarin ook tot op zekere hoogte.
Wat verder opvalt aan dit album is dat hij veiliger is en ook wat meer gericht is op het grote publiek. Waarschijnlijk is dat vooral te wijten aan het feit dat veel nummers een standaard opbouw kennen en dat er zeer zuinig is gedaan met instrumentale stukken (veel mensen willen op de een of andere manier altijd vocalen bij muziek hebben om het mooi te vinden?). Vooral dat laatste vind ik jammer, want ik ben altijd erg gecharmeerd van Bird's instrumentale werk en vooral ook zijn manier van spelen. Zoals al eerder gezegd is het een loop-artist die alle instrumenten zelf bespeelt (de liefhebbers moeten maar eens googelen op zijn naam om te zien wat ik bedoel). Een erg indrukwekkende manier van spelen. Maar zoals al eerder gezegd: deze plaat heeft zijn eigen kwaliteit, en mijn oordeel zal vast nog wel omhoog gaan op het moment dat ik me over de wat mindere nummers heen kan zetten. 4*

avatar van Dridge
De live versie van "imitosis" op Fabchannnel is wonderlijk mooi.
Dat moet je even checken.

avatar van De Daniël
3,5
Ware het niet dat Fabchannel opgedoekt is..

avatar van staralfur
4,5
Ik heb dit album al jaren in bezit, en het blijft een geweldige cd.

Misschien als geheel niet zo sterk als Mysterious Production of Eggs of Weather Systems, maar Armchair Apocrypha heeft dan weer wel de Andrew Bird nummers die mij kippenvel over m'n hele lichaam bezorgen en soms zelfs een traan.

Armchairs is een van de absolute hoogtepunten van de plaat, het intro zorgt al voor rillingen en als Andrew begint met zingen is het kippenvel compleet.

"I sang the song that silence sings
It's the one that everybody knows, everybody knows
The song that silence sings
And this is how it goes"


Pfoe.

Het kippenvel wordt overtroffen bij Cataracts, en op bepaalde momenten hou ik het echt niet droog hierbij. 1 keer live gehoord, en dat had hetzelfde effect. Niet zo verwonderlijk hoor, met zo'n schitterende tekst, en de combi met de muziek is wederom perfect.

When our mouths are filled with uninvited tongues of others
And the strays are pining for their unrequited mothers
Milk that sours is promptly spat
Light will fill our eyes like cats


Dit album heeft sowieso een persoonlijk tintje voor mij: in 2007 speelde Andrew Bird op Radio 6 enkele van de nieuwe nummers (waaronder Scythian Empire), ik zat dat samen met mijn oma te luisteren - die het werkelijk prachtig vond. 3 dagen later is zij overleden, en ik moet altijd aan haar denken als ik dit album hoor.

avatar van Justinx
4,0
staralfur schreef:
Ik heb dit album al jaren in bezit, en het blijft een geweldige cd.

Ik ben het album alweer een tijdje uit het oog verloren en zie 'm nu ineens weer opduiken tussen de updates. Dus bedankt hiervoor .

Blijft nog steeds een geweldige plaat. Bird laat hier meer dan ooit zijn (soft) rockkantje zien en dat pakt goed uit. Na al die jaren nog steeds onder de indruk van Armchair Apocrypha. Mogelijk is dit het album, waardoor ik in de eerste instantie verliefd werd op zijn muziek. Maar zijn laatste vind ik toch ook wel erg mooi!

avatar van bonothecat
4,0
Justinx schreef:
(quote)

Ik ben het album alweer een tijdje uit het oog verloren en zie 'm nu ineens weer opduiken tussen de updates. Dus bedankt hiervoor .

Blijft nog steeds een geweldige plaat. Bird laat hier meer dan ooit zijn (soft) rockkantje zien en dat pakt goed uit. Na al die jaren nog steeds onder de indruk van Armchair Apocrypha. Mogelijk is dit het album, waardoor ik in de eerste instantie verliefd werd op zijn muziek. Maar zijn laatste vind ik toch ook wel erg mooi!


En nu alweer meer dan 11 jaar geen bericht (in die tijd is mijn zoon van een baby, een kind geworden die zijn cito toets in klas 8 heeft gedaan:) ). Prachtig album, cijfer zo maar eens met een halfje verhogen

Gast
geplaatst: vandaag om 14:10 uur

geplaatst: vandaag om 14:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.