Het eerste deel van De Doden Hebben Het Goed gaf ik 3,5*: uitstekend, maar niet indrukwekkend. De
liveregistratie vond ik daarentegen erg sterk en op Incubate (Tilburg, in september) speelde de band een ontzettend intense en meeslepende set. Toen deel 2 werd aangekondigd was ik er wel benieuwd naar, maar de vraag is: kunnen ze de intensiteit van de liveoptredens nu wel overbrengen op plaat?
Het antwoord daarop is zonder twijfel ''nee''. Ook op De Doden Hebben Het Goed II vind ik het geluid van Wiegedood aan de magere kant, dit komt trouwens ook door de ontbreken van een basgitaar. Dat zou geen probleem zijn als het riffwerk gelaagd en intrigerend was, maar dat blijft allemaal ontzettend gemiddeld wat mij betreft. Wiegedood put op deze plaat wat meer uit de blackmetal uit de jaren '90, het gitaargeluid is een tikje scherper geworden. Op Ontzieling en Smeekbede wordt er net een iets grimmigere en ijzigere toonzetting neergezet, toch komt het voor mij niet helemaal over. Ook vind ik de vocalen op deze plaat echt ronduit onbegrijpelijk, klinkt als iemand die wel blackmetalschreeuwen wil opnemen, maar niemand wakker wil maken in het midden in de nacht. Dit zal wel een bewuste keuze zijn geweest, want live gaan de schreeuwen door merg en been, recht in je gezicht.
Conclusie: ik wacht wel weer op de liveregistratie van De Doden Hebben Het Goed II en de liveoptredens in de buurt om de plaat in vol ornaat te horen. Op plaat doet het me zeer weinig. Een krappe voldoende.