Within Temptation - The Heart of Everything (2007)

Een schitterend concert gehad op 22 november! Een geweldige liveshow en we stonden bijna voorraan. Sharon en de rest waren in topvorm en de zaal (waaronder ik) ging goed uit zijn dak. Nu gaan ze in 2009 aan een nieuw album werken, ik ben zeer benieuwd wat dat gaat inhouden.
Within Temptation geeft zelf aan niet Gothic te zijn maar dat ze zo door de media gezien worden. Zelf vinden ze hun muziek symphonische rock. Ik kan me daar beter in plaatsen dan Gothic metal, wat ik eerder iets als Tristania vind.

tsja, als je ze alleen op festivals als Appelpop (voor onbekenden: gratis festival in Tiel.. www.appelpop.nl ) ziet, weet je hoe vreselijk goed ze live zijn. Sharon blaast het publiek weg met haar geweldige stem en ze wordt gewoon retestrak begeleid door haar band. dit nieuwe album zie ik slechts als uitbreiding van het repetoir, en dus als een uitbreiding van de magie die ze live verspreiden.
4*

precies.
Hoewel de stem van sharon wel mooi is maar niet onder deze muziek.

Haar stem klinkt wel mooi onder deze muziek

Ik vond die mix van Armin van Buuren wel goed, daar past haar stem wel bij, maar bij dit soort muziek, als ik haar hoor zingen met dit soort muziek dan doe ik het gelijk uit...
En mensen die het er niet mee eens zijn... acheblief bespaar je moeite

Ik snap echt niet dat er mensen zijn die haar stem niet mooi vinden met de muziek, want ik vind het juist een perfect geheel! Erg mooie stem, goeie teksten en geweldig gebruik van de instrumenten. Ik vind het echt een geweldige cd.

Ja, dat vind ik ook

Op cd vind ik haar stem wel te doen, maar live durft ze toch wel een serieus uit de bocht gaan. Deze cd vind ik wel leuk, niet meer dan dat. Het openingsnummer vind ik het beste van de cd. De rest valt ook wel mee, maar mij doet het niet zoveel, vind het wat saai worden na een tijd. Deze is wel iets beter dan de voorganger. 3,5*

Omdat ik de cd niet heb en niet alle nummers ken vind ik stemmen niet 100% eerlijk, maar geef toch graag even mijn mening over de nummers die ik wel ken.
De nummers die ik ken vind ik wat krachtiger overkomen dan bij The Silent Force. Neem bijvoorbeeld een nummer als The Cross, dat rockt gewoon lekker! What Have I Done is misschien een wat simpel nummer, maar ook lekker om mee te bléren!
Forgiven is mijn favoriet, echt een mooi nummer.

Kleine verbetering dus t.o.v. The Silenct Force die ik al 3,5 sterren gaf.
Het eerste album "Enter" blijft mijn favoriet!

The Cross is bij mij ook een groot favoriet. Tijdens de theatertour deden ze die live maar dan akoestisch. Ik werd weggeblazen door de stem van Sharon. Het 2e gedeelte was gewoon zoals altijd lekker hard. Alles bij deze band klopt. Ze klinken super live vandaar ook de prijs beste live act natuurlijk. En de stem van Sharon maakt het geheel af, ze past er 100% bij. En dat mensen zeggen dat haar stem niet bij deze muziek past: Jammer voor jullie maar dit is HAAR muziek en dat nummer met Armin van Buuren deed ze gewoon erbij, maar als dat de toekomst van Within Temptation zou zijn: Dan ben ik weg. Gelukkig is die kans niet eens aanwezig. Ik ben wel benieuwd naar de volgende CD waar ze mee bezig zijn. Bij de theatertour die ze in 2010 gaan doen ben ik er zeer zeker weer bij, wat was dat iets geweldigs. Dan kan ik weer horen hoe GOED de stem van Sharon bij HAAR muziek past en wat voor een muziek: Geniale muziek!

Mijn Review van het album: The Heart of Everything.

01. The Howling (4,0)
In dit nummer klink Sharons stem lekker rauw zowel in de couplete als in het refein, een fantastische albumopener.

02. What Have You Done (feat. Keith Caputo) (3,5)
Een samenwerking met Keith Caputo, goede keuze als eerste single van het abum, Single versie is beter dan de Album versie (die is te lang naar mijn zin).

03. Frozen (3,0)
De Semi-ballad van het album, klinkt goed maar wel iets minder dan de andere ballads.

04. Our Solemn Hour (4,5)
Éen van mijn favorieten, het nummer word geopend met latijnse woorden en eindigd ook goed af.

05. The Heart of Everything (3,0)
Het nummer word geopend met een kerkelijke sfeer en bouwd op tot een heftige rocknummer.

06. Hand of Sorrow (4,0)
Wat een heerlijke intro heeft het nummer, niet meer, niet minder.

07. The Cross (3,5)
Het minste nummer van het album dat ah ah ah aha, het intro vind ik niet zo maar de couplete en het refrein zijn wel fantastisch.

08. Final Destination (4,5)
Weer éen van mijn favorieten, het nummer begint rustig maar barst daarna stevig uit en bouwd zich goed in het gehoor.

09. All I Need (4,5)
De cijfer zeg genoeg dus, de gitaarballad van het album. Begint ook rustig maar eindig als een prachtige bom, heerlijk.

10. The Truth Beneath the Rose (3,5)
Weer een heerlijke intro van een nummer, duurt wel heel lang naar mijn zin. maar het is de moeite waard.

11. Forgiven (4,5)
Een nooit eerder gemaakte WT-ballad, het nummer klinkt emotioneel, zacht en prachtig, in mijn ogen de mooiste ballad die WT ooit gemaakt heeft. Wat een Juweeltje.

Het album The Heart of Everything krijgt een 4,5, hij is beter dan zijn voorganger The Silent Force. Het muziek is wat harder, heerlijk en op naar het volgende album in 2010.

Verschrikkelijk die mensen die dat nummer van haar en Tiesto hebben gehoord, dan denken : Die vrouw kan mooi zingen ! Luisteren dan 1 nummer van haar met de WT formatie , vinden het teringherrie en gaan lage cijfers geven op musicmeter.

Album is trouwens erg goed, vooral Our Solemn Hour bevat gouden klasse!

Hun mindste album tot nu toe, toch wisten ze met deze cd op zak een mooi optreden te geven, ik ga ze weer zien in 2010 tijdens hun tweede theatertour. Hopelijk hebben ze dan ook hun nieuwe cd af.

Live zijn ze trouwens ook erg sterk

Na de Silent Force is dit opnieuw een goed album van de band. Ze blijven gewoon in staat goede nummers te maken en van slijtage of gebrek aan inspiratie is geen sprake. Het duet met Keith Caputo is een frisse wind op de plaat en voor mij gelijk het hoogtepunt.

Ik normaal geen fan van rock/ Metal. Within Temptation vind ik soms toch wel eens goed om te beluisteren. Dit album vind ik goed.

Dat zijn ze zeker! 23 april waren ze weer in Nijmegen en daar ben ik zeker heen geweest. Echt een enorm goede show, zowel het akoestische als het harde. Dat mensen hier zeggen dat ze playbacken: Bullshit, de enige keren dat ik ze dat heb zien doen was in zo'n dom tv-programma waar alle artiesten die optreden deden playbacken dus dan ligt het gewoon aan de programmamakers. Tijdens hun concerten spelen ze altijd live en dat er bandje meeloopt is voor de koorpartijen etc. Je kunt moeilijk elke keer een heel orkest en koor meenemen in je vrachtwagentje. Als we playback en slechte optredens willen zien kijken we wel verder in top 40 crap bij artiesten die alleen maar pulpmuziek maken zo dat het lekker verkoopt, maar geen één diepgang heeft of een mooie tekst. Within Temptation is tenminste oprecht populair door hun goede live optredens en schitterende muziek met mooie teksten en gevoel.
Bovendien zijn ze ook nog eens ontzettend aardig, ik heb ze na afloop namelijk gesproken en het zijn ontzettend vriendelijke, gewone mensen. Daar kunnen sommige artiesten nog een heel groot voorbeeld aan nemen!

zang goed, muziek goed, opname goed......................kassa zullen ze gedacht hebben. EN de meeste mensen slikken dat ook.
en toch mis ik iets in deze muziek............. oh ja ik weet het al.
EMOTIE dat kent deze band niet. Aangezien ze al 3 keer het zelfde album maken is het ook wel moeilijk om het nog eerlijk te laten klinken.. sorry mensen dit is echt niet goed.
Hopen dat ze met het de nieuwe studioplaat eens een plaat uitbrengen met frisse nummers en wat meer pit( en niet van die akoetische meuk) en laat ze ons eens verassen!!!

ze kunnen de band beter WITHOUT TEMPTATION noemen!!!

Don’t shoot me for sayin’, maar ik vind de formule bij dit album een beetje uitgewerkt. Het been there, done that gevoel bekruipt me een beetje, eerlijk gezegd. Dit album vertoont op bepaalde punten dan ook raakvlakken met ‘The silent force’, maar weet over de gehele linie het niveau van dat album niet te evenaren. Wederom is de leadsingle (ook) van dit album ‘What have you done?’ een erg sterk nummer (ook deze lange uitgesponnen versie), maar het overige materiaal op dit album laat de wensen over.
Een nummer als ‘The howling’ bijvoorbeeld vind ik tekstueel erg zwak en nietszeggend. Ik vind sowieso dat vlagen van een scherpe pen ontbreken bij veel nummers. Qua arrangementen vind ik het ook niet je-van-het. Het moet toch een soort van symfonische rock voorstellen, maar dat komt niet altijd even goed uit de verf als je het mij vraagt. Integendeel zelfs!
Nummers die ik bereken tot de hoogtepunten zijn naast de eerdergenoemde leadsingle, nummers als ‘Our solemn hour’ met de mooie Latijnse (?) zinnen die verwerkt zijn in het liedje, maar ook ‘Hand of sorrow’, ‘All I need’ en ‘The heart of everything’ al bevalt me haar kleurklank bij het laatstgenoemde nummer in/tijdens de coupletten wat minder. De overige stukken variëren van aardig tot matig. Ik heb dit album dan ook niet heel veel beluisterd, in tegenstelling tot de twee albums die ze hiervoor uitbrachten. Ondanks m’n kritieken zit er wel een voldoende in voor dit album, want dat verdient dit album wel, al is het geen ruime voldoende.
Ik kijk in ieder geval wel uit naar ‘The unforgiving’, die gepland staat voor een release in maart dit jaar. Ik hoop dat ze zich met dat album weer een beetje weten te hervatten met kwalitatief betere nummers.

Dit is het enige album van Within Temptation dat ik echt kan waarderen.
De overige albums vind ik zeer matig.
Our Solemn Hour, The Heart of Everything en Hand of Sorrow zijn mijn favoriete nummers van dit album.

1. The Howling (3.5): Goed nummer en het steekt mooi af bij de andere nummers op de plaat, maar je hoort duidelijk dat het vreselijk is ge-edit; bij vlagen klinkt het geluid, met name de instrumenten, erg kunstmatig en dat vind ik heel jammer.

2. What Have You Done (4.0): Erg goed nummer. Het is misschien niet zo ‘bijzonder’ als sommige andere nummers op de plaat (het is echt iets dat je ‘verwacht’), maar desondanks vind ik het heerlijk catchy en kan ik er nog altijd geen genoeg van krijgen.

3. Frozen (3.0): Dit is typisch zo’n nummer dat ik op zich best aardig vind, maar die ik toch stiekem wel eens oversla als de cd opstaat. Het lied is aan de ene kant een soort ballad, maar probeert ook ‘knallend’ te zijn, zonder dat het daadwerkelijk knalt. Ik vind de versie op het album ‘An Acoustic Night at the Theatre’ van dit nummer veeeeel en veel mooier; dat rustige past veel beter bij het nummer.

4. Our Solemn Hour (5.0): Het beste uptempo nummer van de cd, vind ik. Een schitterende intro en alles wat volgt, is ook zeer sterk. De coupletten sluiten erg mooi aan op de refreinen. Bij elke keer ‘Sanctus Espiritus’ krijg ik een soort adrenalinestoot en de finale van het nummer is fantastisch.

5. The Heart of Everything (3.0): Damn, wat klinkt Sharon hier slecht in de coupletten! Ik vind haar stem heel mooi als ze wat rauwer zingt, maar dit is veel te veel van het goede. In de refreinen klinkt ze bijvoorbeeld ook wat rauwer dan in de meeste nummers, en daarin vind ik haar stem wel fantastisch. Jammer, want dit verpest het, op zich zeer sterke, nummer een beetje voor me.

6. Hand of Sorrow (4.5): Prachtige intro; het begint heel rustig en sprookjesachtig en dan ineens BAM. Ik vind het een heerlijk nummer; het vliegt aan je voorbij, terwijl het nummer niet eens zo heel erg kort is. Het is allemaal wat minder ‘heavy’ na nummers als Our Solemn Hour en The Heart of Everything en dat bevalt me wel.

7. The Cross (5.0): Wat een prachtig melodietje bij de intro! Dat ah ah ah ertussendoor vind ik onnodig, maar op zich niet heel erg storend; op een gegeven moment wen je daar wel aan. De coupletten en refreinen zijn erg goed. Sharon klinkt hier wat klassieker en gepolijster dan op de meeste nummers van dit album, en dat vind ik een erg welkome afwisseling. Er hangt een soort mysterieus en suspense-achtig sfeertje over dit nummer en dat bevalt me erg goed.

8. Final Destination (3.5): Het begin vind ik erg mooi en apart. De rest van het nummer vind ik ook zeer geslaagd en ik vind de positie op het album ook erg goed; het vormt een mooi contrast met het vorige nummer waarin Sharon wat ‘klassieker’ zingt. Het past heel erg mooi bij de andere nummers op dit album, maar afzonderlijk vind ik het toch niet een van hun beste.

9. All I Need (4.5): Ik vind het een prachtig nummer; het begint heel rustig en wordt steeds bombastischer tegen het einde aan. Echt een nummer waar je telkens weer kippenvel van krijgt. Ook de tekst van het nummer vind ik heel mooi, zeker in combinatie met de melodie.

10. The Truth Beneath the Rose (5.0): Weer een heerlijk lang nummer van Within Temptation; ik vind hun heel lange nummers altijd erg mooi, vooral de combinatie van een heel mooie lange intro, een rustig begin dat opbouwt naar een knallende finale en als afsluiter een prachtig instrumentaal stukje. Dit nummer is typisch zo’n nummer en ik vind het heerlijk, en ik miste het ook al een beetje op deze cd.

11. Forgiven (5.0): Wat mij betreft de mooiste ballad van Within Temptation. Erg ondergewaardeerd nummer; prachtige tekst en melodie en ik krijg er elke keer weer kippenvel van.



Toch wel jammer dat ze de meest commerciële (wat ik overigens niet als een negatief woord ervaar) nummers op single hebben uitgebracht, want ik vind nummers als Our Solemn Hour, The Cross en The Truth Beneath the Rose echt beduidend beter dan Frozen en What Have You Done. Ik snap het wel, want natuurlijk kies je de nummers die bij het grootste deel van het publiek aan zullen slaan, maar ik vind het wel jammer en dan met name omdat het een heel ander beeld van de cd geeft. Voordat ik deze cd aanschafte (inmiddels al wel een tijd geleden), kende ik alleen nog maar de singles en ik had verwacht dat de cd vol zou staan met dit soort liedjes, maar ik zie duidelijk veel verschil tussen de singles en de overige liedjes. De overige albumliedjes zijn een stuk ‘experimenteler’ en die nummers vind ik over het algemeen een stuk beter en verrassender.

Vroeger vond ik Within Temptation helemaal geweldig! 1 van mijn favorieten toen. Nu kan het me eigenlijk niet zoveel meer schelen. Heb hun albums helemaal grijs gedraaid, en vooral deze.

Moet zelfs hun nieuwe album nog beluisteren. Ik schaam me dood.

Het is echt al heel lang geleden dat ik ooit de albums heb beluistert, dus ik ga het zoiezo snel weer een keer doen .

Elk nummer op deze plaat heeft wel iets. The Howling, What Have You Done, Frozen, Our Solemn Hour, Hand Of Sorrow en Final Destination zijn de beste nummers vind ik.

Within Temptation is al jaren een van de beste muzikale exportproducten van Nederland. Ik gun het ze van harte, maar ik vind de houdbaarheidsdatum van hun muziek toch beperkt. Zo ook op "The Heart of Everything". Het is absoluut niet slecht, zo ver wil ik zeker niet gaan, maar halverwege de plaat krijg ik toch echt gevoel dat ik het al een keer eerder heb gehoord en lijkt het te verzanden in een herhalingsoefening. Ook het theatrale karakter gaat me tegenstaan. Het zal ongetwijfeld bij het genre horen, maar ik vind het weinig toegevoegde waarde hebben. Live is het een spektakel, en het is zeker geen slechte band, maar uiteindelijk is "The Heart of Everything" gewoonweg niet boeiend genoeg.

Voor mij het hoogtepunt uit de WT-catalogus : wat steviger en minder in de orkestraties en koren verzuipend dan de voorganger, een mooie volle produktie en bijna alleen maar sterke composities, met als hoogtepunten de meeslepende opener, Our solemn hour (met het effectieve gebruik van de Latijnse woorden als "slagzin") en het prachtige refrein van Hand of sorrow. Prima plaat.

Heerlijk album, en dat dat van Nederlandse makelij...
De stem van Den Adel is een rotsvast baken, retestrak begeleid door haar band.
De bij mij al bekende single van dit album is What Have You Done. Een heerlijk rocknummer, waarvan ik de extended version iets meer vind passen. Goed gastoptreden ook van Caputo.
Het vorige album dat ik luisterde was Mother Earth, en ten opzichte daarvan valt op dat ik op dit album alle songs wel goed vind ( de een meer dan de ander ), echt slechte nummers zijn niet te ontdekken.
Met name het eerste stuk is sterk, met naast What Have You Done het heerlijke Frozen, Hand of Sorrow en Our Solemn Hour ( die Latijnse teksten, dat koor; fantastisch ). The Cross, the Final Destination en The Truth Beneath the Rose vind ik minder; inhoudelijk vind ik deze nummers minder interessant, en niet bijzonder om te beluisteren. Met de balladachtige songs All I Need en het mooie Forgiven herpakt dit album zich goed.
Het massale symfonische geluid in veel nummers doet het erg goed bij mij, heb enorm genoten van dit album.
Voorlopig een ruime 4*, maar die score is voor ophoging vatbaar

Na 12 jaar nog steeds voor mij het beste album van WT.
Alle liedjes zijn goed, geniet er nog steeds van.
Een 'MEESTERWERK'.

Voor mij het beste album van Within Tempation. 3,5*

The Howling (5:34)  3,5
What Have You Done (5:15)  3,5
Frozen (4:29) 3,5
Our Solemn Hour (4:15)  3,5
The Heart of Everything (5:33) 3,0
Hand of Sorrow (5:36) 3,0
The Cross (4:52) 3,0
Final Destination (4:43) 3,0
All I Need (4:48) 4,5
The Truth Beneath the Rose (7:06) 3,0
Forgiven (4:54)  4,0

Bijna 3 jaar later en ik gooi er een halfje bij. 4*
Absolute hoogtepuntjes zijn All I Need en Forgiven

The Howling (5:34) --- 3,5
What Have You Done (5:15) --- 3,5
Frozen (4:29) --- 3,5
Our Solemn Hour (4:15) --- 3,5
The Heart of Everything (5:33) --- 3,0
Hand of Sorrow (5:36) --- 3,5
The Cross (4:52) --- 3,0
Final Destination (4:43) --- 3,0
All I Need (4:48) --- 5,0
The Truth Beneath the Rose (7:06) --- 3,5
Forgiven (4:54) --- 5,0

Stap vooruit na The Silent Force. Wat meer vuur, zij het nog steeds met mate. Maar zoals vaker weet Within Temptation het goede niveau geen album lang vast te houden.

Met The Howling en What Have You Done opent deze plaat zomaar met twee van de betere WT-nummers. De overtuiging spat van beide songs af. De nummers daarna zijn ook nog goed, al is het titelnummer al een twijfelgeval. In potentie een zeer sterke track maar iets te traag, komt niet lekker los.

Bijna ongemerkt glijdt het niveau steeds iets verder af met Final Destination en All I Need als echt zwakke songs. Truth Beneath the Rose lijkt een poging om een soort Nightwish-achtige epic te maken, maar komt niet echt uit de verf. Afsluiter Forgiven is de enige min of meer geslaagde ballad op dit album.

Een ruime voldoende dankzij een fenomenaal begin en een overwegend sterke eerste helft. Maar het is jammer dat Within Temptation het zo moeilijk vindt een hoog niveau een album lang vol te houden.