menu

The Flower Kings - Stardust We Are (1997)

mijn stem
3,84 (66)
66 stemmen

Zweden
Rock
Label: Foxtrot

  1. In the Eyes of the World (10:38)
  2. A Room with a View (1:26)
  3. Just This Once (7:54)
  4. Church of Your Heart (9:10)
  5. Poor Mr. Rain's Ordinary Guitar (2:44)
  6. The Man Who Walked with Kings (5:00)
  7. Circus Brimstone (12:03)
  8. Crying Clown (0:58)
  9. Compassion (8:40)
  10. Pipes of Peace (1:19)
  11. The End of Innocence (8:29)
  12. The Merry-Go-Round (8:17)
  13. Don of the Universe (7:02)
  14. A Day at the Mall (0:45)
  15. Different People (6:19)
  16. Kingdom of Lies (5:47)
  17. If 28 (2:15)
  18. Ghost of the Red Cloud (4:37)
  19. Hotel Nirvana (1:49)
  20. Stardust We Are (25:03)
totale tijdsduur: 2:10:15
zoeken in:
avatar van progmaniak
3,5
luister vooral naar het laatste nummer en GENIET !!! Rest wat minder

3,0
Het titelnummer is idd geweldig

avatar van ChrisX
progmaniak schreef:
luister vooral naar het laatste nummer en GENIET !!! Rest wat minder


Nou cd 1 is toch wel van erg hoge kwaliteit met o.a. Church Of Your Heart, The Man Who Walked With Kings (zo'n beetje de mooiste instrumental van de Floki's), Circus Brimstone en In The Eyes Of The World. Er komt een klein beetje de klad in op de tweede cd maar het eindigt dan wel weer subliem met het titelnummer.

avatar van aarrtentonny
4,0
Na het wat tegenvallende "Retropolis" komen The Flower Kings met een ijzersterk dubbelalbum.

Hoogtepunten"

- In the eyes of the world
- Church of your heart
- Circus Brimstone
- Stardust we are

Ozric Spacefolk
Dit hele werkje (dubbelcd) heeft een meer spacerocky feel dan andere Flower Kings platen.

Vooral de korte stukjes hebben wat Hawkwind-achtigs.

Verder zijn de lange stukken zoals het titelnummer maar ook In the Eyes of the World, Compassion en Circus Brimstone erg goed en erg mooi...

Misterfool
Tsja, the flower kings: het is op zijn minst een van de opvallendste en moeilijkst te beoordelen bands in het progressieve rockgenre. Mensen die niks hebben met dit soort bombastische rock kunnen maar beter de zaal verlaten: dit Zweedse collectief gaat u niet enthousiast maken.
-
“Waarom dan niet?” zult u zich wellicht afvragen. Welnu, deze band maakt er een hobby van om exces op exces te stapelen en om moedwillig in elke valkuil die het genre rijk is te stappen. Allereerst is daar de lengte van het album. Zelfs voor de meest getalenteerde bands is het lastig om zonder niemandsdalen 120 minuten te vullen, laat staan om de spanning vast te houden. Het is dan ook geen wonder dat er met name op de tweede cd veel vullers staan.
-
Ten tweede heeft gitarist en hoofdman Roine Stolt zeker niet de beste stem te wereld. In het slechtste geval is zijn stem iel, irritant en doet hij me ook nog eens denken aan de zangert van *kots* pendragon. Op de beste momenten mengt zijn stem redelijk goed met de muziek,. Op zeldzame momenten klinken de vocalen van Roine enigszins bluesy; het is op deze momenten dat zijn stem daadwerkelijk wat toevoegt.
-
Ten derde hebben de vaak kazige lyrics vaak een religieuze ondertoon, zei het dat het opzichtige gepreek - waar collega Neil Morse wel een handje van heeft- achterwege blijft.
-
Vervolgens kijkt u als lezer naar mijn beoordeling en ziet daar toch verdomme vier gele sterretjes staan. “Hé”, denkt u, “waarom dan zo’n hoge cijfer na de onderstaande kritiek?” Nou lezer, ondanks dat dit album wel degelijk zo zijn mankementen heeft, kan ik werkelijk ongelofelijk blij worden van de muziek die hier soms gepresenteerd wordt.
-
Deze band heeft enorm goed naar de klassieke bands in het genre geluisterd. Muzikaal gezien is dit dan ook een grote jaren 70 retrotrip. De band toont zich echter ook een geniaal namaker: een meester-vervalser met eigen werk. Op dit album zijn er daarnaast ook nog eens een heleboel space-rockinvloeden aan het geluid toegevoegd. Hawkwind meets Genesis meets the beatles.
-
Het niveau van de muzikanten is dan ook zeker niet misselijk. Zo levert keyboardspeler Thomas Bodin continue topwerk af. De grootste ster van het geheel is daarentegen toch Stolt. Zijn gitaarspel is werkelijk waar magistraal. Een heerlijk enthousiaste doch natuurlijke speelstijl.
-
Het grootste wapenfeit van dit album is echter te vinden in een drietal overtuigende composities. In the Eyes of the World is een heerlijk speelse opener. The man who walked with kings is een geweldig instrumentaaltje. Het titelnummer is een van de beste epics van de jaren 90. Het nummer kan voor mijn part zo naast een, om maar iets te noemen, Change of Seasons van DT staan. Had deze drie nummers samen met Circus brimstone op een CD’tje gezet en ik had 5* uitgedeeld.
-
Kortom een album(en band) met duidelijke mankementen die opvallend weinig in de weg staan van het luisterplezier. Het album zou voor mijn part een stuk ingekort mogen worden, maar over de gehele linie gezien een zeer sterke DubbelCd.
-
P.S; en dan nu aan de slag om mijn goedesmaakindex weer op te krikken. Maar eens iets van Porcupine tree; Sigur Ros of John coltrane in de cd-speler gooien.

avatar van Rockfan
3,5
Van wat ik van de Flower Kings ken is dit toch wel het meest evenwichtigste album. Waar op de andere albums nogal eens wat onbetekende riedeltjes als vulling zijn gebruikt lijkt ze het hier wel wat meer 1 geheel.

4,0
Beste weet ik niet, wel het album van de FK dat ik het meeste draai. Af en toe hoor je de bas van Chris Squire, toetsen van Genesis en akkoorden die van Abbey Road of 10CC komen maar dat stoort totaal niet want het tongue in cheeck gehalte is hoog genoeg.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,5
Weet je wat het is: ik denk dat iemand met een vilein gevoel voor humor Roine Stolt ooit in het begin van diens carrière heeft wijsgemaakt dat je een CD altijd hélemaal moet opvullen, dus als je maar 30 minuten muziek tot je beschikking hebt moet je er nog 45 bij schrijven, en als je maar 90 minuten hebt moet je tot de 130 doorgaan (zoals hier). Ik heb er tot nu toe nooit moeite mee gehad dat Stolt zo ongeveer elke scheet die in zijn studio werd geproduceerd op plaat zette, maar bij dit album begint zijn gebrek aan (of minachting voor) "quality control" me toch te storen. Een nummer als Just this once is wel representatief voor de meerderheid op dit album: na de introductie van een op zich al niet bijzonder interessante vocale melodie gaat het nummer verder met eerst een jazzsolo en daarna een steviger rocksolo, maar de songstructuur zelf wordt er verder niet beter of boeiender door, en het uitgebreide instrumentarium wordt eigenlijk alleen maar aangewend om de buitenkant beter te laten klinken terwijl de binnenkant verder vrij fantasieloos blijft.
        Merkwaardig genoeg zijn het juist de instrumentals die het niveau opkrikken. Je zou verwachten dat instrumentale nummers een iets abstracter structuur hebben waardoor Stolt nóg meer de neiging heeft om alle kanten op te vliegen zonder ergens te landen, maar het trio van Poor Mr Rain's ordinary guitar / The man who walked with kings / Circus Brimstone is afwisselend lyrisch en agressief, ingetogen en uitbundig, serieus en grappig, en waar Stolt mijn aandacht in de traditionelere nummers niet vast kan houden lukt hem dat hier wèl, net als bij het hippie-romantische Don of the universe. En natuurlijk staan er ook wel wat mooie niet-instrumentale nummers op, zoals het vrolijke The merry-go-round en het ontspannen Different people. (Een ander ontspannen nummer, Ghost of the red cloud, zou ik daarentegen het liefst van de CD afvijlen.) Het veelgeprezen titelnummer lijdt voor mij ook aan het euvel dat ik in de eerste alinea van dit bericht beschreef: aardige passages (met name Part III) maar te weinig structuur, teveel los zand en te weinig meeslepend, en dat 25 lange minuten lang. (Is 12:49–13:04 meer dan een knipoog naar Camels Freefall ?)
        Misterfool heeft hierboven trouwens een mooi gedetailleerd bericht geschreven waar ik graag naar verwijs. Twee verschilpunten zijn wel dat ik Stolts stem juist nooit iel of irritant vind (zodat ik hem ook graag hoor op de momenten dat hij níét "enigszins bluesy" klinkt) en dat mijn beoordeling uiteindelijk toch een stuk lager uitvalt dan de 4* die Misterfool aan Stardust we are uitdeelde toen hij nog op deze site actief was – ik hoor hier gewoon te weinig hoogtepunten voor de rechtvaardiging van de enorm lange zit die dit album is, dus kom ik uit op mijn klassieke score voor een plaat die ik wel sympathiek vind maar die ik met de beste wil van de wereld niet echt goed kan vinden. Zo is de zesde titel die ik van de Flower Kings heb leren kennen tevens mijn eerste teleurstelling binnen hun discografie.

avatar van namsaap
4,0
Net als het debuut is Stardust We Are een album waar de wisselvalligheid troef is. Ook bevat deze plaat enkele van de beste nummers uit het oeuvre (Church Of Your Heart en het titelnummer). Hasse Froberg, die op Retropolis ook al meedeed, heeft op dit album voor het eerst een prominente rol als zanger. Dit komt het geluid van de band zeker ten goede. 130 minuten muziek is een hele zit, zeker met alle intermezzo's die tussendoor langskomen. In de praktijk draai ik dit album dan ook zelden als geheel.

Score: 81/100

avatar van Scherprechter
4,5
The Flower Kings maken op hun 3e album een stap voortwaarts, omdat de nummers meer een 'smoel' hebben dan hiervoor. Hun eerste albums zijn ook goed, maar sommige nummers zijn wat weinig onderscheidend.

Hier kun je de nummers goed uit elkaar houden. Wel essentieel voor een dubbel album.

In the eyes of the world - het uptempo nummer
Just This once- met het Tony Banks orgeltje
Church of your heart - de meezinger
The man who walked with kings - het instrumentaaltje met de akoestische gitaar
Circus Brimstone - de drukke instrumental (als ie eenmaal op gang is)
Compassion - de vocoder ballad
The End of the innocence - de rock ballad
Merrygoround - het vrolijke nummer
Don of the universe - de sitar song
Different people - de andere meezinger
Kingdom of lies - de uptempo 6/8
Ghost of the red cloud - het 'reggae' ritme (niet helemaal natuurlijk, ik hoor accenten op de 1e tel)
Stardust we are - de driedelige Epic!

Gast
geplaatst: vandaag om 13:22 uur

geplaatst: vandaag om 13:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.