menu

John Cougar - American Fool (1982)

mijn stem
3,50 (54)
54 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Riva

  1. Hurts So Good (3:42)
  2. Jack and Diane (4:16)
  3. Hand to Hold on To (3:25)
  4. Danger List (4:28)
  5. Can You Take It (3:35)
  6. Thundering Hearts (3:40)
  7. China Girl (3:34)
  8. Close Enough (3:38)
  9. Weakest Moment (4:07)
  10. American Fool * (3:46)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 34:25 (38:11)
zoeken in:
avatar van dynamo d
4,0
Mijn favoriete nummer van John Cougar of John Cougar Mellencamp of John Mellencamp is 'Jack and Diane'. Erg Amerikaans maar ook erg goed. Volgens mij een nr. 1 hit in de USA. Hurts So Good is een andere top 10 hit uit de USA. Nummers uit de tijd dat er nog mooie top 10's in Amerika waren.

avatar van Gert P
Waarom staat deze artiest onder John cougar en onder john cougar Mellencamp en onder John Mellencamp?

Wilde al toevoegen.

avatar van buckingham
4,0
Lekker rockalbum, met de klassieker: Jack and Diane. Maar er staan zeker nog andere lekkere nummers op. Hurts so good en thundering hearts zijn ook lekker om te horen. Heerlijk om hard in de auto te draaien!

avatar van Madjack71
Jack and Diane is een mooi nummer. Voor de rest ken ik niets van dit album.

avatar van ArthurDZ
3,5
Prima Heartland Rock plaatje, met heel wat lekkere nummers. Ik heb een zwak voor dat soort muziek

avatar van Snakeskin
2,5
In the U.S. of A. heeft men de gewoonte alles dat goed verkoopt als kwailiteit te bestempelen. De negen nummers die het album telt beginnen met twee op single verschenen songs die in The States mega hits werden. Cougar scoorde met "Jack and Diane" ook een hitje in Nederland waarna ook de verkoop van zijn album een aanvang nam. Het stelde in vergelijking met het thuisland helemaal niets voor. Dat is op zich ook niet verwonderlijk, het is een leuke plaat die nergens stoort maar ook nergens echt boeiend wil worden op de twee openingstracks na.

avatar van deric raven
3,0
John Cougar heeft duidelijk naar Bruce Springsteen geluisterd.
Tekstueel is Jack and Diane een slappe rip off van The River.
Muzikaal gezien een stuk sterker.
Vooral het intro.
Vervolgens een groot The J. Geils Band gehalte (Centerfold).
Duidelijk gericht op het grote publiek.
Terecht dat dit dan ook een aardige hit geworden is.
Maar hij zou zich qua naam nooit tussen Bruce Springsteen en Tom Petty kunnen nestelen.

Hurts So Good was ook een prima single.
Maar het blijft een beetje op klompen door de modder baggeren.
Een grote stal gevuld met melkkoeien.
Klaar voor de massaproductie.
Terwijl andere cowboys te paard hun vee bijeen drijven.
Gekozen voor een veiliger bestaan.
Maar wel mee willen praten met de grote jongens.

Vervolgens kakt de boel erg in.
Hand To Hold On To zou mee geknikt worden in een bejaardenhuis.
Lekker de handjes op elkaar.
Kopje thee erbij.
Gezellig een avondje bijeen.
Denk aan de clip van Fire Water Burn van Bloodhound Gang.

Gevaar van Danger List is maar loos alarm.
De eerste maandag van de maand.
Om twaalf uur klinkt de sirene.
Geen gehoor aan gegeven.
Vijf minuten later alweer vergeten.

Can You Take It opent hoopvol.
Die mondharmonica maakt mijn verwachtingen groot.
Helaas.
Jaren later zou het echter wel spannende muziek opleveren.
Getuige The Lonesome Jubilee.
Hier worden folkelementen zinvol toe gepast.
De singles Paper in Fire en Cherry Bomb weten wel te raken.

Thundering Hearts is teveel ZZ Top.
Alleen kenden die meer accoorden.
Ook bij de backing vocals zit de rem er op.

China Girl is voornamelijk grappig.
Vanwege de zin I Won’t Break You.
Ik moet de hele tijd denken aan een porseleinen poppetje.
Dat stevig in te grote werkershanden gehouden wordt.

Close Enough (For Rock & Roll)?
Veel te ver er vanaf.
Braaf uitgevoerd.

Vervolgens eindigen met Weakest Moment is duidelijk zelfspot.
Het album begon enigszins vlambaar.
Het kaarsje zou echter al snel doven.
Al hoort de afsluiter zeker bij de betere nummers.

Toch kan ik de verzamelaar The Best That I Could Do 1978 – 1988 wel aanraden.
In de loop van jaren heeft hij prima singles voort gebracht.
Al kunnen de eerste studio albums mij in het totaal minder boeien.
Scarecrow en het genoemde The Lonesome Jubilee zijn zeker de moeite waard.

Hendrik68
Nou die laatste zin is wel heel zwaar naar beneden afgerond. Scarecrow en The Lonesome Jubilee zijn regelrechte klassiekers en er zouden nog een aantal volgen. Dit is in ieder geval de laatste plaat als John Cougar en dit sluit min of meer de inwerkperiode af. Na dit album schiet het met Uh-huh artistiek al direct een stuk de lucht in.

Wat dit album betreft: het is als groot Mellencamp fan zijnde een van de platen die ik het minste draai. Zelfs het album John Cougar kan mij meer bekoren met het legendarische I need a lover en Taxi Dancer. De Taxi Dancer van dit album heet Weakest Moment en doet het leuk bij een kampvuur. Voor de rest heb je het met Jack & Diane al gauw gehad, vind ik persoonlijk ook al niet zo super. Het zijn stuk voor stuk stevige rockers, leuk voor op de Amerikaanse radio, maar al die nummers achter elkaar verveelt nogal. Niet spannend genoeg. Dat kwam daarna, en hoe.

avatar van iggy
2,0
Het is maar goed dat mellencamp in de jaren 70 zijn loopbaan begonnen is. Was mellencamp in 2012 begonnen dan hadden we meschien wel nooit van hem gehoord. De platenmaatschappijen van vandaag de dag zijn namenlijk niet meer zo geduldig met artiesten als in die tijd. Meschien dat ik me een beetje op glad ijs begeef want echt goed ken ik zijn eerste vijf platen niet. Maar het is zoals hendrik al vaker heeft aangegeven mellencamp heeft duidelijk een opstart periode nodig gehad. En dan ben je vandaag de dag bijna altijd gezien. Als mijn informatie juist is dan heeft american fool als enige plaat de nr 1 positie bereikt in de us?!!! Terwijl de man toch heeeel wat betere platen gemaakt heeft. Vanaf scarecrow wist john (pas) platen te maken die echte klasse hebben. En gelukkig heeft hij deze lijn regelmatig vast weten te houden.

Tja daar gaan we weer net als hendrik draai ik american niet al te vaak. De plaat is zeer matig te noemen. Op een paar nummers hoor je wel degelijk dat mellencamp geen lulletje is. Jack & diane,weakest moments zijn naar mijn idee de beste. Maar de plaat word toch gedomineerd door slappe poep nummers dit mij niks doen. Sommige zijn zelfs irritant slecht. Zeker en dat doe ik altijd als je dit verglijkt met zijn later werk. Als mellencamp deze nummers vandaag de dag geschreven zou hebben vermoed ik dat 90% in de prullenbak terecht zou zijn gekomen. Eigenlijk kun je best stellen dat mellencamp een laatbloeier is gebleken. Ga maar na in 1976 je eerste plaat maken en pas in 1985 zeven platen later je eerste echte klasse plaat afleveren. Teminste da's mijn mening.

Nu staat op die geramasterde van mij ook nog de bonus track american fool genaamd. Nou laat maar zitten.

avatar van DBL
DBL
Ik ben het met je eens dat Mellencamp pas met "Uh Huh" uit '83 (en inderdaad, "Scarecrow" is nog beter) echt goed werd. Maar je moet niet vergeten dat 'I Need A Lover' uit 1979 - dus een van zijn eerste singles - een redelijke hit was in de VS. Dat nummer is trouwens ook niet onaardig en een van zijn weinige goede uit die periode.

Mellencamp begon als een soort tweederangs Springsteen - ondanks enkele aardige hits - maar hij was wel sneller doorgebroken dan Bruce. Zo 'geduldig' als bij Springsteen hoefde de platenmaatschappij dus niet te zijn. Of Mellencamp in 2012 doorgebroken zou zijn, is natuurlijk nooit te zeggen, ook niet van de grootste artiesten.

Voor mij heeft hij in ieder geval wel een van de beste platen van de afgelopen jaren gemaakt met "Life Death Love And Freedom" (2008).

Hendrik68
Die opstartfase is mede vertraagd doordat hij onder contract stond bij Tony DeFries die Mellencamp als speelbal gebruikte. Zelfs de naam Mellencamp (overigens geen Nederlandse afkomst maar Duits: Mohlenkamp, de puntjes op de o mogen jullie er zelf bij verzinnen) moest eraan geloven, omdat dat volgens zijn manager onverkoopbaar zou zijn. Hij moest maar Johnny Cougar gaan heten Hij bracht met Chestnut Street Incident een uiterst lullig en nauwelijk verkocht album af. Toen hij verlost was van die man, wat hem 5 miljoen dollar zou hebben gekost kwam hij pas los en stukje bij beetje verdween de naam Cougar ook van het toneel, al zou het tot Big Daddy duren voordat hij geheel onder eigen naam verderging.

Over dit album was Mellencamp ook nog niet zo heel enthousiast al was het wel zijn commerciele doorbraak in zijn thuisland. Hij vond slechts 3 songs goed, de rest was opvulling. Nou dat is goed te horen ook. Ik vergelijk dit album wel eens met Agent Provocateur van Foreigner, ook 2 wereldhits en voor de rest complete bagger. Ik weet niet hoe eerlijk de leden van Foreigner hierin waren, maar dat geeft ook niet. Ik gun ieder zijn succes.

avatar van iggy
2,0
Bij mijn weten was het bij springsteen toch al raak bij born to run toch? En dat was zijn derde plaat.

avatar van musician
2,5
In 1982 vond ik Jack & Diane nog wel aardig.

Dat is dan ook gelijk het enige nummer dat boven het maaiveld weet uit te komen. Ik begrijp er weinig van: over het algemeen kan ik een Amerikaans album, zeker met het succes van American fool, wel waarderen.
Maar deze blijft altijd angstvallig in het hoesje zitten.

Ja, ik weet wel waar het aan schort, de nummers zijn lelijk, John Cougar kan niet goed genoeg zingen. En het ontbreekt aan elke denkbare spanning en sensatie. Het is rock van lik me vestje. Dan blijft mijn vraag overeind: hoe komt het dat dit album door miljoenen Amerikanen werd gekocht? Twee nummer één hits.

Gekocht is nog weer iets anders dan geliefd. Het kritische populaire blad Rolling Stone geeft Cougar ook niet meer dan 2** voor dit album. Hoewel hij toch ook niet de Justin Bieber van zijn tijd was.

Een kleine miskoop, destijds.

avatar van bikkel2
Afgezien van Jack & Diane ken ik deze plaat niet. Scarecrow en The Lonesome Jubilee ( als John Mellencamp) vind ik bijzonder aardige werkjes.
Ok. Geen Springsteen, maar wel genietbaar. Folky rock Americana.
Daarna wordt het overigens een stuk minder vind ik.

Hendrik68
Zie mijn stukje er vlak boven Musician. Dit is dus ook bepaald geen album waar Mellencamp met trots op terugkijkt. Als het aan zijn eerste manager gelegen had dan was hij zeker wel begonnen als een Justin Bieber. Mellencamp heeft wat centjes moeten betalen om zijn eigen identiteit terug te kopen. Met Jack & Diane heeft hij dat meer dan terug verdiend. Ook Hurts so good werd een grote hit. Het kampvuurliedje Weakest Moment is ook prima. Maar inderdaad: Dan is het ook gauw klaar. Ik draai deze eigenlijk nooit meer. Positieve aan dit album is dat hierna alleen nog maar goede albums kwamen, met een klein dipje in de jaren 90.

Edit: Jij zegt dat hij nie goed genoeg kan zingen. Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Hij had en heeft de beste rock 'n' roll stem die er bestaat. Vind ik.

avatar van frolunda
3,5
Degelijk en vrij simpel Rock album wat nog niet de klasse heeft van bijvoorbeeld the Lonsome Jubilee maar in Jack & Diane wel een absolute klassieker herbergt.Doet het inderdaad erg goed in de auto maar bij voorkeur niet in Nederland.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Ik vind dit toch wel een fijne rockplaat met inderdaad Jack & Diane als absolute uitschieter.
Momenteel met een inhaalslag bezig van deze artiest, zijn platen Lonesome Jubilee & Big Daddy vind ik zijn beste, echter heb ik nog lang niet alles van Cougar Mellencamp beluisterd.
Deze American Fool is wellicht niet memorabel maar er staan met nummers als Hurts So Good, China Girl, Weakest Moments & Thundering Hearts toch wel fijne nummers op die mij eerder doen denken aan Bryan Adams dan aan Bruce Springsteen, terwijl dit bij zijn latere werk eerder omgekeerd is.

avatar van 93.9
3,5
Jack and diane is natuurlijk goud!
Ook eerste track klinkt als een usa radio hit, wat is ook was.
Rest ook wel lekker.

avatar van Germ
Germ (crew)
Zijn er nog meer die bij het horen van Jack & Diane aan David Brent moeten denken?

Hendrik68
Nee, dat denk ik niet.

avatar van Dibbel
3,0
In Amerika redelijk succesvol toen al, deze John Cougar, met die typisch Amerikaanse powerpoprock.
Jack And Diane (heb ik het singeltje nog van) was een klein hitje in Nederland en Hurts So Good heeft ook nog wel wat airplay gehad.
Daarmee heb je dan de beste nummers meteen gehad.
Voor de rest klinkt het allemaal een beetje lomp en stroefjes en de productie is ook nogal gewoontjes.
Doch nergens onaangenaam of echt slechte nummers.
Deze man zou later stukken betere platen gaan maken, maar dit is zo'n typisch niet meer dan 3 sterren album.
Op CD zelfs (uit een bibliotheeksale).

Gast
geplaatst: vandaag om 13:05 uur

geplaatst: vandaag om 13:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.