menu

Grateful Dead - Cornell 5/8/77 (2017)

Alternatieve titel: Live at Barton Hall, Cornell University, Ithaca, NY 5/8/77

mijn stem
4,41 (17)
17 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Rhino

  1. New Minglewood Blues
  2. Loser
  3. El Paso
  4. They Love Each Other
  5. Jack Strawon
  6. Deal
  7. Lazy Lightning
  8. Supplication
  9. Brown-Eyed Women
  10. Mama Tried
  11. Row Jimmy
  12. Dancing in the Street
  13. Scarlet Begonias
  14. Fire on the Mountain
  15. Estimated Prophet
  16. St. Stephen
  17. Not Fade Away
  18. St. Stephen II
  19. Morning Dew
  20. One More Saturday Night
zoeken in:
avatar van harm1985
5,0
Must buy! Simpelweg het beste concert van Grateful Dead ooit. Heb de bootleg al jaren in mijn bezit en mist helaas enkele seconden van Minglewood Blues en Lazy Lightning die zijn opgevuld met een publieksopname. Vraag me af hoe ze het hebben opgelost, misschien soundboard patch van een andere datum?

Anyway genoeg te genieten hier, Row Jimmy; Scarlet > Fire, one more Saturday night, Jack Straw, Dancing in the Streets. Release van het jaar.

Zie ook: Cornell 5/8/77 (3CD) | Grateful Dead

avatar van viking1
5,0
Idd een geweldig concert! Heb hem op YouTube beluisterd!
Ben geen uitgesproken grateful dead kenner en fan.heb wat cd's en een lp( dead set 1980) leerde ze een beetje kennen door wat studio albums en het live album skulls & bones ( mooi toegankelijk album) en Europa live 72 en live dead(1969).deze mannen hebben zo veel studio,
En vooral live albums gemaakt. Ik zie door de bomen het bos niet meer ha.
Nu wordt dit album op vele sites, en door grateful dead kenner harm 1985 als must buy aanbevolen.
Wil hem waarschijnlijk op vinyl aanschaffen, bij bol.com is hij op dit moment 99 euro en de cd 20 euro!
Een beste prijs, weet wel als je het omrekenend nog geen 20 euro per plaat ( 5 lp set!!)
Nu mijn vraag harm 1985 is dit een goede keuze, of heb jij een andere live album die voor ongeveer de zelfde prijs op vinyl nog beter is.
Ik heb maar een paar live albums van hun gehoord, misschien dat jij als kenner en fan nog wat tips hebt!!!
Weet dat ik het zelf moet horen, maar wat tips zijn welkom.
Kan onmogelijk al hun live platen beluisteren en kopen haha ?.
Maar deze staat hoog bij mij aangeschreven.

avatar van harm1985
5,0
Zelf heb ik erg veel naar Dick's Picks geluisterd, maar voornamelijk via Spotify aangezien deze out of print zijn. Volume 3 en 4 zijn daar favoriet.

1969, 1970, 1971, 1972 en 1977 zijn mijn favoriete jaren. Ik zou zelf voor Fillmore West 1969, Skull & Roses (1971), Sunshine Daydream (augustus 1972) gaan en deze. Live werk na 1979 heb ik niets mee. Vind Brent Midland geen geweldige zanger. Na het vertrek van Donna Jean en Keith Godchaux is het gewoon nooit meer zo goed geweest.

avatar van viking1
5,0
Thanx harm 1985, ga mij er eens rustig in verdiepen!
En zet deze in de bestelling op vinyl!!

avatar van viking1
5,0
Vrijdag binnen gekomen!
Prachtige vinyl box.5 lp's met een mooi 11 bladzijden tellend boekje.
De sticker voor op de box verteld mij dat dit the holly grail is!!!
Dit weekend maar eens rustig beluisteren, de eerste lp draait nu.
Geluid klinkt goed! Een cijfer komt later. Het betreft een limited edition box van 7,700 stuks( staat op de achterkant van de box).

avatar van harm1985
5,0
Waar ze de missende stukjes Minglewood Blues en Lazy Lightning vandaan hebben gehaald weet ik niet, misschien twee sporen opnames, of van een ander concert, het klinkt in ieder geval naadloos.

Wat valt er nog meer te zeggen over dit concert dan dat ik al gedaan heb? Het begint krachtig met Minglewood Blues, daarna nemen de heren en dame wat gas terug. Loser en El Paso zijn bijna understated te noemen, al strooien Jerry Garcia en Phil Lesh her en der met heerlijke licks. De mix is nog niet helemaal optimaal, de vocalen zijn soms wat zacht maar vanaf Jack Straw, met name op het eind is de beer los en zijn ze niet meer te stoppen.

Hoogtepunt van het concert is wat mij betreft de Jam die wordt ingezet met Dancing in the Street, en dat is dan ook nog nadat er een geweldige versie van Row Jimmy is geweest, weinig in het oeuvre van de heren kan echter op tegen Scarlet Begonias en Fire on the Mountain. Dat is echt jammen van de hoogste plank. Toetje is Saint Stephen / Not Fade Away gevolgd door Morning Dew, misschien wel de beste versie ooit en als kers op de taart One More Saturday Night.

Flabbergasted. 5* en in mijn top 10. Eindelijk!

avatar van viking1
5,0
Ja wat een geweldige lp box!
Idd harm 1985 heerlijke jams en sterk gitaar werk.
Vind het publiek soms wat zacht in de mix overkomen, maar dat kan ook aan mij liggen. Ben blij met de box, Thanx harm 1985 voor de aanrader!! Ben benieuwd of er meer users geïnteresseerd zijn in deze " holly grail " absoluut een aanrader.
Klinkt top op vinyl en een erg goede set list. The dead hier op hun top! Voor mij nog geen top 10 notering, maar wel dikke 5 punten!

avatar van Ducoz
4,5
Voor mij komt de LP morgen binnen!

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Is deze ook voor een schappelijke prijs te krijgen?

avatar van viking1
5,0
De cd bij bol.com op dit moment 22,99 (3 cd's) de lp box 98,99 (5 lp's) . Ik heb de lp's, maar de 3 cd is een schappelijke prijs dacht ik.
Heb alleen bij plato nog gekeken en daar was de lp box 10 euro duurder. Maar het zal ongetwijfeld ergens goedkoper zijn.
Tis zijn geld inelk geval dik waard!

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Ik vind 100 euro voor 5 lps niet heel schappelijk om eerlijk te zijn

avatar van viking1
5,0
Tja maarten, t' blijft idd een hoop geld ?!
Misschien dat ie in de toekomst iets goedkoper wordt
Ik bedoelde de cd's voor 22,99(3 cd's) vond ik wel acceptabel.
Maar als je net als mij vinyl liefhebber bent, en het het liefst op vinyl wilt hebben ist best prijzig!

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Ik vrees inderdaad dat mijn voorkeur ook uitgaat naar de vinylversie. Afijn, ik zal het in de gaten houden de komende tijd!

avatar van Ducoz
4,5
Maartenn schreef:
Ik vrees inderdaad dat mijn voorkeur ook uitgaat naar de vinylversie. Afijn, ik zal het in de gaten houden de komende tijd!


Dodax.nl | Cornell 5/8/77 - GRATEFUL DEAD (Rock englischsprachig)

88€, dat is dan 17,60 per LP. Dat lijkt me dan een betere optie en dat is inclusief verzending.

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Ducoz schreef:
(quote)


Dodax.nl | Cornell 5/8/77 - GRATEFUL DEAD (Rock englischsprachig)

88€, dat is dan 17,60 per LP. Dat lijkt me dan een betere optie en dat is inclusief verzending.


Mijn dank is groot Ducoz!

4,0
Waarom ik dit (straks, hee zoiets kost tijd) moet recenseren is me een raadsel (oké, ik vroeg er deels zelf om), maar ik ben er blij mee. Dit is heel goed. Ben zelfs niet eens zo'n Deadhead en ken vooral veel 60's en begin jaren '70 spul,, waarvan Anthem of the Sun ondanks zijn brakkere geluidskwaliteit wel favoriet is, maar ook Live/Dead. Kan je wel alvast zeggen dat ik dit nog beter vind. Vooral Disc 2, waar ik dan hoor dat de studioversie van Dancing in the Streets niet eens aan de knieën komt van deze live-versie. Later wordt dat kunstje gewoon herhaalt, als invloeden van funk en reggae nergens gezapig klinken. Enkel cd 1 klinkt qua geluid/techniek soms niet zo lekker.

Hoor ook gelijk waar bands als Phish, Howlin Rain,Endless Boogie, Railroad Earth en Leftover Salmon hun inspiratie vandaan hebben, maar dat spreekt voor zich.

4,0
Moeilijke beslissing, maar halfje eraf. Het trio openings liedjes klinkt weinig trefzeker en zwalkt geluidstechnisch alle kanten op. Pas bij Jack Straw en Deal wordt dat beter. Maar vooral het met bezieling gezongen Brown-Eyed Women is prachtig. Daarna gaat het weer wat zwalken, wat pas 90% opgelost is bij Dancing in the Streets, maar ook daar zijn enkele mis stapjes te horen. (Donna's zang gaat er soms te hard over, vind ik. Misschien overcompensatie voor het feit dat ze eerder helemaal niet goed te horen was/slecht klonk? Ik hoor het wel bij meer shows, trouwens). Ik draai cd 1 haast niet meer (net weer even gedaan, maar dat zal niet vaker wezen) en dan moet dat wel enigszins van invloed zijn op mijn beoordeling.

In de tweede set kan ik geen foutje ontdekken.Blijft een geweldig concert hoor, maar met simpel zoekwerk kun je al snel betere uitvoeringen van liedjes/shows vinden (El Paso of Loser bijvoorbeeld). Ik heb laatst gelezen elders dat Stijn_Slayer eens zoiets zei met de strekking van: "buiten het Dead universum is dit van heel hoog niveau, maar erbinnen is het een stapje minder." Dat vind ik zeker hier, vooral veroorzaakt door cd 1. Neemt niet weg dat het niveau op een aantal individuele liedjes hier erg hoog ligt.

Stijn_Slayer
Het valt niet altijd mee om een Dead-fan te zijn: je moet het maar kunnen opbrengen om alle multi box sets en live releases bij te houden. En dan wordt je binnen de Deadhead-community nog verstoten ook als je niet alle bootlegs in bezit hebt.

In meer of mindere mate is het ook wel zo dat geen Dead-show hetzelfde is, wat een uniek gegeven is. Van mijn favoriete bands is de Dead zeker de vreemdste eend in de bijt. Geen enkel album is echt vlekkeloos, en ook live rammelt het vaak aan alle kanten. Er is echter geen groep die zo intens in het moment kan spelen als de Dead, of het zou John Coltrane of Ornette Coleman moeten zijn. Hoe vaak je het ook hoort, het blijft wonderlijk hoe spontaan en moeiteloos de muziek steeds uit de Dead blijft stromen. Iedere keer weer anders en verrassend ten opzichte van wat je gewend bent.

Dat gezegd hebbende vind ik Dick's Picks 3, ook een show uit 1977, eigenlijk beter dan deze. Las een interview met Bob Weir die de roem van deze Cornell-show ook niet helemaal kon plaatsen. Voor hem is het gewoon een show, waar hij zich verder niet zo veel van kon herinneren. Hij wijdt de populariteit aan de geluidskwaliteit van een veel verspreide bootleg.

avatar van harm1985
5,0
Het punt is dat er geen ultieme Grateful Dead show bestaat. Bij hen moet je meer aan jaren denken die echt heel goed zijn en waar je met wat ijver een compilatie van moet maken. Maar elke show uit die jaren bevat wel een uitvoering die de beste is van dat nummer. Dus ja er zijn van bepaalde nummers van dit concert betere uitvoeringen en ja er missen wellicht wat nummers maar als geheel is dit een Grateful Dead show die zijn gelijke niet kent.

Na 1977 zijn 1972, 1973, 1972, 1970 en 1969 mijn favoriete jaren. In die volgorde. Dat is van zulk hoog niveau daar kunnen maar weinig bands aan tippen.

Stijn_Slayer
Eens met je rijtje, 1974 is ook een goed jaar.

avatar van harm1985
5,0
Geen fan van The Mars Hotel en the Wall of Sound al is The Grateful Dead Movie wel erg goed.

Van 1977 zijn overigens in Wolfgang's Vault (ook op YouTube) nog een paar video's the vinden.

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Potverdikke, wat een briljante geluidskwaliteit heeft dit voor een concert uit 1977. De technici die dit hebben opgepoetst verdienen een onderscheiding!

avatar van metalfist
Lange tijd is de Cornell show in 1977 een soort van heilige graal geweest onder de Grateful Dead fans. De band heeft zelf nooit goed begrepen waarom net deze show die mythische status heeft gekregen (Bob Weir heeft zich eens laten ontvallen dat hij de show überhaupt niet meer voor de geest kan halen, al vond hij wel dat gewoon heel deze 1977 tour erg goed is. Iets waar ik trouwens mee akkoord ben, er zit erg tof materiaal tussen) en eerlijk gezegd? Toen ik bij de officiële release in 2017 de 3-CD kocht was ik toch een beetje teleurgesteld. Ik vond het toen wel een sterke show, maar om dit nu echt de ultieme show te noemen? Neen, dat gaat me toch een brug te ver. Ik liet Cornell dan ook vaak links liggen maar nu eindelijk nog eens wat draaibeurten gegeven.

Cornell heeft wel de eer trouwens om lange tijd misschien wel de populairste bootleg van de band te zijn geweest en dan vooral omdat de soundboard van Betty Cantor Jackson nagenoeg puntgaaf was. Ik heb geen vergelijk gedaan tussen bootleg en de officiële release, maar het mag duidelijk zijn dat die laatste ook gewoon enorm goed klinkt. Een show die verder wel een paar nummers nodig heeft om echt op kruissnelheid te komen. New Minglewood Blues is redelijk inwisselbaar en hoewel ik grote fan ben van Loser, oogt dit ook wat als een makke uitvoering. Het is pas bij het heerlijke They Love Each Other (heb ik eigenlijk altijd een wat ondergewaardeerd nummer gevonden) dat de mayonaise begint te pakken. Jack Straw is altijd goed en het duo Lazy Lightning & Supplication is ook fijn om te horen. Nog even een leuk momentje ook bij Mama Tried (er roept iemand – ik vermoed Phil Lesh? – op het einde van het nummer “Thanks mom”. Ik vind zo’n dingen grappig, kan er ook niet aan doen) en de eerste set wordt afgesloten met een lange versie van Dancing in the Streets. Een versie die reeds werd uitgebracht als bonus track bij de re-release van Terrapin Station trouwens. Een uitvoering waar ik niet enorm wild van ben, al vind ik het wel grappig hoe Weir zich weer eens vergist wanneer hij moet starten met de eerste strofe of zou Donna eigenlijk te laat zijn geweest met de tweede stem?

In ieder geval het voorteken dat het een wat rommelige uitvoering gaat worden en dat klopt wel. De band neemt nadien even een break van hun lange eerste set (op de CD staat Dancin’ noodgedwongen als het eerste nummer van de tweede CD, wat een beetje vreemd oogt als je de CDs wisselt) en na een spelletje “take a step back” kan de tweede set van start gaan. Het is pas hier dat ik het gevoel krijg van “ok, er zit meer in deze show dan ik altijd heb gedacht”. Die Scarlet Begonias is van een ongekende kwaliteit door de harmonieuze samenzang tussen Jerry Garcia en Donna Godchaux maar ook de Fire on the Mountain die erop volgt is.. on fire. Die transitie tussen beide nummers is geweldig (en oogt ook echt naadloos trouwens, dat is al wel eens anders geweest zoals bijvoorbeeld de show in het Civic Auditorium op 27/12/1983) en vormen voor mij het hoogtepunt van deze show. Wat volgt is nog een degelijke Estimated Prophet en worden we op het einde nog getrakteerd op een geweldige St Stephen > Not Fade Away > St Stephen + een goede versie van Morning Dew. One More Saturday Night is één van de meer standaard encores die de band in huis heeft maar Weir lijkt het nummer gewoon erg graag te spelen en wie ben ik dan om hem tegen te spreken.

Ik ben te jong om mee gedaan te hebben aan heel dat bootleg gebeuren waarin fans tapes met elkaar ruilden (ik luister gewoon naar shows op archive of via officiële releases..) maar het gevoel ontsnapt me niet dat dit een enorm populaire show is juist omdat die indertijd zo gemakkelijk in goede kwaliteit te vinden was. Hoogtepunten genoeg maar Cornell ’77 komt niet in mijn top 10 van shows terecht, daarvoor zijn er toch net iets teveel hekelpunten zoals een trage first set en een makke uitvoering van Dancin’ in the Streets.

marleone
metalfist, ik sluit me helemaal aan bij je bespreking, al vind ik deze versie van 'loser' persoonlijk fantastisch (die gitaarsolo!), en is ornell door de combinatie van stijlperiode (77), uitvoering (scarlet-fire, morning dew, TLEO, loser, Brown eyed woman, deal,...), toegankelijkheid en geluidskwaliteit wel degelijk een favoriet van mij.
Ik grijp er vaak naar terug, en het is ook steevast het album dat ik bovenhaal bij mensen die de Grateful dead niet kennen.

Maar het is dus idd lichtjes onnozel om te spreken van 'het beste concert ooit'.
Is sowieso onnozel, maar in overtreffende trap wanneer je een jamband hebt die meer dan 30 jaar lang meer dan 2000 optredens gespeeld heeft, een groot deel daarvan opgenomen en beschikbaar voor het publiek.

Maar on topic: the dead op hun top behoren naar mijn mening tot het allerbeste wat de rockmuziek heeft voortgebracht, en dit is één van de concerten waarop ze op hun top zijn.

avatar van metalfist
Dan kan ik je zeker en vast de show in het Capitol Theatre van 27/04/1977 aanraden marleone! Daar zitten net iets meer favorieten van mij tussen (Looks Like Rain onder andere) maar ook een enorm doorleefde versie van Loser, een funky The Music Never Stopped en fenomenale uitvoeringen van Scarlet Begonias, Fire on the Mountain en Good Lovin’.

marleone
metalfist schreef:
Dan kan ik je zeker en vast de show in het Capitol Theatre van 27/04/1977 aanraden marleone! Daar zitten net iets meer favorieten van mij tussen (Looks Like Rain onder andere) maar ook een enorm doorleefde versie van Loser, een funky The Music Never Stopped en fenomenale uitvoeringen van Scarlet Begonias, Fire on the Mountain en Good Lovin’.


zal het zeker checken! Maar ben momenteel, na een lange dead-loze periode, weer intensief naar '74 aan het luisteren en ben nog niet klaar om daar weer afstand van te nemen

Schone setlist in elk geval!

Gast
geplaatst: vandaag om 12:09 uur

geplaatst: vandaag om 12:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.