menu

Pearl Jam - Binaural (2000)

mijn stem
3,63 (405)
405 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. Breakerfall (2:19)
  2. Gods' Dice (2:26)
  3. Evacuation (2:56)
  4. Light Years (5:06)
  5. Nothing as It Seems (5:22)
  6. Thin Air (3:32)
  7. Insignificance (4:28)
  8. Of the Girl (5:07)
  9. Grievance (3:14)
  10. Rival (3:38)
  11. Sleight of Hand (4:47)
  12. Soon Forget (1:46)
  13. Parting Ways (7:17)
  14. Footsteps [Live] * (5:24)
  15. Better Man [Live] * (4:37)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 51:58 (1:01:59)
zoeken in:
avatar van Zachary Glass
5,0
Niemand deelt mijn mening over deze plaat (boehoe ), maar ik vind dit dus het beste wat Pearl Jam ooit op de beschaving losliet.

De plaat waaiert enorm veel richtingen uit en vormt toch tegelijkertijd een coherent geheel. Pearl Jam gaf Tchad Blake de nodige ruimte om wat "klankversierinkskes" aan te brengen, zonder dat die dissoneren met de goeie ouwe vertrouwde Pearl Jam-sound.

Wat die Pearl Jam-sound voor mij zo pakkend maakt, is zijn volstrekte eerlijkheid. De PJ-platen zijn nooit echt àf (vind ik eigenlijk een beetje triest - "perfecte platen"), maar wat de songs uitstralen is wel helemaal duidelijk.

Droefheid, eenzaamheid, dagdromerij en vredig geluk zijn steeds van de partij in Pearl Jam-songs. Het dagdagelijks menu dat gereserveerd wordt door de keuken des levens

Pearl Jam maakt songs voor mensen die vaak ongelukkig en eenzaam zijn, die langs de poorten van de wanhoop gaan; maar die altijd blijven geloven dat geluk mogelijk is. Vedder's nummers schurken soms ook wel tegen de cynische kantjes, maar gaan zich nooit te buiten aan goedkoop "hieltjesschoppen".

De kans lijkt me dan ook erg klein dan deze songs dan ook gaan moeten toegeven aan de meedogenloze moker van meneertje Tijd.

Lange tijd was "Go" mijn favoriete PJ-tune. Echter de laatste tijd is het overduidelijk "Nothing as it seems" geworden. Een prachtige fuckin' tune over je niet opwinden over pietluttigheden, uiteindelijk leef je maar in een wereld vol ideeën die gecreëerd werden door mensen. Het is maar zijn allemaal maar ideeën - geen zekerheden (maar dat mag je natuurlijk niet te luid zeggen ).

Natuurlijk is er tevens het prachtige artwork (manman - wat een machtige foto's van de geboorteplaats v/d sterren - respect voor het universum! ).

Kortom: deze plaat = een winner all the way!

JonnieBrasco
Als ik Pearl Jam luister, luister ik vooral naar het nummer Better Man. En naar Thin Air, Light Years en Sleight of Hand van deze plaat. Op de lyricale boodschap heb ik nooit zo gelet - daar hebben we Zachary voor - maar mooie volwassen nummers zijn het wel. En 'eerlijk' zoals Zachary omschreef, zo klinkt het inderdaad wel. Of het het beste is is moeilijk te zeggen; alle PJ platen hebben wel iets...

avatar van Tompie
4,0
Inderdaad een gedreven Pearl Jam aan het werk hier. Wat Zachary schrijft over het 'nooit echt af zijn' van de Pearl Jam-platen klopt volledig, al ziet hij daarbij misschien 'Ten' over het hoofd. 'Ten' is voor mij een album dat na al die jaren een beetje moeilijk te plaatsen valt in het PJ-oeuvre. 'Ten' is een quasi-perfecte rockplaat, maar lijkt wel niet door dezelfde groep gemaakt te zijn als degene die hier aan het werk is. Of heeft het te maken met het feit dat debuut-albums gewoonlijk meer 'af' zijn dan de daaropvolgende??? Mijn favoriete 'tune' op deze plaat: 'light years': mmmmmmmmmmmmmmmmm schitterend!!!

4,5
Mijn favoriet nummer van deze plaat: Sleight of Hand. Prachtig...

4,5
42
Tompie schreef:
Inderdaad een gedreven Pearl Jam aan het werk hier. Wat Zachary schrijft over het 'nooit echt af zijn' van de Pearl Jam-platen klopt volledig, al ziet hij daarbij misschien 'Ten' over het hoofd. ' [...]

Ik kan niet echt zeggen dat ik ten echt "af" vind. Niet zoals Vitalogy dat was. Ten eerste is Footsteps een gemis (het derde deel uit de Mamasan-trilogie: Alive, Once, Footsteps), Even Flow is pas live echt gaan leven en ik vind nog steeds dat Yellow Ledbetter het ultieme slotnummer had gevormd. Maar goed, subjectief...

Over Binaural: Inhoudelijk gewoon uitstekend, met een enkele misser: Evacuation. Het nummer past totaal niet tussen de anderen. Ik had hier liever een ander Matt Cameron nummer gezien: In the Moonlight. Of Gossard's "Fatal". De productie ben ik trouwens ook niet wild van. Te strak, te gepolijst.

Maar "Sleight of Hand" maakt alles goed. Het mooiste nummer uit hun oeuvre.

avatar van aERodynamIC
3,5
Net als bij Yield weet ik niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Light Years en Thin Air zijn typisch van die nummers die de status "beste songs van Pearl Jam" verdienen. Maar er staan ook zoveel songs tussen waarvan ik denk: wat willen ze hier nu mee ? Typisch van die nummers die niet af lijken of waar de bedoeling gewoon niet goed uit de verf komt.
Ik deel mijn mening dus zeker niet met Zachary, maar het kan zijn dat ik het licht nog moet zien wat deze cd betreft. De Light Years zorgen vooralsnog voor een iets te grote afstand tussen mij en Binaural
Ik blijf dus steken op 3,5.

avatar van mathias
3,5
laten we niet vergeten dat nothing as it seems echt wel een wereldnummer is!!! en net ervoor light years plaatsen, briljant gewoon

4,5
Nothing as it seems is wereldklasse ja. Maar niet zo goed als Sleight of Hand.

4,5
42
"Nothing as it Seems" laat zien dat naast Vedder ook Ament prachtige teksten kan schrijven. Hij geeft zijn teksten naar mijn mening iets te vaak een obscuur en losbandig karakter (zoals bijvoorbeeld in Pilate), maar hij heeft zonder meer talent. Er zijn niet veel bands die de luxe hebben meer dan één goede tekstschrijver in dienst te hebben. Ook gitarist Gossard weet af en toe bijzonder sterke teksten op te leveren.

Off the top of my head een aantal andere nummers waarvan de teksten geschreven zijn door, of in samenwerking met Ament:

Pilate
Help, Help
Sleight of Hand (met Vedder)
God's Dice
Push me, Pull me (met Vedder)
Low Light
Pilate
Smile (volgens mij met Vedder)

En ik meen mij te herinneren dat hij ook een aandeel had in Nothingman

2,0
Lijkt wel over ze verveeld waren. Deze cd is me veel te donker en de inspiratie is ver te zoeken. Twee sterren.

avatar van Gajarigon
3,0
42 schreef:


Off the top of my head een aantal andere nummers waarvan de teksten geschreven zijn door, of in samenwerking met Ament:


Sleight of Hand (met Vedder)
God's Dice


Twee van de sterkste nummers op dit album

alleen vind ik dat Breakerfall als God's Dice iets te veel op elkaar lijken qua structuur: die plotseling terugval en dan de drums die wat toms bespeeld.

Spijtig trouwens dat in God's Dice die gitaar solo niet goed te horen is . Dat heb ik bij nog wel wat Pearl Jam nummers (Black, Off He Goes).

Dit is trouwens het eerste album waar Matt Cameron op meespeelt.

avatar van Gajarigon
3,0
42 schreef:


Off the top of my head een aantal andere nummers waarvan de teksten geschreven zijn door, of in samenwerking met Ament:


Sleight of Hand (met Vedder)
God's Dice


Twee van de sterkste nummers op dit album

alleen vind ik dat Breakerfall als God's Dice iets te veel op elkaar lijken qua structuur: die plotseling terugval en dan de drums die wat toms bespeeld.

Spijtig trouwens dat in God's Dice die gitaar solo niet goed te horen is . Dat heb ik bij nog wel wat Pearl Jam nummers (Black, Off He Goes).

Dit is trouwens het eerste album waar Matt Cameron op meespeelt.

4,5
42
Gajarigon schreef:
(quote)


Twee van de sterkste nummers op dit album

alleen vind ik dat Breakerfall als God's Dice iets te veel op elkaar lijken qua structuur: die plotseling terugval en dan de drums die wat toms bespeeld.

Spijtig trouwens dat in God's Dice die gitaar solo niet goed te horen is . Dat heb ik bij nog wel wat Pearl Jam nummers (Black, Off He Goes).

Dit is trouwens het eerste album waar Matt Cameron op meespeelt.

Inderdaad Matt's eerste studio-album. Yield werd nog wel met Jack Irons opgenomen, maar die stopte daarna vanwege gezondheidsproblemen en werd vervangen door Matt Cameron.

Leuk detail is dat beide drummers al voor ze bij Pearl Jam speelden een link met de band hadden. Cameron drumde op de eerste demo-tape die door een vriend van de band,Jack Irons, aan Eddie Vedder werd gegeven, die er vervolgens teksten bij schreef en zo bij de band kwam.

50cl
Nothing as it seems is echt O-N-G-E-L-O-O-F-L-I-J-K !
Als melancholie een geluid zou hebben was het nothing as it seems, wat mij betreft één van de allerprachtigste nummers ooit gemaakt.
Eentje voor het slapen gaan.
En wat de rest van de cd betreft héérlijk!

avatar van Klumpie
5,0
Misschien is dit wel het best album van Pearl Jam zodra je dit album beoordeeld op songteksten. Eerst kon mij dit album mij niet overtuigen, maar nu vind ik het een van hun beste albums daarom voor dit album 4,5 sterren.

Het is trouwens jammer voor dit album dat de nummers Sad en Fatal dit album niet hebben gehaald, anders was het zeker 5 sterren geworden. Gelukkig kunnen we deze nummers nog horen op Lost Dogs.

4,5
No Code vond ik samen met Ten het meest constante Pearl Jam album. Na Binaural nog is gehoord te hebben is hier overduidelijk toch wel verandering in gekomen.

Ik kan hier ook een link leggen met Vitalogy en Vs. want die bevatten het meest aantal beste nummers per plaat.

Voor Binaural zijn dat: Nothing as it Seems, Light Years, Rival, Thin Air, Insignificance en Of the Girl.

Vitalogy: Betterman, Nothingman, Immortality, Not For You en Spin the Black Circle.

Vs.: Indifference, Daughter, Rearviewmirror en Dissident.

Tot slot is er dan nog de link met Yield. Vergeleken met alle voorgaande albums is dit duidelijk het minste, maar toch ook nog een sterk album.

Dé nummer 1 blijft voor mij nog steeds Ten, maar deze Binaural volgt erg, érg dichtbij op de 2e plaats.

Wat het nummer Sleight of Hand betreft: Ik vind het een zeer sterk nummer. Ik las een paar keer dat dit voor de meesten veruit het beste is van de cd. Ik vind het samen met Evacuation net het minste nummer van het album, maar goed.

Ruime 4 en halve ster (9,5/10)

insignificance! dats ook echt zo'n mooi nummer! op deze cd hoort eigelijk ook n nummer als indifference of daughter

avatar van Gajarigon
3,0
SamV schreef:
insignificance! dats ook echt zo'n mooi nummer! op deze cd hoort eigelijk ook n nummer als indifference of daughter


Parting Ways?

Ik was hiernet aan het aanduiden wat mijn favoriete nummers waren, en ik bemerkt dat ik twijfelde tussen zo'n 7 nummers. Dus toch maar van 3,5 naar 4 gedaan. Mijn verlagingspolitiek houdt niet lang stand.

avatar van Joy4ever
4,0
Heerlijke cd. De eerste drie nummers laat ik vaak voor wat het is en begin het grote genieten vanaf Light Years. Een van de beste nummers van Pearl Jam. Ook meer dan het vermelden waard zijn Nothing as it Seems, Sleight of Hand en Parting Ways. Sterke maar ondergewaardeerde cd.

avatar van Pinsnider
4,0
Ben het met je laatste zin eens, maar ik vind juist het openingstrio zo lekker: fijne opmaat naar een verder puike plaat!!

fredpit
de lekkerste van deze emorockers uit het pitoreske seatle naar mijn bescheiden mening..
Het gedoe om Ten is altijd al aan mij voorbij gegaan en ik kan niet zeggen dat er echt een cd door deze heren is uitgebracht waar ik echt s'nachts van in mijn bedje lig te woelen...en toch staan er op iedere cd wel een paar liedjes die je niet snel vergeet .In dit geval zijn dat voor mij thin air en light years ,breakerfall en gods'dice

fredpit
Ik begin dit steeds mooier te vinden....4.5* En daarmee staat hij bovenaan mijn pj lijstje.

fredpit
Derde berichtje op rij...

Hoe komt het dat ik dit verreweg het beste pj album vind ??

Waar ik bij andere pj albums het idee heb dat Eddie zichzelf overschreeuwd (vs ) of dat er een enthousiast maar onvolwassen collectief staat (Ten ) interesantdoenerij (no code) langzaam induttend niet spannend (Pearl Jam).....etcetc...heb ik hier dus het idee dat het AF is...prachtige composities, ingetogen, beetje donker, volwassen, oprechtheid......Dat zijn de kenmerken waarvoor je Pearl jam werk koopt..

Op deze cd is dat alles in balans, niets dat stoort.....Dez cd heeft mischien wat meer draaibeurten nodig om op z'n plaats te vallen?

Ik ga naar 5*....Lees ook het stuk van Zachery boven aan de pagina eens....en lijster en geniet van deze beste van PJ

avatar van Klumpie
5,0
Zo fredpit ik ga je wat ondersteuning geven.

Het is eigenlijk belachelijk voor woorden dat dit album, met Vitalogy, zo laag scoort hier op MuMe. Misschien hopen mensen na 15 jaar dat Pearl Jam nog een soort van 'Ten' gaat maken, maar die mensen kan ik uit hun droom helpen.

Binaural is een plaat die totaal anders klinkt (vooral door de productie) dan andere Pearl Jam albums. Dit is voor veel mensen dan ook een moeilijk in te schatten plaat, zeker als je Ten in je achterhoofd hebt.

Binaural is het meest volwassen album van Pearl Jam met alleen maar nummers die briljant zijn en anders wel tegen het briljante aan zitten (Evacuation buiten beschouwing gelaten).

Net zoals bij Vitalogy moest ik dit album even op mij in laten werken, maar dit is een plaat die bij elke luisterbeurt alleen maar blijft groeien. Uitschieters op dit album zijn Light Years (geweldige tekst), Nothing As It Seems , Thin Air, Insignificance, Grievance, Rival, Sleight of Hand en Parting Ways.

Dus verwacht hier geen nieuwe Ten, maar verwacht een Binaural. Binaural is een aparte opname methode en er zal een wereld voor je open gaan.

Voor de mensen die dit album goed vinden zouden ook eens naar Lost Dogs moeten luisteren. Daar staan een aantal briljante B-nummers van dit album, waaronder Sad, Fatal, In The Moonlight en Education. Deze nummers stonden ook eerst op de originele tracklist van dit album, maar onder het motto van: ‘het past niet op dit album’ hebben ze deze nummers eraf gehaald.

avatar van dvdschaaf
4,0
Ten ís niet te overtreffen.
Gelukkig is dat mijn mening en dat zie ik ook door een geheel andere bril dan wellicht andere Pearl Jam fans. Wat ik al eerder heb geschreven. Er komt ook een stukje gevoel bij, laten we het melancholie noemen. Je bent nog relatief jong en dan overkomt je dit.
Tsja, heb ik weer!

Dat wil trouwens niet zeggen dat ik dit, of andere albums niet goed vind. Maar als je Ten op een voetstuk plaatst is daar voor mij maar weinig tegen opgewassen...

fredpit
dvdschaaf schreef:
Ten ís niet te overtreffen.
Gelukkig is dat mijn mening en dat zie ik ook door een geheel andere bril dan wellicht andere Pearl Jam fans. Wat ik al eerder heb geschreven. Er komt ook een stukje gevoel bij, laten we het melancholie noemen. Je bent nog relatief jong en dan overkomt je dit.
Tsja, heb ik weer!

Dat wil trouwens niet zeggen dat ik dit, of andere albums niet goed vind. Maar als je Ten op een voetstuk plaatst is daar voor mij maar weinig tegen opgewassen...


Eerlijk verhaal...ik vond indertijd Ten niet zo fantastisch Ik kijk dan ook mischien met een frissere blik naar hun latere werk En ik vind dit echt een pareltje. enige album van PJ die mij altijd weet te raken...net alsof Eddie en mijn bescheiden persoontje even op dezelfde golflengte zaten.
hetzelfde als wat jij bij Ten ervaart...

dit album heeft bij mij 5* Ik beschouw mezelf trouwens niet als uitgesproken PJ fan.

avatar van Thuurke
Ben er maar zuinig op want ik ben lang op zoek geweest naar deze CD en deze is tegenwoordig erg moeilijk te krijgen in de winkels en op internet. Nothing as it seems vindt ik het beste nummer, verder vindt ik deze plaat beter dan Vitalogy, No Code en Yield.

Sleight of hand kende ik het eerst van CD1, live in Mansfield, deels akoestisch. Prachtig nummer wat een sfeer. Toen ging ik pas binuaural downloaden en trof daar als eerst datzelfde nummer. Het klonk vreemd en hol... schel... ik schrok er zelfs een beetje van.

Ik had gehoord dat Binaural een naam is voor een bepaalde opname techniek. Dus ik werd benieuwd of het hele album dan zo raar klonk. Dat bleek niet zo te zijn, gelukkig.

Sleight of hand als albumversie ga ik nog wel waarderen misschien maar ik moet er nog even van bijkomen. De overgang is groot.

Binaural is trouwens een speciale techniek van opnemen (dat wisten we al) die niet tot uiting komt als je het gewoon door je luidsprekers hoort. Je moet echt de koptelefoon opzetten omdat deze techniek zich echt spitst op hoe geluid zich in het echt om je hoofd en in je oorschelp heen slaat eigenlijk. Vandaar dat je echt koptelefoon op moet doen... ik moet zeggen..sleight of hand ( door mij bekritiseerd hierboven als albumversie ) wordt er een stuk fraaier door. Via luidsprekers is dat nummer echt een rommeltje, vind ik.

Goed weer een maand verder...

Inmiddels is Of the girl een zeer geliefd nummer van me geworden. Juist de uitvoering op het album... die zelfs zonder koptelefoon tot zn recht komt... het klinkt zo sfeervol ... je kunt je vinger er niet eens op leggen.

Sleight of Hand blijf ik een bizar nummer vinden muzikaal gezien... hij komt vaak langs en ik ben hem zeker wel gaan waarderen... die allesontziende bas.. weet nog steeds niet wat ik ervan moet denken

Light years vind ik een lekker meezingertje eigenlijk die het ook goed doet.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:41 uur

geplaatst: vandaag om 12:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.