Kent - Tillbaka Till Samtiden (2007)

Dat vind ik wel erg stoer. Krijg je geen spijt van.

Ik kreeg die doos binnen twee dagen binnen

Dit is de eerste en tot nu toe enige cd die ik gedraaid heb. Dat Zweeds is even wennen maar klinkt leuk genoeg om er wat meer tijd aan te besteden. Misschien net een beetje te poppy hier en daar maar ook wel wat scherpe randjes. Niet verkeerd

Vapen & Ammunition en Du och jag döden zijn toch wel de fijnste instap-cd's denk ik. Ook niet te poppy volgens mij (hoewel de alternatieve scene in Zweden daar anders over denkt ) Ik zou daar mooi mee beginnen!

Nauwelijks een gitaar gehoord, maar ik vermaak me al een half jaar prima met dit album. Hoewel, vermaken. Het duurde even voordat ik van het hele album kon genieten. De eerste paar keer luisteren had ik het idee dat het na Berlin grotendeels uit was met de pret.
Maar nee, ook Tillbaka till Samtiden blijkt weer een uitstekend album. Het begint heel ingetogen, maar nog tijdens het openingsnummer wordt langzamerhand duidelijk dat dat slechts schijn was. Tot en met Vid Din Sida alleen maar uptempo nummers die ook nog eens allemaal redelijk vrolijk klinken. Hoewel, vrolijk...het is wel Kent natuurlijk, dus een somber randje is nooit heel ver weg.
Columbus is een van de mooiste nummers van Kent in mijn beleving. Alsof je zelf aangeschoten door de straten van Stockholm zweeft, om in het dromerige Sömnen de roes wordt uitgeslapen.
Dat trompetje in Våga vara rädd...meesterlijk. Enkel Generation Ex kan me iets minder boeien. Maar goed, als daarna een nummer als Ensammast i Sverige komt, is dat leed heel snel weer vergeten.

Op dit album heeft Kent de gitaren ingeruild voor een hoop electronica, maar het is nog steeds onmiskenbaar Kent. Tillabaka Till Samtiden kent niet zoveel uitschieters. Dat is echter ook niet nodig als je hele album van een hoog niveau is.

4.0*.

Een chronologische review van Kent albums, met nieuwe indrukken & favorieten...
Komen we aan Tillbakka till Samtiden. Schitterende albumtitel, moeilijk album voor mij persoonlijk. Ik vind het echt goed, er staat geen verkeerd nummer op (buiten Sömnen misschien), er staan zelfs een paar briljante nummers op, maar toch klikt het niet echt.

Voor mij altijd een beetje het vergeten album, het 'niet'-album: niet de eerste, niet de zwakste, niet de beste, niet dit, niet dat. Maar wat dan wel. Ach, onoplosbaar zoiets, want heel gevoelsmatig.

In het rijtje onbekende klassiekers: vanaf Våga Vara Rädd, over LSD, Någon?, door Generation Ex (met de ravissante Camela Leierth) tot de laatste tonen van Ensammast I Sverige wanneer het ritmepatroon plots nog onverwacht verandert... mooi, mooi, mooi.

Dat openingstrio, wat een genot!!

Na Du & Jag Döden alweer een geweldig album. Begint erg sterk met Elefanter, Berlin en Ingenting, en sluit fantastisch af met Ensammast i Sverige. Daartussen verslapt alleen mijn aandacht even bij Sömnen en Vy Från et Luftslott.

Daar heb ik verbazingewekkend weinig aan toe te voegen.
Destijds een gedurfde en toch ook wel onverwachte stap in een wat meer elektronische richting. Ik kan me herinneren dat ik echt wel even moest wennen. Maar met name Elefanter is van een zodanig hoge kwaliteit, dat de schoonheid wel snel MOEST doordringen. Berlin, Ingenting, inderdaad. En de aflsuiter die juist -anders dan op eerdere platen- prachtig ingetogen is.