Ryan Adams - Heartbreaker (2000)

Dit vind ik het enige écht mooie solo-album dat Ryan Adams tot nog toe gemaakt heeft. De albums na deze zijn toch meer standaard rock-platen (af en toe komt zelfs bijna naamgenoot Bryan om de hoek kijken...). Al vind ik overigens de ballads op de latere Ryan-platen vaak wel erg mooi.

Gelukkig ontbreekt dergelijke rock op Heartbreaker en bevat het alom juweeltjes van liedjes als My Winding Wheel, AMY, Oh, My Sweet Carolina en mijn favoriet Call Me On YOur Way Back Home .

De titel van dit album is ongelofelijk toepasselijk. Wat een prachtig heartbreaking album, vol met juweeltjes. Who do they leave? mmmh, geniaal.

Favoriet: Bartering Lines

Bovenstaande juweeltjes vind ik juist de mindere liedjes. Te depressief om naar te luisteren... Er staan er net iets te veel van op om de cd ook te draaien als je geen zelfmoordneigingen hebt. Toch 3* omdat er ook veel moois op staat.


Why do they leave? Wel een mooi nummer overigens.


Ook mooi.

Ja, het is zonder twijfel zijn meest zwaarmoedige album. Ik gun het hem niet, maar dat vind ik wel Ryan Adams op zijn mooist.

Ach artiesten zijn allemaal op hun best als ze verdrietig zijn. Soms wensen we hen toch graag wat een klein beetje ellende toe, nee?

In My Time Of Need is weergaloos en een van de mooiste nummers ooit geschreven. Als je het mij vraagt tenminste....

Heel erg mooi! Zijn beste tot nu toe, en moeilijk te overtreffen.
Al zijn cd's zijn erg goed, op Rock & Roll na, wat echt een afknapper was.
Is als sentimentele huilebalk op zn best :
Wordt tijd dattie weer eens naar Nederland komt. Dus maar niet maar van het podium lazeren!

Net zoals ajp hierboven zegt, is Heartbreaker een van zijn beste cd's, vooral nummers als Amy, Oh my sweet Carolina en anders rustige nummers. Vergeleken met zijn laatste, Jacksonville City Nights, zou je haast zeggen dat zijn eerste cd's de betere zijn!

Ik heb deze CD schromelijk onderschat, merk ik nu ik 'm wat vaker geluisterd heb. Toch blijft 'Gold' bij mij bovenaan staan.
'Oh My Sweet Caroline', met backing vocals van EmmyLou en 'Call Me On Your Way Back Home' zijn op dit moment favoriet.
'To Be Young' en 'Shakedown on 9th Street' vind ik een beetje uit de toon vallen, op een album met voor het overige allemaal ingetogen breekbare nummers. Meestal skip ik ze dan ook.
Ben overigens zeer benieuwd naar '29'.

Heel fijn album!

Hij is absoluut op zijn best in de donkere, breekbare nummers.
29 heeft dat ook. De rustige, melancholische nummers zijn prachtig! De up-tempo tracks skip ik (bijna altijd) door.
Een probleem wat op bijna alle Ryan Adams cd's "speelt".

Toch is hij, door zijn karakteristieke werk, een van mijn nieuwe helden!

Oh oh oh wat een droomplaat is dit toch. Hier kom je de echte Ryan Adams tegen, zoals hij hoort te spelen.

De benaming country is een beetje raar, maar ik zou niet weten hoe je de muziek van dit wereldtalent anders moet noemen..
Ook een lastig punt, de 3 beste nummers van dit weergaloze album kiezen.
Bij nader inzien; onmogelijk.

In 1 woord: Briljant

5*

5 sterren?
Nou, dan zal ik deze plaat maar weer eens een kans geven!

Coendert: Alternative Country is een betere term.

Briljante debuutplaat, alleen benaderd door 29 en Love Is Hell 2.

Come Pick Me Up! Oh My Sweet Carolina! Call Me On Your Way Back Home!

In My Time Of Need! Why Do They Leave!


Kunstzinnig...

Zijn eerste officiële plaat was dit toch hé ? Schitterend album dat beklijft en noot verveelt !
Moet dit wat vaker beluisteren, dit is topklasse !
4 sterren zondermeer ! ****

Daar kan nog wel een halfje bij als je het een topklasse plaat vind!

ik ben begonnen met gold een aantal jaren terug. Dit is het mooiste album wat hij tot nog toe heeft gemaakt.

Dat één zinnentje ; I never bin to vegas but i cambeled all my life"

Prachtig, toen had hij mij, de rest van het album was toen al top, (zonder dat ik het gehoord had toen) maar wat jaren later ligt ryans talent toch bij de wat "rustigere nummers". Op gold was dat al zo, zo ook op dit album.

Een wel verdiende ****

Gambled.
Maar inderdaad, een prachtige zin in een prachtig nummer.

haha, dat is inderdaad een prachtige zin!

Hoop dat je wel gambled bedoelde, zoals mijn voorganger al zegt.
Ik vind trouwens alle zinnen van dat nummer wonderbaarlijk mooi, één van de mooiste nummers die ik ken, met de mierzoete stem van Emmylou Harris op de achtergrond. Genieten.

Ik ben op redelijk korte tijd van dit album gaan houden. Een maand geleden gedownload, twee weken geleden gekocht en nog steeds luister ik er veel en graag naar.

In het begin had ik de indruk dat de eerste helft een stuk beter was dan de tweede helft, maar die mening moet ik nu een beetje herzien. Hoewel mijn favorieten nog steeds in het begin staan, is de tweede helft ook méér dan de moeite waard. Misschien duurt het gewoon langer om die nummers te doorgronden ofzo?

Persoonlijke favorieten: To be young (is to be sad, is to be high) en Oh, my sweet Carolina. Opvallend: ik kan geen enkel minder nummer op dit album aanduiden!

4*

Prachtige plaat zeg. Met name Amy gaat bij mij door merg en been. Brr prachtig.

is dit zijn debuut geweest? Ik vond het in ieder geval wel bijzonder, ondanks dat het af en toe wel wat ontspoort in de sentimentaliteit. Maar bij sweet carolina is zelfs dat iets over de top gaan eigenlijk wel weer mooi.
Maar desondanks wel authentiek klinkend en mooi opgenomen. En hij hield het nog bij semi-acoustische folk en country indertijd. dat was ook mooi

Solo-debuut inderdaad. Met Whiskeytown had hij wel al 3 of 4 albums gemaakt.

Dit is trouwens nog steeds met afstand Adams' mooiste plaat, wat mij betreft.

Dat zou dus betekenen dat Adams latere ontwikkeling in de richting van meer popgeoriënteerde country geen vooruitgang is gebleken? met andere woorden dat hij sinds de jaren 90 niet beter is geworden. Dat betwijfel ik eerlijk gezegd

Tja, ook wel kwestie van smaak natuurlijk. Al zou hij niet de eerste zijn die er met de jaren niet op voorruit gaat. Beter is dan ook een ruim begrip. Wel een feit dat dit album door veel Ryan Adams liefhebbers nog steeds als zijn beste album wordt gezien.

Jammer voor die Ryan Adamsliefhebbers dan...het debuutalbum het beste! Kun je je dan Ryan Adamsliefhebber noemen?
Stel je voor dat ik Dylan's debuutalbum zijn beste zou vinden. Of dat van The Beatles. Ben ik dan nog wel een liefhebber?

Dat heeft toch niets met elkaar te maken? Ik beweer niet dat de rest slecht is. Dat jij een album van Dylan uit 1975 zijn beste vindt wil dan toch ook zeggen dat hij zich daarna niet meer ontwikkeld heeft? En jij dus geen echte liefhebber bent?

Ha Woody, leuk dat je mijn lijstje hebt bekeken. Wat ik bedoel is dat het niet zo'n goed teken is wanneer bij een artiest zijn debuut altijd het hoogst gewaardeerd blijft. Dat achtervolgt Ryan Adams een beetje geloof ik. Volgens mij is hij al jaren bezig om ons ervan te overtuigen dat hij meer kan dan Heartbreaker.
Altijd zal er één album van een artiest als het beste worden aangemerkt. Het is een beetje tragisch als dat altijd het eerste blijft.
Dat bedoelde ik met Dylan. Stel je voor dat wij alles van na zijn folkperiode niet beter zouden vinden dan zijn eerste akoestische platen. Er is een periode van groei geweest en die liep bij Dylan tot ongeveer 1975. Maar dat was wel ongeveer zijn riende plaat. Daarna bleef hij soms erg goed werk afleveren, maar de echte groei had hij daar wel zowat voltooid

Ik ben van mening dat Ryan Adams na deze plaat nog veel geniale nummers heeft gemaakt en dat hij zelfs nog wel gegroeid is. (Zeker zijn snelheid van werken is toegenomen ) maar dit album heeft me het meest van mijn sokken geblazen en vindt ik in zijn totaliteit het beste.
Je zou Whiskeytown als zijn groeiproces kunnen zien. daar heeft hij al een aantal albums gemaakt. De rest van de albums zijn zeker de moeite waard en zijn ook fantastisch.