Broer Liam komt met een zeer aardige plaat, na toch matige Beady Eye platen. Wat hij slim heeft gedaan, is een aantal getalenteerde mensen om zich heen verzamelen, die prima bijdragen aan het geheel. Dat levert een aantal heel erg lekkere Oasis achtige nummers op. Toch heb ik een flink bezwaar tegen As You Were. Het blijft allemaal wel heel erg in het midden segment hangen en dreigt zelfs saai te worden, tot dat in de tweede helft van de plaat Liam eindelijk een schop onder zijn kont krijgt en de vaart er terug in wordt gebracht.
Op As You Were blijft Liam Gallagher heel dicht bij het geluid van zijn eerste bandje. Dat levert heel prettige en vooral herkenbare momenten op, met de nodige The Beatles referenties. Dat is nog niet hetzelfde als een goede plaat. Vrijwel geen van de nummers op dit album zou mogen staan op de eerste twee Oasis albums en dat is uiteindelijk de maat der dingen. Simpelweg omdat de opwinding ontbreekt. (En als er iets staat op 'Who Built The Moon?' van broer Noel...) Dat tekort aan opwinding moet dan gecompenseerd worden met de kwaliteit van de songs en dat is geen onverdeeld feest. Het is niet slecht, maar ook niet uitzonderlijk wat hier gebeurt.
Wel een compliment voor de schrijverskwaliteiten van Liam zelf. 'I Got By' is de song die het album redt van de saaiheid en dat is helemaal van hem alleen. Daarin laat hij horen, dat hij inmiddels zelf ook een prima songwriter is geworden.
As You Were is een prima album voor iemand die "gewoon" de zanger van Oasis was. Wat Noel inmiddels al weer drie albums op zijn eentje doet, heeft inmiddels weinig meer met Oasis te maken. Dus in die zin ben ik het eens met een aantal bovenstaande opmerkingen dat dit het beste "Oasis" album van 2017 is. Toch kan ik mij niet onttrekken aan de vraag hoe goed beide heren nu zouden zijn als ze de kinderlijke nonchalance respectievelijk jaloezie eens opzij konden zetten.
Het hele verhaal staat
hier op WoNoBlog.