menu

Ry Cooder - Into the Purple Valley (1972)

mijn stem
3,89 (106)
106 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: Reprise

  1. How Can You Keep Moving (Unless You Die) (2:28)
  2. Billy the Kid (3:48)
  3. Money Honey (3:29)
  4. F.D.R. in Trinidad (3:05)
  5. Teardrops Will Fall (3:05)
  6. Denomination Blues (4:00)
  7. On a Monday (2:57)
  8. Hey Porter (4:42)
  9. Great Dream from Heaven (1:55)
  10. Taxes on the Farmer Feeds Us All (3:56)
  11. Vigilante Man (4:15)
totale tijdsduur: 37:40
zoeken in:
4,5
Een aangename cd: geen echte hoogvlieger, maar wel leuke achtergrondmuziek. Met de muziek is echt niets mis, maar het is allemaal een beetje hetzelfde toontje en melodietje. Volgens de hoes is dit Ry Cooders intrigerendste en meest invloedrijke album, en ik hoor ook wel dat het gitaar- en mandolinespel geniaal goed is, maar ik denk dat het vooral zijn stem is die me een beetje tegenstaat. Maar misschien dat herbeluisteren kan helpen, ik heb de cd per slot van rekening nog maar één keer gehoord.

avatar van Zachary Glass
4,0
Freud schreef:

Met de muziek is echt niets mis, maar het is allemaal een beetje hetzelfde toontje en melodietje.


Dat dacht ik vroeger ook te horen

Maar per luisterbeurt hoor ik steeds nieuwe laagjes (pianoriedeltjes, achteloos passerende strijkers, ...) waarbij ik denk: Tiens, ik heb er over geluisterd .

Ry Cooder kan in mijn optiek niet veel verkeerds doen, hell: Cooder speelt geen muziek, hij is muziek

Zijn stem is misschien niet echt spectaculair, maar dat vergeef ik Ry met het grootste plezier

Het is natuurlijk wel rootsmuziek, daar kan ik altijd iets meer mee aanvangen

4,5
Je mening over Cooder deel ik absoluut Ik zal de cd gewoon nog een paar keer beluisteren, ik heb er alle vertrouwen in (zeker nu ik gisteren Borderline heb ontdekt!)

4,5
Grappig. Ik heb vier maanden lang geen Ry Cooder meer beluisterd omdat ik zijn cd's enkel in Leuven heb staan, maar vandaag had ik zin om ze gewoon allemaal na elkaar te spelen. En tijdens het eten viel me ineens op dat ik een hele reeks van liedjes hoorde die ik me niet meer goed kon herinneren, maar die wel ongelooflijk goed waren : deze cd namelijk. En dan kom ik hier en lees ik van mezelf 'allemaal een beetje hetzelfde toontje en melodietje', dat is natuurlijk je reinste onzin. 'Ry Cooders intrigerendste en meest invloedrijke album', dat komt al meer in de goede richting . Dringende sterrenverhoging is dus gewenst...

EVANSHEWSON
Goed gezien (en gehoord natuurlijk), want dit is inderdaad een prima album, gevarieerd, nooit zeurderig maar altijd erg onderhoudend, Ry heeft gewoon klasse !

****

Down_By_Law
Blind gekocht, omdat ik eigenlijk "Chicken Skin Music" wilde kopen. Die was uitverkocht. Ik heb er geen spijt van dat ik "Into The Purple Valley" heb gepakt, want ik krijg er geen genoeg van. Cooder op zijn best.


Stijn_Slayer
Goede plaat van Cooder, maar geen echt meesterwerk. Daarvoor zijn de nummers te weinig opzienbarend. Het is echter een sfeervolle, rustig vorderende cd. Inderdaad lekker op de achtergrond, maar Cooder heeft te veel klasse om zijn muziek af te doen als muzak (zoals sommigen wel eens beweren).

Fijne bluesy roots plaat, al had het bij vlagen iets expressiever gemogen.

sugartummy
ik heb vele cooder platen en dit vind ik de topper. elk nummer staat en raakt. vele malen beter dan wat taj mahal biedt. ik hoor een erg gevarieerd album en er is echt niks mis met mijn oren.

kistenkuif
Mijn muzikale ontdekkingsreis dwars door de VS begon met dit album. Daartoe uitgenodigd door de prachtige hardkartonnen klaphoes in de etalage van Captain Haddock in Rdam, geflankeerd door Discover America van Van Dyke Parks en Twelve Songs van Randy Newman. Ik kwam er niet weg zonder aanschaf van alle drie de elpees. Voor geen cent spijt. Het is vooral dit album van de nog wat schuchtere Cooder waar ik graag en vaak naar luister. Voor mij een hoeksteen van de rootsmuziek en een persoonlijk tijdsdocument.

avatar van spinout
5,0
Cooder's beste mijns inziens. Geweldige nummers, perfect uitgevoerd.

avatar van Droombolus
4,5
Mijn "probleem" met Cooder is dat zijn muziek teveel leunt op zijn ( onmiskenbare ) vakmanschap en te weinig op de emotie.

Dit is mijn fave Cooder album omdat de songs voor mijn oren een beter geheel vormen dan op z'n eersteling, terwijl hier toch nog de frisheid en levendigheid in zit van de beginnende artiest.

Stijn_Slayer
Ben ik met je eens. Vooral op platen als Crossroads en Paris, Texas heb ik een beetje het gevoel dat Cooder (weliswaar oprecht) iets probeert te zijn wat hij eigenlijk niet is. Cooder klinkt heel vaak alsof hij de muziek intensief bestudeerd heeft, maar een beetje in het vakkundig naspelen/nabootsen blijft hangen.

kuifenco
Lekker lui vandaag. Daarom citeer ik mezelf maar even, als dat mag . Veel belangrijker is de degelijke recensie én een recent interview met Ry Cooder in de Uncut. Dus dat eerst. Zie link.

Ry Cooder - 1970 - 1987 - Uncut - uncut.co.uk
kistenkuif schreef:
Mijn muzikale ontdekkingsreis dwars door de VS begon met dit album. Daartoe uitgenodigd door de prachtige hardkartonnen klaphoes in de etalage van Captain Haddock in Rdam, geflankeerd door Discover America van Van Dyke Parks en Twelve Songs van Randy Newman. Ik kwam er niet weg zonder aanschaf van alle drie de elpees. Voor geen cent spijt. Het is vooral dit album van de nog wat schuchtere Cooder waar ik graag en vaak naar luister. Voor mij een hoeksteen van de rootsmuziek en een persoonlijk tijdsdocument.

avatar van spinout
5,0
Bedankt voor de link

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Prachtige muzikale reis door het Amerika van de twintigste eeuw, met Cooders gebruikelijke sublieme (slide)gitaar- en mandolinespel, zijn wiebelige maar innemende stem en de perfecte begeleiding van zijn usual suspects. Hoogtepunten zijn voor mij Johnny Cash' Hey porter en de benauwende versie van Woody Guthrie's Vigilante man, maar belangrijker zijn de eenheid van de plaat en het gevoel van rijkdom van de hier aangeboorde liedjes uit het èchte Great American songbook.

2,5
Matig album van de meester van de slide guitar. zijn opvolgers zijn beslist kunstiger.
Enne.... de zangpartijen kan hij wat mij betreft beter aan een ander overlaten, tenenkrommend...

2,5
Droombolus schreef:
Mijn "probleem" met Cooder is dat zijn muziek teveel leunt op zijn ( onmiskenbare ) vakmanschap en te weinig op de emotie.

Dit is mijn fave Cooder album omdat de songs voor mijn oren een beter geheel vormen dan op z'n eersteling, terwijl hier toch nog de frisheid en levendigheid in zit van de beginnende artiest.
de emotie is terug: ' get on board'

avatar van potjandosie
5,0
dit album uit 1972 ( by the way geweldige hoes) van het snarenwonder/gitaarvirtuoos Ry Cooder werd destijds, althans in Nederland, als een sensatie ontvangen en de hemel in geprezen door de "betere" muziekrecensenten uit die tijd, zoals Jan Donkers en Wim Noordhoek. volledig terecht. samen met o.a. Boomer's Story zijn dit tijdloze "roots" albums, waarvan de kwaliteit 50 jaar later nog steeds staat als een huis. het thema van de plaat is "the epic journey of Dust Bowl farmers west to California" evoking an almost forgotten period of American history". heeft geen zin om hier hoogtepunten te noemen, want het hele album is een aaneenschakeling hiervan. de man staat bekend om zijn virtuoze spel op diverse snaarinstrumenten, wat hier ook op mandoline goed hoorbaar is in nummers zoals Billy The Kid en Hey Porter. deed ook sessiewerk op het debuutalbum uit 1971 van Little Feat ( bottleneck guitar op de klassieker "Willin" en guitars op "Forty Four Blues"). voor de liefhebbers er staat op YT een geweldige live uitvoering van "Vigilante Man" van een jonge Ry. just the man and his guitar.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:54 uur

geplaatst: vandaag om 16:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.