Vandaag aan een goede luisterbeurt onderworpen, deze eerste solo-plaat van Petty.
De Jeff Lynne-productie is hier niet overheersend, er kan inderdaad gesproken worden van een album hoe je het van Tom Petty kan verwachten (tenminste, die indruk heb ik). Dan is daar de heerlijk constante kwaliteit:
Songmatig is het scherp geschreven en samengesteld, geen overbodige noot te bekennen.
En dan is daar als afmaker natuurlijk Petty's nasale, wat rauwe stem met die typische sneer erin.
Een song als Free Fallin' bevat alleen (semi-)acoustische gitaren, maar door z'n stem krijgt het een rock 'n roll-gevoel mee. Ik vind zoiets een bijzondere gave.
Greatest Hits uit 1993 vind ik al fantastisch, nu dit weekeinde Wildflowers doornemen en daarna wellicht wat vroege albums bestellen. Heerlijke muziek, dit!