IDLES - Joy as an Act of Resistance (2018)

Nieuw album, en opvolger van deze, heet "Ultra Mono" en bevat meer hiphop invloeden.

Mijn eerste kennismaking met IDLES was het nummer Danny Nedelko, en dat schrok mij een beetje af. Het nummer komt een beetje lomp en simpel over. Uiteindelijk heb ik toch het hele album een kans gegeven en daar heb ik nochtans geen spijt van. Danny Nedelko blijkt gewoon een van de mindere nummers. Heel fijn album, met als hoogtepunten Colossus , Never Fight a Man with a Perm, I’m Scum, Samaritans en
Television.

Lekkere rock sound van een band op een missie, die even venijnig als kwetsbaar zijn. De sound is soms nog iets té nat achter de oren, maar over het algemeen zeer consistent

Danny Nedelko is nummer dat je live moet hebben ervaren, om het echt op waarde te schatten. Sowieso is dit een geweldige liveband. Op het album staan nummers met wat meer inhoud dan het eerder genoemde nummer, zoals Colossus, Never Fight a Man with a Perm en Samaritans. Alledrie toppers, maar Danny Nedelko blijft mijn favoriet. Sowieso een van de sterkere rockalbums van de afgelopen jaren, kijk uit naar het nieuwe album morgen.

Dit album heeft de tijd genomen om door mij gewaardeerd te worden. Het gaf zijn hoogtepunten langzaam prijs. Maar goh.. wat is het toch een mooie reis geweest. Wat nou maakt, dat het even geduurd heeft ben ik eigenlijk niet zo goed achter. Dit is toch punk rock zoals je het zou willen? Het heeft mijn aandacht opgeëist.
Wat een rauwe stoot aan energie, verassende teksten (over liefde en gelijkheid), enorme drive en lekkere noise. De opvolger wil nog altijd niet zo. En "Crawler" vind ik dan weer een heerlijk! Ik ben zo ambivalent als wat.

Een goed doch hier en daar al wat ‘gelikt’ album, vind ik. Er zitten er paar geniale, puur Britse, kroegschreeuwerds tussen. Lijkt me een feest om live te zien, dit, ook open air denkik dat het werkt als een trein.

3,5 ster, wat meer met smaak dan kwaliteit te maken heeft.

Weergaloos tweede album van Idles dat barst van de emoties. Luister goed naar de tekst van June en Samaritans. Puur en oprecht, een band met een hart, en een geluid dat je kop indendert. Live gezien in Nijmegen en het was een ware happening daar. Dit soort bands zijn er toch nog weinig.