menu

The Rolling Stones - 12 X 5 [US] (1964)

mijn stem
3,63 (175)
175 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Blues
Label: London

  1. Around and Around (3:03)
  2. Confessin' the Blues (2:46)
  3. Empty Heart (2:35)
  4. Time Is on My Side (2:50)
  5. Good Times, Bad Times (2:32)
  6. It's All over Now (3:27)
  7. 2120 South Michigan Avenue (3:41)
  8. Under the Boardwalk (2:48)
  9. Congratulations (2:28)
  10. Grown Up Wrong (2:04)
  11. If You Need Me (2:03)
  12. Susie Q (1:51)
totale tijdsduur: 32:08
zoeken in:
avatar van marco straaten
5,0
Topper van deze plaat vind ik toch wel: Time is on my side.
Simpelweg een geweldige cover waar het origineel niet aan kan tippen.
Hun eigen nummers zijn ook niet verkeerd en je kan zien dat Keith en Mick het langzaam aan gaan leren.
5*

avatar van LucM
4,0
"Time on my side" is oorspronkelijk een soulnummer van Irma Thomas en is niet slechter dan die van the Stones. The Stones hebben daar een volledig eigen versie van gemaakt, ik vind beide versies gewoon schitterend.

avatar van Leonard91
3,5
Hier heb je een paar nummers die het debuut duidelijk ontstijgen, maar jammer genoeg ook een paar redelijk saaie nummers.
Een 3,5*

avatar van LucM
4,0
"It's All over Now" vind ik ook schitterend, één van de beste Stones-nummers in hun beginperiode vanwege die close-harmoniezang en gitaarrifs waar the Stones zeer bedreven in zijn. Het was tevens hun eerste echt grote hit.

avatar van Lee Malone
3,0
Een cd voor echte Stones liefhebbers, anderen zullen misschien vinden dat deze de tand des tijds iets minder doorstaan heeft dan hun latere werk.

Langs de andere kant kan een cd waar Susie Q op staat nooit slecht zijn, ongeacht of je nu Stones fan bent of niet...

Wel mooi om de evolutie van de stones te kunnen volgen naar hun latere werk toe!

Father McKenzie
Hele vroege maar al erg overtuigende plaat van deze toen nog jonge Britse band met het ruigere imago dan The Beatles.
De pers speelde handig beide bands tegen elkaar uit, maar in het echte leven waren de Stones en de Beatles beste maatjes.
Ik vond gisteren een Japanse persing, een geremasterde, de sound is super, loepzuiver. Ik vind hier geen missers op, dit is tijdloos mooi.

Roelof
Ik dacht: laat ik eens kijken bij The Rolling Stones, want daar weet ik toch niks vanaf. En ik had niks beters te doen. Lekker Rock 'n Roll, lekker gezellig. Weet ik veel. Ik weet niets van Rock 'n Roll. De jaren zestig zijn aan mij voorbij gegaan.

Ik werd wel een beetje vrolijk van Around and Around. Piano uit een staafmixer.
Vrolijk, opgewekt. Maar grutjes, wat een oude troep. Rock 'n Roll.
Met liedjes over meisjes en dansen en hoe dandy en te gek Rock 'n Roll is. Vertel me iets nieuws. Oppervlakkig en irrelevant, enigszins vermakelijk. Waarschijnlijk eenmalig.

Want dit is onderwerploze meuk uit de dode middenmoot. Waar Dries Roelvink hard om lacht en zijn neus in snuit. Dadelijk ben ik het weer vergeten. Zie de dames met hun rokken ritselen op Confessin' the Blues. Met glimmend gelei in hun haar en rood-wit-gestippelde netkousen. Met pekzwarte wimpers, leren jackies en karaoke. De losgeslagen jeugd, rebellie en John F.
Ik hoor alleen maar Rock 'n Roll.

Slome Rock 'n Roll, schurende Rock 'n Roll, glijdende Rock 'n Roll, Rock 'n Roll met zuigende orgels en lauwe harmonica's. En altijd over hetzelfde. Liefde.
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Diepe gasten, die vijf.

Heb ik het willekeurig vanonder die stofhoop vandaan getrokken. Gewoon nieuwschierig. Stop ik het mooi weer terug. Met mijn gezicht vol gruis en een mottige smaak in mijn mond. Alsof ik pisgele zwemdiploma's eet. Ik heb niets geleerd.

avatar van kareltjemusic
3,5
Aardig album.
Bijzonder grappig is ook het instrumentale nummer 2120 South Michigan Avenue. je komt namelijk niet veel instrumentale stukken van ze tegen.
De reden waarom de Amerikansse persingen anders waren dan de Europese/Engelse, In amerika waren de stones nog niet zo heel populair, en daar leek het voor die markt beter om de albums van wat meer hits te voorzien, om de verkoop omhoog te schroeven, dit voorval kwam je ook tegen bij de Beatles

Een beetje moeilijk om over te oordelen, want als 12 jarig jochie in 1975 kocht ik de LP Everybody Need Somebody to Love. Dat was de 1970 Nederlandse uitgave van de Engelse Rolling Stones 2, met foto's van de Stones op de hoes uit 1970, dus een leuke groepsfoto uit 1970 op de achterkant met Mick Taylor in plaats van Brian Jones (maar dat wist ik toen nog niet en dacht dat dat de juiste samenstelling van de band was die ik op de plaat hoorde). Maar voor mij blijft dat natuurlijk de enige echte goede hoes voor dat album, want dat was de hoes die ik tot in de details bestudeerde terwijl deze plaat draaide op mijn pick-upje. Under the Boardwalk is het enige mindere nummer, maar ja het was wel een nummer één hit in Australië. Beste nummer is natuurlijk Everybody Need.... maar die staat natuurlijk weer niet op de US versie, en aldus kan ik geen oordeel uitschrijven over DIT album, want het wijkt toch iets te veel af van de Engelse versie.

Father McKenzie
Pieter Paal schreef:
Dit Amerikaanse album borduurt netjes voort op het geluid van het debuut-album en je ziet dat er langzamerhand steeds meer eigen songs tevoorschijn komen.
'12x5' is echt een puzzeltje:

Het is een zooitje, hoe het is samengesteld, maar het werkt gelukkig wel, want ook op deze "tweede" officiële plaat van de band, hoor ik nauwelijks een mindere song.
Great little band, toen al, en het beste moest nog komen!

Goh.... als je die hoes zo bekijkt... Brian en Keith staan er toch echt als jonge schoffies op, vind ik. Over Street Credibility gesproken.....

avatar van kaztor
4,5
Deze en een aantal andere Stones-cd's uit de jaren '60 zijn nu voor bodemprijzen te krijgen op CDWOW.com. Ik heb deze net besteld voor de lieve prijs van (ik dacht) €5,38. Wow indeed!

Ik ben er ook zo'n beetje uit hoe ik de vroege Stones-cd's moet aanschaffen. Totaan Aftermath is het het beste de Amerikaanse lijn aan te houden (voeg Flowers daar ook aan toe), Van Aftermath en Between The Buttons heb je gewoon de UK-versies nodig.

avatar van kaztor
4,5
Op deze cd valt vooral op hoe onverwoestbaar hun ritmesectie is. Het is allemaal nog erg onschuldig en puur. Niet te geloven dat een Beggar's Banquet 4 jaar later zou volgen. Maar het klinkt allemaal zo lekker ongedwongen en al in zekere zin professioneel. Je hoort heel goed dat deze bandleden elkaar blindelings aanvoelen.

De versie van Time Is On My Side is trouwens een andere dan de bekende single.

haveman
Redelijk album van The Stones. Zoals eigenlijk bijna al hun albums bij mij schommelen rond de 3 sterren. Altijd een aantal goede nummers, maar voor mij nooit een heel album ijzersterk. Geef mij wat de The Stones betreft dan toch vaak maar een goed samengestelde verzamelaar.

avatar van SnelleSnake
4,0
Net als het debuut is dit een zeer constant album. Het bevat wat meer tragere R&B ballads. Leuke voorbeelden hiervan vind ik 'Confessin' the Blues', 'Time Is on My Side' en 'Congratulations'. Maar het ontbreekt miss een beetje aan songs met meer tempo zoals 'Route 66' en 'Carol', waardoor ik het iets minder vindt dan het debuut.

avatar van arcade monkeys
Zeer constant album inderdaad, het kabbelt allemaal wat aan hetzelfde eerder middelmatige niveau. Slecht is het natuurlijk niet, maar ik mis echt interessante momenten. Er staat imo ook geen enkel topnummer op.

avatar van west
4,0
Deze LP is opnieuw op clear vinyl uitgegeven, geremastered.

avatar van Jelle78
3,5
Zojuist weer eens naar deze plaat geluisterd via de koptelefoon en dat was een bijzondere gewaarwording. De verschillen in opnamekwaliteit openbaren zich dan genadeloos. De opnamen die in de Chess studio zijn gemaakt staan er allen in stereo op en hebben een superieure geluidskwaliteit. Opener Around and Around knalt werkelijk je oren binnen. Verder zijn ook Confessin' the blues, Empty heart, Time is on my side (in mono), It's all over now, 2120 south michigan avenue en If you need me opgenomen in Chess. Dit vind ik dan ook de beste nummers van de plaat.
De overige nummers hebben een duidelijk mindere geluidskwaliteit en daardoor wordt het luistergenot van met name kant B toch wel iets minder. Al met al een meer dan prima weergave van waartoe de Stones in 1964 in staat waren. Overigens zou ik die vinylversie waar west het over heeft wel willen hebben, want die schijnt helemaal in mono te zijn. Benieuwd hoe die klinkt.

avatar van Droombolus
3,5
Als je dan toch op zoek gaat naar vinyl heb je meer aan Greatest Hits.

Deze 12x5 comp, die als een wolf in schaapskleren tussen de reguliere albums verstopt staat, heb ik als Hollander helemaal niks mee. . Worden US releases hier eerder geaccepteerd als reguliere albums ? For Your Love en Having A Rave Up staan bij de Yardbirds ook als regulier terwijl Roger The Engineer ( Over Under Sideways Down hier in NL ) toch echt hun eerste studio album was .........

avatar van west
4,0
Het tweede album van the Stones in the USA is een rock 'n roll en R&B feest, waarbij zeker de B van Blues ook mooi op te horen is. Zeker op side one van de plaat met het fraaie Confessin' the Blues, hun prachtige eigen interpretatie van Time Is On My Side en hun eigen Good Times, Bad Times. Die geweldige kant 1, begonnen met de lekkere Chuck Berry cover Around and Around wordt afgesloten met de erg fijne hit It's All Over Now.

De band en consorten spelen ook hier al erg sterk. Dat is bijvoorbeeld te horen op het korte instrumentale 2120 South Michigan Avenue, met trouwens een erg fijn orgeltje. En dat Jagger een mooie opvallende zangstem heeft, hoor je op het eigenlijk wat saaie Under The Boardwalk, wat daardoor toch heel aardig klinkt. Het orgeltje is terug op de Wilson Pickett cover If You Need Me: weer geweldig gezongen door Jagger. Als je dan tot slot Susie Q krijgt, dan weet je dat dit echt al een heel fijn plaatjes was en ook nu nog zeker meer dan de moeite waard is.

PS: dit was mijn 1000-ste review hier op Musicmeter.

avatar van teus
Mijn meest beluisterde en favoriete U.S Stones album t/m 1965
De remaster heeft ook een goede sound
Hoewel ik al eerder schreef (zie December Children) ga ik altijd eerst voor de U.K releases
Maar voor de U.S normen is dit een lekkere samenstelling

5 *****

avatar van lennon
3,5
Die US releases van de 60s zijn nu vooral leuk vanwege andere hoezen, en wat variatie in de tracklists. Alles is verder wel te vinden op de verzamelaars.

Toch is time on my side op dit album wat anders dan de versies die ik al kende. Heb deze plaat al even, maar nu ik geconcentreerd luister met een hoofdtelefoon op hoor ik een iets anders begin, en dat orgeltje wat nu in het intro zit, hoor ik door het hele nummer heen. Dat is toch een leuk verschil met de versie die ik al kende.

avatar van RuudC
4,0
Een duidelijke stap voorwaarts ten opzichte van het debuut. De keuze voor covers vind ik beter en de eigen songs mogen er ook wezen. Bovenal klinkt het zo goed dat het inmiddels al prettig luisteren is. Confessin' The Blues en It's All Over Now zijn absoluut oorwurmen. The Rolling Stones komt hier met een heel fijn bluesgeluid, waarbij je lekker achterover kan leunen en genieten. Slechts een half jaar na het debuut is er weinig veranderd, maar tegelijkertijd ook weer heel veel.

Tussenstand:
1. 12x5
2. The Rolling Stones

avatar van lennert
3,0
Kennelijk miste ik er eentje, ik dacht namelijk dat we alleen de UK releases zouden doen, maar ik had het fout. Goed, nu is dit in het geval van 12x5 nog geeneens zo'n ramp, aangezien ik hem beter trek dan de eerdere twee Stones-albums die ik heb gehoord. Met I Used To Love Her ook meteen het eerste nummer dat ik van de classic rock zenders herken. Nog steeds een cover, maar wel een uitvoering die lekker vurig en opzwepend is. Het eigen materiaal is matig (Congratulations) tot redelijk (Grown Up Wrong), maar goed is het zeker nog niet. De Susie Q uitvoering is slechts ietsjes beter dan die van The Rolling Stones No. 2. Nog steeds geen album waar ik van geniet, maar het is alsnog beter dan wat ik voorheen heb gehoord.

Tussenstand:
1. 12x5
2. The Rolling Stones No. 2
3. The Rolling Stones

avatar van Jelle78
3,5
Voordat ik mijn recensie van dit album plaats, toch nog twee opmerkingen over de recensies van lennert en RuudC: ik weet niet waar jullie het vandaan halen, maar de versies van Susie Q op No. 2 en 12 X 5 zijn toch echt dezelfde hoor. Om nog even door te gaan als de zeikerige ultieme know-it-all Stones fanaat: I Used To Love Her is natuurlijk geen Stones liedje, dat moet It's All Over Now zijn.

avatar van Jelle78
3,5
In eerste instantie was ik niet van plan dit US only album mee te nemen in mijn Stones marathon, maar omdat lennert en RuudC 12X5 wel besproken hebben doe ik dat ook.
Vanwege de nummers op dit album die in de Chess studio's zijn opgenomen is dit toch wel een essentieel album in discografie van de Stones. In 1964 was het namelijk nog ongebruikelijk voor Britse bands om in Amerika opnames te maken. Bovendien namen de Stones voor het eerst muziek op met mensen die de muziek die zij speelden echt begrepen en wisten welke sound ze nodig hadden. De Chess studio's zijn natuurlijk bekend van de grote bluesmannen die de Stones als hun inspiratiebronnen zagen. Voor de sound betekende het een enorme upgrade. Het verschil in opnamekwaliteit tussen de Chess nummers en de nummers die in Engeland zijn opgenomen is aanzienlijk. De Chess nummers zijn zowel in opnamekwaliteit als kwaliteit van de nummers zelf superieur en hierdoor ontstaat er een album dat op kant A (op Good Times Bad Times na allemaal Chess nummers) beter is dan het debuut.
Maar helaas haalt kant B het niveau toch wel naar beneden. 2120 South Michigan Avenue en If You Need Me zijn daar de enige Chess nummers en de overige nummers op kant B vallen vooral door de geluidskwaliteit toch wel uit de toon. Los daarvan vind ik die nummers gewoon minder goed. Dat zorgt voor een plaat die niet als een geheel klinkt en dat was op het debuut wel het geval. Als kant B even goed was geweest als kant A had ik dit album beter gevonden als het debuut. Nu waardeer ik het toch minder en kom ik op 3,5 ster uit.

Tussenstand:
1. The Rolling Stones: 4*
2. 12 X 5: 3,5*

avatar van jorro
4,0
Het is enigszins bijzonder die US releases met een afwijkende titel die deels afwijken van engelse/europese releases. In dit geval bevat de US-release It's All Over Now. Een nummer dat het bij mij altijd goed doet. Het daaropvolgende 2120 South Michigan Avenue hoeft van mij dan weer niet.
Een cover als Under The Boardwalk past ook niet echt bij de Rolling Stones naar mijn mening
Susie Q is een cover van Dale Hawkins (1957), maar past daarentegen wel beter bij the Stones.
Gelukkig staat Time is on My Side op beide releases. Prachtig nummer.

14e in de 100 Greatest Albums of 1964 en 22e in BestEverAlbum 1964
4*.

avatar van spinout
3,0
Heb ik het juist als Brian Jones de meeste lead guitar parts speelt op dit album. Ze klinken in ieder geval lekker ruig.

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
De blues invloeden zijn in enkele songs wat meer naar de voorgrond maar over het algemeen is dit vooral een continuering van de debuutplaat.
Deze plaat bevat wel enkele songs die ik in de originele uitvoering beter vind dan de Stones versie, Under The Boardwalk en Suzie Q.
It's All Over Now is daarentegen wat mij betreft de eerste echte Stones klassieker, wat een heerlijk nummer!

3*

avatar van jorro
4,0
geplaatst:
Hieronder mijn review zoals eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Rondzwemmend in de muzikale wateren van 1964, stuit je als muziekliefhebber op een artefact van niet te onderschatten waarde: 12 x 5, het album van de Britse formatie The Rolling Stones, bestemd voor de Amerikaanse levensader van de popcultuur. In die dagen waren de Stones niet enkel een band; ze waren architecten van de tegenbeweging, het smeden van de Britse invasie in de Amerikaanse muzieksfeer.

Het beginstuk van dit album, Around and Around, is een onversneden stuk rock & roll, doorspekt met de kenmerkende snauw van Mick Jagger. Een opener die niet alleen je aandacht trekt maar deze ook onverbiddelijk vasthoudt. Vervolgens leidt Confessin' the Blues je door een landschap van pure nostalgie, terwijl Empty Heart je verwelkomt met zijn rafelige randen en de betoverende tonen van de mondharmonica.

Time Is on My Side dient vervolgens als een sereen moment van reflectie, een getuigenis van een van de eerste hitsingles die zelfs vandaag de dag nog immer verrukkelijk klinkt. De transitie naar Good Times, Bad Times markeert een terugkeer naar de rauwe, ongefilterde emotie van de blues.

Het narratief vervolgt met It’s All Over Now, opnieuw een treffende hit die je meevoert op golven van heerlijke bluesrock, waarna 2120 South Michigan Avenue je trakteert op een memorabele gitaarsolo, een zeldzame delicatesse in de muzikale keuken van de Stones.

De interpretatie van Under the Boardwalk, een nummer oorspronkelijk verheerlijkt door de Drifters, voegt een nieuwe dimensie toe aan het album, terwijl Congratulations een intiemer, pop-georiënteerd facet van de band onthult. Grown up Wrong balanceert de schaal met zijn robuuste rocksamenstelling, waar de gitaar weer ruim baan krijgt.

Wanneer If You Need Me door de speakers weerklinkt, word ik meegezogen in een meeslepend rockavontuur. Tot slot sluit Susie Q, een eerbetoon aan Dale Hawkins' klassieker, het album af en laat een smaak van nostalgie en verwondering achter.

Ter conclusie, 12 x 5 van The Rolling Stones is niet slechts een album; het is een chronologische expeditie door de vroege dagen van rock & roll, een schatkist gevuld met muzikale juwelen die zowel de ziel beroeren als de geest inspireren.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:21 uur

geplaatst: vandaag om 10:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.