Greta Van Fleet - Anthem of the Peaceful Army (2018)

Moses kriebel - dit doet me ernstig terugdenken aan de tijd van Puch (met voetschakeling door pa aangelegd) en Tomos, en dat in 2018 Those were the days, my friend, we thought they 'ld never end en so the song remains the same. Of lijkt dat maar zo, Plant heeft immers wel een transplant opgegeten

Ik (spoti)fiets nog ff door

Regelmatig zag ik de naam Greta van Fleet voorbijkomen. ‘Wat een carnavalsnaam’ dacht ik dan. Volledig aan me voorbij gegaan, mede door de naam waar ik heel andere associaties bij kreeg. Toen las ik dat het nogal een hype was en begreep ik dat dit aan Led Zeppelin deed denken.

Me dunkt! Maar eigenlijk vind ik dat niet zo heel erg. Ik vond vroeger The Black Crowes ook uitstekend en er zijn vast meer van dat soort namen te noemen.

Vooruit: een jong fris bandje met een gekke naam die oude dino’s aardig weet te benaderen. Ik denk wel dat het oprecht is. Verwende muziekliefhebbers als ikzelf zullen sneller teruggrijpen op het echte werk, maar we hoeven hier onze neus echt niet voor op te trekken.
Ik vind het ook prachtig hoe sommige kinderen (tieners) van vrienden en een eigen nichtje lp's kopen van Lou Reed, Beatles of Joy Division. Geloof maar: die worden echt niet helemaal begrepen in hun klas. Geweldig vind ik dat.

Enige nadeel is voor mij dat ik het na een paar nummers wel weer gehoord heb. Ietwat meer afwisseling had geen kwaad gekund, en de zang gaat me na verloop van tijd vermoeien. Verder een prima niks aan de hand rock plaatje.

Waren de teksten wat meer over the top geweest, dan had ik het nog kunnen smaken als parodie op Led Zeppelin. Nu blijft er wat mij betreft weinig meer over dan een heel slap afkooksel.

Op Switchedonpop kan je een podcast terugvinden waar ze invloeden van Led Zeppelin linken aan de nummers op dit album. Telkens opnieuw is het schrikken van het kwaliteitsverschil.

Het immens grote kwaliteitsverschil is nog niet eens wat mij zo irriteert aan dit album. Voor mij is het de tenenkrommmende zanger. Waarom moet het knaapje bij elke zin z'n strot volledig opengooien?

Ik vind het wel een geinig bandje eigenlijk. Grappig hoe erop gereageerd wordt. Veel mensen vinden het tof (en dan staat het op pinkpop). (Veel?) meer mensen haten het. Op RYM heeft dit album een schrikbarend gemiddelde van 1,88*. Bij dat eerste EP'tje dacht ik ook snel aan Led Zeppelin, maar dat gevoel heb ik hier al wat minder. Haters moeten zich niet zo druk maken of anders vragen of de zanger als Mickey Mouse kan gaan zingen

Pitchfork is er wel uit: https://pitchfork.com/reviews/albums/greta-van-fleet-anthem-of-the-peaceful-army/

Tijden niet zo gave rockplaat gehoord. Geniet er intens van. En dat als 40 jaar Led Zeppelin fan. Komt mijn cd speler voorlopig niet meer uit.

Nou ja,wat vind ik hier eigenlijk van?
Enerzijds ben ik blij dat iemand nog bereid is de autotune het raam uit te schoppen en een bak leuke gitaarliedjes te maken.
Anderzijds klinkt dit allemaal wel heeeel retro zonder genoeg eigen klasse en inbreng om het echt leuk te maken. Het niveau van de eerste wolfmotherplaten bijvoorbeeld (ook honderd procent retro) wordt absoluut niet gehaald.

Ik hou het maar op een krappe voldoende

Eh, dat gebeurt toch nog genoeg? Beetje overdreven opmerking,

Ik bedoel vooral aan te geven dat het voor rockfans arme jaren zijn. Weinig innovatie en kwaliteit. En hiphopmeuk regeert de lijsten. In de underground gebeurt nog wel wat (zeal and ardor, ultha) maar ik kan de leuke nieuwe rockbandjes die in potentie ook nog in staat zijn om de massa te bereiken volgens mij op een vinger tellen. Verder dan Marmozets kom ik niet. Maar misschien zie ik het allemaal over het hoofd tegenwoordig, dat kan ook best hoor

Er zijn idd niet veel goede rockbands die de massa bereiken, hitlijsten worden geregeerd door pop/hiphop/rnb/edm. Maar buiten de hitlijsten om is het nog steeds een oerwoud van rockbands waar je in kunt verdwalen, daar zit zat kwaliteit tussen. Maar daar valt dit album niet onder, helemaal mee eens!

Lekkere plaat Zeppelin meets Rush in 2018.
Ben hier heel content mee.

Dat is mij te veel van het goede!

Mijn voorstel is om 't dan maar te typeren als Jurassic Rock

Ieder zijn meug

Of pitvork het wel of niet wat vind boeit me echt geen zak. Ik kan zelf ergens wat van vinden

Ik heb ook een heel eenvoudig punten systeem en zo moet je mijn sterren zien.
Ik geef al m'n platen en cd's een cijfer wat gebaseerd is op de herdraaibaarheid.

Niet dood geanalyseerd wat er goed of slecht is. Of het op iets lijkt. Of het juist niet op iets lijkt.
Gewoon de vraag: wanneer zet je dit weer op.

Ik heb platen die zijn steen en steen goed en toch draai ik ze nooit. Friday Night in San Francisco is zo'n mooi voorbeeld.

En dit plaatje van die pubers (dat zijn het toch nog) draai ik het liefst morgen weer, en nog 2 keer deze week.

Voor mij een prima plaat en analyseren doe ik maandag wel weer op m'n werk. Nu gewoon nog even genieten en de amp op standje Led Zeppelin. Wat als er 1 overeenkomst is: het klinkt echt wel beter als de db's omhoog gaan

Uitstekende plaat

Nu een paar keer gedraaid en voor mij blijft de 4,5 ster staan. Voor die laatste halve ster is iets meer maturity nodig maar laat ze maar lekker doorgaan zo.

Toch nog 1 minpuntje. De 12 inch EP Black Smoke Rising (en ook de opvolger volgens mij) had nog een fraaie gatefold. Deze Anthem of the Peaceful Army zit helaas in een was laf enkelvoudig hoesje.
Bij een beetje stevige muziek mag van mij best een beetje stevige hoes zitten

sorry mensen nu aan het beluisteren maar dit is echt niet my cup of tea.ik had anders verwacht (beter dus) nadat dochter enthousiast erover was.de muziek kan nog wel maar die stemm begint na een tijd echt te irriteren.ik hoor meer janis joplin erin??of ben ik gek

Nee dat ben je zéker niet! Ik snap wel wat je bedoeld. En eerlijk is eerlijk; de stem van Robert Plant schurkt soms ook best dicht tegen die van Janis Joplin aan. Of andersom...

Die vreselijk irritante stem van de zanger verpest het voor mij. Ik kan hier dan ook zeker geen volledig album naar luisteren.

De hele hype die rond deze band hangt snap ik niet helemaal. De jongens beheersen hun instrumenten, de songs zijn compact en er worden invloeden vanuit diverse genres (folk, blues) in de muziek geïmplementeerd. Dat zijn de pluspunten. Wat overblijft; een stem die na een minuut of 10 aardig begint te irriteren en steeds het gevoel hebben van waar heb ik dit nummer eerder gehoord. Erger is nog dat de jongens zo schaamteloos de heren Page, Bonham, Plant en Jones willen eren dat er sprake is van slecht kopieergedrag, hierdoor mist de band een eigen smoel. De ingrediënten zijn aanwezig, nu terug het hok in, veel spelen en ga je eigen koers volgen.