Na meerdere luisterbeurten kan ik wel concluderen dat deze net zo sterk is al de opvolger. Hoewel ze hier niet een nummers als Violate Consensus Reality hebben (hoewel The Fall of Consciousness verrekte dichtbij komt), weten ze ook hier een prachtige muzikale ervaring neer te zetten.
Het is, net zoals de opvolger een heerlijk meeslepende trip. Een trip die vooral vraagt naar meerdere luisterbeurten en elke keer weer iets anders nieuws prijsgeeft. Vervelend doet de plaat dan ook nergens, wat toch knap is gezien de lange speelduur. Sterker nog, ik vind het nog voorbij vliegen.
Meerdere bands invloeden zijn te herkennen, maar zoals
Ayreonfreak ook al aangeeft moet ik ondertussen bijzonder veel moeite doen om die eruit te pikken. Ze weten zichzelf, helemaal met de tweede plaat erbij, echt als een unieke band neer te zetten.
Unfold the God Man is een heerlijk meeslepende en avontuurlijk album. Waarbij ik mij nog steeds zit af te vragen hoe deze in hemelsnaam langs mij heen gegaan is. Gelukkig zijn de paden nu gekruist. Dit is zeker een blijvertje.