CALENTURE 1987
Bury Me Deep in Love en
Jerdacuttup Man
zijn beide gebaseerd op hetzelfde nieuwsfeit.
Het vinden van een door ijs bewaard gebleven
lijk in de gletsjerspelonken van de Alpen.
YouTube - THE TRIFFIDS - BURY ME DEEP IN LOVE
Bury Me Deep is voor mij het voorbeeld van een absolute klassetrack.
Een nummer dat nooit gaat vervelen, een lied dat je meeneemt
op zijn vleugels en je ontrekt aan aardse zorgen.
Bury Me Deep in Love lijkt het pastorale broertje
van
There Is a Light That Never Goes Out van The Smiths.
Een haast relativerende romantisering van de stervensgedachte.
Kelly's Blues is nijdiger van instrumentatie.
Puntige bas, rockende gitaarakkoorden en krachtige drums.
Vaak geciteerd als een van de beste tracks op het album.
A Trick of the Light is zo licht als een veertje.
Een popsong met een heerlijk refrein, een valentijnslied bijna.
Zo staan er nog een paar op Calenture ... een bed van rozen.
YouTube - A Trick of the Light - The Triffids
Hometown Farewell Kiss is op country leest geschoeid.
Met mondharmonica en zangerige gitaarlijnen.
Leunt meer aan bij hun laatste album The Black Swan.
Unmade Love is onversneden bluesrock van down under.
Het nummer situeert zich tussen een pathetische ballad INXS
en een onheilspellende hersenkronkel van Nick Cave.
Open for You eindight kant 1 met een zoet duet tussen zanger
David McComb en toetseniste Jill Birt, die aan elk Triffids album een gepaste,
vrouwelijke ... euh ... "toets" toevoegt. Voor mij het minst sterke nummer.
Holy Water opent heilzaam en verfrissentdkant 2.
Net als bij de Waterboy Mike Scott of Prefab Sprout Paddy McAlloon
schuilt in David McComb een spirituele ziel. Radiovriendelijke popsong.
Blinder by the Hour gaat weer helemaal richting Nick Cave.
Een "weeping song" die het album nog verder optilt richting hemel.
Muziek die "uplifting" is, muziek als catharsis, muziek die zuivert.
Vagabond Holes laat de gitaren weer wat scheuren.
Een nummer dat iets minder beklijft, maar net als
Unmade Love
op kant 1 de luisteraar weer met beide voeten op de grond zet.
Jerdacuttup Man is het nummer waarmee ik The Triffids leerde kennen.
Hier vergelijkt de ik-persoon zichzelf met de ijsmummie, die opgebaard ligt
in het British Museum: wat een metafoor voor man's koude hart.
YouTube - THE TRIFFIDS JERDACUTTUP MAN
Jerdacuttup Man klinkt als een sea shanty en mondt uit
in een instrumentaal themaatje dat
Calenture heet. Op die manier
wordt de referentie naar het begrip "Calenture" (zeeziekte) gemaakt.
Het album besluit met
Save What You Can. Een nieuwjaarslied ...
of hoe de kerstdagen ook kwalitatief van een soundtrack kunnen voorzien worden.
Mag van mijn part zo naast
Fairytale of New York van The Pogues.
YouTube - The Triffids: Save What You Can
Calenture is een klasseplaat.
Een plaat vol goede tot ijzersterke nummers.
Een plaat die doorheen het luisterproces je ziel spoelt.
Een plaat waarop de verschillende liederen elkaar in evenwicht houden.
Een plaat om te draaien zodra de weemoed zich je meester maakt.
Doen ... doen ... doen ...