Jean Michel Jarre - Equinoxe (1978)

Opvolger van Oxygene, met wederom warme klanktapijten en sfeervolle melodieën. Ditmaal opgedeeld in 8 delen. Los daarvan is het album iets gevarieerder dan zijn voorganger. In Nederland haalde alleen Part 5 te top 40, puur omdat de melodie aanstekelijk is en makkelijk in het gehoor ligt. De overige nummers zijn wat dat betreft te gecompliceerd om tot een commercieel succes te leiden. Equinoxe is ook meer een luisteralbum. Telefoon uit, hoofdtelefoon op en genieten.

Dit is inderdaad een wereld cd.
Er zijn maar weinig artiesten die mij alleen met één instrument kunnen boeien, Jean Michel Jarre kan het.
Daarbij komt ook nog eens kijken dat voor die tijd toen dit uitkwam het ook nog eens erg revolutionair was.

Dit is erg goed. De laatste klanken van z'n voorganger echoën nog na in de eerste drie parts, wat overigens 3 hele sterke nummers zijn, waarna het meer upbeat gedeelte van het album kan beginnen. Part 4 is mijn favoriet, een verschrikkelijk lekker nummertje. Persoonlijk vind ik dit meer een must-have dan Oxygene, al bevat die met Oxygene 2 en 4 twee wereldberoemde tracks. Wat een wereldplaat! 5*

Die hoes

Ik vind dit album beter als het OXygene album.
Zeker part II (Lekker Rustig) en Part IV zijn sterke nummers.

Ook leuk om te zien op de achterkant van de Lp welke synthesizer's Jarre gebruikt heeft.

Ik ben helemaal weg van die Eminent orgel (met delay en phaser) sound die Jarre gebruikt. Part II is een favoriet!
Ik luister deze liever dan Oxygene, hoewel ik ook hier weer een paar miskleunen aantref (part VI en VIII (uitgezonderd het Band in the rain gedeelte)). Gelukkig zitter hier een paar werkjes van topformaat tussen (m.n. Part I t/m V) die mijn stem een positieve noot meegeven.

****

Wat een plaat van formaat!
Dit is luistermuziek van de hoogste klasse.
Heerlijke geluiden van analoge synths, een nederlands orgel, een drumcomputerje met hele lieve geluiden en een prachtige warme phaser.
Mijn favoriete tracks van dit album zijn toch wel part 5 tot en met 7, in zijn geheel....deze drie horen gewoon aan elkaar. Prachtig ruim drie minuten durend outro van part 7.
Band in the Rain iets minder, maar daarna weer een hele mooie track.
Tuurlijk, part 4...ook heel mooi.
Veel bewondering hoe deze muziek destijds gemaakt is.
Mensen, deze muziek is bijna 30 jaar oud, maar misstaat nog steeds niet in 2007.
Tijdloos dus.
5 sterren zeker verdiend!

Ook hier maar is wat schrijven.

Part I is eigenlijk gewoon een zeer simpele introductie van het album. Niet echt een uitschieter maar ook niet saai ofzo.

Part II heeft voor mijn niet echt veel meer te bieden, vond dit een aantal jaar terug gewoon een erg goed nummer omdat het zo rustig was maar nu kan ik m'n aandacht er maar moeilijk bijhouden. Maar toch nog een redelijk nummer.

Part III is de 1e echte uitschieter van dit album. Prachtig hoe het nummer wordt op en afgebouwd. Heel relaxed bij de het thema van het nummer en ook de achtergrond geluiden zijn sterk in dit nummer Uistekend dus.

Part IV ook bij dit nummer had ik eerst een andere versie te pakken een van 6 minuten die eigenlijk veel mooier was dan de orginele die op dit album staat. Prachtige introductie van het nummer met het 'tikken op stokjes' geluid. Wel goed maar lang niet zo goed als de versie die ik ken. Wel erg leuke clip bij dit nummer.

Part V is een kort maar zeer krachtig nummer. Vooral door het basgeluid dat met echo's versneld is. Ook de melodie draagt bij aan de vrolijkheid. Redelijke clip ook.

Part VI ijzersterk nummer vooral door het zeer vlotte tempo waarin het nummer van deel 5 verder gaat. Absolute topper dus!! Het album neemt nu ook een bepaalde vorm aan.

Part VII ook een zeer sterk nummer wel iets minder maar nog steeds geweldig!!

Part VIII tot slot een redelijk nummer met verschillende elementen bijv delen van part V. Maar ondanks een aantal mindere nummers blijft dit een steengoed album zeker voor zijn tijd. Ook bij deze krijgt hij een welverdiende

4,5* ster.

1 woord: Briljant!

Nou, ja 5 sterren vind ik wat overdreven, daarvoor gebeurt er op sommige stille passages net iets te weinig
daarom : 4 sterren, maar ik geef toe, blijf deze plaat koesteren !

Vind dit 1 van de betere albums van JMJ. Iets meer uitgewerkt als "Oxygene". Ik heb een speciale vinyl uitvoering op het franse Dreyfus label, digitaal ge-remastered en gemixed, in een gelimiteerde editie. De achterkant van de hoes is ook heel anders, dan de normale uitgave. Klinkt geweldig !!!

Op youtube staat een geweldig filmpje van iemand die de nummers van dit album naspeelt op precies hetzelfde orgel waar Jarre het ook op deed!

http://www.youtube.com/watch?v=xVr72UcCvkk

Dit is misschien toch wel één van de beste albums van Jarre, zoniet zijn beste. Tevens was dit mijn eerste Jarre-plaat, dus dat maakt dit album voor mij extra goed, aangezien dit toen voor mij een zeer bijzonder album was. Toch vind ik 'm net niet sterk genoeg om 'm de maximale score te geven en dat komt door de laatste track, die de kracht van het album uiteindelijk toch een beetje onderuit haalt. Maar dat mag voor de rest de pret niet drukken.
Lang heb ik moeten dubben of dit album beter was, dan het legendarische debuut Oxygene, en alhoewel dat album misschien origineler is, gaat mijn voorkeur uiteindelijk naar dit album. Vooral de eerste 4 tracks vind ik ijzersterk: het mooie sprankelende intro, het mysterieus zweverig klinkende maar tevens prachtige part 2 en het daaropvolgende part 3, en tot slot de ultieme klapper van dit album, part 4.
Part 5 t/m part 7 is een soort van drieluik, en de manier waarop deze tracks in elkaar overgaan is ronduit geniaal.
Part 8 tenslotte vind ik echt wel wat minder, maar goed, het moge duidelijk zijn: Equinoxe is een tijdloze synth-klassieker die in elke synth-collectie thuis hoort.

Goeie gok dit volgensmij. Heb deze net meegenomen van een rommelwinkel voor slechts 1 euro. Nog nooit van Jean Michel Jarre gehoord, maar alleen al door die hoes kon ik hem niet laten liggen

Je hebt goed gegokt, want deze en zeker ook Oxygène zijn twee ware meesterwerken van deze synthesizer-wizzard! Geniet ervan en speel voldoende luid af!

Hij is wel een beetje statisch, maar wat wil je voor 1 euro. Ik ga later nog eens op zoek naar Oxygène, want het klinkt tot nu toe verdomd goed!

edit: B-kant klinkt perfect.

Oxygène, yep, rommelmarkten zijn ideaal, als je een beetje uitkijkt vind je voor heel weinig centen soms hele goede cd's in perfecte staat, wèl altijd cd uit doosje halen en flink inspecteren op krassen.
Doe ik altijd!

Of kringloopwinkels . En inderdaad inspecteren op krassen bij CD's, maar ook bij platen of ze niet statisch zijn. Ook al is in dit geval de hoes die euro al meer dan waard.

Morgen weer op jacht

Niet alleen Oxygene, ook Magnetic Fields, Les Concerts en Chine en Rendez-Vous zijn prima albums.

Zonder meer zijn beste

ja, deze en oxygene zijn ze 2 beste , vergeet de rest , de rest is dikke zever en het nieuwtje is er direct af ,

ieder zijn smaak natuurlijk

Als liefhebber van electronische muziek kom je op een gegeven moment Jarre tegen. Voor mij is het iemand geweest de er voor heeft gezorgd dat electronische muziek toegankelijk werd. In die tijd had je namelijk ook een stroming in Duitsland onder leiding van Tangerine Dream.

Dit Equinoxe was het twee album van Jarre dat wereldwijd uitkwam. Op dit album wordt duidelijk de lijn voortgezet die op Oxygene was ingeslagen. Duidelijke composities die nauwelijks vragen oproepen of beelden laten ontstaan in het hoofd. Niet dat dat erg is, want wat de gehoorgang binnenkomt is goed te noemen.

Pakkende ritmes, duidelijke melodie-lijnen en frutsels die leuk door het stereo-beeld lopen. Kortom; wel een lekkere plaat met niet al te moeilijke electronische muziek. Goed voor op de zaterdagavond dus en wat blijft Part 5 een aanstekelijk nummer. En dan de hoes. Al die figuren met een verrekijker, wat zien die wat ik niet zie......?

Net als Oxygene moet ik hier wel een dikke 5.0 geven.
Er zijn niet zo gek veel platen die na 30 jaar nog overeind staan,maar equinoxe is er daar toch wel een van.
Ik ben naar de Oxygene tour geweest in Carre,maar ik blijf toch stilletjes hopen dat Jarre dit ook met Equinoxe doet,want dit zijn toch wel mijn favoriets van hem.

Part 1 goede intro

Part 2 zweverige space track.

Part 3 lekker helder hier begint er een ritme in te komen.

Part 4 hier gaan echt alle remmen los van de analoge synthesizers,verpakt met een zeer gewaagde en aparte melodie.

part 5 een tikketje te commercieel maar hoort gewoon bij het geheel,lekker vrolijk.

part 6 neemt de basis van part 5 over en gaat zijn eigen weg.

Part 7 neemt 1 spoor over van part 6 en hoe,supermooie gepitchte bassline waarbij na enkele minuten een opkomende stringsound bijkomt.

Part 8 een beetje droevig nummer dat laat merken dat het weer voorbij is.

Meneer Jarre heeft in mijn ogen met dit album toch echt synthesizergeschiedenis geschreven.

Een volledige plaat uitzitten van Jarre lukt me heel zeker. Maar constant boeien doen ze niet. Equinoxe niet, Oxygene niet, Zoolook niet en Les Chants Magnétiques eveneens niet. Echter zijn er een paar delen die heel sterk zijn.

Maar het blijft pionierswerk!!!

Kwam dit vandaag tegen op usenet. Jaren niet meer gehoord. Op zolder staat nog het origineel, op vinyl dus. Grijs gedraaid toen, En ook nu beleef ik weer de sensatie die ik toen onderging toen ik de plaat voor het eerst op speler had liggen .Niet te geloven wat er uit je boxen (later koptelefoon) kwam.Wat er allemaal door je stereobeeld heel liep (bliepte, siste, knetterde, knalde. bonkte enz.). Ongelooflijk die bassen en strings, Klonk als een compleet orkest.Ongelooflijk dat je dit kon maken met bijna alleen maar synths. Later alleen naar geëvenaard door Yello. De buren op de Lucernehof in Biddinghuizen, waar ik toen woonde, kunnen het zich misschien nog wel herinneren. Want de enige manier om deze plaat te ondergaan was (en is) met de volumeknop helemaal voluit. De analoge synths klinken misschien wel wat gedateerd, maar nog steeds even lekker. Eens met dreamworks; dit is synthesizergeschiedenis. Het enige wat jammer is, is dat dit alweer 32 jaar geleden gemaakt is;-)

Als klein jochie kon je mij vroeger in de woonkamer vinden met een koptelefoon over mijn oren, en dit was de plaat die niet meer dan eens opstond. Qua sfeer is dit dè Jarre-plaat, die nu nog steeds regelmatig de revu passeert. Fantastisch en vooruitstrevend.

De albumhoes werkte bij mij trouwens erg hypnotiserend.

Mijn stiefvader luisterd deze muziek altijd veel en hij heeft mij ook een klein beetje aangestoken, 4* voor deze prachtplaat.

Ken eigenlijk alleen Oxygene van Jarre, maar getuige dit Equinoxe blijkt dat ik wel degelijk meer van hem heb gehoord, maar nooit een naam aan heb gekoppeld. Dit album heeft een prachtige opbouw met sferische soundscapes al waan je jezelf in de ruimte. Om daarna wat vlotter uit te pakken waar ook de 'hooks' meer naar voren komen. Eigenlijk weinig tot geen zwakke plekken en het is een plaat om heerlijk op weg te zweven. 2 kleine minpuntjes zijn dan halverwege waar een wat kalere geluid overblijft en op het eind wanneer Jarre een soort van hoempa orgelman muziekstukje erin voegt...das jammer want m.i. haalt dat een stuk van de sfeer weg...alsof je denkt dat je lekker in een eenpersoons ruimteschip door de ruimte banjerd om je daarna te realiseren dat je in het ruimteschip op de Valkenier bevindt.
Sterk werkje synthimuziek met een mooie opvallende hoes.

Een geschikt album om mijn nieuwe CD-speler op te testen. Ik moest maar eens aan de Rotel en wat heb ik hier een allemachtig fijn geluid zeg! Het aanstekelijke Equinoxe 5 dreunt lekker hard door de huiskamer. Goed, dat nummer kon ik wel maar voor de rest was ik nooit veel verder gekomen dan Oxygene wat Jarre betreft. Onlangs Equinoxe van marktplaats gehaald samen met Magnetic Fields, Zoolook, Rendez-Vous, Chronologie en nog een live-album.
Dat laatste nummer van Equinoxe vind ik wat minder geslaagd, voor de rest een prima album.