menu

Yola - Walk Through Fire (2019)

mijn stem
3,72 (62)
62 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Country / Soul
Label: Easy Eye

  1. Faraway Look (3:09)
  2. Shady Grove (2:42)
  3. Ride Out in the Country (3:15)
  4. It Ain't Easier (4:23)
  5. Walk Through Fire (3:47)
  6. Rock Me Gently (3:30)
  7. Love All Night (Work All Day) (3:33)
  8. Deep Blue Dream (2:13)
  9. Lonely the Night (4:43)
  10. Still Gone (2:59)
  11. Keep Me Here (3:39)

    met Vince Gill

  12. Love Is Light (3:15)
totale tijdsduur: 41:08
zoeken in:
avatar van Rottingdale
4,5
Na The Delines een nieuw hoogtepunt in het fijnste genre van allemaal: country/soul. Yola heeft een prachtig rags to riches verhaal, met een mooie tussenstop als achtergrondzangeres bij Massive Attack. Maar vooral een prachtige, warm stem! Het is best inspirerend geworden, ik zou bijna vrolijk zeggen. Uplifting. Dan Auerbach van The Black Keys is de producer.

avatar van Lura
Rottingdale schreef:
Yola heeft een prachtig rags to riches verhaal, met een mooie tussenstop als achtergrondzangeres bij Massive Attack.
Yola Carter, aka Yolanda Quartey, was ook zangeres van Phantom Limb, die dit fantastische country soulalbum maakte : Phantom Limb - The Pines (2012)

avatar van aERodynamIC
4,5
Walk Through Fire sluit mooi aan op het werk met Phantom Limb en al vanaf opener Faraway Look ben ik verkocht. Wat een heerlijk nummer is dat toch.

Verder is het allemaal best lief en braaf. Waarschijnlijk door de instrumentatie van de meeste nummers (strijkers). De zang van Yola mag van mij wat rauwer om net even meer indruk te maken, maar het weerhoudt mij er niet van om hier goed van te genieten.

Nu de lente zich al vroeg heeft aangekondigd dit jaar (hopelijk blijft dit zo, en volgt er nog een lange zomer) is dit gewoon de perfecte soundtrack voor dit moment.
Even geen zorgen, terug naar tijden waar alles nog onbezorgd was. Yola neemt je erbij aan de hand......

avatar van aERodynamIC
4,5
Een zonnige zaterdag: Yola op de koptelefoon, lopend door Rotterdam. Hoe heerlijk is dat.
Dan duik ik de Plaatboef in om mijn bestelling bij Ducoz op te halen en neem ik deze toch maar mee.

Thuis aangekomen: deuren open, volume op luid en Yola mag nog een keertje, maar dan op de draaitafel. Iets met perfecte timing of zo, want het album komt nog beter binnen nu.

avatar van Lura
Het zou me niet verbazen als haar leven ooit verfilmd zou worden. Yola Carter groeide op in armoede met strenge ouders, die haar op geen enkele wijze steunden en tevens belemmerden haar muziek te maken. Net als Marianne Faithfull zwierf ze ooit dakloos door Londen en kreeg ook nog eens te maken met stress geïnduceerd stemverlies.

Gelukkig wist ze al deze problemen te overwinnen en begon haar carrière door middel van het schrijven en spelen van pophits. Ze kreeg als Yolanda Quartey bekendheid doordat ze enige tijd deel uitmaakte van Massive Attack.

Ze werd rond 2008 ook de frontvrouw van Phantom Limb en bracht met deze groep drie albums uit, waarvan het fantastische country soulalbum The Pines in 2012 de doorbraak leek te gaan worden. Ze waren een sensatie op Lowlands dat jaar, maar begin 2013 meldde het management zonder opgave van reden dat de band besloten had te stoppen.

Sindsdien verdween Yola een aantal jaren van het toneel. Vanuit het niets was ze eind 2016 plotseling terug met de ep Orphan Offering. Sindsdien werkte ze gestaag aan een comeback. Voor haar debuutalbum Walk Through Fire wist ze Dan Auerbach van The Black Keys te strikken.

Eigenlijk was het meer andersom, een vriend van Auerbach stuurde hem een video van Yola in Nashville. Hij was meteen diep onder de indruk van haar stem en de mogelijkheden ervan, maar later ook van haar persoonlijkheid.

Net als met Phantom Limb blijft Yola trouw aan de countrysoul en in de vakkundige, af en toe ietwat brave productie van Auerbach levert dat een prachtplaat op. Vooral als Yola haar registers volledig opentrekt als in It Ain’t Easier.

Voorlopig staan alleen optredens gepland in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, maar Yola zou zeker niet misstaan op de grote Nederlandse festivals komende zomer.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Yola - Walk Through The Fire - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Yola - Walk Through The Fire
Yola imponeert op haar solodebuut van een hoeveelheid soul om bang van te worden en neemt je mee terug naar de hoogtijdagen van de Southern soul en countrysoul

Jaren geleden maakte Yola al diepe indruk als zangeres van de helaas nooit doorgebroken band Phantom Limb, maar die doorbraak moet er nu echt gaan komen. Aan de hand van producer Dan Auerbach heeft Yola een plaat gemaakt die herinnert aan soulmuziek uit vervlogen tijden. Dan Auerbach zet een fraai retro soulgeluid neer vol echo’s uit de Southern soul en de countrysoul, waarna Yola alleen maar de sterren van de hemel hoeft te zingen. Dat doet de Britse zangeres vol overtuiging. Yola heeft op haar solodebuut alles wat een goede soulzangeres moet hebben en overtuigt twaalf songs lang.

Yola wordt hier en daar binnengehaald als een nieuwe soulster, maar de Britse zangeres gaat al een tijdje mee. Als Yolanda Quartey is ze op flink wat platen te horen als achtergrondzangeres en diezelfde Yolanda Quartey maakte een jaar of zes geleden diepe indruk als zangeres van de uit het Britse Bristol afkomstige band Phantom Limb.

Phantom Limb leek destijds minstens net zo groot te gaan worden als tijdgenoten als The Alabama Shakes, maar net toen de doorbraak aanstaande leek na de release van het imponerende The Pines viel het doek voor de band.

Het is slechts één van de vele tegenslagen in het leven van Yolanda Quartey, die niets voor niets heeft gekregen in het leven. Bij toeval werd de Britse zangeres een paar jaar geleden ontdekt door producer Dan Auerbach en sindsdien lacht het geluk haar dan eindelijk toe. Yolanda Quartey maakt nu een nieuwe start als Yola en heeft met Walk Through Fire een geweldige plaat afgeleverd.

Het is een plaat waarop Dan Auerbach nadrukkelijk zijn stempel heeft gedrukt als producer. Walk Trough The Fire is voorzien van een productie die tot dusver vooral wordt ontvangen met woorden als netjes, clean en braaf, maar ik ben zelf zeer te spreken over de productie van het solodebuut van Yola.

Dan Auerbach heeft Walk Through The Fire voorzien van een mooi helder geluid waarin ieder instrument goed te onderscheiden is. Dat is knap, want de Amerikaanse producer heeft flink wat instrumenten uit de kast getrokken voor het debuut van Yola. Walk Through The Fire is rijkelijk voorzien van gitaren, orgels en violen en is hiernaast nog eens versierd met talloze andere instrumenten.

Het is een productie die hier en daar zelfs neigt naar die van Phil Spector (luister maar eens naar het bombastische Lonely The Night), al kiest Dan Auerbach in de meeste songs op de plaat voor een geluid dat je mee terug neemt naar de hoogtijdagen van de Southern soul en de countrysoul.

De Britse Yola klinkt op Walk Through The Fire dan ook vooral Amerikaans, al hoor ik hier en daar ook wel wat van de blue-eyed soul van Dusty Springfield, die haar beste platen natuurlijk ook maakte in het diepe zuiden van de Verenigde Staten.

De instrumentatie op en de productie van Walk Through The Fire zijn verzorgd, vol en hier en daar honingzoet, maar het geluid op de plaat staat gelukkig volledig in dienst van de stem van Yola, die van de eerste tot de laatste noot van haar debuut de pannen van het dak zingt.

De Britse zangeres heeft in haar tenen al meer soul dan de meeste andere soulzangeressen van het moment in hun hele lijf en imponeert met rauwe uithalen die herinneren uit de groten uit het genre. Yola kan echter niet alleen uithalen, maar kan ook prachtig doseren of zelfs ingetogen en gevoelig zingen. Ik voorspelde haar jaren geleden al een hele mooie toekomst toen ze indruk maakte met The Pines. Toen kwam het er even niet van, maar met Walk Trough The Fire moet Yola toch potten gaan breken. Erwin Zijleman

avatar van Minneapolis
Interessant album.. Ik heb niet vaak dat ik zo heen en weer geslingerd word in mijn gevoel bij een plaat. Yolanda Quartey (die ik enkel van Massive kende) heeft sowieso een mooie stem en bij sommige nummers krijg ik een fijn nostalgisch gevoel. Andere meer country achtige nummers moet ik de tijd geven aangezien dat niet echt mijn straatje is. Ook wel weer verfrissend misschien, dus wie weet. Phantom Limb moet ik ook maar meepakken.

avatar van Zwaagje
Tja....ik wordt hier niet echt warm van; nogal gewoontjes. Misschien valt het kwartje nog....

2,0
Jammer, maar dit album valt in het niet bij The Pines van Phantom Limb. Yola kan zingen, maar de liedjes zijn gewoon zwakjes

BrotherJohn
Best wel een sterk contrast tussen de fantastische opener Faraway Look, die me doet denken aan de bekende hits van het Aphrodite's Child van Demis Roussos (is dat niet een vreemde associatie vraag ik me dan af), en de meer voortkabbelende country-muziek die daarop volgt, twee compleet verschillende stijlen in mijn beleving. Bij het tweede deel (bij mij is dat vanaf het tweede nummer dus) lukt het me minder goed om de aandacht vast te houden, geen stem nog dus.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Wauw, die stem in het refrein van Faraway Look. Ik ben volledig weggeblazen, echt prachtig.

avatar van dafit
3,5
Geen zin in dat moeilijke album van Solange? Draai dan het toegankelijke debuutalbum van Yola. Deze Britse zangeres (eerder in Massive Attack en Phantom Limb) verraste eind vorig jaar met de rijk georkestreerde en prachtig gezongen single Faraway Look. Een soulklassieker in wording.

Het is gelijk het hoogtepunt van het door Dan Auerbach (The Black Keys) geproduceerde Walk Through Fire. Gelukkig zijn ook de andere soulnummers met country-invloeden als Ride Out In The Country en Rock Me Gently fraai. Andere favoriet hier in huis: het Shirley Bassey-achtige Lonely In The Night. Een vrolijke plaat voor de eerste zonnige lentedagen.

avatar van Ketter
3,5
totaal weggeblazen met het eerste nummer. it aint easier is ook prachtig!

avatar van blur8
3,0
Vleug soul van Dusty Springfield, Toefje Jazz van Anita Baker, Country van Kacey Musgraves.
Er is lustig geleend. In Love is Light word zelf One van U2 gebruikt. Maar goed met zn stem kan natuurlijk alles. Als ik de country songs even skip zijn er toch 6 tot 7 heel smakelijke nummers waar je niemand kwaat mee doet. Toch jammer van die veilige fantasieloze productie die ook al een kopie is van heel lang gelden. Als er een heel orkest bij komt is het prachtig hoor, maar met z'n dijk van een stem is toch echt meer mogelijk.
Hé concert in LantarenVenster, Rotterdam: 26 augustus. Barcode net ontvangen.

avatar van aERodynamIC
4,5
blur8 schreef:
Hé concert in LantarenVenster, Rotterdam: 26 augustus.

Daar ben ik bij. Vooralsnog mijn nummer 1 album van het jaar (verwacht niet dat het zo blijft, maar toch): dat wil ik live dan toch wel beleven.

avatar van DargorDT
4,0
Heerlijk ontspannen muziek, warm en gevoelig. Troostend is ook een associatie die mij te binnenschiet. Muziek die helemaal niet zo oppervlakkig is als die op het eerste gehoor lijkt. Yola imponeert, ook als zij ogenschijnlijk braaf binnen de lijntjes blijft. Wat een stem! Het prettige countrysausje werkt prima. Af en toe licht het cliché op de loer, maar nergens ontstaat werkelijk het gevoel dat je het al eerder hebt gehoord. Klein minpuntje: de fantastische opener wekt een belofte die verderop niet helemaal wordt waargemaakt. Het mag de pret niet drukken, dit album is een hogere score op MuMe waard.

avatar van Reijersen
4,0
Voor mij was Yola zo’n artiest die er opeens was. Nog nooit eerder van gehoord, maar op het eerste gehoor wel meteen overtuigend en interessant. Ze alleen minder onbekend dan in eerste instantie gedacht met achtergrondzangwerk bij Massive Attack en leadzang bij Phantom Limb. Nu staat ze dus op eigen voeten, samen met haar gitaar.

Opener Faraway Look laat meteen de basis horen voor wat je van dit album kan verwachten. Een prachtige, volle en warme stem in een sfeervol nummer met aardige tierelantijntjes. Een warme sound die ze nummer na nummer met zich meeneemt. Ook op het korte Shady Grove, of het meer country-achtige Ride Out in the Country. Een genre waar ze sowieso meer mee doet op deze plaat. It Ain’t Easier blijft in de country, maar ook met de nodige rauwheid in haar mooie stem. Neem bijvoorbeeld de titelsong waar haar warme stem nog eens extra opvalt. En het is ook haar stem die een makkelijke meebeweger als Rock Me Gently extra cachet geeft. Of zoals die dat doet bij Love All Night, waar je country hoort zoals je dat verwacht te horen. Deep Blue Dream gaat makkelijk mee in de warme sound, waar Lonely the Night van slaperig naar de nodige bombast gaat. Op Still Gone vallen de vrolijke belletjes op en het trage Keep Me Here is net niet té traag. Afsluiter heet Love is Light. Een lekker, maar ook wat makkelijk nummer. Een afsluiter van een toch wel fijne plaat en een plaat die bewijst dat Yola prima op eigen benen kan staan.

avatar van Lambchop
5,0
aERodynamIC schreef:
(quote)

Daar ben ik bij. Vooralsnog mijn nummer 1 album van het jaar (verwacht niet dat het zo blijft, maar toch): dat wil ik live dan toch wel beleven.


Hoe was het ?

avatar van aERodynamIC
4,5
Lambchop schreef:
(quote)


Hoe was het ?

Ik vond haar echt geweldig! Vooral haar covers aan het einde van de show waren om te smullen (het tempo ging toen ook wat omhoog).

avatar van Lura
aERodynamIC schreef:
Ik vond haar echt geweldig! Vooral haar covers aan het einde van de show waren om te smullen (het tempo ging toen ook wat omhoog).

Ik hoorde uit betrouwbare bron, dat ze ook een echte kwebbelkous is.

avatar van aERodynamIC
4,5
Lura schreef:
Ik hoorde uit betrouwbare bron, dat ze ook een echte kwebbelkous is.

Dat hoorde ik vooraf ook: en eigenlijk vond ik dat ze helemaal niet zo veel zei: had juist wat meer gemogen (kan soms extra sfeerverhogend werken)

avatar van Poles Apart
3,0
Zou wat zijn als haar volgende album Spaanstalig is en "Tengo" heet.

avatar van Lambchop
5,0
Luister deze nog regelmatig, waanzinnig.

Muziekverslaafd
Lekker album, hoor. Ik ben sowieso fan van zowel Soul als Country, dus ik was best nieuwsgierig naar dit album en het heeft mij niet teleurgesteld. Ik hoor iets meer Country qua muziek, maar dankzij de stem van Yola is er ook meer dan genoeg Soul te vinden op deze plaat.

avatar van Gert1980
3,5
Ook dit was weer zo'n album dat ik kocht omdat ik helemaal weg was van één nummer. Dit album moest wel goed zijn! En gegeven slecht wordt het nergens, maar ik had denk ik meer verwacht na opener Faraway Look. Het klinkt allemaal gerust lekker, maar ik kreeg op eerder genoemd nummer na nergens dat 'wow' gevoel. Jammer, want ze heeft het zeker in zich. Wat overblijft is dus een album dat prima klinkt, maar dat is het dan ook.

avatar van Film Pegasus
Een mooi album, Yola klinkt alvast zelfzeker in haar solo debuutalbum. Omvergeblazen wordt je niet, maar het is best wel gezellig. Heerlijke stem en bijpassend gitaar. Toch benieuwd hoe ze live klinkt. Hopelijk met nog wat meer energie. Nu is het eerder vakmanschap dan passie. Maar verder niets verkeerd met dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:39 uur

geplaatst: vandaag om 13:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.