menu

Emerson, Lake & Palmer - The Ultimate Collection (2004)

mijn stem
3,62 (16)
16 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Sanctuary

  1. Fanfare for the Common Man (9:44)
  2. Still... You Turn Me On (2:55)
  3. Hoedown (3:45)
  4. Black Moon (6:59)
  5. Tarkus (20:42)
  6. Jerusalem (2:45)
  7. Tiger in a Spotlight (4:35)
  8. Better Days (5:37)
  9. I Believe in Father Christmas (3:20)
  10. From the Beginning (4:16)
  11. Knife-edge (5:06)
  12. Karn Evil 9 1st Impression Part I (4:47)
  13. Karn Evil 9 2nd Impression (4:51)
  14. Nutrocker (4:00)
  15. Peter Gunn Theme (3:37)
  16. All I Want Is You (2:37)
  17. Brain Salad Surgery (3:09)
  18. Take a Pebble (12:30)
  19. C'est La Vie (4:17)
  20. Lucky Man (4:39)
  21. Affairs of the Heart (3:48)
  22. Canario (4:00)
  23. Pirates (13:20)
  24. The Great Gates of Kiev (6:28)
totale tijdsduur: 2:21:47
zoeken in:
avatar van LucM
4,0
De meest volledige en representatieve compilatie van Emerson, Lake & Palmer, één van de meest begaafde en populaire progrockbands in de eerste helft van de jaren '70. Hoewel technisch zeer knap behoren zij niet meteen tot mijn favorieten omdat ze vooral in hun latere fase teveel bezondigen aan overdreven bombast en krachtpatserij.
De nummers in hun beginperiode vind ik nog de beste: Tarkus, Take a Pebble en de hitsingle Lucky Man, ook hun live-versie van Peter Gunn vind ik geslaagd.

avatar van Gert P
3,5
Heb de essential en staan bijna zelfde nummers op alleen op die essential staat een single edit van black moon en 2 nummers meer, iets kompleter dus nog. Maar daar duurt karn evil weer langer op.
Het is wat met die verzamelaars.

avatar van bikkel2
4,0
Er zijn in de loop der tijd aardig wat E.L.P verzamelaars verschenen.
Deze uit 2004 is ook overzichtelijk.
Wat moet je nog zeggen over dit symfo trio.
Technisch hoogstaand, knap uitgewerkte songs die met recht klassiek meets rock genoemd mag worden.
Natuurlijk niet in de laatste plaats dankzij Keith Emerson die zich helemaal kon uitleven in dit type muziek.
Vaak door de pers beticht van emotieloze bombast en dat kan ik ook niet helemaal tegenspreken.
Hoe knap het ook is neergezet, de techniek wint het vaak van het gevoel en dat is jammer.

Gelukkig is dat lang niet altijd het geval, en dat bewijst deze compilatie, die hele fraaie songs bevat.
Tarkus is hoogdravend, maar kent wel een heel origineel en indringend verloop. De overgangen zijn subliem en het rustigere middenstuk met de prima vocalen van Greg Lake is indrukwekkend.
Het zelfde mag gezegd worden over de Karn Evil stukken, Pirates en The Great Gates Of Kiev.
Hier speelt het trio hecht, zijn de songstructuren origineel en wordt er met gevoel gespeeld.
Verder natuurlijk erg goed: Take A Pebble en Knife Edge.
Voor het nodige tegengewicht waren daar altijd de Greg Lake ballads. En die doen het nog altijd uitstekend.
Ik heb altijd gevonden dat Lake veel meer een man was (is) die in een soort Singer/ongwriter
vorm ook prima uit de voeten had gekund.
Ik denk dat hij uiteindelijk het meest ver af stond van de bombast van het trio.

Erg aardige verzamelaar, die mij uiteindelijk meer aanspreekt dan de meeste reguliere albums van E.L.P.

avatar van Gert P
3,5
Ik heb die andere toegevoegd en hoop dat het oke is, dan zie je he kleine verschil wel.
Die uitgave is van Sony music.

avatar van bikkel2
4,0
Thanx Gert.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Deze verzamelaar was ook mijn eerste serieuze kennismaking met ELP. De meeste klassiekers - oud en wat minder oud - staan er wel op en de a-chronologische volgorde maakt het geheel zowel betrekkelijk luchtig alsook wat bevreemdend. Heb inmiddels de meeste van hun studioalbums ook wel in de kast, maar een echt consistente klapper zit daar helaas toch ook niet tussen.


avatar van bikkel2
4,0
Bedankt voor de link. Inderdaad een mixje van alles.
Grootste overgang is natuurlijk het Black Moon verhaal. Een vrij modern opgenomen album.
Better Days vind ik wel aardig, evenals Affairs Of The Heart.
Het nummer Black Moon zelf vind ik obligaat, erg gedateerd bij nader beluistering.
Ik had liever Farewell To Arms of Footprints In The Snow, van dat album gezien hier.

Wat de reguliere albums betreft kan ik je mening daarover alleen maar beamen.
Tarkus vind ik wel een aardige plaat, maar die draait vooral om de titeltrack.
De beginalbums zijn best aardig, maar kunnen mij als geheel niet genoeg boeien.
Dan is dit een uitstekend alternatief inderdaad.

avatar van Gert P
3,5
farewell to arms vind ik ook het beste nummer van black moon,. Ja dat is met verzamelaars.

avatar van Hans Brouwer
bikkel2 schreef:
De beginalbums zijn best aardig, maar kunnen mij als geheel niet genoeg boeien.
Zeker nooit het ELP album "Trilogy (1972)" beluisterd? "Trilogy (1972)" is niet "best aardig" maar "een absoluut meesterwerk". Het mag duidelijk zijn dat "The Ultimate Collection (2004)" helemaal geen ultieme verzamelaar is. Daarvoor ontbreken te veel nummers van "Trilogy (1972)". "The Atlantic Years (1992)" kan wel als "must have verzamelaar" worden bestempeld.

avatar van bikkel2
4,0
Ik heb deze discussie als eens eerder gehad geloof ik.

Het vakmansschap van E.L.P staat buiten kijf, maar zoveel jaar na dato vind ik stukken van hun albums ( niet allemaal) de tand des tijds wat minder goed doorstaan hebben.
Dat is mijn gevoel en ik ga het niet anders brengen zoals het is.

Ik heb E.L.P twee keer live gezien en ze hebben waanzinnige stukken gemaakt , maar dan voor mij meer door de jaren heen.
Dus blijkt een verzameld werk voor mij uiteindelijk de beste optie.

Overigens Hans, de meesterwerken die ik aangeef op Music Meter zijn dat lang niet voor iedereen.
Alles blijft uiteindelijk een kwestie van smaak.

Zo dat heb ik weer netjes verwoord.

Stijn_Slayer
Alleen zit je hier wel met een in stukken geknipte 'Karn Evil 9', dat ik samen met 'Tarkus' wel zo'n beetje de beste rockcompositie ooit vind.

avatar van Gert P
3,5
Nou niet gelukt dus, zie mijn toevoeging nergens.
Laat dan maar er staan nog zoveel albums hier niet op.
Snap er niks van wat ik verkeerd heb gedaan.

avatar van musician
4,0
Eigenlijk heb ik The Essential uit 2011 maar die is nagenoeg hetzelfde.
Ik kan het niet vergelijken, misschien is het geluid nog weer eens mooi opgepimpt.

Want dat vind ik wel, de sound is echt geweldig.

Het pluspunt van Emerson, Lake & Palmer is dat ze drie gelijkwaardige muzikanten zijn, met weliswaar alle drie een eigen ego, die door de samenwerking leidt tot één mooi geheel aan (grotendeels herkenbare) symfo.
Zo vind ik dat bijvoorbeeld een manco aan het solowerk van toetsenist Rick Wakeman. Een immense hoeveelheid aan muziek geproduceerd maar feitelijk komt hij het best tot zijn recht als toetsenist bij Yes. In één band bij vier andere ego trippers die eveneens niet van zins zijn opzij te gaan, de nodige kritiek spuien waar nodig om uiteindelijk akkoord te moeten gaan met het beste compromis dat meer is dan de som der delen.

Er staat hoofdzakelijk prima werk op dit album, waarbij ik Tarkus en Fanfare for the common man even met name genoemd wil hebben.
Slecht is het dan ook nergens maar gebaseerd op dit album heb je wel het gevoel dat het beste werk vooral in de eerste jaren van het bestaan van de band is geschreven.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:57 uur

geplaatst: vandaag om 13:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.