Fontaines D.C. - Dogrel (2019)

Luisterend naar studio geluid had ik er niet direct een klik mee, maar na optreden op die Amsterdamse werf is het kwartje wel gevallen. Wat een feest, met precies genoeg Iers Pub gevoel, zodat het origineel blijft.
Staccato gespeelde gitaren deden me meest denken aan FEWS.

Net terug van twee weken in Ierland en getriggerd door aanplakbiljetten in Dublin met daarop de naam van deze band, dit debuutalbum maar eens opgezet. Van tevoren weleens vaag over gehoord, maar de tijd ontbrak mij hier eens goed in te verdiepen. Met in mijn achterhoofd de beelden en herinneringen van de afgelopen weken, komt dit album nog dieper binnen. Ik hoor van alles wat ik al veel eerder heb gehoord, maar damn, wat is dit lekker en, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven, ontroerend geloofwaardig.

Woensdag 6 november optreden in Paradiso.

Thnx Wim! Ticket gekocht, ben zeer benieuwd!

Lang geleden dat er een plaat uitkwam die wekenlang onafgebroken op repeat stond in huize jono. Met afstand het beste album van de jaren tien.

Klinkt wel goed dit bandje, ga ik gauw eens meer van beluisteren.

Blijvertje, was 'm ff kwijt, maar staat nu weer prominent op de playlist

Word er afwisselend zowel blij als licht melancholisch van.

Ga ze die week ervoor voor de tweede keer live zien in Barcelona. Kijk er nu al naar uit!

Dit is echt een ongelooflijk pakkend album. Heerlijk energiek, regelmatig lekker venijnig. En dat vette Ierse accent maakt het helemaal af.

Ik zag ze in Nijmegen (Valkhof) goede show, maar wat een zenuwpees de zanger...

Zanger had zn dag niet in Nijmegen, wellicht door ultra korte set.. Heb m veel beter gezien. Maakt voor loskomede energie niet uit.

Op Twitter stond dat ze ook vanwege gezondheidsproblemen enkele shows/festivals geannuleerd hebben. Grote kans dat het daar mee te maken heeft.

Heb ze niet eerder gezien hoor. Hij ijsbeerde zoveel. Doet hij dat vaker live?
qua energie niet minder hoor, was een energieke set verder.

Volgens mij ijsbeert de zanger altijd, in elk geval de drie keer dat ik Fontaines D.C. heb gezien. Ik meen me te herinneren dat ik er ook eens over las in een concertbespreking. Met het optreden op Valkhof vond ik weinig mis, behalve dan de geringe lengte, al moet ik toegeven dat ze in een volgepakt Rotown wel meer indruk maakten. Het album is wel een blijvertje, ik kan ernaar blijven luisteren! Net zo'n verslavende gitaarplaat als het debuut van Rolling Blackouts Coastal Fever vorig jaar.

Ik heb zeker ook genoten van het Valkhof optreden. Wel wat kort natuurlijk. Erg leuk dat ze deze gasten daar konden laten spelen. Deze plaat staat nog veel op, heerlijke energie!

Binnen het kader 'meer nieuwe muziek' ontdekken, heb ik dit album een kans gegeven, aangezien het één van de populairste albums van 2019 op MusicMeter is.

Ik zal er meteen bij zeggen dat post-punk niet helemaal mijn ding is, hoewel er zeker wel een aantal albums binnen het genre zijn die ik kan waarderen. Dit album valt echter niet in dat rijtje.

Laat ik positief beginnen: instrumentaal vind ik dit een goed album en is het prettig luisteren. Maar de zang verpest het voor mij echt helemaal. Ik dacht/hoopte dat het wel zou wennen, maar dat doet het dus niet. Integendeel: hoe vaker ik dit luister, hoe meer ik me begin te ergeren aan de zang. Vooral 'Sha sha sha' vind ik eigenlijk echt een vervelend nummer.

Ik geef weinig onvoldoendes, omdat ik er bij platen die ik niet goed vind meestal na één luisterbeurt de brui aan geef. En na één luisterbeurt stem ik niet op albums. Deze plaat heb ik echter meermaals beluisterd, hopende dat ik zou horen wat anderen horen en dat het kwartje zou vallen. Maar dat is dus helemaal niet het geval, zoals ik hierboven al aangaf.

Met excuses aan alle liefhebbers:

2*

Boys In The Better Land is echt irritant!

Boys In The Better Land is wat mij betreft toch wel het prijsnummer van dit album. Mengt al het goede van deze band samen.

Ze hebben afgezegd voor Sonic City Gelukkig is Whispering Sons een meer dan waardige vervanger!

Inderdaad. Dit had zoveel beter kunnen zijn met een interessanter klinkende zanger. Op enkele nummers zoals 'Roy's Tune' is het nog wel enigszins te pruimen, maar zelfs dat nummer zou zoveel beter kunnen zijn. Ik kan het hele album vooralsnog niet uitzitten, te irritant.

Spijtig inderdaad, gelukkig speelden ze gisteren wel in de Botanique. Wat een band is het toch. Vooral de tweede helft van het concert was een ontploffing van energie. Vooral Too Real vond ik live ongelooflijk goed, die aaah aan het begin van het nummer werd een oerkreet.

Het is dat Lana Del Rey een grote klassieker heeft uitgebracht, anders was dit album op 1 geëindigd in mijn jaarlijstje.