Morrissey - Vauxhall and I (1994)

Dallow, Spicer, Pinkie, Cubitt...…

Op het moment dat ik dit schrijf vinden de MuMe-stemmers You are the quarry met een gemiddelde van 4,03 Morrissey's beste soloplaat, gevolgd door Viva hate en Vauxhall and I met 3,93 op een gedeelde tweede plaats. Zelf vind ik dít echter Morrissey's beste, op de voet gevolgd door Viva hate.

Eén niemendalletje (Billy Budd), verder tien prachtige nummers, met misschien wel zijn beste slotnummer ooit (hoewel Satan rejected my soul alleen al vanwege die geweldige titel daar ook aanspraak op kan maken) en als opener wat mij betreft zijn mooiste nummer ooit.

Nu vijf sterren geven en kijken of deze plaat dan in z'n ééntje op de tweede plaats staat…

All of the rumours keeping me grounded
I never said that they were completely unfounded
And all those lies, written lies, twisted lies
Well, they weren't lies, they weren't lies, they weren't lies
 

De beste plaat van Morissey op een gedeelde tweede plek? You Are the Quarry is een goeie plaat
maar absoluut niet beter dan deze of Viva Hate. Es kijken wat ik voor je kan doen BoyOnHeavenHill

En by the way. Deze is absoluut zijn 5 sterren waard. Ik draai deze al vanaf 94 zonder em ooit zat te zijn. Knap

Mijn favorieten: Hold On To Your Friends en The Lazy Sunbathers. Maar eigenlijk heeft deze plaat alleen maar goeie songs wat mij betreft. Deze twee springen er voor mij net ietsjes boven uit.

Viva Morrissey.

Goed werk Conversation16, nu staat ie "los" van Viva hate... voor zolang het duurt. En inderdaad, ook ik ben hem nog steeds niet zat, een zeer afwisselende plaat.
 

Samen met Your Arsenal en Southpaw Grammar de hoogtepunten uit zijn solo carriere.

Op de deze plaat vind ik vooral de arrangementen zeer mooi. Veel akoestische gitaar, met borstels gespeelde drums, open... Morrisseys stem klinkt top en de nummers zijn van een constant hoog niveau.

Morrissey moet gewoon niet teveel rocken....

Leuk om dit album nu ook op vinyl te hebben en ongelooflijk: een nieuw album zonder ook maar één kraakje te horen.... het kan dus wel

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Morrissey - Vauxhall And I, 20th Anniversary Edition - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

In de augustus (!) edities van Mojo en Uncut, die de afgelopen week op de mat vielen, komen de twee gerenommeerde Britse muziektijdschriften superlatieven te kort bij het recenseren van de nieuwe cd van Morrissey, World Peace Is None Of Your Business (de titel is in ieder geval alvast een echte Morrissey titel).

Of de nieuwe Morrissey echt zo goed is als Mojo en Uncut beweren weet ik nog niet, maar binnen een week of twee lees je er ongetwijfeld meer over op deze BLOG.

Dat Morrissey mogelijk terugkeert met een hele goede plaat is overigens opvallend. Sinds zijn geweldige comeback met You Are The Quarry in 2004. kwakkelde Morrissey niet alleen veelvuldig met zijn gezondheid, maar bracht hij ook net wat minder memorabele platen uit dan we van hem gewend waren, waardoor hij uiteindelijk ook zonder platencontract kwam te zitten. Dat laatste was overigens niet helemaal terecht, want na het tegenvallende Ringleader Of The Tormentors en het ook niet heel erg goede Swords, was Years Of Refusal al weer vijf jaar geleden een voorzichtige stap in de goede richting.

De afgelopen jaren moesten we het noodgedwongen doen met reissues van de eerste platen van Morrissey. Na reissues van Viva Hate, Kill Uncle en Your Arsenal, verscheen onlangs de 20th Anniversary Edition van Vauxhall And I, zeker achteraf bezien een van de betere platen van Morrissey, al volgen Viva Hate, Your Arsenal en You Are The Quarry op zeer bescheiden afstand.

Vauxhall And I is in het oeuvre van Morrissey de plaat die waarschijnlijk het dichtst bij de briljante platen van The Smiths komt. Waar Morrissey op zijn voorgaande soloplaten nog voorzichtig experimenteerde met een wat ander geluid (vooral goed te horen op het vooral verguisde Kill Uncle) en bovendien koos voor steeds meer cynisme en bitterheid, koos hij op Vauxhall And I weer nadrukkelijk voor de aanstekelijke maar tegelijkertijd messscherpe gitaarpop die ook het oeuvre van The Smiths typeerde. Ook op Vauxhall And I was enig cynisme Morrissey niet vreemd, maar de zon mocht af en toe ook best schijnen.

Vauxhall And I was, vergeleken met zijn voorgangers, zoals gezegd een redelijk ingetogen en ook persoonlijke plaat. Morrissey kon de neiging tot steviger rocken op zijn vorige platen nauwelijks onderdrukken, maar koos aan de hand van power-producer Steve Lillywhite toch wel enigszins verrassend voor een subtieler geluid.

Vauxhall And I kreeg destijds helaas niet de waardering die de plaat zo verdiende. De Morrissey magie was voor de critici al een tijdje uitgewerkt en nieuwe helden domineerden het muzikale landschap. Het zou niet lang meer duren voordat Morrissey compleet uit beeld zou verdwijnen en pas na zeven hele magere jaren zou terugkeren met You Are The Quarry, maar op Vauxhall And I stak de Brit nog in grootse vorm.

Vauxhall And I kreeg overigens ook van mij in 2004 niet de aandacht die de plaat zo verdiende en bij beluistering van de onlangs verschenen reissue was ik dan ook aangenaam verrast door het hoge niveau van de plaat. Vauxhall And I bevat de scherpzinnige gitaarsongs die je van Morrissey verwacht en heeft de instrumentale en vocale invulling waar je op hoopt.

Dat Morrissey ook live nog uitstekend presteerde hoor je op de bijgevoegde bonus-disc, maar de hoofdschotel die wordt geserveerd bestaat uit de prachtig klinkende reissue van Vauxhall And I.

Ook op zijn nieuwe plaat World Peace Is None Of Your Business kiest Morrissey naar verluid weer voor een wat meer ingetogen geluid, maar of de plaat het niveau van Vauxhall And I gaat halen is voorlopig nog een vraag. Gezien het niveau van de vergeten klassieker uit 1994 krijgt Morrissey er nog een hele kluif aan. Erwin Zijleman

Nou dat zou mooi zijn als de nieuwe dit niveau aan kan, zou dan een van zijn beste albums worden.

Laten we het hopen, Rudi! Dit album is sinds jaar en dag mijn favoriete solo-album van hem.

De nieuwe mag er ook zijn weet ik inmiddels, maar zo goed als deze is het toch niet.

Misschien lees ik het verkeerd maar het lijkt mij dat jij jezelf aan het tegenspreken ben.

Overigens ben ik een redelijk grote Morrissey liefhebber (ik zou mezelf geen groot fan willen noemen), het vreemde is dat ik zijn solowerk sterker vind dan de platen met The Smiths. Sterker nog ik vind het redelijk verguisde en het zwaar op de maag liggende Southpaw Grammar zijn beste album. Sowieso vind ik de periode 92-95 zijn beste periode waarin hij behalve 3 albums ook nog de nodige prima losse singles uitbracht zoals Sunny en het schitterende Boxers.

Mocht Morrissey enkel in de periode 92-95 platen hebben uitgebracht aangevuld met de classics Suedehead en Everyday is like Sunday en ik was gewoon groot fan geweest

Gitaarpop en ingetogen sluiten elkaar wat mij betreft niet uit. Vauxhall and I was subtieler dan de voorgaande soloplaten, die minder subtiel waren dan de platen van The Smiths.

Zelf heb ik ook meer met de platen van Morrissey dan met die van The Smiths. De nieuwe circuleert ook op het Internet en is verrassend sterk.

Serieus? Ik vind dat niet. Behoorlijk doorsnee Morrissey, weinig uitschieters en wat nummers die behoorlijk inwisselbaar zijn. Geen klassieker zoals dit Vauxhall and I.

Maar zelfs doorsnee Morrissey is fijne Morrissey

Ik vind hem beter dan de vorige paar platen. Geen Vauxhall & I niveau inderdaad.

Verhoogd naar de volle 5* (dan heb ik eindelijk een album uit 1994 met 5*) en zoals ik eerder zei vind ik dat zijn beste solo-album dat gerust naast het beste van The Smiths mag staan. Vrij sobere maar avontuurlijke en sfeervolle arrangementen maar de scherpte van weleer is gebleven en hij zingt hier beter dan ooit zonder aan emotie in te boeten.
Zijn volgende twee albums vind ik minder, met You Are the Quarry kwam hij weer ijzersterk voor de dag.

Ja hoor, de volgende 4 sterren voor een Morrissey plaat zijn een feit.

Ik merk dat ik de stevigere nummers van Morrissey lekker vind (de laatste 4 albums dus), en dat is op deze plaat niet te vinden. Dit album is een stuk rustiger, maar daarom niet minder mooi. Het lijkt wel of de man elke song betovert met zijn stem geluid, want bijna elk nummer wat ik van de man hoor is gewoon raak!
Op dit album is dat niet anders! Gewoon heel erg sterk! En die 4... dat is een start waardering! Kan dus nog hoger.

Dit is een weergaloos album. Zijn stem raakt me heel diep van binnen. De song teksten zijn briljant.

Een van Morrissay's allerbeste albums. De openingstrack Now my heart is full is weergaloos mooi!

Maar het eind van het album, de laatste track, Speedway brengt mijn echt in extase, wet een rete-vet nummer is dit nog altijd... na al die jaren...zet de volumeknop flink open....

You don't sey
Ms wel zijn mooiste id

Imo het beste album van Morrissey.
Allemaal classics.
What do u think luigifort

Ja ik ook! Maar je moet johan de witt taggen, die is de Mozzerella hier en heeft 'm ook in zijn top 10 staan

Tag ik dan niet dezelfde persoon?
johan de witt bij deze, wat jij?

Ja, dit is zijn beste
En een van de beste albums ooit.
Wat een heerlijke flow heeft dit album.

luigifort, je hebt hem nog niet eens beoordeeld

Of dat of de mods hebben al mijn stemmen verwijderd destijds

O ja, dat blijf ik vergeten.

Maar wel duidelijk zo dat we niet dezelfde persoon zijn

En op dit onvolprezen beste album van onze Morrissey zijn beste nummer: Speedway,
Dat heb ik wel 1000 keer met de volumeknop flink open gedraaid...

En bij het intro de buren maar denken dat er aan de straat werd gewerkt

Wie?
Album had moeten heten Johan and I of Luigi and I

Moest "Lifeguard Sleeping, Girl Drowning" er niet opstaan was het 5*. Ik snap niet dat het geduurd heeft tot 2020 voor ik dat doorhad.