Ik ben al jaren groot fan van Keane. Ik ben er zelfs mee opgegroeid. Ik ben inmiddels 27 en ten tijde van Hopes And Fears (in mijn ogen hét beste album ooit gemaakt) was ik 11 jaar oud. Muziek van tijdens mijn tienerjaren dus. Ik ben echter ook een groot liefhebber van allerlei muziek, variërend van The Beatles tot Muse en van Duran Duran tot Ed Sheeran, waarbij mijn grote helden Phil Collins en Simon & Garfunkel zijn, maar daarna komt Keane! Ik vind het enorm gaaf dat zijn zó'n mooie muziek maken met de piano als belangrijkste instrument. Daarbij vind ik de vocalen van Tom Chaplin ook práchtig, daar kan ik uren naar luisteren!
Ik was dan ook maar wát blij toen ik hoorde dat ze weer bijeen kwamen na jarenlange afwezigheid. Nóg blijer werd ik toen ik hoorde dat ze aan een nieuw album werkte en dat ze op tour gingen en naar Nederland kwamen. Begin dit jaar heb ik ze gezien in AFAS Live en het was wellicht wel het beste liveoptreden wat ik tot dusver heb gezien!
Enfin, dan dit album: Cause And Effect. Ik ben dus alleen al zó blij dat ze weer een nieuw album hebben uitgebracht, maar daarbij hebben ze in mijn ogen niet teleurgesteld! Het klinkt weer enorm als Keane en dat na al die jaren! Ik ben het eens met hierboven gegeven meningen dat het soms wat te eenvoudig (soms íetwat saai) en te vrolijk klinkt, maar desondanks vind ik dit gewoon een meer dan prima album. Ik word er vrolijk van! De opbouwen zijn in verschillende nummers erg fijn en werken naar een climax die vaak erg gaaf klinkt. Mijn persoonlijke favorieten van het album zijn de opener You're Not Home en de twee afsluiters Chase The Night Away en I Need Your Love. Ik had wellicht graag wat meer emotionele en donkere nummers gezien, zoals op Hopes And Fears (On A Day Like Today, She Has No Time en We Might As Well Be Strangers). Dan had ik het album nog beter gevonden. Desondanks een erg fijn en goed album en enorm blij dat mijn favoriete band weer bijeen is!