Sacred Reich - Awakening (2019)

Het titelnummer klinkt prima en redelijk vertrouwd.

Klinkt inderdaad niet verkeerd. Altijd weer afwachten met bands die na jaren weer met iets nieuws komen. Meestal ben ik er niet al te enthousiast over maar dit nummer klinkt alvast veelbelovend.

De trein met oude metalbands die terugkeren is al meer dan tien jaar geleden vertrokken maar nog steeds niet helemaal gepasseerd blijkbaar, want tot op vandaag klampen helden uit het verleden zich eraan vast in de hoop nog iets van hun glorietijd te doen herleven.

Sacred Reich, toch niet van de minsten. Je had The Big Four en in het kielzog onder andere deze jongens. Begin jaren negentig heb ik ze nog op Dynamo Open Air gezien. Awakening krijgt zeker een kans. Wat opvalt is de korte speelduur. Veel inspiratie is er in die kwarteeuw pauze niet opgekomen, zo lijkt het. Wel een prachtige hoes.


Edit: Het titelnummer zonet beluisterd maar het doet me weinig. Muzikaal in orde maar de zangpartijen vind ik niks.

Awakening is een redelijk nummer. Luistert lekker weg, maar mist echt pakkende riffs.

Als dit dan het titel- en openingsnummer is en ook nog eerst wordt gelanceerd wekt dat bij mij geen hoge verwachtingen voor de rest.

Er was al eerder een nummer vrijgegeven als ik me niet vergis...weet de titel niet meer en dat zal een reden hebben; ik vond het niks

Dat zal 'Don't Do It Donnie' zijn geweest. Dat was een (erg matig) punknummer dat op een split-7" met Iron Reagan is uitgebracht.

Ah oké, ja dat was 'm inderdaad! Zeer matig nummer en op basis daarvan dacht ik; dat nieuwe album wordt niet veel soeps. Dus toen ik Awakening hoorde was ik toch enigszins positief verrast. Geen topmateriaal maar gewoon een lekker nummer.

Sacred Reich trad natuurlijk al vanaf 2007 weer op onregelmatige basis op (met name tijdens het festivalseizoen) om oude tijden te doen herleven. Aanvankelijk niet met de intentie om nog eens wat nieuws uit te brengen, maar ja, om nu eeuwig op die 4 platen en EP te blijven teren.... (eigenlijk 2 en een EP).

Het niveau Ignorance/American Way zit er niet meer in, te horen aan de eerste clip. Maar toch blijf ik benieuwd waar deze band mee op de proppen gaat komen. SR is toch een beetje mijn jeugdliefde....

Bezig aan de eerste luisterbeurt en het klinkt meer dan prima. Wel krijg ik het gevoel dat echt memorabele riffs ontbreken. Ik ben dan ook benieuwd hoe dit album zich na een paar luisterbeurten gaat ontwikkelen.

Op into the Grave speelden ze laatst al de 1e 4 nummers. Klonk erg lekker live en vooral redelijk eenvoudig te behappen. Vanavond eens lekker luisteren.

Hij loopt hier voor de eerste keer, ik wordt er niet warm of koud van. Ik ben bang dat er geen tweede luisterbeurt in zit. Voor de vorm zal ik hem tot het einde afluisteren, zo lang duurt hij immers niet.

Awakening heeft er al een aantal rondjes opzitten en de plaat bevalt me prima. Kant A opent met Awakening redelijk zoals we van SR gewend zijn. Vanaf Divide & Conquer laat de band horen toch niet helemaal op de oude tour te gaan, met name dankzij Phil Rind, die verrassend vitaal klinkende zanglijnen laat horen. Die lijn wordt op Salvation en Manifest Reality prima doorgetrokken.

Helaas wordt dit niveau op kant B niet volgehouden. Killing Machine begint gezapig maar wordt gered door het refrein en Death Valley is een matig midtempo-nummer dat snel verveelt. Het punk-achtige Revolution stampt lekker weg en zal het live vast prima doen. Met Something To Believe (waar de stem van Phil enigzins doet denken aan die van Zakk Wylde) sluit het album op degelijke wijze af.

Grootste pluspunt op dit album is Phil RInd, die verrassend goed bij stem is en meer melodie in zijn zanglijnen legt. De productie van het album is dik in orde en het album luistert lekker weg. Jammer dat het uitstekende niveau van kant A niet wordt doorgetrokken op kant B. Daarnaast zijn de inspiratieloze solo's van Wiley een puntje van kritiek.

Score: 77/100

Zo heeft dit album zich na een paar luisterbeurten bij mij ontwikkeld: een alleraardigste plaat, maar nergens wordt het echt goed of memorabel. Het luistert prima weg allemaal, maar het blijft niet hangen. Ik blijf daardoor met een "net niet" gevoel achter. De productie is meer dan prima, de vocalen zijn erg goed, de drums klinken lekker, maar toch mist er iets. En dat zijn echt goede songs. Zoals namsaap al aangeeft zijn vooral de eerste nummers best prima, maar omdat er wordt afgesloten met een aantal mindere nummers is dat toch het gevoel dat blijft hangen.

Ik denk dat het een groot gemis is dat Greg Hall (superdrummer) en vooral gitarist Jason Rainey niet meer mee doen.
Het klinkt allemaal best vertrouwd maar lang niet zo memorabel als Ignorance, Surf Nicaragua en American Way.
Independent en Heal waren natuurlijk ook al niet wereldschokkend.

Aantal jaar geleden, in de juiste bezetting, live gezien en dat was erg goed.
Super sympathieke mannen.

Ik denk dat je de invloed van die twee, en met name de laatste, op de sound van SR overschat. Phil Rind is altijd de belangrijkste songwriter geweest van de band. Het belangrijkste wapenfeit van Jason is een instrumentaaltje van 40 seconden op Heal.

Ja dat denk ik ook eerlijk gezegd. Hall en Rainey zijn dan wel weer vrij bepalend voor de sound van Sacred Reich vind ik. Maar qua composities hebben ze nooit iets noemenswaardigs bijgedragen voor zover ik weet.

Prima plaat. Goeie productie, zang klinkt soms wat te gladjes, had wat rauwer gemogen.

Het is een prima te behappen plaat geworden waarbij ook ik de 1e 4 nummers beter vind dan de rest. Vooral live blijven ze garant staan voor een feestje.

Meer dan leuk. Sacred Reich lost wmb de verwachting wel in. En dan komt er ook nog een nieuwe Exhorder aan.

Thanks, die nieuwe Exhorder gaat op de luisterlijst. Deze Sacred Reich vind ik vooralsnog heel aardig, vooral Awakening en Killing Machine, maar ik heb de plaat pas 2x beluisterd.

Ik ben helaas ook nog niet heel erg onder de indruk van deze nieuwe Sacred Reich. Aan het einde van het album "sprong" mijn Spotify automatisch door naar Deathsquad, man man wat een verschil! Bij zo'n nummer vergeleken, klinkt Awakening wel erg uitgeblust....

Tja Deathsquad, man wat een geweldige track is dat hè, met dat fijne drumwerk van Greg Hall.

Leuk om weer eens iets van deze amerikaanse metalband te vernemen, maar na 23 jaar afwezigheid mag je toch wel iets meer verwachten dan deze karige acht nieuwe nummers. Niet slecht evenwel en het klinkt alsof de tijd heeft stilgestaan, met een opvallende terugkeer van drummer Dave McClain, die vanaf 1996 was ingelijfd bij Machine Head. De stem van zanger Phil Rind heeft wel wat te lijden gehad onder het verstrijken van de tijd, maar het kan er allemaal nog net mee door.