Lana Del Rey - Norman Fucking Rockwell! (2019)

Achja, je kan niet alles goed vinden. Haar muziek vind ik nu eenmaal niet echt spannend ondanks dat de instrumentatie bij haar smaakvoller is dan ooit. Het raakt me ook niet. The Greatest deed dat wel en moet 1 van haar betere songs zijn.
Al heb ik haar sinds haar debuut bewust niet gevolgd. Opeens staan alle schijnwerpers op haar. Het leek het populairste september album.

Dacht dat dit niet voor mij zou zijn (Ik vond haar nummers atlijd gewoon oké, en hype kan alleen maar tegenvallen, en heb het om dezelfde reden nooit aangedurft Inception te kijken ). Toch maar opgezet want als het saai is, dan is het nog steeds prima scriptie schrijfmuziek, dus waarom niet? En ik ben nu bij het einde van Venice Bitch en dit is toch wel heel gaaf.

Een hopen mensen hierboven loven de teksten, maar ik ben zelf niet echt iemand die zich veel op teksten richt (probeer het mezelf aan te leren want ik wil zelf meer liedjes met tekst maken, maar het kost veel aandacht), maar de sfeer, stem, en productie (vooral in de arrangementen en klankkleuren) zijn toch wel genoeg om me er mee te vermaken.

Blij dat ik ver na de muzikaal starre tienerjaren langzaam heb geleerd dat popmuziek wel degelijk voor mij kan zijn.

Mooi album maar ik vond Lust for Life nog een pak beter. Kleuren en geuren...
Deze komt wel in mijn top 10 van het jaar.

Dit album slaagt erin een hele bijzondere sfeer te creëren die mij bijzonder weet te raken. Mijn hemel, wat is dit goed!