menu

Elbow - Giants of All Sizes (2019)

mijn stem
3,76 (275)
275 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Polydor

  1. Dexter & Sinister (6:58)
  2. Seven Veils (4:36)
  3. Empires (3:59)
  4. The Delayed 3:15 (3:24)
  5. White Noise White Heat (3:56)
  6. Doldrums (3:02)
  7. My Trouble (5:18)
  8. On Deronda Road (4:02)
  9. Weightless (4:45)
totale tijdsduur: 40:00
zoeken in:
avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Elbow - Giants Of All Sizes - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Elbow - Giants Of All Sizes
Elbow levert een album af dat voortborduurt op haar inmiddels bekende geluid, maar dat ook stappen zet, waardoor Giants Of All Sizes meer indruk maakt dan zijn directe voorgangers

Elbow grossierde de afgelopen twee decennia in prachtige albums, maar de verrassing was er de laatste jaren wel wat af. Giants Of All Sizes is net wat avontuurlijker dan zijn directe voorgangers en is bovendien wat donkerder. Hier en daar duiken wat ruwere accenten op in de stemmige muziek van de Britse band, maar ook invloeden uit de progrock krijgen zo nu en dan alle ruimte. Giants Of All Sizes is met 39 minuten het kortste Elbow album, maar het is wel een album dat je 39 minuten op het puntje van je stoel houdt. Het niveau van The Seldom Seen Kid was de afgelopen jaren onbereikbaar, maar Giants Of All Sizes komt zeker in de buurt.

Bij beluistering van de albums van de Britse band Elbow moest ik altijd al denken aan de zeer memorabele albums die Peter Gabriel aan het eind van de jaren 70 en het begin van de jaren 80 maakte, met het in 1980 uitgebrachte Peter Gabriel (3) voor mij als onbetwist hoogtepunt.

Giants Of All Sizes, het nieuwe album van Elbow, opent met een track die niet op het album van Peter Gabriel zou hebben misstaan. Bijzondere ritmes, afwisselend atmosferische en dominant aanwezige synths, hier en daar een gitaaruithaal en natuurlijk de stem van Elbow voorman Guy Garvey, die Peter Gabriel nog nooit zo dicht benaderde. Het is een bijna naadloos vervolg op het bijna 40 jaar oude album van Peter Gabriel, maar het is ook onmiskenbaar Elbow.

De band uit Manchester dook aan het eind van de jaren 90 nog wat voorzichtig op, maar bracht vervolgens de ene na de andere prachtplaat uit. The Seldom Seen Kid uit 2008 hoort wat mij betreft bij de mooiste albums van het huidige millennium, maar ook de albums die Elbow hierna uitbracht mochten er zijn. Enig kritiekpunt was wat mij betreft dat Elbow zich de afgelopen tien jaar nauwelijks meer vernieuwde, maar wat maakt dat uit wanneer geweldige albums als Build A Rocket Boys! (2011), The Take Off And Landing Of Everything (2014) en Little Fictions (2017) worden afgeleverd.

Het zijn albums die worden overtroffen door Giants Of All Sizes, want op het nieuwe album van Elbow vernieuwt de band zich wel. Het begint met het stuwende Dexter & Sinistir, dat zoals gezegd begint bij de muziek van Peter Gabriel uit de vroege jaren 80, maar dat in ruim 6 minuten meerdere kanten op schiet en eindigt bij de progrock die Peter Gabriel in 1980 zo verafschuwde. Giants Of All Sizes vervolgt met een track die minder ver is verwijderd van het Elbow geluid van de afgelopen jaren, maar het klinkt net wat spannender. Guy Garvey zingt soepeler, de instrumentatie is spannender en de ritmes zijn avontuurlijker.

Giants Of All Sizes is over de hele linie avontuurlijker en zeker ook dynamischer dan zijn voorgangers. Elbow heeft nog altijd een voorkeur voor lome en stemmige tracks, maar de accenten in de sfeervolle instrumentatie zijn scherper en gedurfder. De ene keer is het gitaarwerk opeens wat steviger dan we van de band gewend zijn, de andere keer mogen de synths ontsporen of experimenteert Elbow met voorzichtige beats. Aan de andere kant zijn er de vele flirts met progrock, waardoor de invloeden van Peter Gabriel zich dit keer niet beperken tot zijn solowerk, maar ook zijn werk als voorman van Genesis wordt meegenomen.

Er gebeurt veel meer in de songs van Elbow en het is daarom misschien maar goed dat de band voor de afwisseling eens geen album van ruim 50 minuten heeft afgeleverd, maar het na nog geen 40 minuten goed vindt. Het zijn veertig minuten van een bijzonder hoog niveau.

Elbow houdt op Giants Of All Sizes vast aan het inmiddels bekende geluid van de band, maar zet ook nieuwe stappen. Elbow klinkt in een aantal songs net wat rauwer dan in het verleden en kiest ook voor een net wat donkerder geluid, wat wordt versterkt door de teksten, die hier en daar zijn getekend door persoonlijke misère of ellende in de wereld in het algemeen en het Verenigd Koninkrijk in het bijzonder.

Elbow kan nog altijd doorslaan richting bombast, zeker wanneer de strijkers aanzwellen, maar houdt haar muziek op Giants Of All Sizes ook prachtig klein. Elbow heeft de afgelopen jaren geen slecht album gemaakt, maar het nieuwe album van de band bevalt me net wat beter dan zijn directe voorgangers. Of Giants Of All Sizes ook de strijd met The Seldom Seen Kid aan kan zal de tijd moeten leren. Erwin Zijleman

avatar van RoyDeSmet
3,5
Sinds 'The Seldom Seen Kid' kent iedereen dit powerhouse uit Manchester. 'build a rocket boys' vond ik zelf ook nog goed, maar eerlijk gezegd is Elbow nooit een urgente rockband geweest. Op dit nieuwe album is de urgentie echter hoog, en dat bevalt goed!

avatar van king_arthur
4,0
Het achtste studio album alweer. Al sinds het eerste album ben ik verknocht aan Elbow, maar met elk nieuw album ben ik altijd bang dat het meer van hetzelfde zal gaan zijn. herhaling van een succesformule. Gelukkig durft Elbow toch telkens te vernieuwen. Zo ook op dit laatste album, al blijft het door de kenmerkende stem en de geweldige teksten van Guy onmiskenbaar Elbow. Giants klinkt in mijn oren over het geheel wat meer elektronisch dan zijn voorgangers. Dexter & Sinister introduceert die sfeer direct en komt ook op On Deronda Road duidelijk naar voren. Het inmiddels bekende Empires lijkt nog het meest op wat we van Elbow gewend zijn en zal het ook op de festivals deze zomer weer goed doen. Al met al draai ik Giants inmiddels al weer grijs en kijk uit naar het concert in the Royal Theater in Edinburgh in april. Het sfeer- en karakterloze Ziggo Dome laat ik graag aan mij voorbij gaan.

avatar van beezz
3,5
Ik had het wel gezien en gehoord na zo veel albums. Fan vanaf het eerste concert in Melkweg in 2006 waar ik in tranen wn met kippenvel achterbleef na Station Approach en na Build a rocket boys! in een keer klaar mee. Via een live uitvoering van Seven Veils op dit album terecht gekomen en dit is toch wel weer erg lekker. Spannender en dynamischer dan ze in tijden klonken. 3,5 ster

Gast
geplaatst: vandaag om 12:58 uur

geplaatst: vandaag om 12:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.