Ach, ach, arme Sting. Ooit bejubeld om zijn kracht, charisma en muzikaliteit wordt hij nu, lijkt het, afgeslacht in het kader van 'Kill Your Idols'. Maar is dat ook wel zo eerlijk ? Of juist verdiend ?
Zelf ben ik opgegroeid met de opkomst van The Police die ten onder ging door de opkomst van The Sting. Vanuit een enorme kracht ontstonden mooie albums (en ik geloof dat hij toen, in zijn nieuwe relatie, zelfs orgasmes had die 8 uur lang duurden ?) die, bij mij, nog steeds nagalmen (die albums dan hè..). Omgeturnd van Jazz bassist naar Punky New Wave Reggae bassist tot een soort orkestleider.
Inmiddels zo'n 68 jaar, opa en nog steeds muzikant. En eerlijk gezegd, imho, is mijn interesse na
The Soul Cages lichtelijk verdwenen. Op het speciaal met kerst gedraaide
If on a Winter's Night... had ik weinig meer met zijn stijl. Misschien was het mijn roerige pubertijd eind 70/begin jaren 80 fase (sublieme albums van The Police) waardoor zijn muziek mij zo aansprak. Ik mag er nog steeds graag naar luisteren en als een 52-jarige rebel meegenieten en er hardop mee meezingen.
Sting verloor steeds meer zijn zeggingskracht, zijn knetterende energie, zijn overtuiging. Ging over naar bedachtzame muziek. Ik heb dit ook werkelijk meegemaakt met twee concerten in Den Haag. Het eerste concert was van de
1987-1988 Nothing Like The Sun Tour waar echt voluit gemusiceerd werd met een echt werkelijk fabuleuze live versie van
Little Wing. Eén van de beste concerten die ik ooit gezien heb.
Een dik jaar later kwam hij weer in De Statenhal in Den Haag. Meteen kaarten gekocht natuurlijk. Wat een deceptie was dat !!! Alle power was eruit (?!). Alsof De Statenhal een groot café was met een bandje die wat achtergrondmuziek maakte. Iedereen stond het hele concert te praten met elkaar..
Was dat al tekenend voor de toekomst ? Maar goed, de jaren 80 gingen voorbij en Sting, voor mij, ook.
Regelmatig komen er nieuwe albums uit en ik geef de man altijd weer een nieuwe kans, gewoon vanwege de kracht, de idealen en de enorme uitstraling die hij had in 'mijn' beginjaren 80 met, vooral, The Police.
Dus ik heb ook dit album eens opgezet, want wie weet !! Want het is een live versie van het met 1.56 gemiddeld gewaardeerde
My Songs (1.56...? Dat is toch alleen maar schande en schaamte voor zo'n voormalig wereldartiest ?). Maar waar het studio album een zwakke echo van het verleden blijkt te zijn hoor ik in dit live album dat zelfs de begeleidende Viagra muzikanten van Sting niet eens meer werken om Sting zijn 'beste' nummers nog tot enig werkend libido te 'verheffen'.
Hoe durft de man dit nog uit te brengen ? Hoe durf je je eigen verleden zo te verraden ? Durft niemand , in de hofhouding van deze voormalige koning, het recht in zijn gezicht te zeggen dat het gewoon slecht is ?
De jaren 70/80/90 helden blazen dus langzaam hun ooit zo brandend vuur als een knus kaarsje uit.
Madonna vervalst zichzelf.
Phil Collins zingt nog dapper vanuit zijn rolstoel.
Peter Gabriel hangt al jaren in een zelfde soort liedjessfeerbrei. Komt er niet meer uit.
Michael jackson blies zichzelf op.
U2 zit al jaren in een 'Writers Block' gelardeerd met depressies.
Sting pleegt gewoon muzikale zelfmoord.
'Suicide by Idols'...