menu

The Byrds - Younger Than Yesterday (1967)

mijn stem
3,98 (270)
270 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. So You Want to Be a Rock 'N' Roll Star (2:08)
  2. Have You Seen Her Face (2:27)
  3. C.T.A.-102 (2:30)
  4. Renaissance Fair (1:54)
  5. Time Between (1:55)
  6. Everybody's Been Burned (3:01)
  7. Thoughts and Words (2:57)
  8. Mind Gardens (3:29)
  9. My Back Pages (3:10)
  10. The Girl with No Name (1:52)
  11. Why (2:46)
  12. It Happens Each Day * (2:44)
  13. Don't Make Waves * (1:36)
  14. My Back Pages * (2:42)
  15. Mind Gardens * (3:17)
  16. Lady Friend * (2:30)
  17. Old John Robertson * (1:59)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 28:09 (42:57)
zoeken in:
avatar van heartofsoul
5,0
Voor mij (samen met het daaropvolgende The Notorious Byrd Brothers) het hoogtepunt van de Byrds-albums. In tegenstelling tot vele anderen op dit forum vind ik Mind Gardens een heel mooi nummer, maar de allermooiste nummers zijn voor mij ongetwijfeld Time Between, The Girl With No Name en vooral het magistrale Thoughts and Words, alle drie van de hand van Chris Hillman, die hier naar mijn mening op zijn creatieve piek is.

avatar van pmac
4,0
Dit eerste van een tweeluik (stilystisch gezien) met de Notorious Byrd Brothers. Beide lp's laten een heerlijk sixties geluid horen waarin Westcoastcountryrock zich heerlijk mengt met psychedelica. De rol van Hillman en Crosby hier lijkt wat groter dan de voorgaande lp's.

avatar van Droombolus
4,5
Werd vanoggent wakker met Lady Friend in m'n kop. Wist wel gelijk dat het iets van de Byrds was maar voordat de titel boven kwam drijven duurde iets langer. Het singletje ontsnapte destijds aan mijn gretige vingertjes, dat zal het wezen .......

avatar van Kronos
Ik kan niet zeggen te zitten wachten op weer een album van The Byrds, maar trouw vervul ik mijn zelfopgelegde plicht in het topic 1001 albums.

Younger Than Yesterday heeft nog een hoger stemgemiddelde dan The 5th Dimension, dus dat geeft me wel een sprankeltje hoop dat ik het niet rotslecht zal vinden.

avatar van nlkink
4,5
Kronos schreef:

Younger Than Yesterday heeft nog een hoger stengemiddelde dan The 5th Dimension, dus dat geeft me wel een sprankeltje hoop dat ik het niet rotslecht zal vinden


Dat denk ik ook niet. Younger Than Yesterday is wat mij betreft met afstand beter dan 5D. Het enige nummer dat ik iets minder vind is het pretentieuze Mind Gardens. De bonus track versie vind ik eigenlijk mooier. Dit album laat voor het eerst horen hoe Chris Hillman zich tot songschrijver ontpopt. Heerlijke nummers met een lichte country rock geluid.
Maar ook het op bijna elk Byrds album traditionele Bob Dylan nummer 'My Back Pages' is prachtig, de single 'So You Wanna Be A Rock 'n Roll Star', 'Have You Seen Her Face', een geweldig album.
Op 5D skip ik wel eens nummers. Bij Younger Than Yesterday nooit.

avatar van Droombolus
4,5
Ook Mind Gardens niet ?

avatar van nlkink
4,5
Nee. Het is het enige nummer dat minder is. Maar niet zo erg om 'm te skippen.
Het skippen van nummers op Byrds albums begint zo'n beetje op de albums vanaf 1969.

avatar van RuudC
4,0
De hele dag draai ik Younger Than Yesterday en ik kan er nog steeds niet helemaal vat op krijgen. Op den duur moet ik de knoop toch doorhakken en verder gaan. Gisteren sloot ik de avond af met de eerste luistersessie van dit album en was niet bepaald positief. Ik dacht echt dat dit de eerste onvoldoende ging worden en uiteindelijk is de waardering zodanig gestegen dat het een keurige 4* is geworden.

Wel vind ik McGuinn beduidend de minste van het stel als het gaat om het schrijven van liedjes. De opener valt mee, maar ik vind het gekrijs van het publiek een behoorlijke afknapper. C.T.A. -102 hadden ze beter in de prullenbak dan op deze plaat kunnen gooien. Gelukkig nemen David Crosby en Chris Hillman het voortouw. Renaissance Fair en Everybody's Been Burned zijn fraaie songs van Crosby. Hillman is wat mij betreft de winnaar hier met Thoughts And Words en Time Between. De harmonieuze zang keert zelfs weer even terug. Mind Gardens heeft de potentie, maar wordt redelijk beroerd gezongen. De effecten met achterstevoren afgespeelde stukken zijn enigszins vervelend. Zo goed als op de eerste twee is het nog zeker niet, maar ik kan blijven hopen dat het (gezien de gemiddeldes) weer beter wordt.


Tussenstand:
1. Turn! Turn! Turn!
2. Mr. Tambourine Man
3. Younger Than Yesterday
4. Fifth Dimension

avatar van jurado
4,0
Ben nu wel écht nieuwsgierig wat je van, wat mij betreft, meesterwerk The Notorious Byrd Brothers gaat vinden. Ik houd mijn hart vast ?.
Blijft een feestje om je marathons te volgen RuudC.

avatar van lennert
4,0
Ik eindig hetzelfde als mijn kompaan qua score, maar bij mij begon hij hoger. Geen idee waar het nu meerdere luisterbeurten aan ligt, maar uiteindelijk is het vooral een kwestie van 'de rest was toch sterker'. De psychedelica is ook een beetje hit-or-miss: Everybody's Been Burned is ijzersterk, maar de zang op Mind Gardens is me te experimenteel/uit de bocht vliegend. Dan is My Back Pages een nummer dat me een stuk meer trekt, net zoals het met prachtige baspartijen ondersteunde So You Want to Be a Rock 'N' Roll Star. Lekker album nog steeds, maar het kan sterker (en wederom een stuk meer materiaal bevatten).

Tussenstand:
1. Fifth Dimension
2. Turn! Turn! Turn!
3. Younger Than Yesterday
4. Mr. Tambourine Man

avatar van jorro
4,0
Heerlijk 4e album van deze Californiërs. Uitschieters het mooie 'Time Between' en het prachtige 'My Back Pages' (draai ik altijd een keer extra). Het album verveelt geen moment. Alleen 'Mind Gardens' vind ik iets minder.

Muziek om regelmatig te draaien (of te streamen zoals dat tegenwoordig gaat). Lekker ook om in de auto op te zetten.

Het album staat op nr. 9 in één van de eerste albumlijstjes van ons land (Aloha top 12 uit 1969)
4*

avatar van AbleMable
4,0
Op dit 4e album van The Byrds meldt gelukkig Chris Hillman zich als songschrijver en zijn 4 songs Have You Seen Her Face, Time Between, Thoughts And Words en The Girl With No Name behoren samen met de Dylan cover, My Back Pages tot de hoogtepunten van dit album. En ook de rest van het album is prima alleen Mind Gardens van David Crosby vind ik afgrijselijk. Maar uiteindelijk vind ik dit album een stuk beter dan de in mijn ogen tegenvallende voorganger.

avatar van jorro
4,0
Nummer 15 in de 100 Greatest Albums of 1967 en 21 in de 1967 chart van Best Ever Albums. Verder valt er weinig toe te voegen aan mijn berichtje van 10-12-2019

Heb the Byrds relatief laat ontdekt, 5D vind ik mooi.
Deze is minder, vind na R 'n R star beetje lullige deuntjes, teveel vroege Beach Boys, zo'n CTA dig ik niet, de nummers daarna beetje hetzelfde tot Everybody's dat is prachtig, net als my back pages. Het gefrunnik van mind gardens kunnen andere bands veel beter.
Ik sla de platen van VU, Stones, Hendrix, Cohen, Beatles hoger aan

Ik wilde de lp eerst verkopen maar dat doe ik niet omdat er mooie nummers op staan.

Stijn_Slayer
Hoewel er een hele reeks sympathieke Byrds-albums is verschenen, is op de meeste albums wel het een en ander aan te merken. Er zijn er maar drie waar je daarvoor goed je best moet doen. Younger Than Yesterday is daarvan de eerste, gevolgd door The Notorious Byrd Brothers en Sweetheart of the Rodeo. Wat mij altijd verbaasd heeft, is dat de verscheidene soloprojecten, ‘prequels’ en afsplitsingen vaak interessanter zijn (o.a. Gene Clark, Gram Parsons, David Crosby, CSNY, Flying Burrito Brothers, Manassas, Nashville West, International Submarine Band, Gene Parsons). Het loont in geval van The Byrds om wat stamboomonderzoek te verrichten.

Younger Than Yesterday is David Crosby’s favoriete Byrds-album. Niet zo vreemd ook gezien de omstandigheden en zijn vertrek ten tijde van de opvolger. Wel opvallend dat hij zich live nooit aan dit materiaal waagt. Niet alleen David Crosby liet zich hier gelden, ook Chris Hillman ontpopte zich plotseling tot een songwriter om rekening mee te houden. Eerstgenoemde zou zich volgens de overleveringen steeds meer als een eikel manifesteren en een gooi doen naar het leiderschap van de band, wat – aangesterkt door zijn politieke rants en deelname aan Buffalo Springfields optreden op Monterey – leidde tot zijn ontslag. Hillman hield het nog wat langer vol, maar verkoos daarna ook Gram Parsons en de country boven Roger McGuinn.

Als je het mij vraagt, is opvolger Notorious Byrd Brothers hun meesterwerk. Experimenteler, ambitieuzer, nog veelzijdiger en vol met hun beste samenzang. Dat doet echter niets af aan de eclectische mix van folk, rock, country en psychedelica/raga op dit album. Gevangen in melodieuze liedjes met de karakteristieke samenzang van gemiddeld nog geen drie minuten per stuk. Ik ben nooit een McGuinn-fan geworden; wel van Crosby en Hillman, die het album domineren. Laatstgenoemde is een van de meest invloedrijke onderschatte artiesten van de vorige eeuw en presenteert hier ook meteen een vroege bliep op de countryrockradar (‘Time Between’ en ‘The Girl with no Name’). En Crosby’s ‘Renaissance Fair’ (hij betwist de co-credit van McGuinn) is 50 jaar na dato nog steeds volstrekt uniek. De Byrd die het hoogste vloog en ook het hardst viel.

Bijzonder wel dat ‘Lady Friend’ als bonusnummer is toegevoegd. Qua geluid past het perfect bij dit album, alleen werd het pas na het verschijnen ervan opgenomen. Of het aan de tegenvallende hitnotering lag, aan Crosby zelf, of dat McGuinn vond dat Crosby al wel genoeg terrein had veroverd, weet ik niet, maar het ontbreken van zijn ‘Lady Friend’ op een regulier Byrds-album is een gemis. Hillman en McGuinn waren er niet blij mee dat Crosby hun stemmen wiste en ze zelf opnieuw inzong, maar hij had het wel bij het langste eind. Een miniatuursymfonie die in die tijd als niets anders klonk en zich nog steeds staande houdt als een ambitieus meesterwerkje. Toevallig in het jaar dat toekomstige partner Graham Nash een vergelijkbaar hoogtepunt bereikte met misschien wel zijn beste liedje Butterfly. De B-kant van ‘Lady Friend’, het veel zwakkere ‘Old John Robertson’ van McGuinn haalde het volgende album overigens wel.

Duco van Deugen
Onlangs maar eens de CD aangeschaft, aangezien de LP het vele uitlenen in vroegere jaren niet altijd goed heeft doorstaan.
In mijn persoonlijke top-5 zou deze op nummer 2 kunnen staan achter "The Notorious Byrd Brothers". Het album opent sterk met "So You Want To Be A Rock 'N' Roll Star" en houdt dat hoge niveau vrijwel de hele tijd vast. De enige zwakke broeders (naar mijn smaak) zijn het bizarre "C.T.A. - 102" en het schreeuwerige "Mind Gardens".
Dit is feitelijk de eerste plaat die volledig zonder Gene Clark is opgenomen na zijn vertrek in 1966.

Natuurlijk is er ook weer een Bob Dylan-cover aanwezig in de vorm van "My Back Pages". De eigen versie van Dylan is niet om doorheen te komen, maar The Byrds hebben het nummer ingekort van 6 naar 4 coupletten. Het kenmerkende Rickenbacker-sausje maakt daar vervolgens een strakke en hitgevoelige bewerking van.
Geluidskwaliteit van de CD tenslotte is zeer goed te noemen.

avatar van Zoute Popcorn
3,5
Bij The Byrds verbaas ik me soms over de kwaliteit van de opname van deze plaat en hun voorgangers. Platen van The Doors en Beatles klinken opnametechnisch een stuk beter, terwijl ze uit hetzelfde jaar komen. Heeft iemand enig idee hoe dit komt?

avatar van jurado
4,0
Zoute Popcorn schreef:
Bij The Byrds verbaas ik me soms over de kwaliteit van de opname van deze plaat en hun voorgangers. Platen van The Doors en Beatles klinken opnametechnisch een stuk beter, terwijl ze uit hetzelfde jaar komen. Heeft iemand enig idee hoe dit komt?
Budget? Artistieke keuzes? ‍♂️

avatar van Zoute Popcorn
3,5
jurado schreef:
(quote)
Budget? Artistieke keuzes? ‍♂️
Ik vrees budget dan? Wat ik ergens ook wel vreemd vind. The Byrds waren in '67 toch al wel een gearriveerde band lijkt me.

Duco van Deugen
Veel Amerikaanse platenmaatschappijen (o.a. CBS) stonder er om bekend dat ze bepaalde technieken gebruikten om het geluid optimaal te laten klinken voor de autoradio. Die was toentertijd zowat heilig. Bij beluisteren in de huiskamer viel dat dan weer tegen. De LP heeft datzelfde probleem. De CD-release uit 1996 echter niet. Die klinkt net zo goed, zowel qua opname als qua persing, als bijvoorbeeld de CD-versie van "Revolver" uit dezelfde periode van de jaren '60.

Stijn_Slayer
Duco van Deugen schreef:
De CD-release uit 1996 echter niet. Die klinkt net zo goed, zowel qua opname als qua persing, als bijvoorbeeld de CD-versie van "Revolver" uit dezelfde periode van de jaren '60.


Klopt, die remaster klinkt goed. The Doors begonnen toen net en zullen geen hoger budget dan The Byrds hebben gehad, al vind ik die productie ook beter klinken. Alsof er meer ruimte of diepte is. The Byrds en Beatles hebben een wat droog, vlak (gitaar)geluid.

avatar van nlkink
4,5
Bovendien, gearriveerd betekende niet zo gek veel. Als je ziet in hoe weinig tijd Rubber Soul van The Beatles is opgenomen. En één van de succesvolste albums van The Kinks, Kinda Kinks, is naar verluid in een paar weken in elkaar geflanst. Men had Tired Of Waiting nog op de plank liggen van de opnames voor het debuutalbum. En een nummer als Dancing In The Street is gewoon in één take op de band gerost.
De platenmaatschappijen gedroegen zich of het elk moment weer voorbij kon zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:09 uur

geplaatst: vandaag om 03:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.