menu

Moaning - Uneasy Laughter (2020)

mijn stem
3,60 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sub Pop

  1. Ego (3:50)
  2. Make It Stop (3:04)
  3. /// (0:37)
  4. Stranger (4:44)
  5. Running (4:18)
  6. Connect the Dots (3:56)
  7. Fall in Love (4:22)
  8. Coincidence or Fate (4:04)
  9. What Separates Us (4:03)
  10. ////////// (0:49)
  11. Keep Out (4:13)
  12. Saving Face (3:49)
  13. Say Something (2:51)
totale tijdsduur: 44:40
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Blijken al 3 singles uit te zijn: Ego / Fall in Love / Make it Stop klinkt meer synth-gedreven dan wat ik voor de voorganger kan herinneren.

Uneasy Laughter | MOANING op Bandcamp

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Op hun debuutplaat stonden een aantal erg toffe nummers, maar ook een hoop middelmaat. Ik ben benieuwd of ze nu wel een plaat lang kunnen boeien. De toevoeging van synths juich ik meestal wel toe in ieder geval.

avatar van Barend G
4,5
Ben ik de enige die hier zware Editors-invloeden in hoort (vooral in Fall In Love)? Editors ten tijde van hun twee eerste albums welteverstaan, toen het nog een spannende band was...

Fall in love klinkt in ieder geval prima. En ik hoor de Editors invloeden ook. Maar dat vind ik wel een positieve invloed.

avatar van koosknook
3,5
Luistert lekker weg, vooral de eerste helft is behoorlijk overtuigend. Voor mij is de balans tussen de synths en gitaren mooi in evenwicht. Ook de productie is ijzersterk! Nu is de vraag, gaat het beklijven, of is de eerste luisterbeurt, direct de 'wow-ste'. ?

avatar van blur8
4,0
Meerdere parels die enkele mindere tracks ruim ruim overstijgen. Hier overheersen Synths.
Dat maakt direct doorluisteren wenselijk .
DE kern: Ego & Fall in Love
Onweerstaanbaar: Stranger & Say Something
Meest overtuigende album release deze week.

avatar van blur8
4,0
Lijkt erop dat Moaning hier net effe te weinig aandacht krijgt. van daar dit bericht(je)
Even laten weten dat bijna hele album ruim euim ruim stand houdt juist na herbeluistering.
Wat ik tijd terug dropte kent geen vergangelijkheid.......
Toegevoegde top tracks: Running & Connect the Dots

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Deze sneeuwt een beetje in door alle andere goede releases die de afgelopen maanden zijn verschenen.

Moet zeggen dat het ook niet een album is die ik meteen opzet, maar staat die eenmaal op dan luistert het lekker weg.

avatar van Barend G
4,5
blur8 schreef:
Lijkt erop dat Moaning hier net effe te weinig aandacht krijgt. van daar dit bericht(je)

Terecht. Nog steeds een geweldige plaat, maar je leest er nauwelijks recensies van

2,0
Wat een enorme deceptie dit album na hun geweldige debuutplaat! Live in Amsterdam speelden ze ook geweldig destijds.

avatar van deric raven
4,0
Er heersen onzekere zware tijden in de wereld. Het milieuvraagstuk met de plastiksoep en hevige natuurbranden, escalerende relaties tussen machtige landen en de steeds verdere differentiatie van culturen, en men kan daar nu het vernietigende om zich heen slaande Corona virus aan toevoegen. Een voedingsbodem voor de verontrustende postpunk, die zich openbaart als een oude opengereten wond en al snel nieuwe dolende zieltjes wint.

Zo is deze opleving in broeinest Los Angeles allang ondergronds gaande, en krijgen ze publiekelijk alleen maar steeds meer navolging. Moaning liet die bewuste scene al twee jaar geleden kennis maken met het oorverdovende gelijknamige doemdebuut. Bij Uneasy Laughter verleggen ze het agressieve krassende gitaargeluid naar een lichtere synthesizersound. Met een muzikale omlijsting welke een stuk luchtiger over komt dan de gure herfstlawine die op het eerste album heerst.

Hierdoor kan Sean Solomon zich meer richten op de tekstuele overdracht, en vult Pascal Stevenson de ruimte op met zijn toegankelijke elektronica, nu de frontman zijn gitaarspel een minder prominente rol toedeelt. Het neigt allemaal veel sterker naar de pop gerichte new wave. De romantische hunkering naar een beter leven voert de boventoon.

De galmende zang van Sean Solomon verlaat zijn claustrofobische inlevingsgevoel en staat nog meer oog in oog met de in verval rakende aarde. Het egocentrische karakter heeft plaats gemaakt voor een meer maatschappelijk kritische inkijk. “Narcissism is not empathy”, zoals hij het zelf treffend weet te verwoorden in openingstrack Ego. Een immens contrast met de gedachtegang van twee jaar geleden.

De stoffige gruis die Andrew MacKelvie over zijn opzwepende drumspel weet op te roepen, vormt hierbij de basis voor de mistige klanken die Pascal Stevenson uit de toetsen tevoorschijn weet te toveren. Om niet direct frontaal in het daglicht te verschijnen voegt hij daar de nodige zorgelijke donkere baspartijen aan toe. Nog eventjes is daar die volle klap in het gezicht met het smerige huiveringwekkende gitaarspel van Sean Solomon. De alarmerende onvrede fase kan niet beter geaccentueerd worden.

Doordrenkt in shoegazer en dreampop is het broedgebied nog steeds gitzwart en deprimerend, maar volgt er stapsgewijs wel een voelbare wending die alles aanpakt om het positivisme een kans te geven. Een luchtigheid die dwars tegen het eerdere rauwe pessimistische werk ingaat met zwevend wollig breiwerk en vluchtige verdwalende gitaarakkoorden.

Met militaristische drillende precisie dendert Fall in Love door de speakers. Een evenwichtig sleutelnummer welke de tweedeling van Uneasy Laughter aankondigt. Vanaf nu lijkt de new wave zich met een overduidelijk vaarwel af te splitsen van de postpunk. Het is allemaal stukken aanstekelijker, met heerlijk pompende tracks die de sprankeling opzoeken waar men ook in het Koude Oorlog tijdperk naar verlangde. Veel meer eighties gebonden en dus minder late seventies, zonder afbreuk te doen aan de principiële kernbeginselen.

Het bezwaar op Uneasy Laughter is dat de band zich teveel laat leiden door invloedrijke bands uit de eerste postpunkgolf van rond de introductie in de jaren tachtig, en de herwaardering die zich vooral rond het startpunt van deze eeuw aankondigde. Messcherp wordt de balans tussen beide periodes halverwege de plaat iets te duidelijk benadrukt. Hierdoor missen ze net dat tikkeltje eigenzinnigheid wat ze uniek zou kunnen maken. Buiten dit gegeven leveren ze op muzikaal vlak geen missers af, al is het niet zo overrompelend en urgent als het naar de band genoemde eersteling Moaning.

Moaning - Uneasy Laughter | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van blur8
4,0
Moaning komt bij toeval voorbij in een oudere playlist en de volumeknop gaat vanzelf harder.
Blijvend goedgekeurd dus.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:37 uur

geplaatst: vandaag om 15:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.