Body Count - Carnivore (2020)

Het niveau van de vorige wordt weer mooi gehaald. Sterke plaat...

Ik ga er ook weer hard op. De Motörhead-cover is cringey, Another Level en When I'm Gone zijn ook niet alles, maar het titelnummer, No Remorse, Bum-Rush en het nummer met de Power Trip-zanger zijn weer goudmijntjes. Vette plaat, heerlijke band en eigenlijk ook de enige echte goede rapmetal-artiest. Niet té serieus te nemen muziek, maar heerlijke gooiers.

Bloodlust pakte me drie jaar geleden enorm bij de strot. Sterke clips, sterke boodschap. Body Count was terug, en hoe! Nu dan de opvolger. Ik vind er echt niks aan. De stukken die ik vet vind doen me denken aan iets dat beter was gedaan op de vorige plaat, en voor de rest hoor ik goedkope refreintjes, monotone metalbeats, en een wanstaltige Motörhead cover. De handvol prima nummers tussendoor weten het geheel voor mij niet te redden.

Sluit ik me bij aan, behalve dat Manslaughter in mijn beleving nog een tandje harder rockt dan Bloodlust. (als je het dan hebt over het “terug zijn” van Body Count)