Edwynn schreef:
Minder beleving zegtie dan. Hoe kan dat nou?
Summerland schudt andere kaarten dan het debuut. Op het oor lijkt het wat poppier te zijn geworden. In een track als Ode To The Future hoor je gewoon The Cure om de hoek loeren. Toch weet Dool met allerlei subtiele details haar eigen geheimzinnige sfeer hoog te houden. Die dromerige break bijvoorbeeld is toch wonderschoon?
Subtiel is ook de verandering in het lichtvoetig startende The Well's Run Dry. Gaandeweg wordt stiekem steeds donkerder. Dat is toch beleving tot en met? Het navolgende Be Your Sins grijpt zelfs weer wat terug op The Devil's Blood. Een leuke ode. In die zin vind ik Summerland net zo intens en diepgaand als Here Now, There Then. Wel weer heel anders. Eigenzinnig en eigenwijs.
Er zitten ook mooie elementen in dit album, absoluut, maar het feit dat ik er nu al niet meer naar luister zegt mij genoeg. Het pakt mij veel minder dan het debuut, wat ik nu nog steeds draai. Wellicht vind ik de productie ook een stukje minder spannend. Wellicht zit hem dat in de mix van Pieter Kloos, die "Love Like Blood" ook nog heeft gedaan. Die Ep vond ik namelijk ook nog heel goed.