menu

Gil Scott-Heron & Makaya McCraven - We're New Again (2020)

Alternatieve titel: A Reimagining by Makaya McCraven

mijn stem
3,68 (81)
81 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: XL

  1. Special Tribute (Broken Home, Pt. 1) (0:42)
  2. I'm New Here (4:13)
  3. Running (2:04)
  4. Blessed Parents (1:09)
  5. New York Is Killing Me (5:19)
  6. The Patch (Broken Home, Pt. 2) (1:16)
  7. People of the Light (2:54)
  8. Being Blessed (0:14)
  9. Where Did the Night Go (2:37)
  10. Lily Scott (Broken Home, Pt.3) (1:05)
  11. I'll Take Care of You (3:25)
  12. I've Been Me (0:35)
  13. This Can't Be Real (1:29)
  14. Piano Player (0:36)
  15. The Crutch (2:33)
  16. Guided (Broken Home, Pt.4) (1:57)
  17. Certain Bad Things (0:13)
  18. Me and the Devil (4:47)
totale tijdsduur: 37:08
zoeken in:
avatar van koosknook
4,0
Deze versie is voor mij een revelatie t.o.v. de versie uit 2011 met Jamie Xx. Deze sound voert terug naar de jaren 70 en sluit beter aan wat ik mooi en boeiend vind. Met de juiste intensiteit geproduceerd; ik kan niet anders zeggen.

avatar van davevr
4,0
Ben echt benieuwd

avatar van shaadiq haynes
4,0
Eindelijk een 'moderne' kijk op GSH's muziek die natuurlijk aanvoelt. Leve Makaya!

avatar van Poles Apart
shaadiq haynes schreef:
Eindelijk een 'moderne' kijk op GSH's muziek die natuurlijk aanvoelt. Leve Makaya!

Vond je het origineel dan niet natuurlijk aanvoelen?

Denk dat, vanwege het kale en minimale karakter van het origineel, het voor andere artiesten zo interessant is om onder handen te nemen.

avatar van Minneapolis
4,0
Ben ik even blij dat deze wordt uitgelicht als album vd week. Ik had geen idee dat er een "nieuwe" Gil scott Heron aan zat te komen. En geen mix met elektronisch zie ik. Dat belooft goeds. Erg benieuwd!

avatar van davevr
4,0
Dit is echt goed, maar echt goed. En ik ben echt fan van t origineel. Enkel Running vind ik niet goed

avatar van koosknook
4,0
Baas uitvoering van New York Is Killing Me !

avatar van Dreten Bukgat
4,5
makaya, die kan niks verkeerd doen...

avatar van ArthurDZ
4,0
Zooo, wat een lekker plaatje is dit zeg. Zowel I'm New Here als We're New Here zijn me grotendeels onbekend dus ik leer de meeste liedjes in deze versie kennen. En het bevalt goed! En zelfs met de liedjes die ik wel al in een eerdere versie kende heb ik meteen een klik, deze versie van I'll Take Care Of You bijvoorbeeld En wat een dijk van een stem had deze man toch, zeker geen nachtegaal, maar met zoveel karakter, ongelooflijk.

Ja ik ben enthousiast. Deze gaat hier nog wel vaker voorbij komen vermoed ik. Hou je wel van een streepje jazzy New York-soul, dan raad ik je deze plaat van harte aan!

avatar van Silky & Smooth
Ik was no niet bekend met Makaya McCraven, maar dit is een fijn plaatje. Qua muziek past dit op het eerste oog gehoor beter bij Gil Scott-Heron dan Jamie xx, maar ik kan niet zeggen dat het ene album beter is dan het andere. Gewoon weer een waardige toevoeging aan het oeuvre van een geweldig zanger.

avatar van Minneapolis
4,0
Ja, deze is fijn inderdaad. De Jamie Xx plaat werd goed ontvangen geloof ik, maar ik had er niks mee. Deze jazz aanpak past Gil Scott's werk i.m.o. veel beter. Een mooie aanvulling op het door mij geliefde (al koste dat even tijd) "I'm new here".
Ik moet het album vaker horen om nummers er uit te lichten, maar ik wil wel de bas op Running noemen.
En op ander momenten krijg ik een Alice Coltrane vibe van de fluitjes en harpen.

avatar van Rain King
4,5
fantastisch plaatje, doet de beste man eer aan

avatar van Mastroianni
4,0
Het origineel kende ik niet, maar dit is een fijne en interessante release. Nu ook maar eens op zoek naar het oudere werk van de grote man zelf.

4,5
Dit is wel een heel erg goede interpretatie. Indrukwekkende plaat vind ik.

avatar van AOVV
4,0
Deze plaat werd getipt door ArthurDZ, in dit topic, dat ik nu al fijn vind.

Een mooie start, want een mooie plaat is dit zeker. Ik ben niet echt bekend met het werk van Gil Scott-Heron (veel verder dan The Revolution Will Not Be Televised kom ik tot mijn scha en schande niet), dus durf ik dit wel een ontdekking noemen. Sowieso is mijn kennis van soulmuziek niet echt breed, maar ik kan er wel van genieten (Otis Redding voorop).

In 2010 bracht Gil Scott-Heron I'm New Here uit, een jaar voor zijn overlijden. In 2011 kwam vervolgens een samenwerking met Jamie xx van The xx uit, een herwerking van deze plaat naar verluidt (ik heb beide platen nog niet beluisterd). En nu is er dus We're New Again, een interpretatie van de in Parijs geboren jazzdrummer en producer Makaya McCraven, zoon van Stephen McCraven, eveneens jazzdrummer, die met o.a. Archie Shepp en Yusef Lateef (toch niet de minsten) heeft samengespeeld.

De soulvolle productie van McCraven past erg goed bij de vaak declamerende Gil Scott-Heron, met zijn lijzige stem die me beter geschikt lijkt om te vertellen dan echt te zingen. Daarbij moet ik wel meteen vermelden dat Gil Scott-Heron bijvoorbeeld I'll Take Care of You net op dat vlak (het zingen, dus) grote indruk maakt. Andere songs die ik als geweldig bestempel, zijn I'm New Here, New York Is Killing Me en het door Robert Johnson geschreven [/i]Me and the Devil[/i]. Als ik Scott-Heron zo bezig hoor, denk ik stiekem dat hij het best had kunnen vinden met Johnson.

Deze plaat telt 18 stukken, al staan er volgens mij slechts een handvol songs op. De vele kortere stukken (meer dan de helft haalt de kaap van de twee minuten niet) zitten boordevol sfeer, en ademen een bepaald gevoel uit dat ik niet helemaal kan plaatsen. Laat ik het - om net vaag genoeg te blijven - maar doorrookt naargeestige gezelligheid noemen. Daar kan je alle kanten mee op, natuurlijk.

De teksten van Scott-Heron zijn maatschappelijk relevant, jammer genoeg ook in 2020 nog steeds, en bijten van zich af. Een aantal songs heeft hij niet zelf geschreven, maar bijvoorbeeld de Broken Home-stukken zijn vlijmscherp. De instrumentatie op deze plaat is, zoals reeds eerder gezegd, soulvol, en bevat ook heel wat jazz- (die saxofoon in New York Is Killing Me!) en hip-hopinvloeden.

De teksten alleen zouden voor mij al een motivatie zijn om in 's mans oeuvre te duiken, maar daar komen ook nog 'ns de muzikale omkadering en opzet van deze plaat bij, en dat is een fraaie verdienste van Makaya McCraven. Fijne ontdekking!

4 sterren

avatar van ArthurDZ
4,0
Ik had je wel duizend likes willen geven voor je bericht, AOVV, mooi bericht bij een mooie plaat! Plaats je hem (met score op 10) ook nog even in het tip-topic zelf? Dan neem ik je score mee in de ranglijst aldaar!

Ik kan het je sterk aanraden om in het oeuvre van Gil te duiken trouwens, ik denk wel dat het bij je in de smaak kan vallen. Ze noemen hem in sommige kringen niet voor niets 'de zwarte Bob Dylan'

avatar van Choconas
4,0
Dit is nog eens een gouden combinatie! Het klinkt alsof Gil Scott-Heron, de overleden zanger en dichter, en Makaya McCraven, een eigentijdse jazzdrummer, deze plaat live hebben opgenomen ergens in de jaren '70. Ook al weet je dat de twee elkaar nooit hebben gezien (in elk geval niet recent) en dat het album dus in de studio in elkaar gezet is. McCraven werkt met een stel uitstekende muzikanten (inclusief een harpist) en gebruikt naar verluidt ook oude opnames van zijn moeder op fluit en zijn vader op kalimba, bijvoorbeeld op de momenten dat Scott-Heron zijn gedicht Broken Home voordraagt.

Muzikaal doet dit me denken aan de topplaten die Scott-Heron begin jaren '70 uitbracht. Dit geluid past hem wat mij betreft een stuk beter dan de productie uit 2010 (I'm New Here) of wat Jamie xx ermee gedaan heeft in 2011. De "nieuwe" liedjes zijn wellicht nog niet zo iconisch als Home Is Where the Hatred Is, The Revolution Will Not Be Televised en Lady Day and John Coltrane, maar de Robert Johnson-cover Me and the Devil klinkt echt als een klok. Andere favorieten zijn I'll Take Care of You, New York Is Killing Me, The Crutch en This Can't Be Real.

avatar van Minneapolis
4,0
Erg goed gedaan. De jazz maakt het muzikaal misschien wel interessanter dan het origineel. Maar er gaat wel veel van de warmte en intimiteit verloren vind ik. Daarmee bedoel ik dat bij het origineel de focus echt ligt op zijn Gil's verhalende stem, die hier soms wat opgaat in het ritmische geweld en de wat (te) zwaar aangezette bassen. Wel zo'n 1000 x beter dan Jamie Xx's mix, die hier nota bene beter scoort dan het originele album (hoe bestaat het..).

Gast
geplaatst: vandaag om 05:43 uur

geplaatst: vandaag om 05:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.