menu

Bob Dylan - The Times They Are A-Changin' (1964)

mijn stem
3,99 (469)
469 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Blues
Label: Columbia

  1. The Times They Are A-Changin' (3:15)
  2. The Ballad of Hollis Brown (5:05)
  3. With God on Our Side (7:08)
  4. One Too Many Mornings (2:40)
  5. North Country Blues (4:33)
  6. Only a Pawn in Their Game (3:32)
  7. Boots of Spanish Leather (4:39)
  8. When the Ship Comes In (3:17)
  9. The Lonesome Death of Hattie Carroll (5:47)
  10. Restless Farewell (5:34)
totale tijdsduur: 45:30
zoeken in:
avatar van Timotheus
4,5
Wat een heerlijk album is dit. Toen ik hem net gekocht had vond ik hem veel te donker. Had ook niet meteen goed naar de teksten geluisterd (stom). Maar toen ik hem laatst nog een keer opzette en op de teksten ging letten, werd ik geraakt door de schoonheid en emotie die in al de nummers aanwezig is. Kippenvel krijg ik bij North Country Blues en One Too Many Mornings.
Ook erg goed vind ik When The Ship Comes In en Hattie Carrol.

stuart schreef:
al vind ik de laatste wel erg veel lijken op Girl From The North Country:; maar ik heb liever "goed gejat, dan slecht gemaakt ".


Dat komt omdat de akkoorden in Girl From The North Country hetzelfde zijn als in Boots Of Spanish Leather.
In feite heeft hij dus gewoon een nieuwe tekst geschreven (Boots Of Spanish Leather) op de muziek van Girl From The North Country.

4,0
Goed album. Zoals wij van Bob gewend zijn goede teksten, maar de uitvoering vind ik hier en daar wat saai. Dit laatste geldt in het bijzonder voor Only a Pawn in their Game en Hattie Carroll.

Social_Mask
Hattie Carroll wel ja, maar Only a Pawn vind ik juist 1 van de beste nummers. Sowieso vind ik de eerste 6 nummers goed - het is toch wat met die Dylan albums, altijd zo'n sterk begin - waarna het album wat inzakt. Hollis Brown is ook een prachtig nummer, en het heerlijk cynische With God on Our Side. Ikzelf heb liever de Dylan van Corina, Corina - u weet wel, die melancholische, haast platonische, 'liefdesliedjes' - maar dit kan ook zeer waarderen. Vooral zijn gitaarwerk is op momenten fantastische (Hollis Brown).

avatar van Rudie
4,5
Dylan gaat lekker tekeer op deze plaat, geen ruimte meer voor humor of al te veel gebrabbel in het luchtledige. Dit album is bloedserieus en kan mij daarom ook niet altijd over de hele linie boeien, niet zoals zijn voorganger The Freewheelin' dat kan.

Maar dat wil geenszins zeggen dat we hier een minder album hebben van Dylan, absoluut niet. De opener grijpt je meteen bij de kluwen, een van de hoogtepunt uit Dylan's Folk-georienteerde beginperiode (en recentelijk nog prachtig gebruikt in de intro van de film 'Watchmen'). Andere favorieten zijn het cynische maar mooie With God on Our Side en het dramatische 'When the Ship Comes In'.

5,0
Geweldig protest album..

avatar van Cor
3,5
Cor
Consistente opvolger van 'The Freewheelin'. Niet qua sound (deze is iets somberder met minder frivoliteit), wel qua niveau van de songs. Toch waardeer ik de voorganger iets meer.

avatar van Arrie
Omdat het titelnummer toch wel als een klassieker wordt gezien, en dit album toch nog wel redelijk hoog wordt gewaardeerd, was ik best benieuwd hiernaar. Het zou in dezelfde stijl als die van The Freewheelin' Bob Dylan, en die kan ik bij vlagen wel waarderen. Maar deze viel behoorlijk tegen.

Eigenlijk heb ik hier niet eens zoveel over te zeggen. Ik vind het op muzikaal gebied echt saai, eentonig, en inspiratieloos. En ik hou sowieso al niet van Dylans stem. Ik kom echt moeilijk hier doorheen. Er staat welgeteld een nummer op dat ik wel kan waarderen en dat is When The Ship Comes In, best leuk nummer. Een bevestiging van zijn inspiratieloosheid hier, is voor mij dat Boots of Spanish Leather gewoon Girl of the North Country is, maar dan met een andere tekst. Zelfs het titelnummer, dat als een klassieker wordt gezien, hoor ik niks in.

Hier wil ik niet te veel woorden aan vuil maken. Dieptepunt in Dylans carrière, wat mij betreft. Dan luister ik liever nog een keer naar The Freewheelin' Bob Dylan. 1,5*

Father McKenzie
Stijn_Slayer schreef:
Net voor 2,50 gekocht



En Stijn, draai je deze nog vaak....???


Ik vind de plaat toch aan de sobere en sombere kant, al zijn een handvol songs zéér de moeite. Uiteraard de titelsong, maar zeker ook With God On Our Side, The Lonesome Death of Hattie carroll en de Ballad of Hollis Brown... maar voor dit album moet je toch echt wel in de juiste stemming zijn, een nogal sombere stemming.
Maar zo zwart-wit slecht als de vorige "sprekerd" vind ik de plaat lang niet...

Stijn_Slayer
Om eerlijk te zijn draai ik deze niet zo vaak, maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik eerder een cd opzet dan een lp. Zeker als ik achter de pc zit, waar ik geen platenspeler heb.

Voor een (klein) deel ook om de reden die jij schetst, het is inderdaad een wat zwaarmoedig album. Toch vind ik dit wel zijn beste folkplaat, en dus wat beter dan het toch iets wisselvalligere The Freewheelin' Bob Dylan. Het verschil vind ik echter niet dusdanig groot (ik heb ze allebei op 4* staan).

Antonio
Hebben jullie het filmpje al gezien van Bob Dylan die onlangs optrad in het huis van President Obama ???

Hij speelt daar (op akoestische gitaar nota bene...) het titelnummer van deze plaat.

Bob speelt

avatar van bertus99
Antonio schreef:
Hebben jullie het filmpje al gezien van Bob Dylan die onlangs optrad in het huis van President Obama ???

Hij speelt daar (op akoestische gitaar nota bene...) het titelnummer van deze plaat.

Bob speelt


Wat ik mooi vind is dat hij door het beperkte bereik dat zijn stem nog heeft de tekst monotoner voordraagt dan vroeger. Het wordt daardoor veel minder verwachtingsvol en optimistisch dan vroeger. Het heeft misschien zelfs een zekere dreiging.
Yes...The Times they are a' changing....maar waar naartoe?

Gerben-DT
bertus99 schreef:
(quote)


Wat ik mooi vind is dat hij door het beperkte bereik dat zijn stem nog heeft de tekst monotoner voordraagt dan vroeger. Het wordt daardoor veel minder verwachtingsvol en optimistisch dan vroeger. Het heeft misschien zelfs een zekere dreiging.
Yes...The Times they are a' changing....maar waar naartoe?


Fijne uitvoering en de betekenis van de plaat draait 180 graden. Waar vroeger de indruk werd gewekt dat bob de loser was en snel zou gaan winnen, krijg je nu het gevoel dat hij juist zijn winperiode heeft gehad en dat het nu tijden voor anderen worden..

avatar van bertus99
Gerben-DT schreef:

Fijne uitvoering en de betekenis van de plaat draait 180 graden. Waar vroeger de indruk werd gewekt dat bob de loser was en snel zou gaan winnen, krijg je nu het gevoel dat hij juist zijn winperiode heeft gehad en dat het nu tijden voor anderen worden..


Nou dat bedoelde ik niet. Ik denk dat The times they are a changing nu een heel andere betekenis krijgt, namelijk een pessimistische in plaats van het optimisme van de jare '60. Er is niet veel terecht gekomen van die betere wereld waar Dylan en anderen destijds in geloofden. De tijden veranderen, maar de verkeerde kant op. Ik krijg de indruk dat Dylan die draai geeft aan wat ooit zijn bekendste protestsong was.

Gerben-DT
bertus99 schreef:
(quote)


Nou dat bedoelde ik niet. Ik denk dat The times they are a changing nu een heel andere betekenis krijgt, namelijk een pessimistische in plaats van het optimisme van de jare '60. Er is niet veel terecht gekomen van die betere wereld waar Dylan en anderen destijds in geloofden. De tijden veranderen, maar de verkeerde kant op. Ik krijg de indruk dat Dylan die draai geeft aan wat ooit zijn bekendste protestsong was.


dat is ook wat ik ongeveer bedoel. De tijd van de 'goede' optimisten is voorbij en nu is het aan de 'slechte' egoisten..

the x
beetje bij beetje alle albums van Bob Dylan serieus te beluisteren, in chronologische volgorde. Maar dit album kan mij van de eerste 3 het minst boeien. Ik kan mijn aandacht er niet bij houden, wat ik bij de voorgaande twee wel kan. toch is dit natuurlijk nog een aardig/prima album. 3*

avatar van De Daniël
4,5
Boots of Spanish Leather is voor mij misschien wel het mooiste uit het gehele repertoire van Dylan.

avatar van Echoes Planet
4,5
Waarschijnlijk een van Dylan's beste werken. Met het prachtige "When the Ship Comes" en "The Times are Changing". Moet je niet teveel woorden aan vuil maken, maar gewoon van genieten.

Nihilisme
The Lonesome Death of Harrie Carroll laat zien waarom dit met uitstek de beste artiest is die leeft of ooit geleefd gaat hebben. Geweldige plaat, ben 'm steeds meer gaan waarderen in de loop van de tijd.

avatar van RollingStone__
4,0
Goed album van Bob Dylan , één van de betere !

avatar van Stalin
Antonio schreef:
Hebben jullie het filmpje al gezien van Bob Dylan die onlangs optrad in het huis van President Obama ???

Hij speelt daar (op akoestische gitaar nota bene...) het titelnummer van deze plaat.

Bob speelt


Kwam een interview met Obama tegen, waar hij nog het volgende had te zeggen over Dylan's optreden:

You had Bob Dylan here. How did that go?

Here's what I love about Dylan: He was exactly as you'd expect he would be. He wouldn't come to the rehearsal; usually, all these guys are practicing before the set in the evening. He didn't want to take a picture with me; usually all the talent is dying to take a picture with me and Michelle before the show, but he didn't show up to that. He came in and played "The Times They Are A-Changin'." A beautiful rendition. The guy is so steeped in this stuff that he can just come up with some new arrangement, and the song sounds completely different. Finishes the song, steps off the stage — I'm sitting right in the front row — comes up, shakes my hand, sort of tips his head, gives me just a little grin, and then leaves. And that was it — then he left. That was our only interaction with him. And I thought: That's how you want Bob Dylan, right? You don't want him to be all cheesin' and grinnin' with you. You want him to be a little skeptical about the whole enterprise. So that was a real treat.

avatar van Stalin
Dylan’s ‘Times They Are A-Changin” Fetches $422,500

Bob Dylan's handwritten lyrics for “The Times They Are A-Changin’” fetched $422,500 at Sotheby’s in New York today as hedge-fund manager Adam Sender bested five other bidders for the folk-music artifact.


Link

Hierbij een link naar een foto van de originele teksten.

avatar van kort0235
4,0
Weer een prachtig akoestisch album van het muzikaal genie met bijzondere tekstuele vaardigheden!
Ik vind qua niveau niet veel verschil met The Freewheeling Bob Dylan, alleen deze is meer maatschappelijk/ politiek gericht.
De titelsong vond ik vroeger mooi, nu nog steeds, het blijft een enorme klassieker.
When the ship comes in vind ik ook prachtig en weliswaar door de Hollies ook mooi gezongen
(Hollies sing Dylan). De rest van die Hollies plaat is veel minder tot slecht zelfs.
Boots of Spanish leather ken ik ook van Joan Baez, die deze song prachtig gecovered heeft.
Dit album krijgt een hoge waardering van mij (4.0*), omdat naar mijn persoonlijke mening Bob Dylan nog mooiere albums heeft gemaakt (Blonde on blonde bijvoorbeeld).

avatar van AOVV
4,0
Arrie schreef:
... dat Boots of Spanish Leather gewoon Girl of the North Country is, maar dan met een andere tekst.


Ik ben 'm net aan het beluisteren, en daarin moet ik je wel gelijk geven; de gelijkenissen zijn erg treffend. Ik sta wel wat positiever tegenover deze plaat dan jij, Arrie, maar ik vind het toch ook zeker niet zijn beste..

avatar van AOVV
4,0
Na 'The Freewheelin' Bob Dylan' bleef Dylan een beetje ter plaatse trappelen met de release van 'The Times They Are A-Changin''. Muzikaal klinkt het vrijwel hetzelfde, iets minder zelfs dan de vorige plaat; tekstueel is het meer gericht op de protestbeweging, met natuurlijk de titelsong als bekendste voorbeeld. Dit nummer is tekstueel erg fraai, mooie zinsstructuur ook, die een beetje typisch is voor Dylan: "Come mothers and fathers throughout the land; and don't criticize what you can't understand; your sons and your daughters are beyond your command; your old road is rapidly agin'; please get out of the new one, if you can't lend your hand; for the times, they are a-changin'".

Verder is het vooral op tekstueel gebied dat de accenten misschien wat verlegd zijn, zoals ik al eerder aanhaalde. Kritiek op deze plaat kan zijn dat ie te saai klinkt, en ja, misschien is dat ook wel zo, net dat tikkeltje saaier en minder opwindend dan voorganger 'The Freewheelin' Bob Dylan', en niet zo rauw en spontaan als zijn debuut. 'With God On Our Side' doet me denken aan 'Pub With No Beer', het nummer waarop Bobbejaan Schoepen zijn 'Café zonder Bier' baseerde. Om het echt te gaan vergelijken met dat nummer, gaat me te ver, maar het heeft er toch iets van.

Het zijn allemaal vrij simpele liedjes qua melodie; akoestische gitaar, mondharmonica en de stem van Dylan, die zich bij vlagen toch weer ongelooflijk weet in te leven. Het valt me ook op dat deze plaat een pak serieuzer klinkt dan de vorige, waarop hij toch meer gekscheerde. Ik hou van de gekscherende Dylan, maar wat dat betreft komt mijn deel nog wel met de volgende platen. Dit is een plaat die we moeten respecteren, en de reacties erop (Dylan werd gezien als de voorganger van de protestbeweging in Amerika dankzij onder andere de titelsong) hebben misschien wel indirect geleid tot de omslag in Dylan's oeuvre, waardoor hij later geniale platen maakte, zoals 'Highway 61 Revisited' en 'Blonde On Blonde'.

'One Too Many Mornings' vind ik een geweldig schoon nummer, en het bewijst tevens nog maar eens dat Dylan de kunst der liefdesliedjes schrijven ook onder de knie heeft. Weliswaar klinkt dit nog wat zoet, en nog niet zo bitter als op 'Blood On The Tracks', maar Dylan was ten tijde van 'The Times They Are A-Changin'' nog vrij jong, en het was nog maar zijn derde plaat, dus dat is enigszins te begrijpen. 'Only A Pawn In Their Game' is qua onderwerp weer helemaal anders; hij uit kritiek op politiek, in het bijzonder de politiek die werd gevoerd tegen zwarten. Zo wordt in de eerste strofe het verhaal gedaan van Medgar Evers, Afro-Amerikaanse burgerrechtenactivist, die werd vermoord door een blanke. Dylan heeft duidelijk veel respect voor Evers, en doet z'n verhaal met veel inleving. De laatste strofe gaat over de begrafenis van Evers, "They lowered him down as a king". Ontroerend mooi, eigenlijk.

'Ballad Of Hollis Brown' doet het uiterst aandoenlijke verhaal van een arme boer uit South Dakota, die uit pure wanhoop, omdat hij niets meer heeft, zijn gezin doodt, om daarna zichzelf van het leven te beroven. Muzikaal is het misschien simplistisch, een bluesje, maar tekstueel is dit zo zwaar. Het geeft een authentiek beeld van de tekortkomingen van de Amerikaanse maatschappij, en van de kwetsbaarheid van de inwoners.

'When The Ship Comes In' is, na het aan 'Girl Of The North Country' refererende 'Boots Of Spanish Leather' een verademing. Het is eigenlijk een beetje een vreemde eend in de bijt; net wat sneller gespeeld, nijdigere mondharmonica.

'The Lonesome Death Of Hattie Carroll' is er weer eentje in de categorie van bijtend pijnlijke trieste songs over wat er allemaal verkeerd gaat. Dylan neemt het weer maar eens op voor de zwarte medemens, een dappere, lovenswaardige daad. Hattie Carroll werd vermoord door een rijke tabakboer, William Zanzinger. De manier waarop Dylan zijn verhaal doet, is geweldig aangrijpend. Hij wijst het blanke ras met de vinger, en verwerpt racisme. Erg intens is ook de strofe waarin hij het heeft over het leven dat Hattie Carroll leidde; als keukenmeid was zij de moeder van tien kinderen, "who carried the dishes and took out the garbage; and never sat once at the head of the table; and didn't even talk to the people at the table; who just cleaned up all the food from the table", een braaf mens ook: "and she never done nothing to William Zanzinger". Wat ook opmerkelijk is, is het feit dat Dylan de namen van de hoofdrolspelers gewoonweg noemt, wat heel direct overkomt. Maar dat is gewoon de enige juiste manier om de boodschap door te laten dringen.

Afsluiter is het trage 'Restless Farewell', en uit de tekst is op te maken dat Dylan een twijfelachtige persoon is, met veel onzekerheden, wat leidt tot een zekere vorm van rusteloosheid. Een van de mindere nummers toch wel, samen met 'Boots Of Spanish Leather'. Maar het vormt helemaal geen smet op deze uitstekende plaat, die druipt van de goeie teksten en doordrongen is van een soort hardnekkigheid om te weigeren het leven uit handen te geven; desondanks alle gruwelijke dingen waarover Dylan het heeft, blijft er altijd wel een sprankeltje hoop hangen, al klinkt die meestal ironisch, zoals de laatste strofe van 'Ballad Of Hollis Brown': "There's seven people dead; on a South Dakota farm; somewhere in the distance; there's seven new people born".

Tot slot wil ik het nog even hebben over de tekst van 'With God On Our Side', waarin hij een chronologisch overzicht geeft van enkele gruwelfeiten uit de geschiedenis van onze planeet; gevolgd door de laatste twee strofen, over Judas Iskariot en zijn vrees voor een volgende oorlog. Dit heeft hij bijvoorbeeld te zeggen over WO II:

"When the Second World War, came to an end;
We forgave the Germans, and then we were friends;
Though they murdered six millions, in the ovens they fried;
The Germans now too have, God on their side."

In vrij simpele bewoordingen legt Dylan hier naar mijn mening de oorzaak van aanhoudende conflicten bloot; zoals de lakse houding van de geallieerden er toch ook voor een deel voor zorgde dat Hitler kon herbewapenen en WO II beginnen, zo vreesde Dylan dat dit zich zou herhalen, als men weer te laks zou zijn. Gelukkig is dat niet gebeurd, ook omdat de VN een stabielere instantie is dan de Volkenbond, die stond nog niet helemaal op punt, en mensen leren altijd uit hun fouten. Maar goed, dit is geen geschiedenisforum, dus.. Om mijn punt maar te maken.

Met zijn derde plaat maakt Dylan niet echt vooruitgang op muzikaal vlak, en waarschijnlijk was hij daar toen ook nog helemaal klaar voor. Tekstueel verlegt hij de accenten lichtjes, en neemt hij het nog meer op voor de onderdrukte Afro-Amerikaanse gemeenschap van Amerika. Erg puike plaat, die het net niet haalt bij zijn voorganger, en dus logischerwijs een halfje minder krijgt.

4 sterren

avatar van SnelleSnake
3,5
Mooi album, wat mij betreft net iets consanter dan the Freewheelin' Bob Dylan, maar minder uitschieters. De titlesong, 'When the Ship Comes In' en 'The Lonesome Death of Hattie Carroll' zijn prachtige nummers. Ik vind 'Girl from the North Country' zo mooi dat het mij niet stoort dat het hier nog eens op staat met een andere tekst.

avatar van Kramer
4,0
SnelleSnake schreef:
Ik vind 'Girl from the North Country' zo mooi dat het mij niet stoort dat het hier nog eens op staat met een andere tekst.


Maar op zich staat die hier helemaal niet op, of word ik nou gek?

Hendrik68
Boots of Spanish Leather is Girl from the North Country in een ander jasje. Of eigenlijk in hetzelfde jasje met een andere tekst.

avatar van SirPsychoSexy
3,5
AOVV schreef:
Tot slot wil ik het nog even hebben over de tekst van 'With God On Our Side', waarin hij een chronologisch overzicht geeft van enkele gruwelfeiten uit de geschiedenis van onze planeet; gevolgd door de laatste twee strofen, over Judas Iskariot en zijn vrees voor een volgende oorlog. Dit heeft hij bijvoorbeeld te zeggen over WO II:

"When the Second World War, came to an end;
We forgave the Germans, and then we were friends;
Though they murdered six millions, in the ovens they fried;
The Germans now too have, God on their side."

In vrij simpele bewoordingen legt Dylan hier naar mijn mening de oorzaak van aanhoudende conflicten bloot; zoals de lakse houding van de geallieerden er toch ook voor een deel voor zorgde dat Hitler kon herbewapenen en WO II beginnen, zo vreesde Dylan dat dit zich zou herhalen, als men weer te laks zou zijn. Gelukkig is dat niet gebeurd, ook omdat de VN een stabielere instantie is dan de Volkenbond, die stond nog niet helemaal op punt, en mensen leren altijd uit hun fouten. Maar goed, dit is geen geschiedenisforum, dus.. Om mijn punt maar te maken.

Ondanks je mooie bespreking denk ik dat je niet helemaal tot de kern van de tekst komt. Dylan geeft in dit nummer vooral een sneer naar het misbruiken van het geloof door regerings- en legerleiders om imperialistische oorlogen te rechtvaardigen. Het maakt niet uit wie onze tegenstander is of waarom we precies vechten, wij (in dit geval de Amerikaanse kolonialisten) hebben God aan onze kant en al de rest heeft ongelijk. Het doel heiligt de middelen: het voetvolk moet voor de rest mooi in de pas lopen, vechten tot de laatste snik en vooral geen lastige vragen stellen aan Uncle Sam.

Daar slaat de laatste strofe ook op: de verteller is vermoeid omdat hij enkel machteloos kan toezien hoe mensen elkaar keer op keer weer de dood in jagen. Daarbij wordt hen voorgehouden dat ze vechten in naam van God, zodat ze niet zien dat het eigenlijk Judas is die hen leidt.

avatar van viking1
4,0
Prachtig akoestisch album.
Goede teksten.
Evenwichtig album,veel politiek/protest getinte nummers.
Maar heerlijk melagoniek en gevoelig gebracht door de man begeleid op gitaar en mondharmonica.

avatar van IllumSphere
4,5
Buiten The Tallest Man on Earth heb ik eigenlijk niet veel met folk. Nu luisterde ik al een tijdje naar een aantal nummers van Bob Dylan, maar ik heb me nog nooit echt verdiept in zijn muziek. Nu heb ik hem een tijdje geleden in een lijstje geplaatst en nu ik het einde nader van dat lijstje kom ik tot de albums van Bob Dylan. Door mijn gebrek van kennis van het folk genre zal ik me er nu nog niet echt in verdiepen.
Wat ik wel weet is dat Dylan vaak gebruik maakt van de mondharmonica en dat het meer dan enkel een toegevoegde waarde is. En ook hier wordt zijn talent ten volle benut. Met de akoestische gitaar erbij klinkt alles fantastisch. Aangezien dit mijn eerste volledig album van Dylan is, weet ik niet als ik nog iets beter vind dan dit album, maar dat dit album heel goed is staat buiten kijf.

Ik ben eens benieuwd wat die andere albums zullen geven, want als het allemaal klinkt als dit album kan het zomaar eens gebeuren dat Dylan in mijn Hall Of Fame terechtkomt.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:00 uur

geplaatst: vandaag om 17:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.