Omens is een nieuw hoofdstuk in het steeds dikker wordende massieve songbook van het uit Boston afkomstige Elder. Nog steeds maken ze lang uitgerekte tracks vanuit het stoner rock principe. Alleen zijn ze dit hallucinerende genre ruimschoots ontgroeid, en zoeken ze naar andere opvallende elementen om zichzelf te vernieuwen. Een meer dan logisch vervolg dus op hun vierde volwaardige plaat Reflections of a Floating World.
Dat er hiervoor steeds vaker uitgeweken wordt naar Europa was al duidelijk merkbaar op het in Berlijn opgenomen The Gold & Silver Sessions. Voor Omens zitten ze in het aangrenzende Frankrijk in de Black Box studio van Peter Deimel, die al eerder samenwerkte met dEUS, Shellac en het meer in de lijn van Elder opererende grote muzikale broer Motorpsycho.
Met de diep trieste doom metal invloeden en verbitterende emo zang is Omens van Elder een buitenbeentje in de psychedelische progrock scene. De profetische decadentie die de plaat uitstraalt is te herleiden tot de totale zelfvernietiging en landschapsvervuiling waar de mensheid de aarde naar toe dwingt. Een geliefd thema bij bands om op terug te vallen, wat in de nabije toekomst zeker nog vaker zal gebeuren. De luchtigheid die op de voorganger nog voor enige houvast zorgde is hier vrijwel geheel verdwenen.
Door sprookjesachtig af te trappen in Omens zuigen ze je direct al mee in het deprimerende verhaal. Het titelstuk grijpt terug naar een onevenwichtige natuur. Herinneringen die overschaduwt worden door een stervende planeet. De pijn zit oppervlakkig verborgen in de getergde vocalen van hoofdpessimist Nick DiSalvo, die tevens de verantwoording opeist voor de vette dromerige gitaarriffs en schreeuwende hardrock explosies. De toon is confronterend direct en hard. Grove schetsmatige gitaarpartijen worden overwoekerd door vernietigende drumslagen van nieuweling Georg Edert, die soms wat moeite lijkt te hebben om het juiste ritme te kanaliseren.
Gastmuzikant Fabio Cuomo is mede aansprakelijk voor de prachtige retro synthesizerpartijen. Samen met Nick DiSalvo en Mike Risberg laat hij ze onderdrukt op de achtergrond rondcirculeren, om er vervolgens een likje duister postpunk pastel aan toe te mengen. Net zo donker gekleurd zijn de logge basakkoorden van Jack Donovan die zelfs terug grijpen naar de zware jaren negentig grunge. Verder is er gekozen voor opvallende veel eighties metal melodielijnen en new wave keyboards en een scherpe mespunt aan in Duitsland opgepikte futuristische krautrock klanken.
Het veelvoud aan stijlveranderingen laat horen dat de band nog steeds open staat voor verruiming van de sound. Er wordt gebouwd aan een avontuurlijk fundament waarbij de basis diep gegrond blijft staan. Niet altijd pakt het even sterk uit, waardoor de ongedwongenheid overgaat in overbodig experimenteerdrang. Al past die schetsmatige veelvoud ook wel weer perfect bij het bewust ruw uitgewerkte onderwerp. Met twee nieuwe ingespeelde muzikanten in de gelederen en een bredere interesse voor groeimogelijkheden lijkt Elders in een fase te verkeren die in de toekomst alleen maar mooier kan uitpakken.
Elder - Omens | Metal | Written in Music - writteninmusic.com