menu

Car Seat Headrest - Making a Door Less Open (2020)

mijn stem
3,40 (150)
150 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Matador

  1. Weightlifters (5:40)
  2. Can't Cool Me Down (5:09)
  3. Deadlines (Hostile) (4:21)
  4. Hollywood (3:22)
  5. Hymn [Remix] (2:48)
  6. Martin (3:27)
  7. Deadlines (Thoughtful) (5:51)
  8. What's with You Lately (1:34)
  9. Life Worth Missing (4:53)
  10. There Must Be More Than Blood (7:33)
  11. Famous (2:44)
totale tijdsduur: 47:22
zoeken in:
avatar van VladTheImpaler
3,5
De volgorde hier is echt heel anders dan op Spotify. Iemand een verklaring?

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Het verschil tussen vinyl en digitaal, had ik al eens gepost.

Making A Door Less Open | Matador Records EU

avatar van musicfriek
Nu wordt het verwarrend, ik heb een correctie ingediend en de tracklist van i-tunes overgenomen, in de link van Eddy zie ik weer 2 andere tracklists

Ik zie 2 versies van Deadlines (Hostile en Thoughtful), klopt dit? Die mis ik weer in de link van Eddy.

Car Seat Headache!

avatar van Obscure Thing
2,5
Een stijlbreuk met het oude werk, wat helemaal niet erg hoeft te zijn. Maar in dit geval ben ik niet mee. Het is vooral saai.... En als je één ding niet van deze band kon zeggen was het dat het saai was. Alles klinkt enorm vlak en het experimenteren met electronica is een beetje een dooddoener aan het worden in indie vrees ik. Doe er dan in ieder geval iets origineels mee. Ik krijg hier heel erg het gevoel "been there, done that". Ik vind het op Hollywood na ook niet echt slecht, maar er blijft bar weinig hangen na een paar luisterbeurten. Alleen Deadlines is echt een banger. Tot nu toe een 3, maar misschien kan het nog groeien.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
musicfriek volgens mij zijn er 3 type releases: vinyl / cd / streaming sites.

Had eigenlijk maar 2 verschillende releases verwacht en dat de CD versie en de streaming sites versie hetzelfde zouden zijn maar dat is (nu) dus niet zo. Tenzij men een vergissing heeft gemaakt.

De akoestische versie's van nummers lijken helaas alleen op CD te verschijnen. Dus als je alles wil hebben dan moet je de LP én de CD hebben.

Making a Door Less Open | Car Seat Headrest op Bandcamp

avatar van Rain King
2,0
krijg echt een rolberoerte van deze zooi

Na al die prachtige gitaargestuurde platen gaan nu de elektronica, drumbeats meer overheersen.
Teleurstellende nummers. Niet alleen Hollywood.
Jammer ze waren magisch, bevrijdend in hun songs met ijzersterke composities.
Wat overblijft is nog wel een aantal prachtige songs.

avatar van ArthurDZ
4,0
Zo, sterke plaat weer hoor, met opnieuw een heleboel toffe, frisse, passionele en ontwapenende composities. De bijgevoegde electronica is/voelt nieuw en kan wellicht even wennen zijn, maar al bij al vind ik dit nu ook weer niet zo'n grote stijlbreuk eigenlijk: Will is godzijdank niet plots op een andere manier gaan componeren nu hij plots synths en drumcomputers ontdekt heeft. In de grond blijft dit gewoon pure onversneden kwaliteits Car Seat Headrest-rock, maar op deze manier blijft het fris. Knap werk weer!

avatar van Rvdz
3,0
Wat een gezever met die tracklists, als Toledo de Kanye West van de indie rock wil zijn had 'ie wat mij betreft niet meteen naar Life of Pablo hoeven springen. Maar goed, de Spotify-versie klinkt vooralsnog (iets) beter dan verwacht. Weightlifters, de eerste versie van Deadlines en There Must Be More Than Blood doen het hier erg goed voorlopig, maar er staan ook wel echt een paar draken op. What's With You Lately

avatar van Subtle_Fuse
2,0
This is a bad album, it sounds like they tried to go more mainstream as well as experimenting outside of their comfort zone and failed at both. there are some nice highlights but, as a whole, this is all over the place. I don't care that he went synthpop, I just care that these synths sound like absolute shit

My disappointment is immeasurable and my day is ruined.

avatar van Frenz
Herkenbaar CSH met aardige nieuw invloeden, luister nu naar 'There Must Be More Than Blood' en daar zit niet de epische kwaliteit in van bijv. The Ballad of the Costa Concordia, maar het bezwerende, traag doorduwende is fraai, komt goed binnen.
Ben heel benieuwd hoe hij gaat bevallen na meerdere luisterbeurten, het begin geeft hoop. Eens met ArthurDZ dat het fris blijft zo, ontwikkeling op deze manier, helemaal goed.

Totaal niet eens met onze Engelstalige vriend hierboven, consistent album, anders, maar zeker consistent en synthpop? Really? (zie, ik kan ook Engels)

avatar van Forza
3,5
Ik vind de meeste nummers goed, maar het is toch behoorlijk minder dan de vorige albums. Hetgene wat Car Seat Headrest zo interessant maakt is de onconventionele en onvoorspelbare opbouw van liedjes. De vertaling daarvan naar meer elektronische muziek vind ik niet erg geslaagd.

avatar van erwinz
3,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Car Seat Headrest - Making A Door Less Open - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Car Seat Headrest - Making A Door Less Open
Car Seat Headrest komt helaas niet op de proppen met Teens Of Denial Volume 2, maar toont wel veel lef op een album dat alle kanten op schiet en hier en daar flink tegen de haren instrijkt

Liefhebbers van de betere gitaarplaten hadden Making A Door Less Open waarschijnlijk al met potlood opgeschreven voor de jaarlijst over 2020, maar kunnen de gum er bij pakken. Will Toledo heeft de muziek van zijn band voorzien van een stevige elektronische impuls en heeft zich bovendien opengesteld voor uiteenlopende genres. Making A Door Less Open is hier en daar mijlenver verwijderd van Teens Of Denial, maar is af en toe ook opeens heel dichtbij. Car Seat Headrest strijkt zo nu en dan flink tegen de haren in, maar maakt minstens net zo vaak indruk met songs vol experiment en bravoure.

Car Seat Headrest kwam vier jaar geleden voor velen, en in ieder geval voor mij, uit het niets op de proppen met een fantastische gitaarplaat. Teens Of Denial was de beste gitaarplaat van 2016 en misschien wel de beste gitaarplaat van het afgelopen decennium. Teens Of Denial bleek zeker niet het eerste wapenfeit van de band uit Leesburg, Virginia. Op de bandcamp pagina van Car Seat Headrest was nog een flink aantal eerdere albums te vinden. Stuk voor stuk niet zo goed als Teens Of Denial, maar zeker interessant.

De enorme productiviteit van voorman Will Toledo kreeg door het succes van Teens Of Denial een flinke knauw. Car Seat Headrest stond de afgelopen jaren wereldwijd op het podium, waardoor de tijd ontbrak voor het maken van de opvolger van het doorbraakalbum. De afgelopen vier jaar moesten we het daarom doen met een (overigens uitstekende) remake van een vroeg album van de band en met een live-album, maar vorige week verscheen dan eindelijk een nieuw album van Car Seat Headrest.

Het is een album waar ik met hoge verwachtingen naar uit heb gekeken, maar bij eerste beluistering viel Making A Door Less Open me vies tegen. Heel vies tegen zelfs. Will Toledo heeft het geluid van zijn band op het nieuwe album niet alleen verrijkt met flink wat elektronica, maar heeft verder de lange tracks die Teens Of Denial zo typeerden en zo interssant maakten vaarwel gezegd. Making A Door Less Open bevat 11 songs en heeft hier 47 minuten voor nodig, terwijl Teens Of Denial maar liefst 70 minuten uit trok voor 12 songs. Bij eerste beluistering hoorde ik maar weinig terug van de band die in 2016 zoveel indruk maakte, maar het gekke is dat er na een paar luisterbeurten zoveel op zijn plek viel dat ik Making A Door Less Open inmiddels ervaar als een redelijk typisch Car Seat Headrest album, al is het maar vanwege de zang van Will Toledo.

Het nieuwe album van de Amerikaanse band bevat een aantal songs die toegankelijker zijn dan die op de vorige albums. In de meest toegankelijke songs op het album klinkt de band als een wat rauwere versie van The Strokes, maar dan wel een versie van The Strokes die duizendmaal urgenter klinkt dan op het onlangs verschenen nieuwe album van de New Yorkse band en een versie die het gitaargeweld hier en daar niet schuwt. Making A Door Less Open is inderdaad voorzien van flink wat elektronische impulsen, maar liefhebbers van het gitaargeluid van de band komen ook nog steeds ruimschoots aan hun trekken.

Car Seat Headrest heeft een album gemaakt met toegankelijkere momenten, maar het grootste deel van het Making A Door Less Open bevat compromisloze muziek die overloopt van eigenzinnigheid. Car Seat Headrest heeft ook een album vol uitersten afgeleverd. Van een stomvervelend niemendalletje (Hollywood) naar ongrijpbaar experiment (Hymn) naar een poging tot elektronische dansmuziek (Deadliness). En zo is het iedere track weer afwachten wat er gebeurt.De uitersten op Making A Door Less Open zijn zeker niet de beste momenten van het album, al bevatten ook de genoemde tracks uitstapjes die herinneren aan de band die zo imponeerde met Teens Of Denial. Bijna alle tracks tussen de uitersten zijn veel beter. Van akoestische songs tot puntige popsongs met een hoog The Strokes gehalte of stiekem toch songs die herinneren aan de geweldige voorganger.

Ik weet nog steeds niet wat ik precies moet denken van dit album. Het is zeker niet zo goed als Teens Of Denial, maar ook zeker niet zo slechts al hier en daar wordt beweerd. Laten we het er maar op houden dat Car Seat Headrest haar eigenzinnigheid nog maar eens heeft onderstreept. Erwin Zijleman

avatar van Elbow
4,0
Als fan moest ik toch eventjes slikken toen ik het album voor het eerst hoorde. Weg waren de weelderige Dromerige nineteens gitaar composities. Maar na een tijdje viel de puzzel van elektronica en experiment toch in elkaar. Zoals Erwinz hierboven al aanhaalde, het is minder prachtig als Twin Fantsy ( blijft mijn all time favoriet ) en TOD, maar het is zeker geen slechte plaat. Mijn vrouw hoort liever deze CSH dan de ketelmuziek die ze Twin Fantasy benoemt. Omdat ze meer dansbaar, toegankelijker en minder donker is volgens haar.

Deadlines ( hostile) Martin, Deadlines ( Thoughtful ) Life worth Missing en There must be more than blood en can’t cool it down kunnen bij het beste van CSH toegevoegd worden. Zelfs Martin ( heerlijke trompetjes op het einde ) en Life Worth missing zouden weleens veel AirPlay kunnen krijgen op de alternatieve radio’s.

Knappe plaat maar geen topplaat !

Thekillers87327
Het nummer cant cool me down lijkt verdraait veel op een nummer van de nieuwere strokes. De stem is gewoon precies hetzelfde haha

avatar van overmars89
3,0
Toch wel een hele interessante listen dit. Ze lijken wel beetje hun rauwe randje verloren te hebben.

Bepaalde tracks lijken de mannen wat meer binnen de lijntjes te blijven met een soort van makkelijke poprock, beetje a la The Arctic Monkeys, en een aantal tracks experimenteren de mannen er wat meer op los. Sommige tracks werken wel en andere weer wat minder. Het album voelt niet echt een een geheel en ze zijn wat zoekende lijkt het.
Toch blijft het wel een interessante listen en zijn bepaalde stukken toch zeer aangenaam.

De 2 openingstracks en Hollywood zijn tot nu toe mijn favoriet. Ik weet niet zo goed of ik de uitstapjes naar EDM geslaagd moet noemen. Aan de ene kant voelt het een beetje cheesy, aan de andere kant gaan ze er af en toe best creatief mee om.

avatar van mr.oizo
4,0
Thekillers87327 schreef:
Het nummer cant cool me down lijkt verdraait veel op een nummer van de nieuwere strokes. De stem is gewoon precies hetzelfde haha


Dat dacht ik ook meteen, echt identiek!
Leuk album met enkele sterke songs. Er staan echter teveel afzichtelijke buitenbeentjes op zodat dit album bij lange na niet in de buurt komt van Twin Fantasy en Teens of denial.
Deadlines (Hostile) is mijn favoriet.

avatar van RadioMad
Ik had meteen tien buren aan mijn deur 30 seconden nadat ik deze plaat ingestart had.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
RadioMad schreef:
Ik had meteen tien buren aan mijn deur 30 seconden nadat ik deze plaat ingestart had.
Die hadden ook last van muggen?

avatar van Rudi S
3,5
RadioMad schreef:
Ik had meteen tien buren aan mijn deur 30 seconden nadat ik deze plaat ingestart had.


Daar hebben die gasten met de albumtitel al enigzins rekening mee gehouden

2,0
Een paar keer geluisterd, maar nee, dit is het niet voor mij. Ik snap dat artiesten nieuwe dingen willen proberen, maar dan moeten de nummers zelf goed zijn. Maar ik vind het allemaal vlak. Er gebeurd niet veel.
En dat vond ik juists zo interessant bij de vorige albums. Er zat in elk nummer wel iets pakkends.

avatar van Prime
4,0
De eerst luisterbeurt kon het mij ook allemaal niet zo heel veel bekoren (hoorde hier en daar wel de potentie). Na een draaibeurt of 4 kan ik gelukkig zeggen dat het album geland is. Can’t Cool Me Down en Deadlines (Thoughtful) reken ik zeker tot het beste wat ik van CSH gehoord heb.

avatar van Obscure Thing
2,5
Bij mij is het juist hoe vaker ik het luister, hoe minder goed ik het ga vinden. Hollywood en Hymn reken in tot het slechtste wat ik van CSH gehoord heb. De rest is pure middelmaat met uitzondering van Weightlifters en Deadlines(Thougtful). Maar zelfs die twee nummers komen niet bepaald in de buurt van Bodies, Costa Concordia, Maud Gone, Beach Life in Death of Drunk Drivers/Killer Wales. Veruit de grootste teleurstelling van dit jaar voor mij.

avatar van Cor
3,5
Cor
Tja, ik had hier ook erg naar uit gekeken. Hoewel het echt niet beroerd is, toch niet één van de gehoopte en verwachte hoogtepunten van 2020 tot nu toe. Hier en daar wel dat lekkere felle en fanatieke dat het geluid van Car Seat Headrest zo onweerstaanbaar maakt, en de geluidsklank stoort me niet. Maar de liedjes zijn gewoon niet zo bijzonder. Een zeven, is niet slecht, maar je rekent op meer.

avatar van bloempje24
4,5
De flirt met elektronica is niet nieuw, dat hoor je ook terug op ouder albums van Car Seat Headrest. En voor mij is het afwisselen van strakke tracks met skippers ook niets nieuws. What's with You Lately en Famous heb ik uit mijn lijst gegooid en wat over blijft is een toch wel typisch CSH album. Geen herhaling van zetten, maar een geluid dat zeker live de moeite waard lijkt.
Uiteraard: een Vincent of Beach Life vind je hier niet, maar Deadlines (Hostile) heeft voor mij dezelfde vibe als Bodys. 4* op 5 geef ik met alle plezier.

avatar van oceanvolta
2,0
Als ik alle nummers behalve Deadlines (Hostile) uit de lijst gooi, dan is het wel de moeite waard. Wat een teleurstelling.

avatar van mr.oizo
4,0
Moet eerlijk toegeven dat dit album inmiddels al de hele week op repeat staat hier. Nummers blijven lekker hangen. Alleen Famous is echt een gedrocht. Verhoogd naar 4,0

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Het scheelt dat ik Car Seat Headrest altijd al hit and miss vond. Soms geniale liedjes, maar vaak ook gewoon herrie. Dit album lijkt daar geen uitzondering op te zijn. Maar wat is There Must Be More Than Blood een fijne, lang uitgesponnen track! Hierop is het experiment wel geslaagd vind ik en voegt de electronica echt wat toe aan hun sound. Ook Martin mag er wezen trouwens.

avatar van AOVV
3,0
Erg interessante band, dat Car Seat Headrest. Erg interessante gast, die Will Toledo. Doorbraakplaat Teens of Denial vind ik geweldig; Drunk Drivers / Killer Whales is één van mijn favoriete songs van de laatste 10 jaar. Daar steekt de nieuwe plaat, Making a Door Less Open, toch enigszins bleek bij af.

Laat dat vooral geen schande zijn, natuurlijk. Toledo en zijn band experimenteren hier behoorlijk wat met elektronica, maar dat karakteristieke stemgeluid zorgt er toch voor dat je een vertrouwd geluid te horen krijgt. Slechte songs zijn hier ook niet te vinden, maar het ontbreekt de plaat vooral aan echte knallers. Ik word nergens in vervoering gebracht, en dan duurt dat toch lang, drie kwartier.

3 sterren

avatar van deric raven
4,0
Het vanuit Seattle opererende Car Seat Headrest is zo onnavolgbaar als een gemiddelde verkiezingspartij. Hun handbagage bestaat uit probeersels die min of meer als albums door het leven gaan, een paar volgens verwachting voltooide platen en een remake. Vanwege ontevredenheid over het uiteindelijke eindresultaat wordt Twin Fantasy (Face to Face) zeven jaar na verschijnsdatum in 2018 opnieuw onder handen genomen.

Making a Door Less Open is daar weer het vervolg op. Het is dus overduidelijk dat Car Seat Headrest niet voor de gemakkelijkste weg kiest, waardoor ze scherp getriggerd blijven. Zolang het genoeg moois oplevert, en Will Toledo niet eindigt als een wereldvreemde Brian Wilson, is er niks verkeerds aan deze bijzondere werkwijze. Maar wat is het een apart stelletje muzikanten.

Meesterbrein Will Toledo gaat samen met drummer Andrew Katz aan de slag met een nieuw project 1 Trait Danger genaamd. Een op de elektronica gerichte samenwerking, waarbij het fictieve Trait een gecreëerd alter-ego is die zich verschuilt achter een masker om zijn creatie zo goed mogelijk verborgen te houden, aldus frontman Will Toledo. Feitelijk benoemd hij hiermee gewoon zichzelf. Een kameleon met een minderwaardigheidscomplex die als een gespleten persoonlijkheid met een sterk gevoel voor perfectie zich juist opener durft op te stellen in deze bewonderenswaardige zoektocht naar de ultieme sound.

Making a Door Less Open is een plaat die volgens het 1 Trait Danger concept principe in twee verschillende gedaantes is opgenomen. Een versie waarbij de synthesizers en mechanische geluiden de basis vormen, en eentje waarbij het live gevoel overheerst door de versterkte gitaren. Vervolgens wordt er door de band flink geklust om dit te mixen tot een geheel, en daar zijn ze verdomd goed in geslaagd!

Weightlifters galmt onweerstaanbaar strak de speakers uit. Heerlijke geluidsgolven die al snel overstemd raken door een hard rakende beat. Het huwelijk van de twee totaal verschillende invalshoeken treft elkander al gelijk precies in het midden. Zachte elektronica wordt gevoed door een fikse dosis aan militair slaggeweld en ruisende noise. Met een geweldig goed in vorm zijnde Will Toledo achter de microfoon leggen ze hier een overtuigend ondertekend visitekaartje neer. Een fikse knock-out in de eerste vijf minuten.

De nadruk ligt vervolgens sterk op dat eighties geluid. Hymn heeft in de wanhopige klaagzang een Oosters klinkende metgezel, die voortgezet wordt door de kilte in Deadlines. Standaard voorgeprogrammeerde drumcomputers worden vervolgd door goedkope retro speelgoedsynthesizers, die wisselend effectief de onschuld van de kindertijd aanduiden. Harde stampende disco wordt eenvoudigweg onderbroken door grimmige keyboards en desperate zang.

De ouderwets heerlijk klinkende puntige gitaarsong Martin krijgt professionele hulp van blazers die het accent nog dikker op de new wave leggen. In het sfeervolle hierop aansluitende What’s with You Lately zijn het dezelfde typerende gitaarakkoorden die het vintage open haard gevoel weten op te roepen.

Hollywood hakt er frontaal in, een industriële aanpak met een rauwe benadering van de door glitter en glamour onderdompelende drugstad. De track heeft het allemaal; de roemruchtige gitaren van de jaren negentig, maar ook de huidige ondergrondse steeds groter groeiende retro postpunk beweging, samengevat in deze City of Angels adoratie.

Met het euforische Life Worth Missing en ironische Famous richten ze zich verrassend sterk op de massale concertbezoekers, al zijn de uitspattingen bij laatstgenoemde song een stuk minder toegankelijk. Making a Door Less Open is ondanks de doordachte opnametechnieken minder vernieuwend dan verwacht, maar de gedurfde aanpak werpt wel degelijk zijn vruchten af.

Car Seat Headrest - Making a Door Less Open | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

4,0
Dim
Eerste minuutje is even doorbijten, maar daarna een op een prettige manier rammelende plaat.


avatar van popstranger
2,5
Toch een serieuze teleurstelling voor mij deze plaat. Waar ik mezelf nog weet te schrijven bij Teens of Denial dat ze nog een meesterwerk in zich hadden is het bij dit album duidelijk niet gelukt. Een vooral saaie plaat met alleen There Must Be More Than Blood als uitschieter.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:20 uur

geplaatst: vandaag om 16:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.