Floater schreef:
En dan vergeet je nog klasbakken als:
If Not for You, Went to See the Gypsy, Sign on the Window, The Man in Me en Three Angels
The man in me schaar ik zelfs onder de beste Dylansongs. net zoals New Morning, het titelnummer.
Het orgeltje, weer van die geweldige Al Kooper, maakt dat het allemaal zo lekker als vroege seventiesmuziek klinkt. Waarom horen we die orgeltjes nog maar zo weinig? Zoveel warmer dan het ingeblikte keyboardgeluid.
Dat Dylan weer normaal zingt vond ik destijds al een enorme opluchting. Dat Self Portrait moesten we maar gauw vergeten.
Nu de teksten nog. Hij zat in een happy family-idylle, met Sarah en de jongens, en had eindelijk rust gevonden. Natuurlijk tijdelijk zoals een paar jaar later bleek. Het is mooi dat Bob deze periode in zijn leven ook artistiek heeft vertaald in zijn meest happy klinkende album.
The locusts sang is een van de meest gelukkig klinkende nummers die hij ooit geschreven heeft. Ik wordt er nog steeds vrolijk van.
Een locust is een krekel en als ik het nummer hoor voel ik mij ergens in de natuur op zo'n zonnige zomerochtend.