menu

Laura Marling - Song for Our Daughter (2020)

mijn stem
3,83 (122)
122 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Pop
Label: Chrysalis

  1. Alexandra (3:19)
  2. Held Down (4:07)
  3. Strange Girl (3:21)
  4. Only the Strong (3:20)
  5. Blow by Blow (2:55)
  6. Song for Our Daughter (4:06)
  7. Fortune (3:55)
  8. The End of the Affair (3:24)
  9. Hope We Meet Again (4:05)
  10. For You (3:57)
totale tijdsduur: 36:29
zoeken in:
avatar van RoyDeSmet
Op het nieuwe album van Laura Marling heeft ze bewust voor een wat andere richting gekozen dan haar vorige werk. Nu ze 30 is geworden probeert ze een 'andere generatie' aan te spreken dan op haar albums van 3 tot 10 jaar geleden. Toch is de 'oude' LM niet ver weg: hoewel ze al een tijdje in LA woont, klinkt ze op een nummer als 'For You' misschien wel Engelser dan ooit.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Laura Marling - Song For Our Daughter - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Laura Marling - Song For Our Daughter
Laura Marling komt bijna uit het niets met een nieuw album en het is een sober en uiterst intiem album dat tien songs lang een onuitwisbare indruk maakt

Laura Marling heeft een aantal prachtige albums op haar naam staan, maar baart desondanks opzien met de ruwe schoonheid en intimiteit van Song For Our Daughter. Het is een album zonder al teveel opsmuk dat de invloeden uit de Laurel Canyon uit de jaren 70 nog niet achter zich heeft gelaten, maar ook andere invloeden uit het decennium omarmt. Ondanks veel invloeden uit het verleden is het ook een album dat met beide benen in het heden staat en troost biedt in onzekere tijden. De instrumentatie is sober, maar Laura Marling zingt de sterren van de hemel en grijpt je tien songs lang bij de strot.

Het nieuwe album van Laura Marling zou eigenlijk pas in augustus verschijnen, maar de Britse singer-songwriter zag in deze bijzondere tijd geen reden om de digitale release langer op te houden, waardoor we nu al kunnen genieten van Song For Our Daughter (vooralsnog dus alleen via de streaming muziekdiensten).

Het is een album over moederschap (niet van Laura Marling zelf overigens) en misschien nog wel meer over verbondenheid en geborgenheid. Het zijn dingen die Laura Marling heeft gemist tijdens haar jarenlange verblijf in Los Angeles. Voor haar een van de redenen om terug te keren naar het vertrouwde Londen, al zal het verlies van haar platencontract ook meegespeeld hebben.

In muzikaal opzicht staat Song For Our Daughter nog wel met minstens één been in de Verenigde Staten en in het bijzonder in de Laurel Canyon bij Los Angeles. De rijke muzikale traditie van de heuvels rond Los Angeles klinkt in flink wat songs op het album nadrukkelijk door, waardoor Song For Our Daughter een groot deel van de tijd klinkt als een verloren singer-songwriter album uit de jaren 70.

Laura Marling verloochent haar Britse roots echter zeker niet en lijkt op haar nieuwe album niet alleen beïnvloed door de muziek van Joni Mitchell, maar ook zeker door het jaren 70 werk van Paul McCartney, terwijl in een aantal songs ook haar liefde voor Britse folk weer op laait en aan het eind van het album ook nog een beetje country, compleet met pedal steel, opduikt.

Laura Marling heeft Song For Our Daughter in eigen beheer uitgebracht en heeft gekozen voor een betrekkelijk sober geluid, waarin de basis wordt gevormd door akoestische gitaar of piano en strijkers en hier en daar achtergrondvocalen de schaarse extra versiering aanbrengen.

Ze tekende deels zelf voor de productie van het album, maar kon ook nog deels een beroep doen op vertrouwde kompanen als Ethan Johns en Dom Monks. Song For Our Daughter klinkt prachtig, maar vooral intiem. De keuze voor een instrumentatie zonder opsmuk heeft er voor gezorgd dat de stem van Laura Marling centraal staat en haar stem verricht op haar nieuwe album wonderen.

Ik vond de stem van de Britse singer-songwriter altijd al prachtig, maar op haar nieuwe album is het een stem die van alles met je doet. De emotie in de stem van Laura Marling is op Song For Our Daughter bijna tastbaar en voorziet het album van een bijzonder intieme sfeer. Laura Marling lijkt je persoonlijk troost te bieden in deze onzekere tijden en staat met grote regelmaat garant voor kippenvel.

Ook de songs op het nieuwe album van de singer-songwriter uit Londen zijn van een bijzonder hoog niveau. Laura Marling heeft een tijdloos album gemaakt, dat het in de jaren 70 ongetwijfeld geweldig had gedaan, maar dat ook in 2020 essentieel en urgent klinkt. De instrumentatie is misschien sober, maar met name het akoestische gitaarwerk op het album is bijzonder mooi en ondersteunt de bijzondere stem van Laura Marling op fraaie wijze.

Het in eigen beheer uitgebrachte Song For Our Daughter is ongetwijfeld met een beperkter budget gemaakt dan de vorige albums van Laura Marling, maar ook in dit geval is less weer more. Laura Marling heeft een aantal geweldige albums op haar naam staan, maar dit is wat mij betreft de meest indrukwekkende. Erwin Zijleman

avatar van koosknook
4,0
Dit album is fantastisch! Vooral de Westcoast invloeden uit de jaren '70 zijn muzikaal adembenemend mooi vorm gegeven. De productie schuurt soms tegen Walt Disney kitch aan, maar dat maakt het w.m.b. alleen nog maar intrigerender. Dat Laura Marling dit album zélf geproduceerd heeft, bewijst andermaal het grote talent van deze nu al gearriveerde muzikante.

4,0
Gewoonweg briljant. Ik zelfs waszeer emotioneel na de eerste luisterbeurt, veel meer dan menig recente release. Gevoel en subtiele muzikale begeleiding, maken dat je volledig wordt meegezogen in een boeiend epos. Het doet denken aan 'Once I Was An Eagle', wat natuurlijk niet geheel los staat van de betrokkenheid van Ethan Johns. Laura Marling levert (weer) een parel in het singer-songwriter genre. Het is zeer gedurfd om de plaat nu digitaal uit te brengen, maar ik hoop en verwacht wel dat velen zullen over gaan tot een fysieke aankoop. Voor mij is 'Song for Our Daughter' dé plaat van 2020 tot nu toe.

avatar van overmars89
4,0
Een erg mooi album. Je merkt dat Laura al 10 jaar jaar lang solo albums maakt. Het is heel knap hoe Laura met zulke sobere instrumentatie toch hele mooie interessante liedjes maakt. Dat is ook de kracht van het album. Het is zo kaal en intiem dat je het gevoel hebt dat ze die liedjes persoonlijk voor jou heeft geschreven. Prachtig hoe Laura ook compleet in controle is van haar stem. Elke noot weet ze juist te raken.

Ik vind het een mooi album, maar de sobere instrumentatie zorgt er ook weer voor dat ik niet van het album houd. Bij elke luisterbeurt word ik weggeblazen door het nummer "Only The Strong", maar dan besef ik ook dat de eerste drie liedjes me niet zoveel gedaan hebben. Naarmate het einde van het album dichterbij komt worden de liedjes ook steeds mooier. Vooral de 3 laatste tracks zijn om van te smullen.

Toch vond ik LUMP toentertijd een verademing. Een mooie experiment.
Dit is toch ook wel weer veel van hetzelfde, maar dan ontzettend mooi uitgevoerd.

avatar van RoyDeSmet
Vorige week schreef ik dat Laura Marling op deze nieuwe plaat, "hoewel ze al een tijdje in LA woont, [...] misschien wel Engelser klinkt dan ooit". Dat laatste had ik niet helemaal goed, want zoals erwinz al zei, is ze nadat ze in 2017 met haar platenlabel brak, terugverhuisd naar Londen.
Vanuit haar woonkamer in Londen speelt Laura drie nummers van dit album voor een quarantaine-editie van NPR Music's 'Tiny Desk (home) Concerts'

avatar van Sandokan-veld
3,5
Gewoon (weer) een mooie plaat van Laura Marling. Met haar verfijnde gevoel voor tekst en melodie, gaat ze nog meer klinken als Joni Mitchell naarmate ze ouder wordt. Qua niveau (niet zozeer qua stijl) zou ik haar intussen gaan plaatsen tussen mensen als Eels of Damien Jurado, van die artiesten die zelden echt iets verrassends doen, maar ook bijna nooit op een slechte song te betrappen zijn.

Om te koesteren dus, al mis ik op Song For Our Daughter vooralsnog een paar echte juweeltjes die een plaat naar een hoger plateau tillen. Al zouden bijvoorbeeld 'Held Down', 'Fortune' en de sobere afsluiter 'For You' nog best naar dat niveau kunnen groeien. In ieder geval ga ik dit nog wel een paar keer draaien de komende tijd.

avatar van dafit
4,0
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier):

De afgelopen weken luisterde ik tijdens avondwandelingen langs het Amsterdam Rijnkanaal steevast naar het nieuwe album van Laura Marling. En dan bij voorkeur de laatste zes van de tien nummers. De zevende plaat van de 30-jarige folkzangeres begint met enkele niet onaardige uptempo-nummers, waaronder single Held Down, maar daarna wordt het pas echt heel erg mooi.

Vanaf Only The Strong ligt het tempo een stuk lager en is het onmogelijk om niet geraakt te worden door Marlings prachtige stem, die subtiel begeleid wordt door piano, akoestische gitaar en violen. “Sometimes the hardest thing to learn / Is what you get from what you lose”, zingt ze op het ontroerend mooie Blow By Blow met zeer verfijnde instrumentatie. Deze woorden komen nu nog harder aan op een album dat Marling schreef voor haar denkbeeldige dochter. De triestige schoonheid grijpt je naar de keel.

Na dit hoogtepunt blijft de muziek op hoog niveau met het tevens beeldschone Song For Our Daughter. De laatste drie nummers zijn vrij sober getoonzet met For You als fraai slotakkoord. Juist in deze tijd is het goed om de emoties af en toe de vrije loop te laten en deze nieuwe plaat van Laura Marling is hierbij je perfecte metgezel.

avatar van swoon
4,5
Ik vind in "Only the Strong" de tekst "Bruises all end up benign" zo mooi gekozen. Ze heeft echt een manier om met weinig woorden veel te zeggen.

Algemeen gesproken ook erg onder de indruk van dit album. Stuk voor stuk prachtige nummers, en voor mij haar beste album tot nu toe.

avatar van Tonio
4,5
Fraai album! De laatste twee albums vond ik wat minder, maar nu weet ze het niveau van Once I Was An Eagle weer te evenaren. Laatste drie nummers sluiten het album groots af.

avatar van Bartjeking
4,5
Wow inderdaad, eentje van buitencategorie. Erg prettige stem ook om naar te luisteren; los van de mooie composities. Na wat luistersessies met de nieuwe Lucinda Williams (ook gewoon heel goed) ben ik toch toe aan een zalvende stem. Eentje voor de jaarlijstjes dit.

3,5
Ik heb het album nu al vele keren opgezet, maar eigenlijk raakt het me niet zo. De muziek is voor mijn gevoel niet heel erg ver ingekleurd, terwijl ik die rijkheid juist zo waardeerde op I Speak Because I Can en Semper Femina (die ik nog steeds vaak beluister).

avatar van Slowgaze
3,5
RoyDeSmet schreef:
Op het nieuwe album van Laura Marling heeft ze bewust voor een wat andere richting gekozen dan haar vorige werk.

Vind je? Op de inderdaad heel Britse afsluiter na vind ik dat Marling zichzelf toch weer aan het herhalen is. Ik had gehoopt dat ze wat meer mee zou brengen van het fantastische LUMP-project waarop Mike Lindsday haar uit haar comfortzone trok, maar inmiddels heeft ze zich weer volledig in die comfortzone teruggetrokken. Vooralsnog ben ik ook nog niet heel erg kapot van deze nieuwe plaat.

avatar van RoyDeSmet
Slowgaze schreef:
(quote)

Vind je? Vooralsnog ben ik ook nog niet heel erg kapot van deze nieuwe plaat.


Ik denk dat ik vooral wat teksten betreft bedoelde. Na de aanvankelijke luisterbeurten blijk ik dit album ook niet interessant genoeg te vinden om er vaker naar terug te keren.

avatar van deric raven
4,5
Nu de wereld dreigt stil te staan, schuiven artiesten hun releases ver vooruit naar een veiligere periode, waarbij er meer zekerheid is en weer mogelijkheden bestaan om het publiek te ontmoeten. Het is een doordachte keuze van Laura Marling om hier bewust niet aan mee te doen, nu is er behoefte aan platen waar gedacht wordt aan het belang van een stabiele thuissituatie. De waardering voor het gezinsleven vormt de rode draad op Song for Our Daughter. Juist in deze periode is het verlangen naar intieme luisterliedjes zo groot. Als je dan toch aan huis gebonden bent, kun je de tijd beter zo goed mogelijk invullen.

De nog minderjarige Laura Marling stond aan de basis van de folkband Noah and the Whale die debuteerde met het fraaie Peaceful, The World Lays Me Down. Nadat ze haar vriendje zanger Charlie Fink met een overdosis aan hartzeer verlaat slaat zijn band sterk terug met het prachtige melancholische The First Days of Spring. Een adembenemende sobere doorstart welke live ook weet te ontroeren.

Het blijft een gemis dat de samenwerking niet doorgezet wordt, maar het levert ook nieuwe mogelijkheden op. Het groeiende talent van Marling komt volledig tot wasdom en start een indrukwekkende solocarrière op. Haar achtste album Song for Our Daughter is gericht aan een fictief kind persoon, maar is nog meer het gevoel van thuiskomen.

Nadat Laura Marling de het zuidkustgebied van de Verenigde Staten vaarwel heeft gezegd, vestigt ze zich weer in het vertrouwde Londen. Gewoon vlak bij haar familie, met dagelijks contact met haar zussen en nichtje. Door zich in een moederrol te plaatsen kiest ze nog voor een veilige verpakking van de songs. Het staat symbool voor een krachtige vrouw, maar is door haar kijk op de wereldproblematiek ook gemakkelijk te herleiden tot Moeder Aarde.

Zo kaal als ze genoodzaakt is om zich zonder platenlabel te presenteren zet ze ook haar nummers neer. Ze filosofeert en debatteert voornamelijk met haarzelf over de zin van het bestaan om haar eigen verantwoordelijkheden en onzekerheden af te vlakken. De tussenliggende ruimte benut ze om samen met Mike Lindsay te werken aan een tweede album van Lump. Deze afwisseling is nodig om rust en balans te creëren.

Het observatievermogen van deze zangeres rijkt weer tot ongekende hoogtes. Het is verbazingwekkend hoe ze zich in het ouderschap weet te plaatsen en dit om zet tot verbeeldende verhaaltjes. Het pittige meisjesachtige van eerder werk is vervangen door de warmte in een nog voller geluid. Vol overgave laat ze die volwassen kant toe, en beschouwt ze deze als een bloedverwant, en niet als een ongewenste vreemdeling.

De muzikale omlijsting op Song for Our Daughter is misschien wel wat stabieler en kleiner, maar de meerstemmige begeleiding weet dat prima in te vullen. Ook daarin zit genoeg veerkracht en liefde gestopt, en benadrukt nogmaals het verlangen naar een gesetteld leven. Een country getinte erfenis welke ze meegesmokkeld heeft uit de Verenigde Staten. Ze kan het kennelijk nog niet helemaal van zich afschudden. Het gitaarwonder Rob Moose is op zijn best in Hope That We Meet Again waar hij het akoestische werk afwisselt met het prairie slide akkoorden.

Nogmaals, het is een goede keuze geweest om de release 4 maanden naar voren te schuiven. Song for Our Daughter kan risicoloos nu al gepresenteerd worden. Sterker nog, hij komt meer tot zijn recht in deze onzekere verwarrende tijd.

Laura Marling - Song for Our Daughter | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van nico1616
4,5
Na Short Movie en Semper Femina was ik uitgekeken op Laura Marling. Al stonden er op beide platen enkele toffe nummers, toch hadden deze niet de kwaliteit van Once I Was an Eagle.
Mijn nieuwsgierigheid voor Song for Our Daughter werd dan ook maar gewekt bij de eindejaarslijstjes en ik ben enthousiast: dit is zeker haar beste sedert 2013 en ik hoor bij momenten ook een hedendaagse Joni Mitchell. Het klinkt allemaal authentiek breekbaar en daar hou ik van.

avatar van Slowgaze
3,5
nico1616, mijn ervaring is juist heel anders, hoewel ik Once I Was an Eagle inderdaad echt een oeuvrehoogtepunt vind. Na die albums vind ik Song for Our Daughter juist een pak minder; haar minste zelfs sinds haar debuut. Deze nieuwe worp vind ik te weinig memorabel en vooral te veilig; het is echt haar easy-listeningalbum geworden. Het is ook voor het eerst dat ik haar geen écht nieuwe dingen hoor doen. Ik heb het nog even nagezocht en Joni Mitchells zevende was The Hissing of Summer Lawns, en dat maakt het des te jammerder dat Marling even zovele albums later compleet de vernieuwing niet meer opzoekt - het tegenovergestelde zelfs. Samen met de eveneens al te gemakkelijke nieuwe Spinvis- en Sophia-albums vind ik dit toch wel de tegenvaller van het jaar.

avatar van AOVV
3,5
Mooie, ingetogen plaat van Laura Marling, al mag ze wat mij betreft al eens wat vaker buiten de lijntjes kleuren. Op dat vlak ben ik het zeker eens met Slowgaze: Marling speelt op veilig, en dat klinkt allemaal warm en aangenaam, maar het weet me niet echt te raken.

3,5 sterren

avatar van Gerards Dream
4,0
Mooi album van Laura fraaie geluiden uit de electroniica winel er zit een heerlijke drive in.

3,5
Dim
Kwam deze plaat toch diverse keren vrij hoog in de eindejaarslijstjes tegen, en ben daar wel enigszins verbaasd over. Niet dat het een verkeerd album is, verre van dat zelfs, maar het is toch erg braaf en weinig bijzonder.

4,0
Do NOT play this album loud, is mijn ervaring.

Niet omdat het achtergrondmuziek is, integendeel, maar omdat het je verleidt om in de muziek te kruipen, af te dwalen op de akkoordwisselingen, basloopjes en minieme kloddertjes roze hier en daar om er vervolgens achter te komen dat ook de tekst van ieder nummer een klein universum bevat.

O ja, en natuurlijk ook omdat de glijdende uithalen van Laura Marlin soms teveel van het goede zijn, dat blijft ook binnen de perken als je niet te hard speelt.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:51 uur

geplaatst: vandaag om 12:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.