menu

Ray LaMontagne - Monovision (2020)

mijn stem
3,84 (139)
139 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: RCA

  1. Roll Me Mama, Roll Me (4:05)
  2. I Was Born to Love You (4:14)
  3. Strong Enough (3:36)
  4. Summer Clouds (4:25)
  5. We'll Make It Through (6:03)
  6. Misty Morning Rain (5:42)
  7. Rocky Mountain Healin' (4:17)
  8. Weeping Willow (3:24)
  9. Morning Comes Wearing Diamonds (4:00)
  10. Highway to the Sun (5:28)
totale tijdsduur: 45:14
zoeken in:
avatar van oceanvolta
4,0
west schreef:
Zag op Discogs dat de eerste 500 exemplaren in zijn eigen store/website gesigneerd zijn. Het vinyl was al weg, maar er zijn nog gesigneerde cd's voor 15 dollar (+10$ verzending = 22€).


Bedankt voor de tip, zojuist de cd besteld.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Fijn album van Ray waar ik wel mee uit de voeten kan.
Fraaie ingetogen country en folk plaat met een op de leest geschoeid Neil Young gitaargeluid & mondharmonica.
Dit hoor je voornamelijk terug in het nummer Morning Comes Wearing Diamonds.
Hoogtepunten zijn voor mij het bloedmooie I Was Born To Love You, We'll Make It Through en afsluiter Highway To The Sun.

avatar van Cannabooze
4,5
Met Till The Sun Turns Black, wist Ray Lamontagne in 2006 een onverwoestbare indruk op mij achter te laten. Dit juweeltje heb ik grijs gedraaid en vind nog steeds (als enige Lamontagne plaat) zijn weg naar de speler.

Nu, 14 jaar later, voegt de troubadour een nieuwe klassieker toe aan mijn collectie.

Ray's stem heeft een wijd arsenaal aan stijlen. Z'n bluesy stemgeluid (inclusief rauw randje), kennen- en koesteren we. In dat opzicht opent het album vertrouwd.
Hierna hoor ik stemtechnieken die me doen denken aan John Denver, Van Morrison (Astral Weeks), Simon and Garfunkel en komt in zijn spel nog een vleugje Neil Young om de hoek kijken.

Ray bespeelt alle instrumenten. Verzorgt perfecte lead. Zingt de backing vocals. Neemt de boel op en produceert het.

Kortom: Monovision komt direct uit de hand van de meester.
En het is nu al een album om nog lang te koesteren.

avatar van fish
4,5
Monovision opent fraai, maar wordt eigenlijk alleen maar beter naarmate het vordert. Dat gebeurt zelden met een album, maar het lukt Ray hier zeker. En dan is er nog die prachtige, indringende afsluiter. Ik reken dit album tot zijn beste (tot nu toe) en ik hoop dat hij deze (vertrouwde) koers blijft volgen. Hier komen teksten, stem en muziek samen tot één organisch geheel. Geweldig.

3,5
Goed plaatje, alleen doet zijn stem me bij vlagen erg veel denken aan James Morrison (die knakker van You Give Me Something ), wat bij mij helaas negatieve associaties oproept. Voor nu een 3,5*. Mocht ik die associatie nog uit m'n grijze cellen kunnen verdringen, dan zou er nog een halfje bij kunnen komen.

avatar van west
4,5
Aurum schreef:
Goed plaatje, alleen doet zijn stem me bij vlagen erg veel denken aan James Morrison

Dat had James Morrison wel gewild (hopelijk helpt dit )

4,0
Ja hoor. Weeral een mooi plaatje. CCR en CSNY komen hier bij mij op. Maar dit is ondertussen de 4de cd die ik van Ray heb. En deze worden geregeld gedraaid.
Eenvoud maar o zo mooi ......

4,0
TONYLUNA schreef:
Ja hoor. Weeral een mooi plaatje. CCR en CSNY komen hier bij mij op. Maar dit is ondertussen de 4de cd die ik van Ray heb. En deze worden geregeld gedraaid.
Eenvoud maar o zo mooi ......


Moest ik nog ff kwijt. De 1ste maal dat ik deze draaide was het van Mmm oke. Maar hoe meer ik deze draai, hoe meer ik deze plaat waardeer. Klasse

4,0
Dim
Vier sterren voor deze mooie plaat die prima past bij de vrij vroege zondagochtend. Ingetogen zonder saai te worden, sfeervol, lichte seventies-invloeden.

avatar van Zwaagje
4,0
En het vinyl lag onder de boom! Heerlijk genieten van een mooi album. Grootste pluspunt is de evenwichtigheid van het album. Waar hij op "Part of the Light " geen stijl kon kiezen is dit album behoorlijk stijlvast.

avatar van artvark71
5,0
west schreef:
(quote)

Dat had James Morrison wel gewild (hopelijk helpt dit )


Zullen we James hier buiten houden aub? niet te vergelijken. Dat had hij idd gewild. Geweldig album. Benadert "till the sun turns black".

avatar van Zidaan
Bij Roll Me Mama, Roll Me kan ik niets anders dan denken aan Led Zeppelin, geinig hè? En dat bedoel ik als compliment.

avatar van vinylbeleving
4,0
Ik gooi er een halve * bij op. Deze blijf ik een jaar na dato luisteren en dat had ik op voorhand niet verwacht. Niet te lang, geen dissonanten en elke track staat op de juiste plaats waardoor het album mooi stroomt. Mooie toevoeging op zijn toch al, rijke discografie.

3,0
Ik waardeer hem af met een hele *. Wegens een aanzienlijk te hoog John Denver gehalte. Oudere albums wel bijna allemaal **** of *****.

avatar van Cor
4,0
Cor
vinylbeleving schreef:
Ik gooi er een halve * bij op. Deze blijf ik een jaar na dato luisteren en dat had ik op voorhand niet verwacht. Niet te lang, geen dissonanten en elke track staat op de juiste plaats waardoor het album mooi stroomt. Mooie toevoeging op zijn toch al, rijke discografie.
Niets aan toe te voegen. Opnieuw een mooie plaat in een fraaie reeks.

avatar van Crimson1969
5,0
Wat een topalbum is dit. Bijna niet te geloven dat Ray dit helemaal in z'n eentje inelkaar heeft geflanst. Uiteraard zoals eerder geschreven veel invloeden uit de jaren 70 maar fantastisch gedaan op geheel eigen wijze. Produktie verdient ook een pluim. Dik verdiende 5 sterren.

avatar van vinylbeleving
4,0
Ik vraag me af wanneer Ray met de opvolger van dit prima album komt. Meestal zit er maar twee jaar tijd tussen zijn releases....dus ik hoop op binnenkort nieuwe muziek!

avatar van milesdavisjr
3,5
Met Monovision keert LaMontagne weer enigszins terug naar zijn beginjaren. Echter weet de beste man een fraaie draai aan zijn muziek te geven.
Ray heeft zijn inspiratie dit keer klaarblijkelijk geput uit begin jaren 70 en dat is allerminst een straf.
Regelmatig hoor ik referenties naar CSN&Y, Simon & Garfunkel maar ook Van Morrison zal op de draaitafel hebben gelegen.
De combinatie van Americana, roots, folk, country en Keltische invloeden levert een van man's sterkste platen op. Country is normaal niet aan mij besteed maar de wijze waarop LaMontagne dergelijke elementen implementeert is prima.
Een enkele keer ligt de kitsch er wel erg dik bovenop; een song als Weeping Willow is dermate zoet dat het glazuur bijna van mijn tanden afspat.
Een topper is Monovision dan ook net niet geworden, zeker tegen het einde van de schijf is de rek er wel uit en weet Ray te weinig spanning in te bouwen om de boel levendig te houden.
Met man's stem - dat licht hese rasperige randje is heerlijk - is uiteraard niks mis en de warme sound hangt als een deken over de plaat. Geen klassieker maar wel degelijk onderhoudend.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:11 uur

geplaatst: vandaag om 10:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.