Fields of the Nephilim - Elizium (1990)

17 jaar geleden vond ik deze plaat geweldig en snapte ik er helemaal niets van waarom dit niet werd opgepikt. Sterker nog...matig reviews te over. Nu heb ik hem recent, vanwege de best prima comeback cd "Mourning Sun" er maar weer eens bijgepakt. En wat blijkt ? Deze plaat staat nog als een huis en is terug in mijn lijstje all-time favorieten. Verhoogd naar de volle mep. Een genre-klassieker eerste klas. Met terugwerkende kracht door velen als zondanig erkend.

Clips toegevoegd

onbegrepen door velen. jammer

Superplaat!! Deze band ooit een keer opgepikt via Super Channel (For Her Light), daarna vlak voor mijn vakantie via een vriend Dawnrazor op cassette gekregen met op de b-kant enkele (obscure) opnames van The Watchman en Sumerland - ik was verkocht! Op vakantie in Duitsland gelijk deze aangeschaft.

Het openings 4-tal is nog steeds subliem.
Submission ademt gewoon een akelige gotische sfeer. Sumerland blijft een klassieker, al blijft deze versie wel iets achter bij de versie die ik op mijn cassettebandje had (weet nog steeds niet waar die versie vandaan kwam), en de laatste twee nummers zijn hemeltergend mooi.

Hier en daar kabbelt een en ander misschien wat lang door, maar dat interesseer mij niet: 5 sterren

Het blijkt dus te gaan om de Sumerland single. Ook de genoemde live-uitvoering van The Watchman blijkt hierop te staan.

De Sumerland-versie betreft in ieder geval Sumerland - The Dreamed Version.
Dit is de uitvoering zoals die ook op Earth Inferno staat.

O als ik die single toch nog eens te pakken zou kunnen krijgen...

Mooi gothic is niet lelijk.

Eerlijk is eerlijk, de tranen lopen me nooit over de wangen bij het horen van willekeurig welk nummer van FotN, of het moet van het lachen zijn wanneer je de heren live ziet gaan in hun Wilde Westen pakkie.

Maar ook al is de band bij uitstek een voorbeeld om de kunstmatigheid van de Gothic stroming aan te duiden, toch weet ik wanneer ik nummers als Wail of Sumer en vooral And There Will Your Heart Be Also hoor langskomen weer waarom de jonge skyline jarenlang zijn haar zwart verfde en er na het touperen meer bussen haarlak inknalde dan zijn moeder kon aanslepen.
De arme schat.

Er is betere Gothic (het meeste van Danse Society, het debuut van Dead can Dance of the Sisters' Some Kind of Stranger) maar geen vettere.

Rise and Reverberate!

Ah, vandaar dat je nu niemand meer hoort over het gat in de ozonlaag. Alleen boven Den Haag zit nog steeds een gaatje

Ehm, ik was achttien en had eigenlijk meer aandacht voor heel andere gaten dan dat in de ozonlaag.

Dit album vrijdag voor een zacht prijsje tweedehands kunnen aanschaffen. Ik had niet gedacht dat zoiets nog makkelijk te krijgen zou zijn...maar ik ben er niet minder blij om. Dit album was een van de fijnere ontdekkingen van 2011. Recensie volgt later, wellicht.

Wat een geweldige plaat, de eerste 4 nummers zijn zo mooi.
Heerlijke muziek, subtiele gitaren dit is goth waar ik van hou.
Alleen de titel "At the Gates of Silent Memory" doet je al huiveren.
De Sumerland versie van de CD single (Dreamed version) vind ik iets beter dan de versie op deze plaat.

Me scheel gezocht naar een acceptabel en betaalbaar exemplaar op vinyl, blijkt MOV hem zomaar uitgegeven te hebben .Weliswaar ook al weer uitverkocht maar gelukkig nog een exemplaartje kunnen vinden. Prachtplaat, maar dat had ik geloof ik al eens gemeld.

Wellicht is het album niet als zodanig bedoeld, maar voor mij voelt Elizium als een vlucht door een sluimerwereld, tussen slaap en bewustzijn. Wellicht is niet alles comfortabel in die wereld, maar zelfs dan glijdt alles van je af. De muziek ademt een ingetogen, kalme sfeer met z’n zwevende gitaarlijnen en wordt mooi aangevuld door Carl Mccoys vocalen.
Qua geluid is dit album, meer dan andere Fields of the Nephilimalbums, een geheel. Alles past bij elkaar, veel nummers glijden zelfs geruisloos in elkaar over. Desondanks slaagt dit album erin te voorkomen dat het monotoon overkomt. Een effectje hier, een versnellinkje daar: er blijft gedurende de bijna vijftig minuten steeds wel wat te ontdekken.
Waar de andere Fields of the Nephilimalbums die ik ken niet meer dan 3.5 ster hebben gekregen, kom ik voor Elizium op een veel hogere score uit. Op de een of andere manier vallen hier alle puzzelstukjes samen. Een heerlijk album, en potentieel top-10 materiaal.

4.5*

Ik denk dat het effectief zo bedoeld is. Volgens mij hoor ik Winston Churchill op At the gates of silent memory over de liefde praten, maar dat kan ook geheel aan mij liggen

Het is Aleister Crowley met At Sea die je hoort: Aleister Crowley - At Sea - YouTube

Fanatstische plaat, heel sferisch en donker. Je zou verwachten dat tijdens sommige stukken er nog rook onder en achter je speakers vandaan komt.
Tijdloos, 5 sterren. Gelukkig door weinigen begrepen, daarom juist zo mooi....

Door vorige reaktie Elizium weer eens opgezet. Als ik eerder de behoefte aan had zette ik Earth Inferno op, voor mijn beleving beter omdat het live album rauwer en mooiere overgangen heeft.
Die mening staat en blijft staan, echter op Elizium is het gitaar en productie net wat verfijnder en denk ik dat ik Elizium toch weer sneller gaat draaien.
Ondertussen staat Mourning Sun op, deze ochtend een zonnige Fields revival wat de gereformerrde buren vast waarderen. Ik ben verloren en hopeloos .....

Die overgang van Wail of Sumer naar And There Will Your Heart Be Also is echt geweldig. Het slotstuk van dit album mag van mij sowieso wel oneindig doorgaan, met die hypnotiserende bas, galmende vocalen en dito gitaren.

Het slot met Wail of Sumer en And There Will Your Heart Be Also doet vooral denken aan de lome Gothic Rock op The Cult - Love (1985). Sfeervol mooi.

Hun beste wat mij betreft ondanks dat de 'hits' op de twee voorgangers staan. Je kan hier goed horen hoe de band zich heeft verbeterd in vergelijking met de twee voorgangers; het geluid is groots en een grote band waardig. Dit is gothic rock puur sang maar wel oprecht en evenwichtig gedaan. Voor mij vertegenwoordigt deze band en met name deze plaat het ultieme geperfectioneerde gothic rock geluid. Dit album is nooit meer overtroffen en hoort thuis in de lijst van de klassiekers.

Elizium staat bol van de uitgesponnen stukken vol spanning en avontuur. Zoals het in het gothic / wave hoekje altijd gebruikelijk is, wordt er vaak repetitief omgegaan met de pulserende ritmes om zo lang mogelijk een dreigende of gelaten sfeer vast te houden. Het gitzwarte At the Gates of Silent Memory is daar een goed voorbeeld van. Dit is een track die amper op gang komt, maar laat je wel op het puntje van de stoel zitten.

Fields Of The Nephilim geeft af en toe wel gas om de sluier te doorbreken met onvervalste rock n roll. Dat levert een mooie climax op in het prachtige Submission. Het vlotte For Her Light is dan weer vrij standaard voor dit soort muziek. Ook Sumerland is vrij uitbundig in die zin.

Sowieso schuurt Fields Of The Nephilim graag met de gitaren. De meeslepende ballades Wail Of Sumer en And There Will Your Heart Be Also lijken welhaast een Pink Floyd/Marillion kruisbestuivingen met wat rafelige vleermuisrandjes.

Elyzium is wat dat betreft heel duidelijk in de sfeer en toonzetting die heel gothic/wave is maar bedient zich tegelijkertijd ook van hele traditionele classic rock dingen om de composities heel levendig te maken en te houden.

Ik had deze vroeger op cassettebandje, maar kon er toen helemaal niks mee. Nu, ruim 20 jaar later, toch maar weer eens erbij gepakt en wat blijkt? Ik vind het een alleraardigst stukkie muziek. Lekker sfeervol, voldoende variatie om te blijven boeien. Deze zal de komende weken nog wel de revue passeren

Vandaag de 30th Anniversary Edition in groen vinyl binnen gekregen (https://archive.beggars.com/fields-of-the-nephilim-elizium-30th/). Klinkt alsof het gisteren was. Eén van de weinige bands die live nog op mijn bucket list staat. Zo'n 25 jaar geleden schreef ik voor een magazine en mocht ik Carl McCoy interviewen bij hun tour in België. Deze werd de dag zelf afgeblazen vanwege zijn opname in rehab. En dit jaar ging ik ze zien op W-fest en Graspop. Deze groene schijf biedt gelukkig wat troost...

Ik ben nog niet helemáál klaar met het luisteren naar de gothrockers van Fields Of The Nephilim, maar heel voorzichtig durf ik nu wel te stellen dat ik het liefst naar Elizium luister. Wat een heerlijke onheilspellende plaat!

Een klassieker! Het mooie van deze plaat is dat Carl McCoy hier alles uit zijn stem haalt en eigenlijk heel goed kan zingen. Het album werd geproduceerd door Andy Jackson die ook albums van Pink Floyd heeft geproduceerd. Dat hoor je hier zeker ook terug. Hun livealbum Earth Inferno uit 1991 kan ik je zeer aanraden. Daar komt de muziek en de zang van deze plaat ook erg goed tot zijn recht.

Fields of the Nephilim - Visionary Heads, Live 1990 - YouTube