Sevdaliza - Shabrang (2020)

Waarom staat hier eigenlijk avant-garde bij? Het is toch gewoon elektronische r&b/popmuziek?

Mooi album trouwens. al vond ik The Calling destijds iets beter. Hier is duidelijk ingezet op een wat breder geluid, maar soms vind ik de invloeden er iets te dik bovenop liggen.

Ik vind het absoluut geen avant-garde. Sevdaliza blijft in zekere zin binnen de gebaande paden, hoewel ze er heel veel eigen invulling aan geeft. Ze pakt invloeden van R&B, electronic, pop, zelfs een beetje trip hop en smelt die samen. Muzikaal maakt ze hier al een sterk geheel van, maar de zang en teksten zijn de echte kers op de taart. Een hele bijzondere plaat, die hoog in mijn lijst eindigt dit jaar. Volgens mij heb ik nog nooit de term "on-Nederlands goed" gebruikt (bah), maar Shabrang is dat echt.

Dat denk ik niet maar wel een veel beperkter aanbod en met name beschikbaarheid van muziek. Toen moesten we het doen met (dure) LP's of zelf opgenomen Cassettes van geleende platen.

Opmerking: dit ging over de jaren '70 en '80


Ietsjes off topic, maar interessante vraag - en ik ben geneigd om die vraag met Na of Jee te beantwoorden:

d'n perro - woef, woef - stipt een essentieel gegeven aan: we moesten het idd met minder doen.

Maar - en ik verwijs nog eens naar Achter de schermen , een uitgebreid rapport over 30 jaar luisteren, kijken en lezen (in Nederland). Daarin werd een zestal factoren genoemd die het content-consumptiegedrag (luisteren, kijken en lezen) van de Nederlander (in de jaren '70 - '00) ingrijpend hebben gewijzigd; in (Engelstalige) presentaties e.d verwezen daar altijd naar als de 6 I's - o.a. internationaal, informatie, informeel, inividueel, dat alles in steeds toenemende mate; maar ook en dat is hier relevant: intens en immediate (direct). Die laatste twee aspecten hebben natuurlijk wel consequenties voor geduld etc; we klikken eerder weg, en we skippen steeds sneller

En vanwege met name het immediate: vinyl! En om 'm weer wat on topic te brengen: Is de plaat al uit het cellofaan Mju?

Enkele keren reeds - maar 't ziet er met die foto's e.d. zo fraai uit; dat ik er voorzichtig mee ben. Overigens is dit wel een album voor het jaarlijstje.

Dit album is idd een prima album voor slow listening: gaan zitten en luisteren - skip skip, geeft geen trip

Haha, de gedachte 'on-Nederlands goed' komt ook absoluut in mijn hoofd op bij het luisteren van dit album. Maar dan denk ik ook gelijk weer: het is misschien weer iets te neerbuigend naar andere Nederlandse artiesten die toch ook wel prima werk afleveren.

Daarom zou ik persoonlijk 'goed' weg laten en 'on-Nederlands' blijven hanteren. Het album straalt een bepaalde internationale allure uit die vaak bij andere Nederlandse acts ontbreken, en niet alleen maar omdat ze in het Engels zingt. Er kleeft een bepaalde kwaliteit aan de productie en zang, iets vooruitstrevends, ambitieus en professioneels. Ik heb vergelijkingen met FKA twigs langs zien komen hier, en ik denk inderdaad dat er wel overlap bestaat tussen de artistieke visie van Sevda en Twigs.

Dit jaar een unicum met maar liefst 5 Nederlandse afvaardigingen in mijn persoonlijke top-30 en echt niet uit arren moede.

Met deze als absolute uitschieter natuurlijk.

In mijn top 50 staat Sevdaliza in de top 3, en dan nog twee artiesten die net in het zicht van de top 10 gestrand zijn (maar hadden er ook zo in kunnen staan), daarna volgen nog vier artiesten. Dat is eigenlijk best veel en inderdaad allemaal albums die ik ook echt goed vind.

Mag ik vragen welke? Altijd op zoek naar goede tips!

Bij mij staat Sevdaliza ook op 3.

Absoluut! Sevdaliza is absoluut niet van ''doe maar gewoon, dan is het al gek genoeg''. Haar muziek, optredens en video's vormen duidelijk een totaal-ervaring met heel veel ambitie en visie (waar Twigs inderdaad zeker naar boven komt). Ze lijkt dan ook inmiddels met deze plaat international potten te breken, helemaal terecht ook. Ik vind het de beste Nederlandse plaat van dit jaar en een van de beste platen van het jaar in het algemeen.

Helemaal hooked en verslaafd aan dit album nu, vloer me af.

Grijsgedraaid. By far m'n meest gedraaide album van 2020. Niet m'n absolute favoriet tho, maar de replay value is op de één of andere manier enorm en ik blijf er naar teruggrijpen.

Dat deze dame een zekere internationale uitstraling heeft, kan ik onderschrijven. De albumhoes ziet er wat verontrustend uit, en sommige songs hebben ook die sound, een beetje dystopisch. De kwaliteit komt echter algauw bovendrijven, in uitmuntende popsongs als Joanna, Habibi en Gole Bi Goldoon.

Sevdaliza put op originele wijze uit een aantal genres, waaronder triphop en R&B, en heeft er een geheel eigen ding van gemaakt. Ook op productioneel vlak is dit smullen, trouwens; de plaat klinkt gewoon tot in het kleinste detail af. Ondanks zijn speelduur van bijna een uur (en ruim een uur als je de prima bonustrack Darkest Hour erbij neemt) gaat het geen moment vervelen. Knap gedaan!

4 sterren

Hoewel ze tekstueel erg mooi schrijft (alleen al Joanna bijvoorbeeld) irriteert me de herhaling in refreinen wel na een tijdje. Lamp Lady is hierdoor gigantisch catchy, maar op een gegeven moment weet je het wel. Habibi heeft dit en ook Oh My God. Dat weerhoudt me van de volle mep.