Queen + Adam Lambert - Live Around the World (2020)

Afgezien van Lambert wel of niet, hebben ze veel interessanter werk gespeeld.
Nu zijn Love Kills en I Was Born To Love You de verrassingen. Van oorsprong 2 solo liedjes van Freddie, en ik kan beiden missen als kiespijn.
Voor de rest is het allemaal erg save.
En dan te bedenken dat Machines, Seven Seas Of Rhey, It's Late, Stone Cold Crazy, In The Lap Of The Gods ( revisted) en het fietsenlied door de jaren heen zijn vertolkt.
Maar afgezien daar van, Lambert is het voor mij niet.
Een prima showman en technisch een kundig vocalist, maar zijn klank is echt niet mijn ding.
Dus deze laat ik sowieso aan mij voorbij gaan.
Echter gun ik May en Taylor op hun oude dag nog veel spelplezier. Ze zijn zeker nog in vorm.

Daar hoeven we niet over te redetwisten. Ik ben het geheel met U eens. De naam Queen wordt door de heren Taylor en May volledig te grabbel gegooid. Schande, schande!

Goed live album, maar, vergeef me als ik fout ben, dit is volgens mij allemaal muziek die al dateert van de jaren 80 en begin jaren 90. Lambert zingt alles uitstekend, maar het zou toch fijn zijn als Queen eens zou proberen om wat nieuw materiaal neer te pennen i.p.v. te blijven teren op hun catalogus. Dat zou ik ook respectvoller vinden naar Adam Lambert toe.

100% juist meastro!

Het is een feit dat Taylor en May hun creativiteit eigenlijk volledig verbruikt hebben. The Cosmos Rocks kan in de top 10 van muzikale teleurstellingen uit de 21e eeuw. Ze gaan het niet nog eens wagen. Plus, ik denk dat dat de grootste reden is, de mannen vinden studio verplichtingen vreselijk. Ook in de Queen met Freddie dagen. Veel discussies. Op je oude dag zit je daar niet op de wachten. Een nieuwe We Will Rock You of Radio Ga Ga gaat niet meer komen.

Verder is de Queen catalogus zo enorm dat er genoeg is om jaren lang een gevarieerde show te maken.

Het is hun eigendom. Ze bepalen het zelf.
U overdrijft schromelijk met “de naam Queen wordt Door de heren Taylor en May volledig te grabbel gegooid”. Alleen omdat u de stemkleur van de nieuwe technisch begaafde zanger niet uw smaak is. Dat is natuurlijk lachwekkend.
De naam Queen is bekender dan ooit, mede door de film maar zeker door jarenlang uitgekiende keuzes zoals de musical en de samenwerking met bepaalde artiesten.
Freddie is dood. Hartstikke dood. En nee Adam is geen Freddie.
Maar zeg eens eerlijk, hoeveel bands bieden nog zoveel kwaliteit vandaag de dag? Je kan ze op een hand tellen. Voor u het weet zijn ze er niet meer en kunt u met terugwerkende kracht denken: “had ik maar”.

De studio-albums van Taylor, post-Innuendo, zijn wel erg de moeite waard. Daar staan geen Radio GaGa of Breathrough op, maar meer nummers in het straatje These are the Days of Our Lives.

Queen doet mij tegenwoordig altijd denken aan een atleet die ooit Olympisch goud na Olympisch goud won en die na een beenamputatie nog altijd zijn kunstje vertoont voor een weemoedig publiek. Knap hoor, maar het is geen Olympisch goud meer wat er blinkt.
Wat eerst de hordenloop of de 100 meter sprint was, is nu gehompel op een hinkelbaan.
Queen bestond uit 4 oninwisselbare persoonlijkheden en talenten. Daar zijn er 2 van over: een fantastische drummer en een geniaal en invloedrijk gitarist, beiden begenadigd met talent, charisma en songwritingskills. Maar de chemie tussen de 4 mannen is weg. Ik mis Mercury, ik mis Deacon. Tegenwoordig zijn er twee megatalenten die hun oude repertoire met verve over het voetlicht brengen, daarbij geholpen door volk van uiteenlopend pluimage dat het er nog maar eens hardhandig inwrijft hoezeer Mercury en Deacon gemist worden. Voor sommigen - waaronder door ondergetekende - is dat een pijnlijke vertoning.
Ik vind het prima wanneer vele anderen hier wél blij mee zijn, maar laten we eerlijk zijn: water bij de wijn maakt de wijn niet te drinken. Dan liever de herinnering aan die mooie grand cru.
Niettemin: geniet ervan, want voor je het weet zijn ze er niet meer.

Je kan het ook zo zien:

Queen bedient de oude fans met prog/artrock via On Air, Live at the Rainbow en bedient de nieuwe fans met een live pop-concert.

Ik vind wat van Lynyrd Skynyrd of Molly Hatchet is terechtgekomen veel treuriger.

En wat te denken van bands die in tweeen zijn gesplitst door overgebleven leden zoals Queensryche, Barclay James Harvest, Wishbone Ash.

Wees blij dat er geen Queen featuring Brian May of Roger Taylor's Queen zijn, met legers aan gastmuzikanten.

Daar heb je een punt. Reve zei het al: niets is zo erg of er is wel iets verschrikkelijkers...

Ik behoorde tot het kamp die vond dat de band had moeten stoppen na 'Made in Heaven'. En in feite is dat ook zo aangezien de helft van de band er toen mee ophield. Heb me lang verzet tegen het feit dat Brian en Roger in mijn ogen de goede naam van Queen te grabbel aan het gooien waren. Zeker met 'The Cosmos Rocks'.

Echter heb ik de band ten tijde van Freddie niet live kunnen aanschouwen (ben van '75), sterker nog ik ben door 'The Miracle' een fan geworden. Dus na veel wikken en wegen toch besloten de kans te grijpen om Brian en Roger nog in levende lijven te kunnen zien optreden. Zonder veel verwachtingen trok ik in 2018 naar de Ahoy om Queen + Adam Lambert te gaan zien.

Het was in 1 woord fantastisch! Nee, Adam is geen Freddie, maar dat wil hij ook helemaal niet zijn. Het is een eerbetoon aan de muziek van Queen en een groot feest om samen te vieren. Maar samen maken Brian, Roger en Adam + oud gediende Spike Edney er nog steeds een geweldige show van. Na 7 jaar touren heeft deze 'band' zijn sporen verdiend en dit live-album geeft een goede weergave daarvan.

Beste Thijs78, je zult mij nooit horen roepen "had ik maar". Al krijg ik bij wijze van spreke €1.000,= toe, ik ga echt niet naar een concert van Queen (wat er van over is) met Adam Lambert.

Voor 1000,- zou ik wel gaan. Mijn bodemprijs ligt op 350,-.

Bri en Rog doen verder maar lekker wat ze willen.

Voor 1000 euro zou ik misschien zelfs twee keer gaan kijken. Weet niet zeker, hangt er vanaf of mondkapjes verplicht zouden zijn of niet...

De (originele muziek) die gewoonweg een 5 hoort te zijn, krijgt van mij evengoed nog een mooie 4 (vooral ook doordat ik een van de shows zelf mee gemaakt heb, en live overweldigend was). En ik het niet ga vergelijken met ... ... Ik kan me voorstellen dat mensen dit zeker niet als 4 waarderen. Gelukkig hebben we dan ook niet allemaal de zelfde smaak

Queen 3.0 is nog spring levend. De heren zijn inmiddels bejaard en Brian May is herstellend van een hart infarct maar gelukkig schijnt het goed met hem te gaan. Dit is eigenlijk een soort van Greatest Hits Live. Wat mij betreft hadden ze alle nummers welke de afgelopen jaren live zijn gespeeld, om dit album mogen zetten maar helaas ben ik met het maken van dit album niet betrokken . De concerten van Queen 3.0 heb ik live mogen aanschouwen in Barcelona, Amsterdam (2x) en in Dublin tijdens een concert in het Park. Deze cd is een mooi Souvenir. Waarschijnlijk wordt dit album ook voornamelijk beluistert als souvenir en pakken mensen die niet bij Queen 3.0 aanwezig zijn geweest "Live killers of Live at Wembley ".

Wat Queen goed heeft gedaan is om vier nummers te nemen welke nooit live met Freddie gespeeld zijn. De muzikale kwaliteit welke afgeleverd wordt, ligt op een zeer hoog niveau. Maar na 50 jaar ervaring mag dat ook wel. Het is ook een dynamic live album geworden. Het publiek is zeer enthousiast en participeert als vanouds mee. Opvallend tijdens het bezoeken van deze concerten is de enorme hoeveelheid mensen die Freddie nooit bewust hebben mee gemaakt. Kortom een zeer aangenaam souvenir!

Op deze plaat laten de onafscheidelijke trio Taylor/May/Edney zich vergezellen door Adam Lambert (toch al sinds 2011 bji de band) en een keur aan touring-muzikanten (waaronder een extra drummer en een bassist).

De songs staan als een huis, de sound is goed. Ik moet wel zeggen dat van de drie leadzangers (even George Michael niet meegerekend) Adam toch mijn minst favoriete is. Hij mist de power die zowel Freddie als Paul wel hadden.

Adam haalt met gemak allemaal noten en is ook een echt glamrocker op het podium. Nu geef ik heel weinig om live-shows, al vind ik Freddie wel echt fantastisch om te zien. Ik luister muziek vooral om de muziek.

Queen is voornamelijk een rockband, en de plaat rockt ook gewoon prima genoeg. De extra drummer (tot 2017 zoon Rufus en daarna ene Tyler Warren) hoor ik er niet direct vanaf, al klinkt het in het middenstuk van Another One Bites the Dust wel vet. Moody Blues hadden ook een extra drummer, omdat Graeme Edge de power niet meer had. Dat zal dan hier ook wel het geval zijn. Ik heb geen beelden van het concert.

Uiteindelijk vind ik dit een aangename liveplaat, met weinig verrassingen. Ik ben wel benieuwd of deze bezetting het in zich heeft om met studiomateriaal te komen.

Ik heb wel wat beelden gezien intussen van Queen met Adam, en hij is een echte showman, daar waar Paul meer een stoere rocker was. Queen houdt van grote concerten en van veel show, dus past Adam wel goed erbij. Maar qua stem en power prefereer ik toch echt Paul Rodgers.

De plaat luistert lekker weg, zoals eigenlijke Queen-liveplaat dat doet. In een top-zoveel van beste Queen-liveplaten, zal deze niet heel hoog eindigen, maar dat komt meer omdat een heleboel andere liveplaten zoveel gaver zijn.