Nick Cave - Idiot Prayer (2020)

Ik ben heeeeeel erg blij dat ik vorig jaar aanwezig was in Dusseldorf toen Cave zijn Conversations with... deed. Een van de meest indrukwekkende live-optredens die ik heb meegemaakt. Zijn verschijning alleen al is indrukwekkend, laat staan zijn enkel door piano begeleide nummers. Die waren stuk voor stuk raak, maar ook de gesprekken vond ik zeer bijzonder en deden geen afbreuk aan het concert, integendeel. Cave nam alle tijd en rust en dat maakt het een zeer bijzondere en onvergetelijke zit. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar deze registratie.

Ja, ook benieuwd naar. Zijn Conversations-optreden in Brussel begin dit jaar was fenomenaal, hoogtepunt van dit jaar al is dat niet moeilijk.

Eerst ff spotifietsen, daarna mss binnenhalen. Hij mept onze portefeuille wel lekker leeg, deze meneer.

Ik heb nogal mijn twijfels of ik hier wel zin in heb. Ghosteen kwam ik nauwelijks doorheen, te theatraal en te kitscherig (en ik ben wel wat van hem gewend), met zo'n irritant 'het is allemaal heel integer hoor'-sfeertje. Cave is ook wel ontzettend prekerig geworden als ik die Red Hand Files erop na lees, en The Boatman's Call vond ik ook maar een tegenvaller met te veel gemakzuchtige nummers, al is het op zich leuk dat Cave een van de mooiste nummers van het onderschatte Nocturama onder het stof vandaan haalt.

Het zal grotendeels liggen aan mijn Cave moeheid.
Ik trek dit niet zo, ik heb veel prachtige platen ook van de Birthday Party en The boys next door, heb hem sinds 1984 als voorprogramma van the Smiths in de Meervaart gezien, daarna volgden nog zo'n 15 gigs.
Ik mis de rafelrandjes, als ik bv het normale prachtige Sad Waters hoor is dat ontleed van al zijn kracht, dat geldt nog meer voor Stranger than kindness.
Daarom vind ik the boatman's call and no more shall we part ook een stuk minder dan bv de 1e drie en push the sky away, dat zijn voor mij zijn/hun hoogtepunten (naast de 2 ep's van the Birthday Party)
En ja als je alleen begeleid door piano zingt gaan er wat rafelrandjes uit, maar goed aan mij dus niet zo goed besteed, was helaas al met het zwakke Ghosteen zo.
Nick kan prachtig piano spelen, was bij bv het machtige Your funeral my trial al zo.
Ik vind hem zo in het nieuws, ik snap natuurlijk dat hij heel veel leed moet verwerken en zijn keuze is altijd goed natuurlijk omdat hij alleen die kan maken maar pfff.
Wat is zijn volgende stap? Las Vegas?

De link ingetogen plaat - rouwverwerking wordt hier toch vaak te makkelijk gelegd. Waarom zou dit een rouwverwerking zijn? Hij speelt zijn uitgeklede liedjes op zijn piano in een lege zaal, meer is het niet.
Zeker niet wanneer je (zoals ik) de beelden niet gezien hebt.

Cave is zeer zeker een pretentieuze artiest (dat is deels ook zijn kracht), maar dat is deze plaat toch niet.

Ik wilde de filmvoorstelling boeken in de bioscoop, ze waren allemaal uitverkocht. Nu gaat dit in coronatijd ook iets makkelijker, maar ook voor de pandemie trok Cave al volle zalen. Op de een of andere manier heeft de tragische dood van zijn zoon de. belangstelling voor deze muzikant doen toenemen. Cave heeft ook zelf hieraan bijgedragen door zijn rouwproces uitgebreid en succesvol met zijn publiek gedeeeld. Dit is niet uitzonderlijk in deze tijd, want hij is niet de enige. Cave beschikt ook over een repertoire dat hiervoor uitermate geschikt is. Maar wanneer houdt rouwverwerking op en begin ik het gevoel te krijgen dat Cave om aandacht vraagt en sentimenten (ook bij fans) de basis gaan worden waarop deze artiest gedijt?

Je hebt de documentaire One More Time With Feeling waarschijnlijk niet gezien, anders zou je bovenstaande allicht niet beweerd hebben. Toen werd al duidelijk dat Cave eigenlijk helemaal geen behoefte aan een cameraploeg op zijn nek. Hij was eigenlijk helemaal tegen, maar het was maatje Warren Ellis die hem overhaalde dit wel toe te laten omdat hij ervan overtuigd was dat het Cave en zijn vrouw zou helpen in het rouwproces. Ik vind het veel te kort door de bocht om te stellen dat hij commercieel succes aan het najagen is. Dat heeft deze man echt niet nodig. Ik heb tijdens het hele Conversations with... concert ook geen een keer het gevoel gehad dat er een commercieel oogmerk achter zat. Het was 100% oprecht en ik geloof ook echt dat het hem geholpen heeft in zijn rouwproces. Als je erbij was geweest zou je het waarschijnlijk beamen. En de belangstelling voor deze grootheid was er altijd al, en die heeft ie verdiend met het maken van uitstekende muziek, ver voordat de tragische dood van zijn zoon in beeld kwam. Je doet hem schromelijk te kort door hem te betichten van ‘aandacht vragen’.

philtuper, ik vond One More Time With Feeling juist heel geënsceneerd en theatraal, met z'n wapperende armen. Het is nota bene gewoon een soort promofilm met alle nummers van het album in precies dezelfde volgorde, onnodig en artistiekerig in zwart-wit. Ik had er een heel dubbel gevoel bij, dat ik de laatste jaren steeds bij Cave heb: het moet allemaal heel integer overkomen, maar het voelt ook allemaal zo ontzettend gemaakt. Het kan 100% oprecht zijn, maar dan is dat omdat Cave zolang zo theatraal is geweest dat hij daar gewoonweg niet meer mee op kan houden.

Sorry, maar dit is echt nonsens. Kijk die documentaire nog een keer zou ik zeggen. Niets van wat hierboven genoemd wordt. Niets. Ik denk dat het meer met jouw eigen perceptie te maken heeft, jouw persoonlijke Cave vermoeidheid. Zeker gezien de tijd waarin deze docu gemaakt is vind ik dat je simpelweg niet kunt zeggen dat het allemaal geënsceneerd is. Daar was die periode veel te intens voor. Sorry, maar dat moet ff gezegd.

Neen hoor, philtuper, dit is geen nonsens wat slowgaze zegt.

En waar baseer je dit op? Almachtigheid? Aan een ongefundeerd popiejopieantwoord hebben we niet zoveel. Ik probeerde het juist te nuanceren.
Ik vond Ghosteen ook too much by the way. Die plaat kwam niet zo binnen als Skeleton Tree dat deed. Was me te sacraal. Maar Conversations with alsmede de docu maakten beide indruk.

Ik ben het gewoon deels met Slowgaze eens. Mag toch? Het is geen popiejopieantwoord, want van de muziek van Nick Cave blijf ik houden. Hij staat heel hoog in mijn lijst. Pas op met veroordelen, kan ik alleen maar zeggen.

En Ghosteen vind ik prachtig. Zo ook Skeleton Tree.