menu

Eels - Earth to Dora (2020)

mijn stem
3,52 (131)
131 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: E Works

  1. Anything for Boo (3:24)
  2. Are We Alright Again (3:43)
  3. Who You Say You Are (2:55)
  4. Earth to Dora (3:43)
  5. Dark and Dramatic (3:39)
  6. Are You Fucking Your Ex (3:41)
  7. The Gentle Souls (4:01)
  8. Of Unsent Letters (3:07)
  9. I Got Hurt (4:17)
  10. Ok (3:32)
  11. Baby Let's Make It Real (3:55)
  12. Waking Up (2:45)
totale tijdsduur: 42:42
zoeken in:
avatar van Poles Apart
3,0
Deze zag ik niet aankomen. Is er al een single uit?

Edit: twee stuks zelfs:

Are We Alright Again

Who You Say You Are

3,0
Mooie hoes

avatar van Deranged
5,0
Ook al aan het schilderen geslagen.

Mooie cover inderdaad.

De tracktitels alvast weer veelbelovend.

avatar van Kaaasgaaf
4,0
Eigenlijk was ik van plan geen nummers vooraf meer te checken, want de vorige keer heeft dat voor nogal een teleurstelling geleid. Het titelnummer van The Deconstruction vond ik namelijk het sterkste Eels-nummer in jaren en daardoor hoopte ik stiekem op weer eens een Eels-album dat me van begin tot eind weg zou kunnen blazen. Hij deed dat voor het laatst in 2005 met Blinking Lights en op alle albums daarna stond altijd wel een handvol fantastische nummers, maar ook nogal veel slappe herhalingen (zowel muzikaal als tekstueel) van wat hem ooit zo uniek maakte. Maar ook The Deconstruction bleek, op dat briljante titelnummer en nog een tweetal andere bijzonder puike tracks (Bone Dry en Rusty Pipes) na, een behoorlijk wisselvallige invuloefening. Als dit ook voor Earth To Dora zal blijken te gelden, heeft Eels officieel meer wisselvallige (7) dan consistente albums (6) op zijn naam staan (ik reken voor het gemak de albums die hij als E uitbracht even niet mee). Maar ik kon de verleiding niet weerstaan en het wordt nu toch wel erg moeilijk de verwachtingen laag te houden, want ik vind alledrie de reeds uitgebrachte nummers, hoewel niet al te verrassend, wel echt bijzonder blijmakend. En het artwork is ook weer eens echt mooi. Evengoed wil ik toch voorzichtig blijven. E is een van mijn favoriete songschrijvers en zal dat altijd blijven, ook als hij nooit meer in de buurt van zijn oude niveau zou komen. Ik ben hem zo dankbaar voor al die prachtige muziek, dat ik me daar ook niet echt druk om zou moeten maken. Maar wie weet, wie weet....


avatar van Bartjeking
3,5
De hoes van het jaar award heeft ie wat mij betreft al binnen. Are We Alright Again is het enige liedje dat ik gehoord heb en dat klinkt in ieder geval vertrouwd. Vertrouwd goed. De rest bewaar ik tot het album in zijn geheel te luisteren is. Verheugen man.

avatar van Bert Wasbeer
3,0
Ik citeer even m'n eigen gedachten over the Deconstruction hier:

"De zoveelste 'prima plaat' van E. Met een paar sterke songs die het live prima gaan doen. Maar het is ook wel weer een plaat op de automatische piloot, zonder echte verrassingen en wat filler. Gedegen, sterk qua opbouw en thematisch vertrouwd. Maar ook een tikje safe/belegen. Been there, done that, dat gevoel. (...) nog zes van dit soort albums gaat vermoedelijk toch vervelen"

Ik hoop nog altijd op een echte return to form want ik ben en blijf een fan, maar de eerste singles van dit album zijn niet bepaald veelbelovend. Baby, let's make it real is niet eens autopiloot-niveau, hetzit er onder. Muzikaal een zwakke compositie en tekstueel ook matig (meal, feel, deal, real, lalala). En Who you say you are is op het eerste gehoor geen haar beter. Are we allright again is gelukkig wel een stuk aangenamer om aan te horen en hierdoor houd ik toch wat hoop natuurlijk. Maar dat mijn verwachtingen niet hooggespannen zijn, is een understatement. Maar we gaan het zien.

De hoes is overigens zo lelijk dat ie weer tof wordt, das wel mooi.

3,0
Het nummer the deconstruction vond ik ijzersterk. Het album heel wat minder. The cautionary tales was dan weer een hoogtepunt voor mij. Dreigend en depressief.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Vroeg me toevallig deze week af wanneer hij weer met nieuw werk zou komen.
ben heel benieuwd !

avatar van Poles Apart
3,0
De band schijnt trouwens plannen te hebben om hun volgende plaat in Volendam op te nemen, E en kornuiten zijn grote fans van de Palingsound.

RichardKoning
Poles Apart schreef:
De band schijnt trouwens plannen te hebben om hun volgende plaat in Volendam op te nemen, E en kornuiten zijn grote fans van de Palingsound.

Klinkt goed!

Sooheej
Poles Apart schreef:
De band schijnt trouwens plannen te hebben om hun volgende plaat in Volendam op te nemen, E en kornuiten zijn grote fans van de Palingsound.

En gij geleuft da?

3,0
Anything for boo begint nog mooi maar dan gaat het toch pijnlijk de verkeerde kant op met dat nummer.

avatar van aERodynamIC
4,0
Wat valt hier eigenlijk nog over te zeggen? Mark Oliver Everett is het nog steeds niet verleerd om ons mooie liedjes te schenken.
Droevig, met hier en daar toch ook wel glimlach-momenten.

Earth to Dora valt in de wat luchtiger midden-categorie van de band.

Het klinkt vertrouwd, het is fraai, verrassend allerminst en we horen wederom vakmanschap. Zitten we daar op te wachten als we ook één van de andere albums kunnen draaien?! Nee, niet echt. En toch vind ik het weer fijn om wat van ze te horen en doen ze me er een plezier mee.

Maar ik geef toe: ik heb ze allemaal, maar ik draai alleen Beautiful Freak, Electro-Shock Blues en Daisies of the Galaxy wat vaker, en die albums zitten beter in mijn systeem. De rest is allemaal fraai en toch inwisselbaar. Daar gaat deze nieuwe niks aan veranderen denk ik zo.

En ligt het aan mij of is die rasp op de stem van Everett nog erger dan voorheen?

Sooheej
Ik heb, of nee: had, alles van Eels en heb ook menig optreden van ze/hem gezien. Maar zo langzamerhand is het aantal zwakke albums groter dan het aantal goede. Kan ook bijna niet anders, na zovele jaren. Toch hoop je elke keer dat er een nieuw meesterwerk uit E rolt. Helaas is dat ook nu weer niet het geval, net zoals eigenlijk alles na Blinking Lights. Een krappe voldoende, meer is het niet.

avatar van Bonk
4,0
aERodynamIC schreef:

Maar ik geef toe: ik heb ze allemaal, maar ik draai alleen Beautiful Freak, Electro-Shock Blues en Daisies of the Galaxy wat vaker, en die albums zitten beter in mijn systeem. De rest is allemaal fraai en toch inwisselbaar. Daar gaat deze nieuwe niks aan veranderen denk ik zo.


Op zich herken ik wel wat je zegt, behalve dan dat je Blinking Lights and Other Revelations niet noemt. Dat vind ik toch echt geen album wat inwisselbaar is. Daar sloeg hij qua composities en melodie toch wel nieuwe wegen in, of zie jij dat dan echt anders? Daar kan je natuurlijk anders over denken (gelukkig maar!), maar verbaast me toch wel wat. De albums daarna zijn nog mooi genoeg, maar wel minder vernieuwend. Maar Blinking Lights... vond ik dat als laatste écht wel.

Naar het nieuwe album ben ik erg benieuwd, maar dat moet nog binnenkomen en zal er dan de tijd voor nemen (omdat Eels albums bij mij wel even nodig hebben om te laten bezinken en te bevatten wat ik er nu echt van vind). Vernieuwend verwacht ik al niet meer, mooie muziek wel. We gaan het zien.

avatar van aERodynamIC
4,0
[quote]Bonk schreef:
Op zich herken ik wel wat je zegt, behalve dan dat je Blinking Lights and Other Revelations niet noemt. Dat vind ik toch echt geen album wat inwisselbaar is. Daar sloeg hij qua composities en melodie toch wel nieuwe wegen in, of zie jij dat dan echt anders? Daar kan je natuurlijk anders over denken (gelukkig maar!), maar verbaast me toch wel wat. De albums daarna zijn nog mooi genoeg, maar wel minder vernieuwend. Maar Blinking Lights... vond ik dat als laatste écht wel./quote]
Nee hoor, uitstekend album, maar waarschijnlijk omdat deze volgde na Souljacker en Shootenanny! dat er soort verzadiging optrad. Een beetje hetzelfde gevoel als ik bij Bruce Springsteen heb: constant en altijd wel goed, maar slechts enkele albums blijven echt hangen omdat ik die andere beleefde. Wat intenser wellicht.

Het staat dus los van de kwaliteit of het gebodene, want die is wat mij betreft eigenlijk altijd wel constant bij Eels. Wat ik al zei: die zitten beter in mijn systeem, daar heb ik meer band mee.

avatar van Bert Wasbeer
3,0
Over de nieuwe plaat heb ik nog geen oordeel, die zal later vanmiddag op de mat vallen. Maar ik vreesde vooraf al wat aERo en Sooheej hierboven beschrijven. De compositorische koek lijkt een beetje op bij E en hij heeft niet de wil of het lef om zich op glad ijs te begeven op zoek naar wat anders. En daar krijg je inwisselbare albums van die de fans niet van je vervreemden, maar waar ook niemand echt nog reikhalzend naar uitziet. Ik erger me de laatste platen vooral aan de fillertracks met slechte rijm. Zo maakte ik m'n huiswerk vroeger, mikken op de 5,6 want dat was ook een voldoende. En dat is irritant als je weet dat er bij E eigenlijk zeker een dikke 8 in zit.

Wb de oude platen: de eerste vier, Blinking lights en in mindere mate ook nog Hombre lobo (overstuurd en gruizig maar toch ook echt een paar geweldige songs) en end times zijn fantastisch tot dik voldoende. The Deconstruction had z'n momentjes maar daar staan meer matige tracks op dan goede. De drie ertussen ben ik haast weer vergeten en dat zegt genoeg.

avatar van herre48
Hij is inderdaad terug mooi en inwisselbaar met de ganse discografie. Weinig mis mee en ideaal voor deze tijden aan het haardvuur.

avatar van CWTAB
4,0
Aangename plaat, een vorm van troost in deze barre tijden (de herkenbare melodieën, E. zijn zeer gewaardeerde rasp die terug de boventoon ... zoals hierboven al meermalen geschreven: mooi & inwisselbaar.

Are You Fucking Your Ex zou wel eens live kunnen vuurwerk geven, instrumentaal vooral (als we ooit terug live optredens gaan krijgen)

Prachtige hoes ook (was dit een schilderijtje uit de kring die jaren in E. z'n badkamer heeft gehangen?)

avatar van rebjuh
3,5
Een degelijk album, dat vind ik op zich best jammer. Herkenbaar, ja, maar het mag van mij wel een beetje anders dan de albums hiervoor.

Ik vind de hoes trouwens ook verschrikkelijk...

Maar oké, toch een 3,5.

avatar van Johnny Marr
4,0
Fijne, warme plaat. Net als de nieuwe van Tweedy en Lenker is dit aangenaam luistermateriaal die je gezelschap kan houden tijdens de aankomende zware winter. Winter is coming.

avatar van Kaaasgaaf
4,0
Mijn verwachtingen voor dit album waren nogal laag, maar waar ik op zijn vorige rits platen steeds 2 of 3 nummers eruit vond steken en de rest klonk alsof E het in z'n slaap geschreven had, vind ik deze plaat van begin tot eind toch wel vrij sterk. Al doet hij weinig anders dan normaal - vernieuwingen verwacht ik in dit stadium toch niet meer van hem - werken die bekende trucjes ditmaal wél. Mooie balans tussen zijn vrolijke en verdrietige kant ook en een fijne productie. Ik hoop dat mijn aanvankelijke enthousiasme voor dit album zal blijven en ik er alsnog niet gauw op uitgeluisterd raakt, de tijd zal het leren. E blijft een van m'n grote helden dus ik gun hem ook gewoon een terugkeer naar minstens een glimp van zijn oude niveau, het valt niet te ontkennen dat dat toch ook een rol speelt.

avatar van Fathead
2,5
Bert Wasbeer verwoordt zo'n beetje exact wat ik voel bij deze plaat.

Are You Fucking Your Ex is het dieptepunt in 's mans oeuvre.

avatar van JVT
4,0
JVT
Dat vind ik dan weer een heel goed nummer. De gehele plaat bevalt me wel, niets nieuws onder de zon maar gewoon weer Eels. En weinig stinkers op deze plaat itt hun vorige plaat.

Thekillers87327
Ik ken niet veel van Eels, met uitzondering van het eerste album die ik erg goed vind. Deze klinkt ook erg chill zeg. Af en toe donker, dan weer luchtig

avatar van Bert Wasbeer
3,0
Fathead schreef:
Bert Wasbeer verwoordt zo'n beetje exact wat ik voel bij deze plaat.

Are You Fucking Your Ex is het dieptepunt in 's mans oeuvre.


Grappig, dat was bij mij na de eerste draaibeurt nu juist de enige track die nog een beetje bleef hangen. Volgens mij kan dat live nog een alleraardigste meezinger vormen . Ik vond vooral I got hurt echt erg matig, dat nummer klonk zo bekend in de oren dat ik nu nog twijfel of hij het stiekem niet ook op de vorige plaat had gezet, gewoon om te zien of z'n fans het merken.
Voor het overige is het vooral comform de verwachtingen. Goed genoeg voor een voldoende, maar volslagen overbodig. Als deze plaat in het oeuvre ontbrak zou geen mens hem missen volgens mij. Ik hoop ergens dat E er iets van een zij-of hobbyproject bij neemt, met andere artiesten en tekstschrijvers. Iets dat m uit zijn comfort zone haalt en hem dwingt om op een andere manier anders te kijken naar zaken als melodie, songstructuur, etc. Misschien dat ik het resultaat wel slechter zou vinden dan wat ik nu hoor, maar dan zou hij het tenminste proberen.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Eels - Earth To Dora - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Eels - Earth To Dora
Ondanks het inmiddels beproefde recept en de molensteen van het alweer bijna 25 jaar oude debuut, heeft Eels een prima album afgeleverd dat echt de nodige luisterbeurten verdient

Mark Oliver Everett neemt zo nu en dan afstand van het uit duizenden herkenbare Eels geluid, maar er zijn ook albums waarop hij het nadrukkelijk omarmt. Earth To Dora valt in de laatste categorie. Het is een album dat je direct mee terugneemt naar de zomer van 1996, toen Eels opdook met het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Beautiful Freak. Dat is misschien een zwaktebod, maar voor mij werkt het nog altijd. Earth To Dora is een album dat makkelijk verleidt met een zo bekend geluid, maar het is ook een album dat tot leven komt wanneer je er wat vaker naar luistert. Zeker niet het beste album van Eels, maar absoluut een hele aangename.

Bij ieder nieuw album van Eels neem ik me voor om voor de afwisseling eens niet te beginnen over Beautiful Freak, het debuut van de band rond de Amerikaanse muzikant Mark Oliver Everett. Beautiful Freak vierde dit jaar immers alweer zijn vierentwintigste verjaardag en is bovendien onderdeel van een inmiddels behoorlijk indrukwekkend oeuvre.

Objectief gezien is Beautiful Freak misschien niet eens het beste van album van Eels, maar het is voor mij de soundtrack van een periode. Het was bovendien de eerste kennismaking met het zo karakteristieke en inmiddels uit duizenden herkenbare geluid van Eels.

De band, of feitelijk het alter ego van Mark Oliver Everett, ook bekend als E, grijpt op het grootste deel van haar albums terug op het geluid van Beautiful Freak. Het heeft er voor gezorgd dat ik alle albums van de band heb omarmd, maar als ik er een moet kiezen, kies ik toch altijd weer voor het debuut uit 1996.

De naam van het debuut van Eels is inmiddels al weer vele malen gevallen en dat is ook niet zo gek, want, meer dan zijn directe voorgangers, roept het deze week verschenen Earth To Dora onmiddellijk herinneringen op aan het album dat de zomer van 1996 zo bijzonder inkleurde. Mark Oliver Everett koos op het twee jaar geleden verschenen en absoluut sterke The Deconstruction voor een wat steviger aangezet geluid met hier en daar wat elektronica en maakte bovendien een aardedonker album. Op Earth To Dora keert Eels weer terug naar het meer organische geluid dat op zoveel Eels albums is te horen, inclusief de onmisbare xylofoon.

Mark Oliver Everett is zeker geen muzikant die het leven door een roze bril bekijkt. De Amerikaanse kant heeft de zware thema’s nooit geschuwd en putte hierbij uit de nodige persoonlijke levenservaring. Ook Earth To Dora is zeker geen album vol zonnestralen, maar vergeleken met de meeste andere Eels albums is het een behoorlijk optimistisch album. En dat in deze tijd.

Ondanks het als een molensteen om zijn nek hangende debuut kan Mark Oliver Everett over het algemeen rekenen op positieve recensies. Dit keer lijken de critici wat zuinig, maar op een of andere manier bevalt Earth To Dora me wel, al is het maar omdat het album me vaak mee terugneemt naar de zomer van 1996. Earth To Dora is een relatief makkelijk album met songs die zijn te omschrijven als vintage Eels.

Grote vraag is natuurlijk of Earth To Dora ook na een paar keer horen nog net zo vermaakt of dat de heimwee naar Beautiful Freak inmiddels zo hevig is dat het pijn doet. Ik geef het album voorlopig het voordeel van de twijfel, want ook bij herhaalde beluistering voelt het allemaal nog goed en is Earth To Dora van Eels een prima soundtrack voor Halloween in corona tijd.

Als ik Earth To Dora probeer te classificeren in het fraaie oeuvre van de band kom ik vooralsnog ergens in de middenmoot uit. Dat klinkt misschien mager, maar het is wat mij betreft een prima prestatie, al is het maar omdat het album, meer dan een aantal van zijn voorgangers, voortborduurt op successen uit het verleden. Om die reden zal Earth To Dora waarschijnlijk wat makkelijker worden afgeschreven dan de meeste andere Eels albums van recente datum, maar geef het album een kans en je zult horen dat het zeker niet tegen valt. Erwin Zijleman

avatar van Kaaasgaaf
4,0
erwinz schreef:
recensie op de krenten uit de pop:
Als ik Earth To Dora probeer te classificeren in het fraaie oeuvre van de band kom ik vooralsnog ergens in de middenmoot uit. Dat klinkt misschien mager, maar het is wat mij betreft een prima prestatie, al is het maar omdat het album, meer dan een aantal van zijn voorgangers, voortborduurt op successen uit het verleden.
E borduurt toch constant voort op successen uit zijn verleden en dat is toch waar het merendeel van de kritiek op die laatste vijf à zes platen juist uit bestaat? Hij hergebruikt om de haverklap opzichtig zijn bekende akkoordenschema's en recyclet zelfs tekstflarden. Men is er aan toe dat hij zichzelf weer eens uitdaagt en - al verwacht ik dat inmiddels echt niet meer van hem - enigszins vernieuwt. Hij deed dit weliswaar een beetje op Hombre Lobo en New Morning, maar ook op die platen slechts in een paar nummers. Voor de rest grijpt het allemaal schaamteloos terug op de gouden periode die van Beautiful Freak (of eigenlijk al A Man Called E) tot Blinking Lights liep. De reden dat ik over Earth To Dora toch redelijk enthousiast bent, is dat het stuk voor stuk toch wel sterke liedjes heeft opgeleverd. Op die vorige platen waren het steeds maar een paar tracks die er echt uitstaken, zo vond ik op The Deconstruction het openingsnummer zelf zijn sterkste in jaren, wat de rest des te teleurstellender maakte. Voor mij is deze plaat dus geslaagd ondanks, en zeker niet dankzij, dat voortborduren.

avatar van Bert Wasbeer
3,0
Dat E trouwens ooit in een nummer zou refereren aan Taylor Swift vond ik overigens toch verrassend

Gast
geplaatst: vandaag om 16:40 uur

geplaatst: vandaag om 16:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.