menu

The War on Drugs - Live Drugs (2020)

mijn stem
4,20 (157)
157 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: A Super High Quality

  1. An Ocean Between the Waves (7:30)
  2. Pain (5:16)
  3. Strangest Thing (7:13)
  4. Red Eyes (5:49)
  5. Thinking of a Place (10:36)
  6. Buenos Aires Beach (5:09)
  7. Accidentally Like a Martyr (4:27)
  8. Eyes to the Wind (9:13)
  9. Under the Pressure (11:58)
  10. In Reverse (7:37)
totale tijdsduur: 1:14:48
zoeken in:
avatar van deric raven
4,0
In de periode dat Americana en folk steeds meer beginnen te rommelen met elektronica en hiermee een verbreding van het jonge publiek opzoekt, doet Adam Granduciel iets wat tot dan toe weinig wordt toegepast. In plaats van een futuristische plaat af te leveren, zoekt hij met Lost In The Dream de heimwee van vroeger op. Door Amerikaanse muzikale helden te koppelen aan wat er op dat moment aan de andere kant van de oceaan gaande is, weet hij het nostalgische gevoel van zijn leeftijdsgenoten op te roepen.

Hiermee bevindt hij zich op het pad van de veramerikaniserende Fleetwood Mac, wiens Tango In The Night in alle opzichten terug te horen is. De emotie beperkt zich niet alleen tot die doelgroep, maar raakt ook de bezitter van die oude met Roxy Music, Dire Straits en Bruce Springsteen gevulde vinyl platenkast. Hij brengt twee generaties muziekliefhebbers dichter bij elkaar, waardoor deze elkander beter leren te begrijpen. Voor de een is het retro eighties, voor de ander is het de muziek waarmee hij is opgegroeid.

Juist dat onderscheid verwatert als hij vervolgens A Deeper Understanding in elkaar zet. Hierop experimenteert hij dus wel, al is het in lichte mate, met elektronische snufjes. Het is net wat minder puur en organisch. Ondanks dat het album verder prima aansluit op de voorganger, is het een forse stap terug. Dat de songs verder uitstekend in elkaar zitten bewijst hij nu wel op Live Drugs.

De nadruk ligt hier vooral op het succes van Lost In The Dream, al vormen de latere tracks nu veel meer een geheel en revancheert The War on Drugs zich hiermee voortreffelijk. Het verlangen naar andere tijden krijgt nu een extra dimensie vanwege het hele Corona gebeuren. Dat we een klein jaar geleden nog probleemloos en niets vermoedend concerten konden bezoeken lijkt ondertussen al een eeuwigheid geleden. Een ingecalculeerde tactische zet die de armoede van een festival loos jaar enigszins goed maakt.

Door het opzwepende drumintro van Charlie Hall in An Ocean Between The Waves besef je des te meer dat The War on Drugs veel meer is dan het magistrale lang uitgerekte gitaarwerk van Adam Granduciel. Live komt de band beleving veel meer tot zijn recht. Ook bassist David Hartley staat dan op gelijkwaardige hoogte met de schuchter zingende frontman. Het publiek wordt tekstueel direct geconfronteerd met de opoffering die het rondreizende muzikantenbestaan met zich meebrengt.

Run away, I’m a traveling man
Been working every day

Dit wordt later nog vervolgd door de eenzaamheid van koude hotelkamers, en de condens van de achter een beslagen raam verschuilende maan die zich steeds weer op een andere plaatst als stille toeschouwer opdringt. De kern van een liveregistratie samengevat in een paar toepasselijke zinnen.

Adam Granduciel weet een minder diepe emotie op te roepen met Accidentally Like A Martyr dan de croonende eigenaar Warren Zevon, en geeft er zowat een gospeltwist aan. Gelukkig doet hij hiermee geen afbreuk aan de oorspronkelijke versie door er juist voor te kiezen om niet krampachtig het origineel te benaderen. Toch valt deze wat uit de toon tussen de veel sterkere eigen composities.

De treurende saxofoon van Jon Natchez in Strangest Thing is nog een voorbode van wat je kan verwachten. Gezamenlijk met de desperate mondharmonicaklanken verzorgen ze het verstillende outro van Thinking of a Place. Op het ultieme hoogtepunt Eyes to the Wind introduceert Adam Granduciel zijn eigen E Street Band, een vergelijking welke zeker op gaat in het technisch in perfectie gespeelde eindresultaat waarbij die kenmerkende saxofoonblazen en harmonicapartijen van werelds beroemdste begeleidingsband hun stempel drukken.

Ondanks dat het opnames van verschillende concerten betreft, loopt het allemaal feilloos in elkaar over. Tegen het einde aan klinkt het productioneel allemaal wel veel helderder en krachtiger. Zo hebben Under The Pressure en In Reverse met de zwaar echoënde gitaren absoluut raakvlakken met de sound waarmee Bruce Lampcov Simple Minds trakteert op hun jaren tachtig monument Live In The City Of Light. Juist deze spannende aanpak zorgt ervoor dat de aandacht tot aan het einde toe gewaarborgd blijft. Een mooi staaltje aan vakmanschap van Adam Granduciel en Dominic East.

The War on Drugs - Live Drugs | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van WoNa
4,0
Tot nu toe was ik niet enorm onder de indruk van The War on Drugs. De "oude" platen ken ik niet, de doorbraak plaat vond ik te V.S. en dan vooral Springsteen. Ik heb voor 97% niets met het opgeblazen geluid van Springsteen en dus The War on Drugs. De laatste studioplaat heb ik wel in huis, maar werd het uiteindelijk toch net niet.

Nu dus een live plaat. De langere termijn staat nog niet vast, maar ik moet toegeven dat de vooruitgesnelde reputatie van de band hier echt wordt waargemaakt. Een prachtig geluid, vast beter dan in de gemiddelde zaal, en een enorm goede band, waarin ieder lid een duidelijk eigen rol heeft. Hier wordt niet alleen de zanger/schrijver ondersteunt, maar een gezamenlijk product aan de man gebracht. Voor mij is de semi-live ervaring die ik in huis onderga, wellicht het zetje dat ik nodig had om The War on Drugs echt op waarde te schatten.

Zoals ik al aangaf, zal de tijd leren of de band blijvend is, maar ik zie mij wel eens naar een optreden gaan, als het weer veilig kan. Eerst deze winter maar eens doorkomen. Het wordt ernstig doorbijten. Juist mooie platen als deze schijnen lichtjes in donkere tijden.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van metalfist
Eigenlijk is het best grappig, ik heb in de loop der jaren al een aantal keren deze Live Drugs van The War on Drugs geprobeerd. Ik kende een aantal nummers van op de radio en een liveplaat is altijd wel leuk om een groep te leren kennen, maar het kwartje viel niet. Het was me te kabbelend, het leek allemaal wat op elkaar, ... Kortom: het was niet mijn ding. Flashback naar afgelopen zomer in het Middenvijverpark op Linkeroever waar The War on Drugs een headliner is bij Live is Live. Het was niet de groep waar ik speciaal mijn ticket voor had gekocht, maar kom: we hadden toch frontstage tickets en het was een prachtige avond die eindelijk wat was aan het afkoelen. Om het met de woorden van Raymond van het Groenewoud te zeggen: Wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt, wat ik daar zag heeft mij diep geraakt. De "ole, ola" mag je er zelf bij denken, maar ik was werkelijk zo enorm onder de indruk van dat concert. Het heeft zijn plaatsje veroverd in mijn top 10 van concerten dat ik al heb gezien en ik wilde nu toch eens terug die Live Drugs proberen. Hoewel het gevoel van die avond onbeschrijflijk is en het een combinatie van talloze factoren was die niet met mijn thuisinstallatie terug tot leven gewekt kan worden, moet ik zeggen dat het kwartje nu wel is gevallen. Ik vind nog altijd niet alles even goed, zo kan Accidentally Like a Martyr - oorspronkelijk van Warren Zevon - me nog altijd niet bekoren, maar wat is het werkelijk genieten van de andere songs. Hoewel dit een allegaartje is van verschillende shows, voelt dit enorm vloeiend aan en kan ik bijna niet geloven dat dit niet één geheel is. De flow is indrukwekkend en zelfs zo'n buitenbeentje als Buenos Aires Beach heeft een plaatsje in mijn hart veroverd. Ik heb nog altijd geen studioalbum van de band geluisterd en ik heb er eerlijk gezegd echt schrik voor: ik betwijfel echt of je dit gevoel in een studio kan oproepen en ik lijk precies liever de illusie in stand te willen houden.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:56 uur

geplaatst: vandaag om 22:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.